Kraamtranen of babyblues

Het is ook ontzettend hard werken, dat nieuwe moeder zijn en het klinkt daarbij ook dat je met de geboorte van je zoontje een spannende start hebt gehad. Helemaal niet gek als je daar nog wat van slag van bent, of sowieso niet gek als je nog emotioneel en angstig bent- want hoe erg is je leven veranderd in een paar dagen tijd! Het is spannend om nu zelf voor zo’n kwetsbaar kindje te zorgen en ik vind het alleen maar logisch als dat je met momenten onzeker en angstig maakt. (Voor mij ook volledig herkenbaar, bij mijn 1e dochter en ook nu vind ik het opnieuw spannend dat de 2e eraan komt). Daarnaast doet slaaptekort natuurlijk ook van alles met je gemoedsrust! Misschien kun je het met iemand in je omgeving delen dat je het spannend vind, zodat je een hulplijntje hebt om te bellen over hoe het gaat of misschien kan iemand vertrouwds juist extra op bezoek komen op deze momenten dat je alleen bent. En stel jezelf de vraag als ‘de hele wereld tijd zou hebben om mij te ondersteunen, hoe zou dat er dan uit zien?’. Vaak willen mensen wel helpen, maar weten ze ook niet zo goed hoe. Als jij dit wat concreter kan maken, bijvoorbeeld met een maaltijd koken, een avondje oppassen zodat jij en je vriend wat leuks kunnen doen, ene ochtendje oppassen dat jij even kan uitslapen, even in huis helpen etc. Kun je hun ook om ondersteuning vragen. Wees lief voor jezelf en organiseer dat anderen dat ook kunnen zijn 😉

Het is inderdaad erg overweldigend. Je leest van alles over de kraamtranen etc. Maar dit had ik me echt niet voorgesteld. Ik probeer idd zoveel mogelijk bij te slapen tussendoor. Ik praat veel met mensen in mijn omgeving, mijn vriend is ook erg meelevend. En hij helpt ook waar hij kan. Maar het is vooral dat ik de voeding nog niet wil opgeven omdat ik bang heb dat ik spijt krijg als ik mijn productie niet op gang hou en hij over een week of 2 weken wel ineens kan drinken omdat hij nu groot genoeg is. Mijn schoonmoeder springt de komende dagen extra bij, zodat ik in de middag wat extra uurtjes kan pakken. Echt super fijn!

Bekijk alles per dag. Kijk dus niet te ver vooruit. De dingen veranderen namelijk nog per dag. Genieten lukt niet altijd. Maar er komt een moment dat je opeens merkt, je het gaat de laatste tijd goed. Schuldig voelen hoeft niet, je doet die moeite namelijk juist voor je kind.

Oh Inge, gefeliciteerd!!! Ik moet denken aan het HALT-principe. Gaat over de basisbehoeften hungry, angry, lonely, tired. Als je je slecht voelt, moet je altijd even de analyse maken of een van die 4 in je weg zit. Eerst moet je die altijd oplossen en dat neemt al veel van je negatieve gedachten weg. Maar ja ... Alleen honger is als pas bevallen moeder eenvoudig te remediëren. Misschien voel je je boos om die heftige bevalling, op jezelf, je ziekenhuis, de situatie ... heel frustrerend, want iedereen deed vast zijn stinkende best. Jij ook! Een bevalling is een situatie waarin je veel controleverlies ervaart en dat maakt het erg moeilijk te verwerken. Eenzaamheid, die komt uit mijn schermpje gesprongen, alleen al door hoe je ons om hulp vraagt ... en vermoeidheid ... ik begin er nog niet aan je daarin tips te geven! Moe ben je en dat los je niet zomaar op. Als je per situatie of moment kunt bekijken wat de hoofdbrok is, kun je je misschien snel wat beter voelen door daar concreet actie in te ondernemen (eten, rustig worden, iemand bellen, slapen). Maar Oooh jee, die borstvoeding he. Ik ben een die hard borstvoedster, maar niet ten koste van je mentale welzijn. Mijn advies, bouw aan je weerstand door keihard toe te geven aan je noden en kijk of er dan nog ruimte blijft voor bouwen aan die borstvoeding en hou die lactatiekundige dicht in de buurt. Maar wees daarnaast mild voor jezelf. Jij bent wat je baby nodig heeft, in je volle kracht, maar dan moet er wel ook voor jou gezorgd worden. Je hoeft dit niet alleen te verzinnen. Dikke knuffel

Trouwens, bang voor de eerste dag alleen zijn/waren we allemaal!! Je laat hem heus niet zomaar van de commode vallen en het huishouden mag best wat verslonzen. Komt goed, schatje! Lief zijn voor jezelf! X

Dat genieten duurde minuutjes de eerste weken..geen uren en al helemaal niet de hele dag en halve nacht.

Bedankt voor je lieve en uitgebreide reactie. Ik had nog nooit echt van deze analyse gehoord, maar het klinkt eigenlijk heel logisch. Als ik nu kijk is het vooral de moeheid en idd de eenzaamheid. Ik heb hier veel steun als het nodig (en waar ik echt onwijs dankbaar voor ben) maar het is allemaal vanaf mijn vriend familie, dus het voelt nog niet eigen.. Mijn beste vriendinnen en mijn familie wonen op een uur rijden afstand. Maar die probeer ik ook veel te bellen en appen. Ik kijk gelukkig niet met ene negatief gevoel op mijn bevalling terug. Ja het was heftig en stormweeen zijn geen pretje. Maar onze vent heeft wel 2 dagen flink hoofdpijn gehad,hadden het te laat pas in de gaten. Ik ga mijn best blijven doen voor de borstvoeding. Heb tevoren gezegd lukt het niet, lukt het niet. Maar nu het zover is, en nu Hugo toch elke dag vooruitgang laat zien ben ik ook bang om nu te stoppen en over 2 weken als hij wat gegroeid en aangesterkt is spijt te krijgen. Ik doe nu op advies van de lactatiekundige om de 6u kolven ipv om de 3u. En dan in de avond een uur powerpumpen zodat de productie op gang blijft. Hopelijk is dat beter vol te houden.

Dank je wel 😊

Nee dat is het ook. Ik geniet wel echt van hem. Maar zou willen dat ik me minder verdrietig voelde daarnaast. Hopelijk gaat dat snel beter.

In Duitsland zeggen ze niets voor niets 6 weken kraambed en periode. Probeer te slapen als de baby slaapt. En ja dat is ontzettend lastig maar wel belangrijk. Luister muziek die je leuk vind, bel met je familie iedere dag als dat helpt. En ik hoorde ooit eens de vergelijking je moet nu samen wonen met iemand die je niet kent en waar je ook nog eens 24/7 voor moet zorgen. Dus voordat je op een roze wolk zit en alles moet je elkaar eerst leren kennen. Misschien kun je een Podcast luisteren tegen de eenzaamheid. En als je je lichamelijk goed voelt probeer iedere dag een klein stukje te wandelen.

Jij bent al een tijdje een van mijn favoriete forumgrieten, ik ben oprecht bezorgd. Pril moederschap is zo heftig, maar dat kun je pas begrijpen als je er middenin zit. Met een hulpeloze baby wordt ook een hulpeloze moeder geboren ... die razendsnel haar mojo vindt, maar voor haar gevoel nooit snel genoeg! Ik vind die van die onbekende in huis wel een goeie. Ga ik zelf onthouden voor mijn alien 😉 Neem je tijd en wees lief voor jezelf. Good luck, chicca! 🍀💖 X

Lief 😊 het zal uiteindelijk allemaal ook wel op zijn pootjes terecht komen. Ga ik zeker doen, en anders hoor je me zeker hier weer 😊

Hee lieve jij! Gefeliciteerd met de geboorte van Hugo! Wat een leuke naam! Wat doe je het ook goed als mama! Hij boft maar met jou 💙 Moeder zijn is faaaking heftig hé! Niemand vertelt dat van tevoren dat het zo zwaar is. Maar je doet wat je kan en dat is genoeg 💙 Hopelijk lukt het Hugo om bij jou te drinken. Drinkt hij wel uit een flesje nu? Sepp drinkt bijna niet meer bij mij, ik kolf de voedingen en geef hem de fles. Zoooo veel minder gestress van mijn kant, maar ook minder van Sepp z'n kant. En ja kraamtranen. Breek me de bek er niet over open. Op het hoogtepunt jankte ik omdat de smeerkaas op was (?!). Ook dat zakt weer af. Je praat er al veel over met je omgeving, die trouwens ontzettend lief en betrokken klinkt 💙 Neem zoveel rust als je kan meis! Niet zoals ik 3 uur naar je slapende baby kijken, maar ook echt zelf slapen 🙈 You got this 😄💪🏼

Dank je wel voor je lieve bericht! Nou inderdaad, je kunt je er gewoon niks bij voorstellen. Dat je zoveel en zo snel van zo'n kleintje houdt. Ik had ook echt niet verwacht dat de kraamtranen zo heftig zouden zijn. Je leest er van alles over, maar het is echt niet te beschrijven hoe zwart dat gat kan voelen. Ik kolf nu ook en geef dat idd per fles. Ik hoop dat hij het alsnog snel oppakt. Ik probeer idd nu zoveel mogelijk te slapen. Dan voel ik me toch iets meer emotioneel stabiel. Hoe gaat het nu verder met jou / jullie?

Gefeliciteerd! eerste periode is sowieso erg pittig en zwaar bij de meeste. Je moet nog alles verwerken je bent kapot en als nog niet alles mee zit dan heb je ook frustraties. Je geeft ook nog is borstvoeding wat ook echt heel erg veel energie kost. Hugo moet ook nog wennen aan hoe het werkt (moeder vaak ook) Denk dat je over paar weken wel al beter voelt omdat je meer gewend raakt en de kleine ook. Alles gaat stapje voor stapje beter en makkelijker. Zorg wanneer er iemand even op baby let bijvoorbeeld als je partner thuis is of een oma, je even lekker tijd voor je zelf hebt. Ookal is dit maar kort. Het constant voor 100 procent opletten en klaar staan is vaak ook erg vermoeiend geestelijk omdat je aan het begin ook veel zorgen maakt. Even slapen, douche, boekje lezen of spelletje spelen bijvoorbeeld. Tuurlijk als borstvoeding niet gaat kan je over na fles. Maar het is vaak even doorbijten. Ik was in idegeval blij dat ik had door gezet. Ik heb mijn kind zelfs bijna 2 jaar melk gegeven en wanneer het soepeler gaat is het zo mooi geschenk. Toen kon ik er zo van genieten en de kleine ook 😊 En laat van je horen als het je even te veel word aan je omgeving zodat ze wat kunnen overnemen. Zorg voor baby of huishouden enz..Het is moeilijk in schatten voor andere ook voor je partner en als je dan optijd ingrijpt en rust pakt voel je je daarna beter. Owja en gaat borstvoeding lastig, als je fijn vind kan je ook oma's vragen om bij je te zitten of je partner. Je hoeft niet alleen er mee te zitten. Hier was mijn vriend er bijvoorbeeld bijna altijd bij als hij thuis was de eerste periode. Echt soms was zo frustrerend als niet lukt. Je hoofd maakt over uren en dan is het fijn als iemand even de baby weer pakt of zegt misschien dit even proberen of gewoon nuchter is en zegt komt goed.(of gewoon bij zit zodat je niet alleen bent) Ik wil nu dus ook zeggen komt goed😘😊

Ik herken mezelf zo erg in het verhaal! Afgelopen donderdag was bij mij de dom gebarsten, Mace was toen pas 13 dagen oud.. Ik ben hele nachten met hem in de weer, ik begrijp hem niet, ik slaap slecht, m’n borstvoeding doet zeer, ik voel me zo’n slechte moeder.. Ik heb het moederschap echt zwaar onderschat.. na hele dagen te huilen uit eindelijk mijn man een app gestuurd dat ik het niet trek en dat ik mijn kind niet eens begrijp hoe moet dit nou verder.. hij heeft het doorgestuurd naar mijn moeder en die is toen gekomen (natuurlijk net gedaan alsof alles goed ging, ik wist niet dat hij het had doorgestuurd).. toen ik daar achter kwam en met m’n moeder erover kon praten, luchtte het al zoveel op.. ik was kapot, lichamelijk en geestelijk, nog niet herstelt lichamelijk van de bevalling, pijn down Under.. ook geestelijk vond ik de bevalling zwaar, ik zit nog steeds met zoveel vragen waar ik geen antwoord op heb.. en daarna na de kraamweek stond ik er helemaal alleen voor, mijn man moest meteen weer volledig aan het werk... Nadat ik het er met hem over heb gehad zijn daar ook veranderingen in gekomen.. hij helpt me nu 2-3 extra ochtenden in de week, op zondag neemt ie zoveel mogelijk zorg van mij over, zodat ik wat bij kan komen.. zolang ik niet goed herstelt ben en me goed voel, kan ik ook niet voor Mace zorgen natuurlijk.. Mace is op dit moment 18 dagen oud, we hebben wat regelmaat te pakken en we bakeren hem in voor de nacht, hij slaapt sinds deze nacht eindelijk in zijn eigen bedje (moet niet té optimistisch zijn natuurlijk), maar ook dat geeft meer rust, ik ben nu ook dood moe doordat ik meer slaap heb gehad dan 2uuurtjes normaal in de nacht.. Meid, het moeder zijn is focking moeilijk en zwaar, heb vertrouwen in jezelf, jij kunt het, geniet lekker van je kleine man! 🥰

Ow wat herkenbaar. Ik voelde me ook echt niet blij na de geboorte van onze eerste zoon. Het feit dat zo’n klein kwetsbaar wezentje 24/7 van jou afhankelijk is in combinatie met oververmoeidheid en onzekerheid. Dat vertelt niemand je en daar voelde ik me dan ook weer super schuldig over alsof ik de enige was die dat zo ervaarde. Het wordt echt makkelijker. Nu bij de tweede en nu bij de derde kan ik er veel meer van genieten. Volg je gevoel lieve mama en dan kun je het echt niet verkeerd doen.

Heel herkenbaar. Ik voelde me verschrikkelijk en dacht wat hebben we gedaan ik zat steeds alleen maar te janken. Iedereen zat maar te pushen voor de borstvoeding. M'n dochtertje kreeg te weinig bij mij huilde daarom de hele tijd had gewoon honger ik heb dat meerdere keren aangegeven maar borstvoeding moest ik blijven geven. Ze was te zwak en te klein om krachtig te drinken moest na de borstvoeding die al bijna een uur duurde 20 min kolven en dan moest mijn man dat met een spuitje geven mocht niet met de fles ivm tempel speen verwarring. Hierdoor kreeg ze teveel lucht mee en buikkrampjes waardoor we tot 3 uur snachts bezig waren. Iedereen was weg en m'n man zei we gaan over op flesvoeding dit kan niet meer. Ik kreeg zoveel rust ervan. En na de 1e fles was ze stil en lag ze heerlijk te slapen. Ik weet dat borstvoeding het beste is maar ik voelde me zo diep ongelukkig bij de volgende geef ik zowiezo de fles ik zie er nu al tegen op om borstvoeding te beginnen. Dus ik zou zeggen mocht het je meer rust geven stap lekker over op de fles. Je bent een leukere moeder, vrouw en voelt jezelf waarschijnlijk veel beter doordat je rust vind dan pas kan je genieten.

Echt hoor, dat je helemaal overstroomt van liefde!! Herkenbaar haha! Hoop dat je je snel wat lekkerder in je vel voelt! 💙 Waar woon jij eigenlijk ergens? Ikzelf in Rotterdam, dacht als je in de buurt woont, kunnen we mss eens een baby date plannen met koffie en taart voor onszelf, haha! Hier alles onder controle. Vanmorgen weer even met m'n neus op de feiten gedrukt waarom ik 's nachts dus geeeeen borstvoeding geef 😂 Dacht even lief te zijn zodat mijn vriend kon blijven liggen en geen van ons de kou in hoefde om beneden een fles op te warmen... Heeft Sepp gewoon een uur liggen lurken bij me en daarna nóg honger, moest ik er alsnog uit 😂 Heerlijk intiem hoor dat borstvoeden en een mooi moment met je baby, maar eeeeecht niet meer om 4u 's nachts 😂 Lekker een fles erin manmanman Maar goed, verder alles oké! Rustig aan vandaag meis! Geniet van de mooie momentjes van Hugo (menn ben zo benieuwd naar een foto) en lekker uitrusten maar! Mogen jullie al naar buiten? Zo ja: lekker gaan!!! Al is het maar 100m: zal je echt goed doen 💙 Dikke knuffels van mij en Sepp

Hier nog eentje die zich aansluit bij club! Mijn zoontje is nu 3 weken oud. De bevalling zelf was een echte droombevalling, tot de placenta eruit kwam... In geen tijd 1,5l bloed verloren en flauw gevallen. Ze hebben mij met spoed geopereerd terwijl mijn man achterbleef met onze zoon. Door de verdoving en de tijd weg was het heel moeilijk de borstvoeding op gang te krijgen, mijn lichaam had gewoon een te zware shock gekregen. Door het zware bloedverlies ging ook mijn eigen herstel heel moeizaam, 30 uur na de operatie viel ik nog steeds elke keer ik opstond van bed flauw. We hebben toen besloten dat ik een zak bloed kreeg en ik voelde zo de energie mijn lijf binnenstromen! Na 3 dagen ziekenhuis gingen we naar huis, hier 2 weken gezellig samen met mijn man en ook mijn moeder die voor 2 weken vanuit België naar bij ons in Denemarken is gekomen kunnen genieten. En dan kwam de eerste dag dat ik het alleen moest doen... Was hier echt bang voor! Bleek dat die angst nergens voor nodig was, we hebben de hele dag lekker huid op huid op de zetel kerstfilms gekeken! Een echte aanrader :D We zijn nu alweer wat dagen verder... Een heel ander verhaal nu :( de ene slapeloze nacht na de andere, en nu ook overdag slaapt hij niet meer. Hij slaapt max 30 min per keer (meestal maar 15 min) en schiet dan krijsend wakker, dag en nacht. Hij heeft moeite met de borstvoeding en drinkt maar een paar minuten per keer, dan recht voor boertje en terug drinken, dit telkens voor een uur... We vrezen dat het reflux problemen zijn, straks komt er iemand om de borstvoeding te overwaken en de drinktechniek te beoordelen, en erna gaan we naar de dokter. Maar ooooh wat ben ik doodmoe.... Ik heb al van mijn 15e chronisch vermoeidheid syndroom en dat slaapgebrek en ook de hulpeloosheid beginnen echt zwaar te wegen. Mijn man zag gisteren dat ik het even niet meer aankon en heeft heel lief zijn nacht opgeofferd (hij werkt fulltime en normaal doe ik de nacht zodat hij zijn job kan volhouden) zodat ik toch bijna 5uur heb kunne slapen! Echt heerlijk was dat, voelde mij herboren :D en dan kreeg ik ons kleintje in mijn armen. Heeft hij de volgende 5 uur afwisselend liggen drinken en krijsen.... Ik zat gewoon al huilend met mijn huilende baby in mijn armen in het midden van het bed, had de fut niet om uit te zoeken wat hem kon troosten en dan moest ik mijzelf ook nog troosten! Soms helpt white noise ons kleintje te troosten, maar deze keer was het mama's Playlist die mama moest troosten! Een aanrader trouwens want als je zelf overstuur bent krijg je je kleintje nooit rustig... Vandaag ga ik voor een dagje huid op huid op de zetel, heb al vaak gelezen dat je ze nooit teveel kan knuffelen en verwennen als ze zo klein zijn dus we kunnen er beiden er maar beter van genieten! Ze groeien echt te snel! Veel succes aan jullie allemaal :) hoop dat we allen snel een ritme vinden zodat we terug mama kunnen zijn en niet enkel zombies! (voel me echt een sleep-depraved zombie hah!)