Kinderdagverblijf - leidster snauwt naar kindje

Oei lastig. Ik weet ook niet zo goed wat ik zou doen. Hoe komt je zoontje thuis vanuit de opvang? Als hij niet van slag lijkt weet ik niet of ik wat zou doen, omdat het dan of bij hem niet lijkt te gebeuren of niks lijkt te doen bij hem.

Ik kan me voorstellen dat dat niet leuk is om te zien/horen. Je hoopy uiteraard dat ze dat niet doen bij je eigen kindje. Toch kan het ook altijd zo zijn dat die leidster een mindere dag heeft of misschien wel iets mee heeft gemaakt waardoor haar geduld op dat moment minder is en ze uit haar slof schiet. Uiteraard niet te rechtvaardigen richting het kind maar goed, ze is ook maar een mens. Ik zou zelf even in gesprek gaan met haar, vertel haar wat je zag en hoorde en wat voor gevoel het jou gaf. Praten is echt het beste wat mij betreft om ook haar kant van het verhaal te horen.

Oei. Lastig! Zie je het zitten om een gesprek aan te gaan? Kan je kindje al praten? Want dan kan je kindje iig bij jou aangeven hoe het bij hem/haar is gegaan op zo'n dag..

Ik vind dit lastig, want iedereen interpreteert dingen anders. Wat voor jou heel heftig kan overkomen kan misschien voor een ander normaal zijn. Ik zou je gevoel uitspreken, ook zij is maar een mens.

M’n zoontje is net 6 maanden en gaat er pas anderhalve maand naartoe (1 dag in de week). Het lijkt opzich wel goed met hem te gaan als hij thuiskomt, maar toch zit het me niet helemaal lekker. Ik vind het gewoon niet oké om naar een baby te snauwen en dat is ook niet wat ik van een pedagogisch medewerker verwacht 🤷🏼‍♀️ Het gesprek erover aangaan vind ik best lastig eigenlijk.

Toch zou ik het proberen... uitleg geven dat je ervan schrok. Ik zou het zelf alleen maar waarderen als een ouder naar mij toe komt als ze ergens van geschrokken zou zijn. En anders met de leidinggevende bespreken... ik zou er zeker wat mee doen. Ik werk zelf ook in de kinderopvang en ook als assistent leidinggevende... ik zou het fijn vinden als een ouder naar mij toe zou komen.

Ik zou het even laten en het aankijken.. maar dat ben ik. Ook een medewerker vd opvang is een mens en die kan ook een slechtere dag hebben. Je weet niet wat er voorafgaande is gebeurde en waar dit dus een reactie op was. Ik zou wel een keuze maken hier Of je gaat het gesprek niet aan en houdt dit wel in je achterhoofd en bent alert maar laat het gevoel erover los Of je neemt je gevoel serieus hierover en gaat het gesprek aan.

Ik heb het in het begin gehad op de opvang. Ons kindje was niet de makkelijkste als hij moe was en slecht geslapen had, dan kon hij nog al huilerig worden enzo toen hij zo’n 3/4 maanden oud was. Ik bracht hem een keer en toen zei de leidster en hoe heeft hij geslapen dus ik zei nou niet goed, kwam in de nacht etc. Dus toen zei ze gelijk nou neem hem dan maar weer mee. En dat had ze al paar keer gezegd dus ik was het zat en zei joh het is je beroep hè. Toen zei ze ja lekker makkelijk. Dus ik kijk haar verbaasd aan en begin te lachen en knik verbaasd ja. En daarna was het gelijk over met het gezeik van neem hem maar weer mee. Ik vond het echt niet leuk om te horen. Nu zo’n jaar later is ze helemaal weg van hem omdat hij altijd komt knuffelen met haar en altijd aan het lachen is. Nooit chagrijnig of iets. Zij kan ook niet normaal weg gaan en gedag zeggen dat gaat hij huilen. Ze mist hem als hij er niet is of als ze op vakantie is geweest (zegt ze) of het ook zo is weten we natuurlijk niet. Maar ik zou inderdaad toch is overleggen en zeggen van joh, ik schrok toch en ik hoop niet dat je dat zo doet tegen ons kindje. Als hij huilerig wordt als je hem brengt of iets dan zou ik mij wel zorgen maken als ik jou was maar als hij gewoon lekker vrolijk is en zoals hij altijd is denk ik dat je je geen zorgen hoef te maken.

Ik zou het gesprek aangaan. Mindere dag of niet.. ze is een professional en dit hoor je niet te doen, maar dat is mijn mening. Anders misschien ook een idee om daar met een andere leidster over te hebben? Of met een leidinggevende?

Ik zou zeker het gesprek aan gaan als dit jou niet lekker zit. Je brengt je kind hier dus er moet 100% vertrouwen zijn. Hopelijk kan zij het gevoel bij je weg halen door open en eerlijk te zijn. Je weet niet wat eraan vooraf is gegaan en misschien was dit toevallig een eenmalig iets. Zo niet is het ook goed dat er aan de bel is getrokken want je verwacht dat er met een bepaalde visie wordt gewerkt en dat moet je terugzien in het gedrag van de pm-et. Met dit gevoel rond blijven lopen is sowieso geen goed idee

Ik vind 't eigenlijk überhaupt al niet oké dat er tegen een kindje wordt gezegd dat hij moet stoppen met huilen. Hij uit zijn verdriet door te huilen, daar hoeft niemand hem in te begrenzen. Ik krijg zelf ook een beetje een vervelend gevoel bij de situatie die je schetst. Ben het dan ook niet eens met het idee van "gewoon een slechte dag". Ik zou dit denk ik wel (op korte termijn) aankaarten bij haar of de leidinggevende, wanneer je er toch een vervelend gevoel bij hebt.

Wat erg dat ik reacties lees met " ze heeft een slechte dag " " ze is ook maar een mens " ja duhh logisch hé? Maar denk even na, dit is maar een klein stukje hoe het achter de schermen gaat... Het is een PROFFESIONAL. Punt. Zij heeft moeten weten dat als je voor zo'n baan kiest dit ERBIJ hoort. En niet voor janlul een baan gaat kiezen. En hoe wilt hij stoppen met huilen hij is toch geen volwassen persoon? Het is een BABY. Als die huilt heeft het iets nodig. Ik kan hier zo boos om worden. En dan ook nog het lef hebben om zo over de baby te praten en gemeen gaan doen, ik hoop wel dat je aan die moeder van de baby hebt verteld?? Zij hoort dit te weten, het is haar recht! En trouwens ze heeft haar diploma niet voor niks behaald lijkt mij??? Als het zo achter de schermen gaat hoef ik mijn zoon al helemaal niet te brengen, doeiii🤮🤢

Ik heb vorige reacties niet gelezen. Ik zou een gesprek aanvragen met de coördinator/ teamleider. Als dat dezelfde persoon is dan zou ik het nog wat hoger opzoeken. Zeker niet bij laten zitten, is gewoon niet normaal.

Sorry, maar ik zelf zou als de dood zijn dat mijn kindje verkeerd behandeld zou worden op de kinderdagverblijf. Dus, ja een gesprek aangaan en daarbij contact zoeken met de ouder(s) van het kindje om het haar te laten weten (is haar goed recht), en daarbij even navragen of het kindje overstuur thuis is gekomen die dag of zelfs meerdere dagen of niet. Misschien klinkt dit wat overdreven but better SAFE than sorry zeg ik maar!

Echt het gesprek aangaan. Ja ze is een mens en ja ze kan een slechte dag hebben, maar het is haar WERK. Als ik op een slechte dag zo tegen een klant praat kan ik ook een stevig gesprek met mijn baas verwachten, jullie niet? Mag jij een klant afsnauwen als je een slechte dag hebt?

Precies. En daarbij is dit een hulpeloos, onschuldig en niets wetende baby. Die zich niet kan verdedigen, des te meer reden voor mij om toch even poolshoogte te gaan nemen😔

Aanspreken op haar gedrag, maar niet meteen hoog van de toren blazen. We hebben allemaal wel eens “ ons dag niet”. We weten niet wat er met de leidster in haar privéleven speelt. Wie weet vind ze het juist wel fijn dat je het gesprek opent en een luisterend oor bent, of was ze zich van geen kwaad bewust en kan ze er zelf op letten hoe ze dingen zegt of doet. Gewoon vragen hoe het zit en vertellen dat het je opviel dat ze niet echt liefdevol overkwam bij je. Daar kan ze wat mee….

Wat vervelend om te ervaren. Ik zou het zeker bespreekbaar maken met haar (dan kan ze de situatie proberen uit te leggen) of met een andere leidster dan kunnen ze jou geruststellen. Mij sterkt het nu juist weer heel erg ik dat ik mijn kindje straks niet naar de opvang wil hebben. Dit soort verhalen hoor je helaas te vaak. Dit gedrag is niet oké voor een pedagogisch medewerker. Je snauwt niet naar een baby… dat is echt heftig vind ik hoor. Jij als moeder moet opkomen voor het welzijn van je kindje. Dus je doet niets verkeerd als je het bespreekbaar maakt. Misschien stelt het je gerust😌

Ik werkte voor ik moeder werd altijd fulltime. In de pandemie gestopt met werken en sindsdien dus moeder. Het feit dat ik weet dat niemand een betere zorg voor mijn kind kan geven dan ik zelf weerhoud me heel zwaar van het terugkeren naar een baan. Mijn man werkt fulltime en dit is gelukkig genoeg. Enerzijds zou ik best graag weer werken, maar dan liever een baan die ik vanuit huis kan beoefenen. Zo zwaar weegt het zelf op willen voeden van mijn kind voor mij. Met hier en daar een avondje dat schoonmoeder bijvoorbeeld op past. Pffff tis niet makkelijk.

Hier ben ik ermee eens. Tuurlijk, ze moet niet snauwen naar een kindje, maar realiseer je dat het leven aan elkaar hangt van momentopnames. Als je eraan twijfelt moet je natuurlijk het gesprek aan gaan, maar niet meteen ervan uitgaan dat ze dat iedere dag, tegen ieder kind, heel vaak doet. Wij zijn ook niet ALTIJD alleen maar lief tegen onze kinderen (tenminste, ik niet 😅)