Kind kan niet zelf in slaap vallen

Dit lijkt mij vrij normaal gedrag voor een jong kind, mijn zoon is even oud en is daar ook nog niet aan toe. Als je dat weet misschien dat de stress dan wat minder wordt. Ik kan je aanraden om liefde van een moeder en thee gentle kidd te volgen :)

Mijn dochtertje slaapt nog steeds op mijn kamer ik of papa lig altijd in de buurt als ze in slaap moet vallen.. Omdat ik nog 2 kindjes heb ben ik nu begonnen met 10min erbij en dan loop ik zachtjes weg... Soms is het dan 2min huilen maar vaak gaat ze toch weer liggen en uiteindelijk goed slapen...

Dit is gewoon gezond gedrag. Mijn dochter is bijna twee en kan niet alleen in slaap vallen of de hele nacht alleen slapen. Gewoon aan toegeven en lekker bij jou in slaap laten vallen en samen slapen.

Gaan jullie kinderen niet naar de opvang? Daar wordt het namelijk al verwacht van mijn 10wk oude baby.. 🤷🏼 Die kan het (uiteraard?!) ook nog niet, maar dat moeten we als een gek gaan oefenen, anders kan er niet meer gewerkt worden.

De eerste keer dat mijn dochter zelf in slaap viel, was toen ze al 2 jaar was. Elk kind is hier anders in, mijn andere dochter viel eigenlijk vanaf begin af aan al zelfstandig in slaap. Dit bewees voor mij wel dat ik niets 'fout' deed bij mijn jongste. Ik heb echt vanalles geprobeerd, maar niets werkte. Het resulteerde enkel in nog slechtere nachten en huilbuien die door merg en been gingen. Het enige wat hielp (ook tegen mijn stress) was het loslaten, haar gedrag in de gaten houden en daar mijn gedrag op aanpassen. Het begon met babystapjes, 20minuutjes in eigen bed liggen (met mij erbij) voordat ze weer in mijn armen in slaap viel. Vervolgens in eigen bed met mijn handje vast tot ze sliep. En zo maar door. Niet in een mooie stijgende lijn, maar met vele ups en downs. Over een tijdje wordt ze 3 en gaat ze zelf in haar mooie peuterbed liggen. Ik zing nog een liedje en daarna jaagt ze me de kamer uit als ik niet vanzelf ga.😅 De podcast/pagina van Liefde van een Moeder heeft me wel door moeilijke momenten geholpen.

Toen mijn dochter zo klein was sliep ze op de opvang vaak in de wagen of in een soort hangmat (weet even niet hoe ik het anders moet noemen) gewoon op de groep. Soms werd ze overgelegd, som niet. Ze sliep ook best vaak in de armen van de juffen. Nu slaapt ze heel wisselend. De ene keer in de wagen, de andere keer (kort) in bed. Er zijn ook dagen dat ze niet slaapt..

Mijn dochter kon wel al zelfstandig in slaap vallen toen ze met 14 weken naar de opvang ging. Maar als dat niet lukte was dat geen enkel probleem.

Ik vind dit dus geen gezond gedrag. Het is gewoon een slaapprobleem. Begrijp me niet verkeerd, als je als ouders zijnde hier geen problemen mee hebt, vooral niks veranderen! Maar lees dat ts hier wel stress door ervaart. Een kind dat niet zelfstandig in slaap kan vallen is echt slopend.. als je 1 kindje hebt misschien nog wel te doen, maar meer kinderen dan heb je echt een probleem. Betekent eigenlijk dat je standaard met 2 thuis moet zijn bij alle dutjes en avondritueel? Want een jonge baby wil je niet laten huilen als je de oudste naar bed moet brengen bijvoorbeeld. Op lange termijn voor velen in ieder geval niet haalbaar toch? Er is wel een verschil met paar minuutjes erbij zitten zingen of een half uur natuurlijk. Ik ben op deze leeftijd meer van het doorpakken. Plan een week (of 2 weken) in dat je heel streng gaat doorzetten. Ookal betekent dit een aantal vreselijke en slapeloze nachten. Misschien met behulp van een slaapcoach?

Hier lijkt het met de tijd vanzelf goed te komen, al zijn we er nog niet helemaal. Dochter is nu 22 maanden en ik heb haar altijd in slaap gevoed. Rond 18 maanden viel ze niet meer aan de borst in slaap en begon ik voorzichtig te vragen of ze in haar eigen bedje wilde slapen. Soms zei ze ja en dan probeerden we het. Soms na 1 minuut terug eruit, en soms viel ze in slaap na een heleboel liedjes zingen. Daarna weer een periode aan de borst en alleen op het grote bed slapen. We waren beide afwisselend ziek. Maar nu sinds een week of 2-3, wil ze toch (na de bv) in haar eigen bedje. Ik vertel dan dat ik even weg moet om de keuken op te ruimen en dat ik terugkom als ze me nodig heeft. En dat vindt ze prima! Soms moet ik een paar keer terug maar soms gaat ze meteen liggen en valt gewoon in slaap. En sinds eergisteren roept ze ook wel eens als ik nog even wilde zingen 'Nee, mama weg! Mama opruimen!' 🙄 Als je nog tijd en energie hebt zou ik gewoon kindje volgen en het de tijd geven. Dit geeft naar mijn mening veel meer positieve energie dan eerst door een periode van strijd moeten.

Ieder kind is anders. Wat voor de een werkt, werkt bij de ander niet. Mijn oudste dochter sliep altijd als een roosje, mijn jongste absoluut niet. Mijn ervaring met 'doorpakken' toen ze ook rond die leeftijd was, was echt dramatisch. Een mens kan geen meerdere dagen achterelkaar zonder slaap, kan ik je vertellen. Uiteindelijk met veel tijd en geduld, zonder verdere heftige methodes, slaapt ze nu wel als een roosje. Ze is er nu aan toe.

Een kindje heeft tot ver in de kleutertijd zijn/haar ouders nodig. Draagt overigens ook bij aan een hele goede hechting. Dat zelfstandig moeten slapen en alleen slapen is iets dat heel diep in de Westerse cultuur zit omdat het, zoals je zelf al beschrijft, anders niet te doen is. Je kindje met hulp van jou in slaap laten vallen is geen slaapprobleem maar gewoon reageren op wat je kindje op dat moment nodig heeft. En inderdaad, dat betekent dan misschien dat je een korte periode bij meerdere kinderen met z'n tweeën moet zijn om 1 kindje in slaap te krijgen. Geloof me, ik heb een heel schema gehanteerd en alles wat betreft zelfstandig in slaap vallen geprobeerd. Mijn kindje valt niet zelfstandig is slaap en ik leef nog steeds. Ben een stuk relaxter en meer uitgeslapen dan toen ik met man en macht probeerde haar zelfstand te laten slapen. Dit is wat voor ons nu werkt. Maar uiteraard: als het voor de ouders niet werkbaar is om het zo te doen, dan ben je natuurlijk helemaal vrij om het op een andere manier aan te pakken. Als iedereen zo uiteindelijk happy is, dan is dat helemaal prima toch? Ik heb me wat betreft slapen enorm hulpeloos gevoeld en het voelde alsof wij als ouders iets verkeerds hadden gedaan omdat het maar niet meer lukte. Maar je doet echt niets fout als het je rust geeft om het aan te pakken door samen in slaap te vallen/samen te slapen. Heeft ons in ieder geval erg geholpen!

Bedankt voor jullie reacties, ik zat er even doorheen toen ook het dutje enkel huilen en krijsen werd. (Uiteraard toen uit bed gehaald.) Maar jullie reacties geven wel aan dat hij dit waarschijnlijk nodig heeft en dat dit ooit wel over gaat. Op de opvang heeft die geen problemen en gaat die gewoon lekker slapen. Daar speelt het dus niet. Ik heb al een ouder kind rondlopen die wel met 1 jaar weg op bed kon worden gelegd en zelf dan max 5 minuten huilde. Hij had dat echt nodig voor zichzelf en sliep dan de hele nacht. Maar als de jongste op bed word gelegd is het al snel van een huiltje naar krijsen en hysterisch huilen. Daarbij word hij ook snachts wakker en de snelste manier om weer te slapen is hem bij ons leggen. Iets wat ik zo onveilig vind maar ik ben gewoon helemaal op en heb de slaap hard nodig. Waarschijnlijk is het beter om hem meer te gaan volgen en zijn slaapjes loslaten. Hij heeft trouwens in de wandelwagen 2,5 uur geslapen. Dus komt wel aan zijn slaap.

Ik sluit me hier volkomen bij aan. Dit lijkt me gewoon niet houdbaar voor jou als ouder en voor je kindje is het uiteindelijk alleen maar fijn als het alleen ook de veiligheid ervaart om in slaap te vallen en niet altijd jou nodig heeft. Ik ben ook van de aanpak even doorzetten, maar zoek vooral een slaapcoach die bij jou past. Er zijn er ook genoeg die ‘gentle’ methodes toepassen. Ik geloof wel dat een kind bijna 1,5 uiteindelijk echt wel in staat zelf in slaap te vallen, hij is alleen iets gewend geraakt waardoor hij niet weet hoe dat moet. Overigens is het natuurlijk helemaal aan jou als ouder. Als jij dit prettig vindt en volhoudt, prima, lekker laten! Maar dat lees ik niet in jouw post. Dus, geef de moed niet op! Er is echt wel een oplossing. En als jij dit niet trekt, is het tijd om aan de bel te trekken. Genoeg mensen die je willen helpen!

Ik sluit mij aan bij rstm. Ze hebben ons bij alles nodig, dus ook bij het slapen. In heel veel culturen verklaren ze ons voor gek dat we jonge kinderen op hun eigen kamer leggen. Onze dochter van 2,5 jr slaap in een co-ledikant of rolt tegen mij aan. Zo krijgt iedereen de meeste slaap en rust. Ze heeft nu een positieve associatie met slapen en weet dat wij beschikbaar zijn als er iets is. Tegen de tijd dat ze achttien is dan zal ze heus in haar eigen bed slapen. Ik vind methodes waarbij je je kindje steeds langer laat huilen vreselijk. Het kindje raakt ontregelt en leert op een gegeven moment stil te zijn omdat er toch niet gereageerd wordt. Zoals eerder genoemd vond ik de podcasts van liefde van een moeder prettig, voor een realistisch beeld van slaap, de behoeften van een kindje en voor een vriendelijker aanpak.

Hey, ons zoontje is iets jonger maar klinkt herkenbaar. Compleet overstuur als ik hem ‘moe maar wakker’ in bed leg. Maar echt meteen al. Dat werkt hier dus gewoon niet. Ik volg hem zoveel mogelijk, maar kan me ook voorstellen dat dat niet lukt. Ik slaap wel samen, als het nodig is. Heb me op internet gelezen hoe dit zo veilig mogelijk kan. Er zijn ook slaapcoaches die zonder laten huilen werken en ik heb het gevoel dat dat beter bij ons zoontje past. Bijvoorbeeld Oogjes dicht, Slaap zoet of The nurturing kid. Ik volg ze op insta en binnenkort heb ik ook een consult. Mocht je het echt niet meer zien zitten, kan je hen misschien nog opzoeken 😊 meerdere onderzoeken tonen overigens aan dat dit inderdaad normaal gedrag kan zijn, maar zij bieden ook advies als het niet meer houdbaar is

Mijn zoontje is even oud en kon tot een paar dagen terug ook niet zelfstandig in slaap vallen (thuis). Wij hebben er op wat geirriteerde momenten na, geen problemen mee gehad en hebben hem altijd gewiegd (wel in een hele fijne schommelstoel :) + is ons enige kind). Als ik eerder probeerde om hem zelfstandig in slaap te laten vallen dan was het altijd huilen geblazen. Tot een paar dagen terug het ineens wel lukte (en alsnog niet elke keer hoor!). Ik denk dat de verlatingsangst minder is geworden (en de geborgenheid geholpen heeft :)). Maar, als het jullie wel stress en problemen geeft zou ik een slaap coach inschakelen. Houd er rekening mee dat het met tranen gepaard kan gaan. Dit bedoel ik niet flauw of oordelend, maar bij ons zoontje was het (tot een paar dagen terug) nooit gelukt zonder overstuur te raken. Veel succes en, in tegen sterling tot wat een paar anderen zeggen, zie het niet als iets ongezonds dat je jullie zoontje geholpen hebben! Maar het is ook oke als de situatie nu anders is. Veel succes :)!

Hoi mijn kind ging vanaf 12 maanden naar de kdv en kon toen ook niet zelf inslaap vallen…. 2x even huilen en nou slaapt die heel snel in. Thuis bij papa of mama doet die het niet 😂 maak je niet druk erom is echt niet nodig en anders zeg je gewoon ‘wat vreemd thuis doet ze het wel’ 😜

Maar nu haal je twee dingen door elkaar: zelfstandig in slaap vallen, óf samen slapen? Niks mis met samen slapen, maar je kind leren om zelfstandig in slaap te vallen is toch echt iets anders toch? Ik ken genoeg gezinnen die samen slapen, maar ouders leggen kind op bed, gaan nog even beneden zitten of sporten oid en vervolgens gezellig samen naar bed bijvoorbeeld. Die hoeven geen uur naast het kind te blijven liggen om het vast te houden tot hij/zij slaapt (nogmaals, als je dit wel wil/fijn vindt prima hoor!!). Het kind voelt zich juist heel veilig en geborgen in bed met eventueel favoriete knuffels/speen en gaat lekker slapen. Klinkt trouwens wat hard hoe ik het getypt hebt wat betreft het ‘doorpakken’. Maar ik bedoel gewoon een vriendelijke methode en niet maar uren laten huilen natuurlijk. Slaapcoach kan vast hulp bieden. Maar je moet wel consequent zijn op deze leeftijd en volhouden. Wat ik bijvoorbeeld ook nog wel eens hoor als de oplossing: kindjes bij elkaar op de kamer laten slapen. Weet niet of je dat al geprobeerd hebt ts? Omdat je zegt dat het op de opvang goed gaat, zou je denken dat dit misschien wel zou kunnen werken? En om uit te sluiten, vast wel op gelet maar noem het toch: ook goed om bewust te zijn van de relatie met voeding en in slaap komen. Suikers / kleurstoffen of andere voedingsmiddelen waar de kleine slecht tegen kan? Prikkels voor het slapen gaan?

Wij doen het allebei. We blijven er even bij tot ze slaapt. Soms duurt dat 5 minuten en soms een half uurtje (wij slapen ook niet altijd even snel in toch). Als mijn partner niet naast me ligt slaap ik ook minder goed. Kan me dat voor een kindje ook wel voorstellen. Daarna zit ik gewoon op de bank een serie te kijken en heb ik heerlijk tijd voor mezelf. Soms wordt ze om 23:00 uur wakker en soms pas om 06:00 uur. Maar in beide gevallen gaat een van ons er lekker bij liggen en slaapt ze dus zo weer in. Ik denk altijd maar zo: zolang je er als ouders helemaal oké mee bent, is het ook helemaal oké toch? ❤️

Helemaal mee eens, dat is zeker het allerbelangrijkste, je moet er als ouders samen oké mee zijn, wat je ook hanteert! Vrolijke en relaxte ouders is misschien nog wel het allerbelangrijkste voor een kind toch.