Moederschap valt me zwaar

Je wil niet weten hoeveel ik de eerste weken heb gehuild en hoe weinig geslapen. Na 3 weken is e kleine meid een nacht naar oma gegaan. Na 4 weken ben ik gaan afbouwen met fulltime kolven. Toen was mijn lichaam weer van mij en ging de kleine meid ook wat langer slapen. Ook is ze toen naar haar eigen kamer gegaan. En nu is ze alweer 4 maanden en huil ik nog zelden. Die roze wolk hebben we niet gehad. Maar er komen wel steeds meer zonnestraaltjes :)

Als jij je niet goed voelt breng je dat over op je kindje. Als jij zegt ik geef liever kv moet je dat echt doen! En absoluut hoef jij je daar niet schuldig over te voeden. Ik heb vanaf het begin al kv gegeven, want ik voelde me echt niet prettig bij het idee van bv alleen al. Me zoontje groeit enorm goed, hij is 5 maanden! Het is gewoon echt belangrijk dat je aan jezelf denkt en doet wat voor jou goed is. Als je dat niet doet zorgt dat voor stress en onzekerheden en dat heeft ook invloed op je kindje. Die voelt dat aan!

Ziet er hartstikke gezond uit, van de kv😁

Je bent echt niet de enige! Oh, wat vond ik het zwaar en voelde mij zo schuldig. Het gevoel dat ik dankbaar moest zijn. Zo onzeker, alles googlen etc. De krampjes en verstoppingen met al het huilen erbij was zo pittig, het macheloze gevoel en weinig slapen doet niet goed. En nu, hij is 6 maanden, weet ik dat het beter wordt. Voor mij zijn alle clichés waar! Zodra hij wat meer uurtjes ging slapen, dat ging elke week wat beter, nachten door ging slapen en zich weg liet leggen werd het gemakkelijker. Dat was pas met bijna 3 maanden dus hou vol! Na de 3 maanden kreeg ik het gevoel dat ik mijn leven ook weer terug kreeg, naast het moederen. Inmiddels is het een heerlijk mannetje en geniet ik, naast dat het nog steeds wel eens pittig is maar zo anders. Hij huilt praktisch nooit, slaapt heerlijk en is vrolijk. Hou vol en weet het wordt anders. Deel je gevoel en vraag af en toe oppas, ga iets voor jezelf doen. En stoppen met borstvoeding mag hè, een vrolijke en relaxte mama is ook heel erg fijn!

Echt, twijfel niet aan jezelf. Zoals je leest ben je echt niet de enige! Je kan ook altijd even een belletje plegen naar je verloskundige, zij kan jou waarschijnlijk verder helpen. Als zou je maar even bij iemand je hart kunnen luchten... Die rottige hormonen helpen je op dit moment even niet en daar hoef jij je niet voor te schamen!

Ik vind het ook zwaar hoor. Hier ook borstvoeding en sinds een paar dagen erge krampjes, hij is echt ontroostbaar. Gelukkig hebben we vorige week een draagzak aangeschaft en daar zijn we erg blij mee! Mijn man neemt hem 's avonds een paar uur in de draagzak zodat ik even kan slapen. Ik voed wel op verzoek, maar vanwege de krampjes probeer ik toch wel 2 of 3 uur tussen de voedingen te houden omdat hij anders alleen maar meer krampies krijgt. Ik geef hem dan een speentje en vaak is hij dan weer even tevreden en hij vindt de draagzak fijn. Misschien dat jouw partner/man/vriend jou zo even kan onlasten zodat jij even kan slapen. Maar afgelopen 2 dagen zat ik er wel even doorheen en dacht ik echt van waar ben ik aan begonnen! Heb een keizersnede gehad dus moet nog rustig aan doen. Het weer zatnpol niet mee dus even een wandeling maken was ook niet echt mogelijk. Had er bijna spijt van dat we aan een kindje zijn begonnen en ons fijne rustige leventje op de kop hebben gezet en daardoor voelde ik me weer schuldig. Schoot niet op dus. Gelukkig neemt mijn man ook echt zijn verantwoordelijkheid en doen we het echt samen. Scheelt weer. Vandaag gelukkig weer een betere dag.

Oh en eens met de rest hier. Als jij liever flesvoeding wil gaan geven is dat ook prima. Beide is het gewoon goed voor je kindje en beide heeft zijn voor- en nadelen.

De eerste weken vond ik ook ontzettend zwaar. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Als dat flesvoeding is, is dat zo. Worden kindjes hartstikke gezond en groot mee, dus niets om je schuldig over te voelen! En het word met de tijd steeds leuker. Als de darm krampen wat voorbij zijn en ze steeds meer kan, haal jij er ook meer plezier uit. En af en toe iemand laten oppassen om zelf op te laten is een goed idee, wanneer je er ff doorheen zit!

Ik ga bewust helemaal niet eens beginnen aan borstvoeding. Dat je voor flesvoeding gaat maakt je niet een slechte moeder. Daar hoef jij je niet schuldig over te voelen.

Het wordt beter, echt! Ik vond het de eerste tijd ook heel zwaar. Borstvoeding geven had ik ook onderschat. Maar ook dat wordt makkelijker. Ik heb er na een tijdje wel voor gekozen om overdag kv te geven en dan de avond/nacht bv. Dit gaf mij veel meer rust. Maar dit zou ik wel pas na een week of 6 doen als je productie goed op gang is, anders heb je kans dat de hele boel instort.

Jullie lieve reacties doen mij goed! Ik ga mij maandag bij cb goed laten informeren over kunstvoeding. Onze draagzak komt volgende week binnen, hopen dat ze het fijn vind om op die manier dichtbij ons te zijn. Ik zit ook te denken aan een puckababy piep, wellicht voelt ze zich dan veiliger in de nachten.

Ik snap je helemaal. Als je je niet goed voelt bij bv zou ik overstappen op kv. Ik heb dat vrij snel gedaan omdat ik me er ook heel slecht bij voelde. Je kindje wordt veel gelukkiger met een blije mama dus doe vooral wat voor jou goed is. Dat slapen wordt snel meer. Langzaam zal het steeds een uurtje extra zijn dus hou vooral in je hoofd dat dit tijdelijk.

Ik lees heel veel over wat jij doet en waar jij moeite mee hebt. Wat is de rol van je partner hierin? Ondersteunt hij je wel? Je verhaal lijkt bijna geschreven vanuit het perspectief van een alleenstaande moeder. Dat lijkt me ook absoluut niet gezond. Ik ga alleen om deze reden al bewust kunstvoeden. Het lijkt me vreselijk om alleen zorg te moeten dragen voor het eten geven van je kind... Ik hoop dat je partner je kan ondersteunen zodat je weer wat bij kan rusten. En je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen over kunstvoeding. Doe je dat omdat je je schuldig voelt voor je baby of voor anderen die hier wat van vinden?

Gelukkig kunnen we je een beetje steunen hier! Puckababy piep bevalt goed hier, zonder slaapt ze snachts misschien 2 uur, met zo'n 4 uur... scheelt toch weer..!!

Ik ben sinds 18 dagen moeder en herken je verhaal zo! Twee weken borstvoeding geprobeerd en ging er mentaal aan onderdoor. Nu volledig over op kunstvoeding en dat geeft me heel erg veel lucht. Maar zwaar blijft het nog steeds, zoveel onzekerheid, zorgen en ook weer schuldgevoel over al die tranen de hele tijd. Als je twijfelt of het meer is dan kraamtranen: twijfel niet om even naar de huisarts te gaan. Die neemt je echt wel serieus. Heb ik ook gedaan, en ik start binnenkort bij een psycholoog. Even los van of ik een postnatale depressie aan het ontwikkelen ben of niet: praten met een onafhankelijk iemand over deze moelijke brei van emoties kan nooit kwaad.

Huh misschien begrijp ik je verkeerd, vandaar de vraag. Hoe bedoel je dat het je niet gezond lijkt om het als alleenstaande moeder te doen...? Er zijn toch heel veel alleenstaande moeders😬

Oh ik bedoelde het absoluut niet verkeerd naar alleenstaande moeders. Maar ik bedoel, als je een partner hebt en je er voor je gevoel alleen voor staat, lijkt me dat niet gezond!

Wees lief voor jezelf. Voel je niet schuldig bij eventuele keuzes die goed zijn voor jouw (geestelijke/lichamelijke) gezondheid. Tip: blije mama massage! Iets dat elke moeder verdient 😘

Nee dat dacht ik al😋 vandaar dat ik het even vroeg voordat er weer een hele discussie komt... je went tegenwoordig maar nooit hoe mensen het opvatten😁 Ik heb daar op het begin wel echt last van gehad, had echt het gevoel dat ik het alleen deed. Maar hij had gewoon wat meer tijd nodig om echt de vaderrol te ontdekken!

Lieve mama, ik heb het de eerste weken ook héél erg zwaar gehad. Ik gaf flesjes, mijn man nam veel van me over, en ook dan was het nog ontzettend moeilijk. Ik kwam nergens toe en ook ik vroeg mij af of dit een beginnende depressie was. Na de eerste weken is het gelukkig stilaan beter beginnen gaan. Mijn zoontje is nu 14 weken, en ik heb nog soms moeilijke, emotionele momenten. Maar het wordt beter, echt waar. Ik geniet nu véél meer dan in het begin. Het feit dat je het zo goed wil doen voor je kleintje maakt je een goede moeder, twijfel daar nooit aan! En of je nu borst- of flesvoeding geeft maakt óók helemaal niet uit! Borstvoeding is prima zolang baby én mama zich daar goed bij voelen. Als dat niet zo is lieve mama, dan aarzel niet om hulp te vragen. En als flesvoeding jou de fysieke en mentale rust zou brengen die je nodig hebt om er terug bovenop te komen en meer van je moederschap te genieten, waarom dan niet? (Om discussie te vermijden: ik geef zelf bewust flesjes maar supporter zowel voor fulltime borstvoeding mama's als voor mama's die flesjes kiezen als voor mama's die switchen. Voor mij alle gelijk!) Ik hoop dat je snel je draai kan vinden in het moederschap, en nogmaals, aarzel niet om hulp te vragen. Je doet het goed! Dikke knuffel!