Levend matras

Onze dochter had dit ook, en wat ik ook probeerde er was geen verandering in te brengen. Ik ben wel met regelmaat blijven proberen om haar toch in haar bedje te leggen en toen zo van de ene op de andere dag lukte het (bij ruim 6 maanden). Ik denk dat ze er pas op dat moment klaar voor was. Ik heb dus geen tips voor je maar ik wil je laten weten dat je niet alleen bent!

Leed delen is leed verzachten! Thanks, Sharina! Ik voel mij af en toe zo radeloos. Jouw reactie helpt ECB. Ik blijf het proberen en tel de dagen/maandjes af 🙃

Hier was het een korte fase van twee weken ongeveer (die weken dat het 40 graden was). Wel telkens blijven proberen en zo uiteindelijk ook weer in eigen bed gaan slapen.

Misschien werkt de pick up put down methode om hem in zijn bedje te laten slapen. Hier werkt dat vanaf week 16/17 en vanaf dat moment werden de hazenslaapjes ook opeens echte dutjes van 1.5 uur. (Halleluja) En hoe irritant dat ook klinkt als je er midden in zit. Ik mis het nu best. Mm dochter is nu 9.5 maand en kan sinds 3 maanden nergens anders meer slapen dan in bed. Dus ook niet op mama. Die dat soms wel zou willen🤣🤣

Mijn oudste heeft dit ook heel lang gehad. Hij is volgende maand 3 en slaapt pas sinds een maand of 3 in zijn eigen bed. Dit wilde ik dus nooit meer. De jongste van 12 weken had dit in het begin begin ook. Heb een vast ritme aan gehouden verschonen - voeden- spelen - in bed - troosten in bed. Alles het zelfde dus.. dat kan ik nu wel meer loslaten maar nooit langer als een uur wakker tijd. In het begin was het heel zwaar en moest ik wel 20 x terug en wilde ik het vaak opgeven. Maar nu kan ik hem wakker weg leggen en slaapt 45 min of 90 min zelfstandig in. Soms lukt het niet en wieg ik hem en als dat niet werkt klein beetje eten en anders laat ik hem in zijn bed toch even huilen en valt uiteindelijk in slaap.

Hi, ik noem dit 'levend bed'. Ik weet precies wat je bedoelt, want wij hebben dit ook en onze baby is 8 maanden. Ik heb geen oplossing, behalve dat het mij heeft geholpen om te proberen dit niet als een probleem te zien. Wat voor mij een eyeopener was, was dat ik hierover een gesprek had met een vriendin. Ik vertelde dat ik na de geboorte in het ziekenhuis geen oog dicht had gedaan, omdat de baby alleen op mij wilde slapen en de verpleging had gezegd dat je niet in slaap mocht vallen met je baby bij je. Mijn vriendin zei dat haar baby wel in de plastic ziekenhuisbak sliep zonder morren. Ik kon nog niet eens plassen of hij ging al te keer. Dus blijkbaar is hij zo. Ooit gaat het vast over. Af en toe slaapt hij bij de gastouder wel in een ledikantje. 🤷‍♀️🤷‍♀️🤷‍♀️ Bij ons gaat het ooit lukken. Ondertussen profiteer ik van mijn rol als levend bed om nog eens een serie te kijken. Ps: mijn man en ik probeerden de techniek van het boek 'baby in een droomritme', dat was echt kansloos. Na een helse dag met 0 slaapjes in bed besloten we dat we liever voor levend bed speelde dan een mental breakdown te krijgen.

Mijn vriend noemde mij op een gegeven moment 'mama matras'. Wij zijn toen met slaaptraining begonnen via het boek droomritme en na een week plukte we daar al de vruchten van, aangezien hij toen al zijn slaapjes in zijn bed deed. Ik ben van mijn bijnaam af, alleen mijn vriend nog niet. Die heet 'papa wc', omdat de kleine alleen bij hem op schoot lijkt te willen poepen 🤣

Dat was bij mijn dochter ook zo. Ben echt gaan doorzetten, telkens als ze huilde haar even oppakken om te troosten en weer terugleggen. Na een paar dagen hoefde ik haar steeds minder op te pakken en nu slaapt ze vrijwel direct zodra ik haar neerleg. Als het toch niet lukt dan leg ik haar in de kinderwagen, beetje wiebelen en ze slaapt. Ik laat haar overigens wel altijd even 5 minuutjes jengelen. Soms heeft ze dat even nodig en valt ze vanzelf in slaap. Als ik haar bij elke kick zou oppakken dan haal ik haar er steeds “uit” en lukt het haar niet om zelf in slaap te vallen. Ik zou wel doorzetten, even die barrière door...even flink je tijd en energie investeren, maar als het lukt dan krijg je er zoveel tijd voor terug! Je wilt echt niet dat hij nog maandenlang alleen bij jou kan slapen.!

Bedankt voor je ervaring & aanmoediging! Ik ben al zeker 3 weken aan de slag maar ik blijf het proberen 🤞

Fijn om te horen dat het bij jullie effect heeft gehad. Ook (3 weken) met droom ritme aan de slag, we maken vorderingen maar lijkt nu een beetje te stagneren, en zelfs stapjes terug te gaan. Maar jouw reactie en van de anderen lieve moeders geven mij de zekerheid om door te zetten met het droomritme.

'Goed' te horen dat ik niet de enige ben! Soms voelt dat wel zo, namelijk. Ik ga het nog even goed proberen, en lukt het niet dan is inderdaad acceptatie en zoveel mogelijk ervan genieten het beste.

Waar ik alleen tegen aanloop is dat bij het afleren van de slaapassociatie (ik): oppakken, troosten & weer neerleggen dat we dit beiden 1,5 uur volhouden= baby die de hele dag (bijna) niet geslapen heeft. Uiteindelijk oververmoeid en dan nog moeilijker in slaap te krijgen én weg te leggen. Herken jij dit?

Wat goed! Ik hoop ook dat dat hier uiteindelijk lukt. Ik houd hetzelfde ritme aan, al best wat resultaat maar alleen slapen.... 🤞

Hier is het nooit anders geweest: ik kom van 20 uur dag hem op of aan mij hebben. Het gaat nu al wat beter.

Hahaha snap ik. Ik mis hem s'nachts ook als een slaapje alleen lukt. Tegelijkertijd vind ik een beetje adempauze ook heel fijn en nodig. Het is ook nooit goed ;)

Wat goed dat het je gelukt is! Na 3 weken heb ik wel al resultaat maar alleen overdag slapen lukt niet zo. Ik kan het oppakken, troosten & op bed leggen 1,5 uur volhouden maar hij ook. = baby die overdag (bijna)niet slaapt=slaap te kort = niets meer mee te bereiken. Herken je dit?

Ja herkenbaar. Zo vermoeiend. En de draagzak ? Dat helpt hier wel vaak. Maar zo machteloos gevoel he. Ik weet het nog zo goed met Levi. Ik heb regelmatig staan huilen 😊

Draagzak is hij wakker want dan zijn er dingen te zien. Maar ik kan het nog een proberen in een andere draag positie

Hier ook maanden op ons gehad met slapen overdag. 's nachts sliep ze heerlijk in haar bed. We hebben genoten van die slaapmomenten samen. Gebruik ook veel een draagdoek, slaapt ze lekker in tijdens een wandeling. De eerste 5 tot 15 minuten kijkt ze rond, daarna legt ze haar koppie op me en valt als een blok in slaap. Zo fijn!

Ik hield hem bij me op schoot als hij niet in zijn bedje wilde liggen. Elke x als hij bijna sliep lag ik hem in bed. Als hij begon te huilen pakte ik hem weer op. Als dit te lang duurde, dan lag ik hem slapend weg en zorgde ik dat ik gelijk aan zijn bedje stond als hij wakker werd, zodat ie geen negatieve associaties met het bedje kreeg. Voor ons werkte dit en maakte hij stappen. Ook goed op gelet dat hij niet net in een sprongetje zat. Dat zit hij nu bijvoorbeeld wel, waardoor hij nu weer huilt bij wegleggen. Maar ik weet dat dat tijdelijk is. Ook deed ik niet gelijk heel de dag hem in bedje leggen, maar begonnen we met één slaapje per dag en bouwde dit daarna uit.