Ik ben 1 en ik zeg nee!

Hier begon ze 1 week voor haar eerste verjaardag met 'nee'. Neeneenee, nee! Nee. ...nee. Alles nee. Het eerste échte woord wat ze gebruikte 🤭

Hier zegt ze het nog niet zelf. Maar ze schud al een tijdje heel hard nee met haar hoofdje als ze iets niet wil. Ze maken duidelijk dat ze iets niet willen(en mogelijk iets anders juist wel!), een eigen persoontje! Rond de leeftijd van 2 jaar beginnen ze echt met het nee zeggen om het nee zeggen; mama zegt ja dus ik zeg nee! Dat is tegen de 1 jaar nog niet het geval. In ieder geval niet bewust.

Perfect normaal! Hier begon het vals huilen, testen, moeilijk doen ook rond die leeftijd. Wel in fasen erger en beter. Nu is hij bijna 2 en het is er niet minder op geworden.

Fake huilen?? Zeker weten! Haha Maar nee is bij ons de hele jaaaa.. overal ja opzeggen. Hij snapt het woordje nee wel hoor maar ach daar hoef je toch ook niet altijd naar te luisteren 😂

Ja dat fake huilen doet hij al langer. Zo grappig. Wheeeee, dan stopt het, ogen wijd open, kijken hoe je reageerd en dan weer wheeee. Zo schattig ik lig in een deuk haha

Ja dat is normaal. Ze ontdekken dat ze zelf een keus hebben, of jouw keuze kunnen proberen te beïnvloeden. Het 'echte' ik ben twee en ik zeg nee, wat hierop volgt, zijn ze wel iets meer volhardend.

Wat doe je dan eigenlijk bij nep huilen of nee zeggen? Zeg je iets tegen je baby? Hoe reageer je? Het is goed omdat het bij de ontwikkeling hoort, dus een positieve reactie kan ook? 🙈

Hier wordt ook keihard nee geschud en ook nepgehuild. Bij het nee-schudden ook wel eens echt huilen. Dat vertaal ik dan als "mamaaaa, waarom snap je mij nou niet, ik wijs toch 😭". Omdat er nog 10 dingen op tafel staan en ik niet zeker weet wat je bedoeld, want sommige dingen staan achter elkaar 😅. Wat betreft het nephuilen reageren we op verschillende manieren. - nep terughuilen, daarna moet hij lachen en gaat het leven weer verder. - zeggen dat ik snap dat het vervelend is, en dat hij er niet om hoeft te nephuilen. - gewoon negeren. Alle manieren werken hier. Het is net ook hoe mijn eigen vlag erbij hangt 🙃

Minder vaak nee zeggen tegen je kind! Jij bent hun voorbeeld.

Bij fake huilen laat ik hem gaan en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat wil zeggen als ik met hem bezig ben. Zo kan hij fake huilen als een hapje niet snel genoeg gaat. Dan ga ik het niet sneller geven maar door waar ik mee bezig ben. Is hij aan het spelen en gaat hij fake huilen om aandacht dan probeer ik hem af te leiden door te betrekken bij wat ik doe. Nee zeggen doe ik zo min mogelijk. Heb er een hekel aan als je ouders de hele tijd door, bij elke stap die ze doen, nee hoort zeggen. Maar er zijn wel een aantal dingen die echt niet mogen. Zoals aan een kabel trekken (hij kruipt er ook vaak naar toe als hij bevestiging wil hebben dat dingen niet mogen ofzo. Zo van even kijken of mama nog de baas is). Dan zeg ik nee. (3x) . Luistert hij dan beloon ik hem met goed zo en of even spelen. Zo niet dan pak ik heb op, zeg ik nee terwijl hij naar me kijkt. Dan: mama vind dat niet leuk dat gaat kapot. En zet ik hem tussen zijn speelgoed (soms paar keer herhalen). Heeeeel veel geduld hebben want snappen doen ze soms dondersgoed en een andere keer weer niet haha.

...ok. Wij zeggen praktisch nooit 'nee', zeker niet met 1 jaar, altijd andere bewoordingen (en eigenlijk maar ze als, behalve gevaarlijke dingen), en onze dochter zei ook met <1 jaar al veel 'nee'. Dus dit slaat nergens op.

*(en eigenlijk mag ze alles)