Kinderopvang en moeilijke baby?

Ze moeten op die leeftijd heel erg wennen aan veranderingen. Hij gaat pas net naar de opvang, dus ook daar moet hij aan alles wennen. Andere mensen, kinderen, bedje, omgeving, kortom alles. Het ene kindje heeft hier meer moeite mee dan de andere. Dus het ligt zeker niet aan jou of de baby, het is enkel de situatie. Geef het even tijd en pols vooral bij de medewerkers hoe zij ermee om gaan, of ze het zelf niet gewoon moeilijk vinden.

Ik zou hierover in gesprek gaan met zijn mentor. Vervelend dat je je zo voelt en ze bedoelen het vast niet zo.

Hi! Hij gaat pas sinds vorige week dus hij zal echt nog even moeten wennen, ik ga er vanuit dat een kdv dat ook wel weet toch? Houden ze daar het ritme aan wat hij thuis ook heeft ? Dat kan soms natuurlijk wel de boosdoener zijn.

Het kan zijn dat je kindje nu net in een eerste fase zit van eenkennigheid (hechting aan de ouders). Meestal vanaf 7 maanden maar ik hoorde van vriendin dat haar kindje er ook vroeg in kwam ivm corona: je brengt nu gemiddeld meer tijd met je kind door en kindje ziet nu vaak minder onbekende mensen. Oftewel heel spannend voor hem en zal echt moeten wennen. Als je geen goed gevoel bij het KDV hebt kun je daar ook nog naar kijken. Misschien naar een gastouderbureau? Dat is kleinschaliger en hoeft je kindje minder nieuwe mensen te leren kennen

Als hij nog maar sinds vorige week naar het kdv gaat, kan het ook nog wennen zijn. Hij moet de leidsters leren kennen en de leidsters moeten hem leren kennen. En leren wat hij fijn vindt. Dit kan niet gelijk. En je moet je denk ik echt niet aangevallen voelen als ze vragen hoe je het thuis doet. Want zij willen het hem denk ik zo fijn mogelijk maken en willen dan (denk ik) hem zo snel mogelijk leren kennen. Ik werk zelf in de kinderopvang en vraag dit soms ook aan ouders als een kindje het bij ons anders doet als thuis. En soms blijft een kindje slechter slapen als thuis. Heb je goed aan ze uitgelegd hoe je bepaalde dingen thuis doet? Denk bijvoorbeeld aan naar bed brengen?

Ons dametje gaat vanaf 3 maanden oud naar het kdv. Als ze thuis komt is ze vaak ook "wat moeilijker". Het is daar drukker als thuis, logisch, er zijn veel prikkels, nieuwe uitdagingen, indrukken etc. En soms lukt het slapen daar ook minder goed. Ik denk dat dat logisch is. Ik slaap thuis ook het beste en een dag thuis chillen is minder vermoeiend dan een dag op kantoor met collega's. Op het kdv is ook een ander ritme... daar moet hij even aan wennen. Wij hebben gevraagd wat daar het ritme was, hoelaat krijgen ze bijvoorbeeld de fruithap en de lunch. En zo hebben we het een beetje op het kdv afgestemd voor zover mogelijk natuurlijk. Het was gewoon ff wennen. Inmiddels is ze anderhalf en bij ons thuis gaat ze om 12 uur een middagslaapje doen... op het kdv vaak pas om 13 uur .. nou dat red ze bij ons thuis niet 🙈 maar goed je zoontje is er pas zo kort, ik zou het nog ff aankijken. En als je je echt aangevallen voelt kan je dat het beste uitpraten. Misschien bedoelde ze het juist niet als opmerking maar als vraag om er beter voor je kindje te kunnen zijn. Ik vond het in het begin ook eng, deed ik er wel goed aan? Het liefst wilde ik haar de hele tijd bij me hebben, zou ik stoppen met werken? Ik ben blij dat ik doorgezet hebt, ze heeft het super naar haar zin daar, leukel team, ze leert heel veel en ziet andere kindjes. Beste beslissing ooit 😊🤓😎 succes! 😊

Ja aantal keer uitgelegd ook opgeschreven voor ze, een keertje gebleven om te laten zien hoe ik een flesje geef maar ik merk dat ik het elke keer moet herhalen. Ik had een knuffel gegeven en uitgelegd dat hij daarmee sliep en gister hoorde ik dat hij heel veel huilde en niet wilde slapen toen heeft mijn vriend uitgelegd dat hij met de knuffel slaapt waarop de leidster zei oh ja misschien moeten jullie een knuffel geven terwijl ik die al lang had gegeven. Daarnaast vroeg ze niet op een aardige manier hoe we thuis doen maar gewoon nou ik vraag me af hoe jullie het thuis doen of jullie hem teveel tillen , hoe spelen jullie met hem want hij wilt niet alleen zijn en als we weg lopen huilt hij. Ik heb sph gestudeerd en ik weet zelf dat mijn kind idd in de fase zit en verlatingsangst kan ervaren, dus vond gewoon vreemd de manier hoe ze het vroegen en dat ze niet zijn ontwikkelingsfase koppelen aam zijn gedraag. Maargoed ik ga proberen volgende week het nog een keer uit te leggen en vragen naar hun observaties.

Volgens bedoel jij met je verhaal vooral; jij begrijpt dat hij nog even nodig hebt om te wennen, maar bij de overdracht krijg je een vervelend gevoel en het gevoel alsof zij hem niet echt de tijd geven om te wennen en hem al een beetje "veroordelen" klopt dit? Dat vind ik wel slordig en niet best (zelf pm'er). Juist zij horen je gerust te stellen. En uiteraard eerlijk te zijn, maar moeten het wel goed brengen en ook jouw kunnen vertellen dat dit normaal is, tijd nodig heeft etc. Ik zou het even een paar keer aankijken, en anders even "luchtig" een gesprekje aanvragen (onder het mom van, voor mij is alles nieuw en ik heb nog wat vragen) Het ligt ook altijd een beetje aan wat voor leidsters er op de groep staan, karakter maar ook hoeveel ervaring ze hebben en soms ook bijvoorbeeld of ze zich goed kunnen verplaatsen in jou of de situatie (jonge meiden zonder kinderen kunnen dat bijvoorbeeld soms moeilijker. In de zin van dat ze niet altijd inzien hoe (voorzichtig) je dingen soms moet brengen want het gaat wel om iemand z'n kindje!) Dit zie ik ook terug op mijn eigen werkplek.

Oh en btw buiten het de manier waarop de overdracht gebeurd, vind ik het in eerste plaats trouwens nóg belangrijker dat ze moeten weten of iig zo goed mogelijk hun best doen hor ze met jouw kindje om kunnen gaan om het hem toch zo comfortabel mogelijk te maken in deze situatie. En dus ook jouw wensen en tips moeten aannemen. Wennen in deze leeftijdsfase is gewoon soms wat lastiger maar met de juiste "trucjes", liefde en aandacht zou dat echt wel goed moeten komen. Even wat langer nodig maar dat zou hun insteek eigenlijk al moeten zijn, tenminste dat ze ervanuit gaan dat het iets langer kan gaan duren.

Ja precies ! Zijn mentor is een hele jonge meisje en ze komt heel onzeker over … woensdag vroeg ik hoe het ging en ze zei redelijk en keek haar collega aan zeggen dat hij veel huilde. Hij dronk wel zijn flesjes op terwijl hij de dagen daarvoor dat niet deed, nou dat zag ik al als een verbetering maar kreeg een negatieve gevoel van haar alsof ze het niet zag zitten. Toen vroeg de collega met meer ervaring dus hoe we het thuis deden dat ze benieuwd was of we hem veel in armen hadden nou ik zei dat ik niet wist wat teveel was voor mij was het normaal Maar ik heb niets mee te vergelijken om mijn heen en is mijns eerste kind dus geen idee of ik dat teveel doe. En precies wat je zegt ik mis dat geruststellend gevoel de eerste dag moest ik eerder komen omdat hij niet wilde drinken daarna omdat hij niet kon slapen toen ik daar aankwam sliep hij al dus kon ik weer terug. Ik vind het gewoon lastig.

Lastig zeg. Als ik eerlijk ben zou ik me daar zelf ook zeker niet goed bij voelen nee. Ze horen je juist gerust te stellen en iig nooit het gevoel te geven dat je kleine "lastig" is voor ze, en dat proef ik uit je verhaal wel. Moeilijke aan dit is...aan de ene kant denk ik; kijk het even aan, hopelijk went hij snel en gaat het beter voelen. Maar...als iets niet goed voelt, dan zou ik ook wel een beetje naar je gevoel luisteren en het niet negeren. Ik denk toch (ook niet makkelijk misschien, nu al) een gesprek aanvragen en deze dingen aangeven. Mocht het daarna alsnog niet goed voelen, zou ik toch eens andere opties bekijken. Niks is erger dan dat het niet goed voelt, maar je zoontje daar toch moeten achterlaten.

Ja mijn vriend had gebeld en probeerde ook te achterhalen wat ze zo lastig vonden want daar waren ze niet zo duidelijk over alleen dat ze het gingen aankijken … wat ze gingen aankijken geen idee 🤷🏻‍♀️maar wel tegen hem verteld dat we een gesprek over 2 weken gaan inplannen dus ben benieuwd hoe het maandag zal gaan. Ik zal idd bij het weg brengen aankaarten of ze hem naar bed brengen zoals ik het uitgelegd heb en een paar tips geven van hoe ik het thuis doe. Misschien helpt dat een beetje.

Ja precies, probeer maar steeds duidelijk te zijn, dan kan t niet daaraan liggen. Verder heb ik heel wat jaren ervaring, en sommige kinderen wennen echt met gemak en anderen moeilijker. Soms zit er weleens een kindje tussen die echt lastig ze draai kan vinden, ook na een poos. Gebeurd niet veel hoor, maar weleens (bijvoorbeeld kinderen die heel slecht tegen prikkels kunnen) Maar vooral op deze leeftijd is het een kwestie van tijd geven om te wennen en er voor open te staan. Ik hoop dat het gaat lukken op het plekje waar hij nu zit. Hij gaat 2 dagen, dat is iig beter dan 1 dag want dat gaat vaak echt een heel stuk lastiger en bijna gegarandeerd lang om te wennen. Maar met 2 dagen is dat iig niet het geval!

Wat een vervelende situatie… Ikzelf werk ook in de kinderopvang en zie wel vaker dat kindjes wat langer de tijd nodig hebben om te wennen… Dit lijkt me niet meer dan normaal, de situatie is compleet anders dan thuis en niet elk kindje past zich daar even makkelijk op aan.. Jammer dat je geen begrepen en vertrouwd gevoel hebt bij de pedagogisch medewerkers op de groep.. Ikzelf zou zeker een gesprek aan gaan om samen te kijken hoe jullie het voor iedereen zo fijn mogelijk kunnen maken! En voelt het echt niet goed? Dan zou ik zeker verder kijken naar een andere plek om je kindje op te vangen waar de klik er wel is.. Je moet er tenslotte het belangrijkste mensje uit je leven aan toevertrouwen.. Heel veel succes met deze situatie, en vertrouw op je moedergevoel, dan maak je altijd de juiste keuze! :)

Net Andere ritme ze gaan met het kind mee zeggen ze… hij eet nog geen vast eten dus hoeven daarmee geen rekening te houden alleen met zijn slaapjes .

Ah wat vervelend mama dat je het zo ervaart! Ons meisje heeft ook koemelk en reflux... Tijdens de intake heb ik duidelijk aangegeven dat ze recht op moet zitten met het flesje en daarna nog recht op moet blijven ivm spugen... Thuis slaapt ze heel moeilijk, daar slaapt ze in een hangwiegje prima... Ons meisje gaat nu ze 3 maanden is naar de opvang en vind het nog prima, ik weet dat er een periode komt waar ze verlatings angst gaat krijgen... Ik weet niet met hoeveel leidsters ze bij jullie staan op de groep? Bij ons grote ruimte, en 4 leidsters zodat er genoeg aandacht is voor alle kindjes.. Blijf in gesprek gaan met de leidsters/ mentor van je kindje!

Ja dat ga ik proberen .:: ik wil natuurlijk ook weten als ze iets lastig vinden wat dat is om ze ook te kunnen helpen. Ik hoor vaak dat 3 maanden een stuk makkelijkere is dan 6 omdat ze idd met 6 maanden al eenkennig worden en verlatingsangst ervaren alleen toen was het voor ons niet mogelijk omdat we net zatten in de moeilijke periode van de buikkraampjes en niet duidelijk hadden of het koemelkallergie was. Of beter gezegd de cv en ha bleven het maar op de rijping van de darmen gooien.

Dat is helemaal vervelend, snap heel goed dat als je kindje zoveel pijn heeft je het liefste zelf voor hem zorgt! Ik geef borstvoeding en bij ons waren de krampjes zo ontzettend erg dat bij 5 weken we naar een osteopaat zijn gegaan! Zij heeft toen een bepaalde techniek gedaan om te kijken of ze allergisch was waardoor wij gelukkig met 5 weekjes er achter kwamen dat het koemelk was... Hopelijk vind je kindje gauw z'n draai en luisteren de leidsters naar jullie tips en tricks 😘

Dit had ik bij de gastouder. Poe wat een stress..

Hoort niet! 😑😔