Kan een baby dromen?

Dit is nachtangst. Kan je niets aan doen. Heeft mijn zoontje ook al een hele tijd. Het is wel zo dat mijn zoon het meestal krijgt als hij of te laat naar bed gaat, of weinig heeft geslapen overdag. Dus dat probeer ik nu echt te voorkomen. Maar verder kan je er niets tegen doen. Ik ga wel altijd naar hem toe om te zorgen dat hij zich niet bezeerd tijdens zo'n aanval.

Oh Oke. Is dat iets dat vanzelf overgaat? Als dat überhaupt overgaat? Mijn zoon is bijna 7 maanden. Kan ik hem dan beter in z’n bed laten liggen en niet aanraken, maar wel in de stoel er naast blijven zitten?

Nachtangst inderdaad. Super zielig om te zien en je staat best wel machteloos. Hier word het erger als we hem aanraken, maar in bed laten is ook geen optie want dan bezeert hij zich. We leggen hem daarom tussen ons in op ons bed met kussens rondom hem heen. En wachten tot de aanval voorbij is, daarna slaapt hij weer lekker in zijn eigen bed. Soms na twintig minuten, soms ook pas na twee uur. Het is echt kut, ik vind het vreselijk om te zien en heb zeker in het begin zoveel gehuild hierdoor, maar je kan er gewoon niks aan doen en je moet er doorheen. Sterkte 🥰

Het is vreselijk om te zien ja! Heb al heel wat tranen gelaten en raak zo gefrustreerd omdat ik me zo machteloos voel. Wat ook weer uitmondt in discussie thuis 😢 Als ik hem vast heb, heb ik ook het idee dat het erger is ja. Misschien moet ik hem maar gewoon laten liggen en er naast gaan zitten om het in de gaten te houden. Is dat wel iets waar ze overheen kunnen groeien?

Ja, daar groeien ze gelukkig wel over heen. Ons neefje is eroverheen gegroeid gelukkig. Het is super zwaar maar het houd op! Klets hier maar lekker van je af hoor, als het even te veel word.

Fijn om te horen dat ze er in ieder geval overheen groeien! Hou ik dat als mantra in mn hoofd 😬 Lief van je! Zal daar zeker gebruik van maken. In mn omgeving is er weinig herkenning. Ondanks dat ik het niemand gun, ben ik wel blij hier herkenning te vinden. Je gaat je op een gegeven moment van alles voorhouden met wat je verkeerd doet. Toch een opluchting dat het iets is waar niemand iets aan kan doen

Oh wat gaat dit tegen mn natuur in!😢 ernaast zitten en kijken hoe hij helemaal hysterisch in bed ligt. Het voelt alsof ik hem aan z’n lot overlaat. Ik wil hem vastpakken en troosten maar weet dat ik het dan alleen maar erger maak.

'Nachtangst' bij zulke jonge kindjes vind ik discutabel... Echter bij nachtangsten kun je diverse methoden toepassen. Belangrijk is te achterhalen waar het vandaan komt (dit is vaak erg lastig. Bijvoorbeeld vermoeiend, veel prikkels gedurende de dag etc. In het moment zelf kan je je kindje wakker maken, troosten, liedje zingen etc. Als je iets hebt gevonden wat helpt kan je dit blijven toepassen en heb je grotere kans dat zo'n nachtangst(aanval) sneller voorbij is. Er zijn is op zulke momenten heel belangrijk gezien niet te achterhalen is wat een kindje er bewust van meemaakt. Maak fysiek contact en laat je aanwezigheid voelen (hand op de buik/rug), oppakken, wiegen etc. Vaak is het een weg zoeken wat werkt. Hopelijk is het snel voorbij, lijkt mij erg moeilijk om te zien! ❤️

Ik weet niet of het discutabel is, ik heb hier geen ervaring mee. Feit is wel dat dit next level is. Dit gaat veel verder dan wakker worden en huilen omdat hij zelf niet in slaap kan vallen (dat kan hij juist heel goed). Hij is gewoon niet op deze wereld, z’n ogen zijn open maar je krijgt geen contact. We hebben weken geprobeerd om hem vast te pakken te wiegen etc maar dat maakt het enkel maar erger. Als je hem vastpakt dan wordt hij helemaal ‘wild’. Schoppen met z’n benen over strekken en nog harder krijsen (in mn oor😅). En dan kunnen we zomaar 2-3 uur bezig zijn. Nu is het een half uurtje met pijn in mn hart aankijken en hij zakt zo weer in slaap. Hele nacht nergens last van. Ik probeer de dagen zo gestructureerd mogelijk te houden. Ik plan niet veel op een dag. Op vaste tijden naar bed en op vaste tijden eten. Maar hij gaat ook naar kdv en ja daar zijn heel veel prikkels. Ik ben bang dat ik niet meer kan doen dat dit en hopen dat het snel overgaat (maar is al een maand of 2 bezig)

Ik heb het nog soms en hij is bijna twee jaar. Begin ongeveer toen hij 1 jaar was. Wordt wel steeds minder en korter. Nu ben ik maar 5 minuten bezig soms. Oppakken maakt het veel erger. Rustig tegen hem praten en in zijn nabijheid zijn. Toen we over gingen naar grote bed kon ik ernaast gaan liggen. Maar het is al wel vanaf het begin een slechte slaper geweest. En tijdens zo'n aanval is hij ook niet op deze wereld.