Kan baby trauma hebben van de bevalling?

Dit kan zeker, misschien is baby EMDR mogelijk?

Je zou ook naar een goede osteopaat kunnen kijken, mogelijk dat die iets kan betekenen.

Jazeker kan dat! Ik zou me verdiepen in baby-emdr Sterkte

Bedankt! Had geen idee dat dit bestond, ga er eens naar kijken

Nee, dat is echt onzin en in mijn opinie geldklopperij. Hij kan zeker last hebben van de geboorte, maar zou het meer in lichamelijke oorzaken zoeken. 1 van mijn tweeling kinderen heeft bijvoorbeeld behoorlijk klem gelegen in de buik, doordat tweelingzus hem klem drukte (😬). Na de geboorte was de kant waar hij op gelegen had gevoelig. Armpje bewoog hij nauwelijks en hij pakte niks met die kant toen hij wat ouder werd. Hij heeft fysio gehad en daarna was alles over. Eerst huilde hij ook veel en sliep hij weinig. Logisch, hij had pijn/was nog stram.

Wat een heftig verhaal! Een kindje kan hier zeker (ook onbewust) last van hebben.. ik zou eerst eens naar een osteopaat gaan. Wellicht iets laagdrempeliger en misschien helpt dit al voldoende. Misschien heb je iets aan onze ervaring. Ons zoontje had ook een licht trauma overgehouden na de bevalling. Hier kwamen we eigenlijk pas achter toen ik met hem naar de osteopaat ging voor een fikse afplatting van zijn hoofdje. Hij had een zeer sterke voorkeurshouding, voornamelijk in zijn slaap. En wat we ook probeerden (ook al vanaf 6 weken oud wekelijks bij de fysio, braaf alles gedaan wat ons gevraagd werd) het werd alleen maar erger. Toen de osteopaat maar geprobeert, soort van als laatste redmiddel. Hij heeft mijn zoontje helemaal ‘gecheckt’, maar hij had geen blokkades oid. Toen vroeg hij of hij ooit klem had gezeten. Ik begreep de vraag eerst niet, toen vroeg hij specifiek of hij klem had gezeten met zijn hoofd tijdens de bevalling. Daar schrok ik wel een beetje van, aangezien hij inderdaad even klem zat omdat mijn weeën stopte tijdens het persen. Ook zat hij al voor 30 weken ingedaald en heeft zich niet meer gedraaid. Hij heeft dus letterlijk 10 weken klem gezeten, kijkend naar links (zijn voorkeurshouding!). Tijdens zijn slaap draaide hij dus niet voor niets constant terug in deze houding. Ook begrepen we toen meteen waarom hij al vanaf dag 1 zo schrok als we hem kleertjes over zijn hoofd aan deden. Hij zette het dan echt op een brullen, heel paniekerig, en wij begrepen nooit waarom. Ook vond hij het uberhaupt niet fijn om over zijn hoofdje geaaid te worden. We kregen toen de opdracht van de osteopaat om in zijn slaap (bij het corrigeren van de slaaphouding) tegen ons kindje te zeggen dat hij veilig is, lekker in zijn grote bed ligt en niet meer ik mama’s krappe buik. Dat daar veel plek is, hij veel ruimte heeft om te bewegen en niet meer vast zal komen te zitten. En we moesten hem overdag ook fijne associaties geven mbt aanraking van zijn hoofdje. Vanaf dit moment ging het erg snel! De voorkeurshouding nam snel af en ook de spanning in zijn lijfje. Ik hoop dat een osteopaat jullie ook zo goed kan helpen als dat hij ons geholpen heeft!

Dit klinkt heel herkenbaar. Mijn dochter lag ook vroeg ingedaald en zat blijkbaar ook vast in mijn bekken. Bevalling van ruim 27 uur en uiteindelijk met grof geweld op mijn buik gedrukt (en een doek om mijn buik heen gewikkeld zodat ze extra kracht konden zetten) om haar eruit te krijgen. Ze had een flinke voorkeurshouding en de eerste maanden niet weg te leggen. Heeft echt 24/7 op mij gelegen omdat het anders drama was.. heel intensief nu ik er zo op terug kijk. Ze is nog steeds heel onrustig zodra ze op haar rug ligt en aankleden is echt een opgave (ben wat gewend met m'n werk in de kinderopvang). Verder zit ze gelukkig goed in haar vel en is ze super vrolijk. Alleen de nachten nog regelmatig huilend wakker. Een knuffel, kus en troosten is dan genoeg.. en soms toch bij ons slapen. Denk idd dat een bevalling traumatisch kan zijn voor een kindje en dat de geborgenheid van ouders daarin belangrijk is ♡

Wat een heftige bevalling! Ik ben wel echt voorstander van een (goede) osteopaat. Deze maakt met zachte bewegingen los wat vast is komen te zitten tijdens de bevalling. Ik zou zeker eens zoeken naar een goede osteo in je omgeving!

Ik denk zeker dat het kan… Maaaar mijn dochter heeft niets van dit alles meegemaakt tijdens de bevalling maar vind die dingen met 2,5 nog steeds verschrikkelijk.. Dus vraag me af of dit iets is wat daardoor komt of dat het gewoon baby gedrag is?

Ik wou ook zoiets zeggen, mijn dreumes van 1.5 heeft dit ook. Bij mijn weten was de bevalling niet zwaar voor hem. (Heeft wel lang ingedaald gezeten)

Ik geloof wel dat een baby ‘iets’ eraan over kan houden. Maar wat je zegt in de alinea over ‘dat ik er zelf….’, dat klinkt me ook gewoon als normaal babygedrag in de oren.

Ja dat kan zeker! Ik heb dat vaker gehoord en volgens mij is daar ook onderzoek naar gedaan maar pin me er niet op vast

Ja, er is steeds meer onderzoek naar de vroegste ervaringen van kinderen tijdens de zwangerschap en bevalling. Voor ik zelf een kind had vond ik dit altijd heel zweverig. Maar zeker tijdens de laatste maanden van mijn zwangerschap merkte ik hoeveel contact je al met je kindje kan hebben, nog voor hij of zij er is. Dus sindsdien ben ik er ook veel meer van overtuigd dat een geboorte ook voor een baby heftig kan zijn; het is de eerste grote ervaring die ze meemaken, ook al zijn hun hersenen nog niet zo ontwikkeld dat ze het zich bewust herinneren. Een kennis, die absoluut heel nuchter is, maar ook heel wanhopig na maanden en maanden met een huilbaby, heeft hele goede ervaringen met deze dame: https://sylviaverduin.nl/ Gaat heel down to earth, onderbouwd en liefdevol te werk. Ik vind de ervaringsverhalen op haar site echt bijzonder. Misschien heb je er wat aan!

Hi, dit kan zeker! Ik werk als orthopedagoog en Infant Mental Health specialist met jonge kinderen en zij kunnen absoluut een traumatische ervaring hebben van een bevalling zoals je beschrijft. Dit noem je een preverbaal trauma. Als ik je bevallingsverhaal lees zou ik zeker overwegen om hier een professional in mee te laten kijken. Zelfs baby's kun je namelijk behandelen voor trauma's door bijvoorbeeld gebruik te maken van Story Telling, een vorm van EMDR waar je mogelijk al weleens van gehoord hebt. Ga eens op zoek naar een Infant Mental Health specialist bij jou in de regio. Zij kijken namelijk samen met jullie niet alleen naar de gebeurtenis zelf, maar ook wat voor invloed dit (onbewust) kan hebben op jouzelf en op de relatie met je met kindje.

Lees dit artikel maar eens :) https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&opi=89978449&url=https://www.vakbladvroeg.nl/wp-content/uploads/2020/01/VROEG_NR04_DEC_2019_pag4-5-6.pdf&ved=2ahUKEwjB67uo-4KCAxWz3wIHHRkZC7kQFnoECBkQAQ&usg=AOvVaw3JRlBRSjxI6D3-86O4Sas

Ik lees even mee. Onze dochter is inmiddels 10 maanden maar zat tijdens de bevalling vast en had de navelstreng om haar nek. Ze is met heel veel geweld ter wereld gekomen en is ook 2x beamend voordat ze zelf ging ademen. Slabbertjes trekt ze meteen af en wanneer ze huilt is het een enorme paniek huil. Slapen is hier ook nog steeds drama

Ik zeg dat weleens half grappend dat mijn babies geen truitjes over het hoofd aan willen omdat ze een trauma van de geboorte hebben, door een smal claustrofobisch kanaal worden geperst. En dat waren beide normale geboortes. Ik geloof zeker wel dat zo'n akelige ervaring als bij jou dat tot een trauma kan leiden bij zo'n kleine baby! 😥

Jaa dat geloof ik sinds kort wel, hier ook niet echt een fijne start na de bevalling gehad ivm gelijk een slijmprop in de keel en gestikt etc. waardoor ze niet wilde drinken, ze is nu 1,5 jaar en slikken en eten gaan nog steeds niet goed en is ze voor in therapie.

Ja dat kan! Mijn tip; een psychiatrische/orthopedagoog met een IMH specialisatie. Zij kunnen preverbale EMDR doen bij baby's en peuters

Hooo psychische = psycholoog 😄