Man laat het afweten

Dit hebben best wel veel mannen in het begin. Ze hebben niet meteen de moedergevoelens die jij wel hebt omdat je 9 maanden een kindje hebt gedragen. Dit komt vanzelf goed ❤️❤️ Blijf erover praten en je emoties tonen. Maar het is helaas best normaal en veelvoorkomend.

Heel herkenbaar HELAAS! Wat een vreselijke eerste tijd hebben wij gehad. Mijn dochter heeft de eerste 5 maanden alleen maar gekrijst. En ik moest alles alleen doen. Het enige wat mijn man riep was ; oh daar gaan we weer, oh wat is het allemaal vreselijk, ik kan niet tegen dit gehuil/gekrijs. Als ik zei ik ook niet, dan was het enige dat hij zei, ja jij wel, je doet het toch. Waarop ik zei; ja het zal wel moeten als niemand anders het doet. Heeeeeeel gezellig 🤓 Dus ja, jammer genoeg heel herkenbaar. Inmiddels is ze bijna 11 maanden en is hij er nog geen 1 x uit geweest in de nacht, terwijl ze nog verre van doorslaapt. Dus ik zou zeggen, pak het beter aan dan dat ik gedaan heb, en zorg dat jouw man ook aan de bak gaat. Anders zit je er straks 10 maanden later misschien nog zo bij zoals ik 😅 Succes 😘 heel vervelend!!

Mijn man doet ook geen avonden nu hij werkt toen met vaderschap verlof hielp hij mee maar hij kan ook niet zo goed tegen de nachten. Wij hebben nu de afspraak hij doet de avonden zodat ik even rust heb aangezien ik nog thuis zit zo kan ik vroeg naar bed om de nachten te draaien. En hij doet ook weleens de ochtend als ze vroeg op is. En in het weekend draait die gewoon normaal mee. Mannen worden vaaj niet goed wakker van het gehuil en het is voor hun anders dan voor ons wij dragen het 9 maanden hebben al een in Nigeria band. Mannen zien de buik groeien maar de band is minder opeens is de baby er de relatie is anders. Communicatie is de key hier praten wij iok meer

Wauw ik zou door het lint gaan. Sinds 1 maand slaapt baby 3 meter verder in eigen kamer. Met deuren open. Avond tot 03:00 doet papa, vanaf 03:00 mama aan zet. Eerst deden we om en om, maar toen kwam hij nog vaker. Dit systeem werkt voor ons. Wij beginnen vroeg met in bed liggen.

Mijn man heeft nog geen enkele nacht gedaan(ben ik oke mee😉). Kan ook moeilijk tegen het huilen van onze zoon. Ik denk eerlijk gezegd dat het man eigen is🤷🏻‍♀️ Hij vindt het steeds leuker worden, nu onze zoon meer kan. Ik merk dat het bij mijn man voortkomt uit het feit dat hij niet precies weet wat te doen. En dat hij geen borstvoeding kan geven dus die troef nooit in kan zetten.

Alsof ik dit zelf geschreven heb!! Hier exact hetzelfde geweest. (Ook heeel veel krijsen in het begin dus geen fijne start zoiezo) Hij is nu bijna 1 jaar maar doe dus nog alles alleen. Oh en de reactie die ik vaak krijg is dat ik hem een schop onder zijn kont moet geven nou ik doe niet anders!! Bij sommige mannen veranderd het nooit🤷🏻‍♀️

Ik kan me voorstellen dat dit heel vervelend is. Veel mannen hebben dit, maar veel vrouwen net zo goed. Ik zou dus echt het gesprek met hem aangaan en hem uitleggen dat jij de nachten óók lastig vindt. Dat is voor jou niet anders dan voor hem. Evenals het huilen. Daarnaast ben je net bevallen en nog volop in je herstel. Even met elkaar gaan zitten en een goede verdeling maken!

Trap onder zijn kont en niet zeuren. Je bent samen ouders geworden. Die inhoudsloze excuses als 'dat is man eigen', 'hij is geen type voor een baby', 'hij kan geen bv inzetten als troost', 'hij kan niet tegen het gehuil' blablabla komen er bij mij echt niet in. De eerste weken/maanden kunnen gewoon zwaar zijn. Je hoort dan een team te zijn.

Denk niet dat dit per se man-eigen is. Mijn man vond de eerste periode ook niet leuk (net als ik), maar hij moest van mij gewoon de nachten etc doen (en dit wilde hij zelf ook gewoon, ook al vond hij het niks). We hebben samen een kind gekregen, niet ik alleen. Hij zei ook altijd: “Ik weet niet wat ik moet doen”. Dan reageerde ik gewoon dat ik net zo weinig wist als hij🤷‍♀️ Je leert door te doen. Door het altijd uit handen te nemen, zal je er ook geen handigheid in krijgen. Alsof ik sta te springen om 3x per nacht wakker gehuild te worden en spuitluiers te verschonen😜

Ga het gesprek aan en ga afspraken maken. Die van mij deed ook niet heel veel. Het was al snel te zwaar, te moeilijk of teveel. Bij de 2e ging het al stukken beter. Maar toen ik ernstig ziek werd en niets meer kon ging het ineens wel. Om eerlijk te zijn doet hij nu nog steeds meer dan mij, soms voel ik me schuldig. Dan haal ik herinneringen op en dan ebt dat gevoel weer snel weg😉 Maar het is ook wennen, vaak zijn vrouwen zorgzamer en pakken dit sneller/makkelijker op. Maar mannen kunnen het wel, ze kunnen het ook makkelijker opgeven. Dat is denk ik de rede dat vaker de vrouw meer doet. Wat bij ons ook goed werkt is afspraken maken voor de nacht, dan word hij er plots wel wakker van. En zo niet even een por geven of met de waterspuit, even ruzie maar gebeurt niet snel een 2e keer🤣

Man wil hier ook zeker alles doen, behalve de nachten. Ik geef borstvoeding dus het is voor mij of voeden, of kolven. Dan is de keus wel makkelijk. Anders wordt ik toch ook wakker😉 Man krijgt de baby zeker als hij een poepluier heeft en als hij vrij is is de verdeling zeker 50/50. Je hoort veelal dat mannen het eerste jaar niet het leukste vinden. Hoor je natuurlijk ook wel eens bij vrouwen, maar minder vaak.

Tsja… het uit handen nemen doe ik zeker niet… hij legt haar de kinderwagen “laat maar krijsen, dit trek ik niet”….

Nee hoor, dat is niet man-eigen. Dit is wat ze in het Engels heel mooi Weaponized Incompetence noemen. Doen alsof je incompetent bent en dat als “wapen” inzetten om onder iets uit te komen. Een man kan prima zijn bed uit in de nacht, hij is biologisch gezien op dat punt niet anders dan een vrouw. Sterker nog, mannen hebben in de regel zelfs minder slaap nodig dan vrouwen. Een man kan ook prima iets doen met een huilend kind, ook op dat punt is een man niet anders. Het komt sommige mannen alleen wel heel goed uit dat veel mensen denken dat mannen dat niet kunnen, want dan hoeven ze het niet te doen. Overigens hebben sommige vrouwen hier ook een handje van hoor! Vrouwen kunnen namelijk ook best een autoband verwisselen, grasmaaien of belastingaangifte doen, maar kiezen er ook vaak zat voor om dat aan de man over te laten “want dat is echt een mannending”. Er zijn maar weinig punten waarop het biologische verschil tussen mannen en vrouwen echt verschil maakt (een biologische man kan bijvoorbeeld geen borstvoeding geven), voor de rest is het aangeleerd gedrag en “social construct”. Dat wil overigens niet zeggen dat het allemaal slecht is hè? Als je als partners een bepaalde keuze maakt in de verdeling is dat helemaal prima natuurlijk. Maar mannen zijn echt niet zo hulpeloos met kinderen als ze soms doen voorkomen en de meeste vrouwen kunnen ook prima zelf een band verwisselen of belastingaangifte doen.

Maar als je al een jaar iemand trappen onder zijn hol moet geven en hij doet er vervolgens niks mee, dan heeft je partner toch nul komma nul respect voor jou en zijn kind(eren). Ik had dan echt andere stappen ondernomen.

ja hier best herkenbaar, mn vriend wilde überhaupt niet per se kinderen, mijn zwangerschap verliep gecompliceerd (ik kreeg trombose, dat vond hij toch wel eng) zn ouders gingen erg slecht en hij moest verhuizen (in mijn huis komen wonen) Hij had zich een beetje 'we zien wel houding' aangemeten en opeens was daar alles in 1x BAM een baby, gezin, nieuw (toch wel) huis, hele nieuwe modus en postpartum mij waar hij voor moest zorgen... Niet alleen had hij moeite met al t nieuws, hij moest het ook nog verwerken en dat was zegmaar niet door er heel erg te zijn in de eerste paar weken.. 😑😑😑 ik gaf bv, wat een lastige start had én ik ben gewend heel zelfstandig te zijn en ben behoorlijk vredelievend dus ik deed eigenlijk alles.. Het was niet dat hij niet wilde, maar ik dééd het allemaal.. hij zag t ook niet ofzo. Naja in elk geval lastig Wat mij wel de ogen geopend heeft is dat ik af en toe ook moest loslaten en hem t uit laten zoeken.. dan doet hij het misschien anders dan ik, maar net zo goed liefdevol en prima.. zou dat kunnen in jouw situatie? staat hij daar voor open? inmiddels zijn we een half jaar verder en heeft hij zn draai wel gevonden en de balans is ook wel terug ik heb geleerd om dit wel te benoemen. Ook beide situaties voor te spiegelen en bij mezelf kijken wat ik nodig heb en daarom vragen. ik denk dat veel mannen/vaders/tweede moeders niet automatisch die binding hebben, zeker niet met een hulpbehoevende newborn.. die willen communicatie en interactie jij, wij als moeders hebben de baby gedragen en gebaard (en vaak ook nog aan het voeden) dat is écht wezenlijk anders.. ook biologisch.. bij ons is er 0 twijfel dat dat ons kind is, maar een medeouder moet toch wennen dus advies: vraag wat je nodig hebt en geef dingen uit handen benoem de positieve dingen 'ik zie dat ze het heel erg fijn vindt om door jou in bad gedaan te worden', beetje vertrouwen en laat ze af en toe lekker met zn tweeen t uitzoeken

Exact dit! En daarbij komt dan ook nog dat een hele hoop vrouwen het gedrag van hun partner in stand houden, door zorgtaken constant maar weer uit handen te nemen. De noodzaak om dan ook maar iets te veranderen/ondernemen verdwijnt dan ook volledig.

Bedoelde het ook niet dat jullie dit doen of als kritiek! Dit is meer wat ik tegen mijn man zei😉 “Als ik het uit handen neem, leer je het nooit”

Was hier ook zo. Heb me daar ook enorm in vergist. Nou had ze de eerste weken veel last van krampjes met bijbehorende huil/krijs uurtjes. Hij kon er totaal niet tegen. Ik liep uren door kamer heen en hij zat chagrijnig met oordoppen in op de bank. En nu nog steeds als ze veel huilt kan hij daar slecht tegen. Gelukkig doet hij nu wel veel meer met haar. Maar de nachten doe ik vanaf begin al alleen. En als ze onrustig is in nacht verhuisd hij naar de bank en neem ik dr bij me in bed. Heb er ondertussen vrede mee.

ik dacht dat ik een luie man had 🤣 maar mijn man deed iedere nacht en ik de dagen. hij vond dat ik moest genezen en ik kreeg van hem de nachten kado en ik kon heerlijk doorslapen dat was tot ze doorsliepen!.nu ze groter zijn doet hij minder, doe ik ze in bad en naar bed enzovoort maar nu er een tweeling aankomt hoef ik niet bang te zijn dat ik niet geholpen word. ik zou zeggen dat hij niet zo moet zaniken en gewoon moet helpen. en ik denk ook zeker niet dat dit man eigen is, en het geluid moet ie maar aan wennen.

Ik herken mezelf wel in een paar van de vrouwen-dingen🤣 Iets met de auto laat ik graag aan mijn man over, of ik bel mijn schoonbroer (die werkt in een garage). En met een lekke fietsband ga ik nog steeds langs mijn vader (of de fietsenmaker)😳🤐 Iets met de computer laat ik ook graag aan hem over (is ook zijn hobby, maar komt mij wel erg goed uit🤫😜)