Ik voel me schuldig... ik ben zo boos op mezelf

Hulp zoeken, zowel voor jou als voor je baby. Laat je baby wel na kijken door een huisarts of arts en zoek ook hulp voor jezelf, het is niet altijd makkelijk mama te zijn alleen dit is wel een teken dat je nu hulp moet gaan zoeken want oke is het niet. En je bent niet zwak als je met iemand moet praten

Wat vervelend dat je je zo voelt. Hoe oud is je kleintje? Als het niet hard was dan valt de kans op een shaken baby syndroom mee. Een huilbaby kan je soms tot wanhoop drijven, probeer tijdig hulp te vragen. Is de vader in beeld? En familie? Misschien kan de huisarts mee proberen te onderzoeken waar het huilen vandaan komt. Er wordt alleen lang niet altijd een reden gevonden. Probeer haar wat extra te knuffelen en je niet te schuldig te voelen. Je kunt dit overigens ook eerlijk tegen een arts vertellen, die kunnen je juist helpen en zullen wel vaker wanhopige ouders hebben gezien.

De baby is 5 weken oud

Ik snap dat je je zo voelt, maar ik denk dat je te streng voor jezelf bent. Je baby voelt je stress en reageert daar op. Wij hebben 4 kinderen, de jongste 2 zijn 1,5 en 7 maanden. Ik kan je vertellen dat ik er ook helemaal klaar mee ben. Die van 1,5 heeft nu 4 nachten achter elkaar zitten huilen en schreeuwen en overdag gaat het gewoon verder. Is hij eindelijk stil begint die van 7 maanden. Dus ik heb letterlijk geen half uur per dag rust. En ik kan niet meer. Afgelopen nacht heb ik die van 1,5 om 3 uur naar beneden gebracht en tv laten kijken toen viel hij weer in slaap. Ik voel me dan ook een slechte moeder maar ik weet het anders ook even niet meer want hij wil verder niks. Ik denk niet dat je baby er iets aan over heeft gehouden. Probeer rustig te blijven dan word je baby ook rustig♡ Ik ging wel eens in de wc zitten huilen of in de douche. Even alles eruit

Hey Rosamina, wat erg dat dit gebeurd is. Ik snap dat je je erg schuldig voelt, maar daar help je noch jezelf, noch je dochtertje mee. Zie het als een wake-up call. Laat je baby even checken, waarschijnlijk is er niets aan de hand, maar gedeeltelijk ook voor jouw gemoedsrust. En vraag zelf om hulp. Hulp vragen is een teken van sterkte, niet van zwakte. Je hebt al een heel moedige stap genomen door dit hier te delen, je wil duidelijk 100% de beste moeder zijn die een vrouw maar kan zijn. Een oneindig huilende baby drijft je soms tot de rand van de waanzin, denk niet dat iemand dat zal ontkennen. Kop op meid!

Dit soort reacties kan TS echt wel missen. Ik heb het dan over je laatste zin. Ze voelt zich al meer dan schuldig genoeg!

Bedankt voor je reactie, de baby is 5 weken en 1 dag oud. Het was niet hard het was echt 1 ‘schud’ zeg maar, en ik schrok er ook meteen van dat ik echt dat waarom doe ik dit? Ik zou dit echt nooit meer doen maar het was pure wanhoop en oververmoeidheid, maar dat zijn allemaal NOOIT redenen om zoiets te doen.

Je bent zeker niet de enige die het even niet ziet zitten. Is meer dan normaal, ineens is alles anders, je moet nog leren wat je baby wil, wat helpt en niet, ... Ik werk professioneel met kinderen en had vorig jaar een overleg met collega's, waar ieder van hen zei "ik heb al eens zo een moeilijk moment gehad" Dus dat je dat gevoel hebt, is meer dan normaal. Wel lijkt het me belangrijk om even een check-up te laten doen van je kindje. Meestal is er een reden voor als ze heel veel wenen. Dat deed ze al voor het schudden, dus lijkt me niet dat het schudden de oorzaak is. Laat dus eens een arts kijken wat de reden zou kunnen zijn. Daar zullen jij én je kindje rustiger van worden. Veel moed!

Wat ongelofelijk vervelend voor je meis. Je kunt je zo machteloos voelen als zo'n kleintje blijft huilen hé? Bij ons hielp een rekbare draagdoek overigens heel erg goed. Een van ons ging dan gewoon rondjes lopen met haar in de draagdoek tot ze sliep, en dan kon je haar zo in bed leggen. Perfect bij krampjes en reflux. Misschien is het toch goed om voor de zekerheid even een afspraak te maken bij je huisarts. Meestal zijn ze erg begripvol. Onze huisarts vroeg als eerste "hoe gaat het nu met jou,?" Toen ik vertelde dat onze baby bleef huilen en heel slecht dronk. Heel veel sterkte ♥️

Ze zal zich wel heel schuldig voelen maar wat ik zeg is de realiteit. En soms moet dat gewoon onder ogen gezien worden. Zo’n dingen moet je niet verbloemen, Je baby van 6 weken door elkaar schudden is niet oke.. TS zoek hulp, en ik veroordeel niet. Mijn zus heeft haar huilbaby ook door elkaar geschud 13 jaar geleden en ze voelt zich daar nog steeds schuldig over.

Heftig schudden is nooit goed voor een baby, als het 1 "schud" was dan zijn ze daar wel tegen bestand hoor. Ze kunnen ook een keer hard tegen je schouder komen als je ze bij je neemt bij wijze van spreken. Maar ik ben het met de rest een dat het ook geruststellend kan zijn om dat van een arts te horen, wellicht gewoon even langs gaan. En dus een luisterend oor vragen. Ik heb ook een huilbaby gehad en zat regelmatig even met de huisarts, die heel goed met ons mee dacht. Ze kon het niet oplossen, maar het was toch heel fijn.

Uit TS haar bericht kun je prima opmaken dat ze zich schuldig voelt en zelf ook geschrokken is. Het is al hartstikke moedig van haar dat ze hier (anoniem) haar verhaal deelt en vraagt om advies. Dan is het echt niet nodig om haar nog verder de grond in te boren. TS: wat dapper dat je hier je verhaal deelt! En je bent zeker niet de enige. Een continu huilende baby kan je echt tot waanzin drijven. Ik snap dat het spannend is, maar wellicht kun je toch even contact opnemen met je huisarts. Heel veel succes en een digitale knuffel! Je bent niet alleen 🍀

Ik heb net de assistente van de HA gesproken en alles even uitgelegd. Ze zei dat het echt geen reden is tot stress en dat er waarschijnlijk niets aan de hand is, je moet wel stevig schudden en een langer aantal seconden wil je baby er echt iets aan over houden. De baby is nu ook rustig en ze reageert gewoon en lacht af en toe zelfs naar me. De assistent ziet geen reden voor een check op dit moment maar vertelde me dat ik zelf goed rust moet pakken en de baby uit handen moet geven om zelf niet overrikkeld te raken en gekke dingen te doen zoals dit... Nu ben ik er toch niet helemaal gerust op maar ik heb al opgehangen... kan ik het ziekenhuis direct bellen of moet ik toch weer de HA bellen?

Dat is het hem net. Zij ziet de realiteit al onder ogen, die hoef jij er niet nog extra in te stampen.

Je kan denk ik beide doen (ben zelf Belg dus hier werkt het anders). Maar als je echt een check up wil met echografie evt van het hoofdje zal je in het ziekenhuis moeten zijn.

Ik boor haar niet de grond in. Ik spreek uit ervaring. Lees mijn vorige reactie. Mijn zus heeft 13 jaar geleden haar huilbaby door elkaar geschud. En ook eerst 1 keer ‘lichtjes’, en dan na de zoveelste huilnacht flink door elkaar geschud. Ik veroordeel niet, maar TS moet hulp zoeken, voor er echte ongelukken gebeuren. Sorry dat ik het benoem zoals het is.

Gewoon nog een keer bellen, tot je gerustgesteld bent. Bij ons vertelde de kraamzorg dat ik meen 1 op de 20 baby's wel eens door elkaar geschud wordt, uit frustratie bij een ouder. Zij hebben daarom een preventieplicht om dit tijdens de kraamweek te bespreken. Dus, weet dat je niet de enige bent en dat het goed is dat je het hier deelt. De tip is al vaker genoemd, maar zonder jezelf even af als je gefrustreerd raakt. Echt in een andere kamer dan je baby is. Schreeuw, huil, sla tegen een muur, alles om je even af te reageren. Tel tot 10 of tot 100, adem bewust goed in en uit. Bedenk wat je volgende stap is voordat je weer richting je baby gaat. En: koop oordoppen. Doe ze in als het gehuil te scherp is. Je hoort nog alles, maar gedempt.

Dat zijn idd geen excuses oid, maar het laat wel zien hoe erg je er doorheen zit. Je kan nog wel vaker oververmoeid raken en een steeds huilende baby drijft veel mensen tot wanhoop. Dus belangrijk om hulp in te schakelen voor jezelf, zodat je hier veilig doorheen komt.

Lieve mama, wat ontzettend naar van jezelf. Zelf heb ik mijn kleintje een keer laten huilen tot krijsen aan toe, ik wist het ook allemaal echt even niet meer. Wat mij toen heel erg geholpen heeft is sorry zeggen tegen mijn zoontje. Hoe klein hij ook is, dat respect verdiende hij. Verder kun je altijd even opnieuw de huisarts bellen om toch om een check te vragen voor je gemoedsrust. Als jouw kleintje nakijken betekent dat jij er mentaal weer beter in staat dan is de arts daar ook voor.

Je kindje is nog zo klein en zoekt waarschijnlijk nog veel geborgenheid van mama en papa. Slaapt ze wel als je haar bij je neemt? Lijkt het alsof ze misschien krampjes heeft. Kan het zijn dat ze nog honger heeft en daarom blijft huilen? Ik zou even een afspraak maken bij de huisarts om wat dingen uit te sluiten. Het is soms heel moeilijk en vooral de eerste weken, maar het komt goed ! Hou jezelf sterk en bespreek de dingen waar je het moeilijk mee heb ook met je partner. En krijg je haar nog een keer echt niet stil blijft rustig en leg haar veilig in bed of in de box, en ga zelf even 5 of 10 minuten buiten staan. Even uitblazen en dan weer troosten. Je kindje voelt ook dat je gestresst bent en daar word ze niet rustiger op.