5 Reacties

vorig jaar

Is meestal een fase idd. Hadden wij ook in die periode. Probeer het afscheidsmoment zo kort mogelijk te houden en dan ook gewoon weglopen. Niet zwaaien… Meestal is het dan ook zo voorbij als de pedagogisch medewerker iets anders gaat doen met je zoontje.

vorig jaar

Ons zoontje had er eerst geen moeite mee, maar vanaf de tijd dat hij echt besefte dat ik dus weg ging, is het ellende. Maar, een dikke kus en weggaan. Hij brult even alles bij elkaar, en dan wordt hij afgeleid door de leidster met een puzzel oid. En dan is het ook weer heel snel over en gaat hij lekker spelen.

vorig jaar

Hier hetzelfde! Was bij ons maar een hele korte fase gelukkig, denk maximaal 2 maandjes, en ook rond de leeftijd van 8 à 10 maanden. Wat hieronder al gezegd werd: kort afscheid, niet omkijken, en weglopen. Als het goed is, stopt het huilen echt binnen enkele minuten, zo niet seconden! Dit werkt ook goed overigens bij het beseffen dat jij altijd terugkomt, en zorgt ervoor dat ze minder verlatingsangst/aanhankelijk zijn in de toekomst. Wij hebben kort een verlatingsangst fase bij het slapen gehad (toen ze +-1 jaar was), maar dat was ook echt heel snel weer over. Nu vliegt ze de leidsters in de armen, en als ik haar ophaal, zegt ze soms 'mama wegwezen' 🥹... Dat was nou ook weer niet de bedoeling haha.

vorig jaar

Meeste kindjes gaan deze fase wel door denk ik. Stukje verlatingsangst. Hieronder zijn al goede tips gegeven. Misschien kun je nog vragen aan de leidsters of hij snel getroost is? Vond het zelf wel fijn om te weten dat het binnen een paar minuten nadat je weg bent gegaan, het weer goed is :)

VRIEND

vorig jaar

Is meestal een fase en hebben ze wel vaker. Mijn dochter heeft het rond 10 maanden gehad en ook rond 1 jaar en 2 maanden weer even. Dikke kus geven, altijd benoemen dat je wat anders gaat doen en dat je hem vanmiddag weer komt ophalen. Kort en bondig houden. 1x zwaaien en doorlopen. Hoe langdradiger je het maakt hoe moeilijker het wordt voor je zoontje. Ben zelf PM’er en als ouders uit het oog zijn is er vaak al niets meer aan de hand.