“Moeilijke”/ FOMO baby’s

Me! Mijn baby is wel inmiddels een peuter van 2,5😅 maar alles wat jij zegt heb ik ook meegemaakt met mijn zoontje. Heeel temperamentvol vanaf de geboorte al.. hij wou ook nooit in de autostoel, kinderwagen, draagzak. Ik had het gevoel dat ik nergens met hem kon komen en ik heb me de eerste maanden heeel geïsoleerd gevoeld.. en dan inderdaad andere moeders zo vrolijk dingen zien ondernemen met hun baby. Ik dacht steeds, waarom kunnen wij dit niet 😢 mijn zoontje had en heeft nog steeds veel ritme nodig en is heel erg gevoelig. Doorslapen is nog steeds niet helemaal aan de orde en de driftbuien zijn ook aanwezig . Het is pittig maar toch ergens fijn om erkenning te zien. In mijn omgeving wordt ik ook niet altijd begrepen. Dikke knuffel Voor jou want ik weet hoe zwaar het soms kan zijn ❤️

Yes! Mijn zoon is ondertussen al ruim 3, maar toen hij een baby was was een strak schema ook van belang. Er werd overdag weinig tot niet geslapen, en al helemaal niet in de wagen, draagzak of auto. Wat ik zeker herken is al het onbegrip, van zowel familie als vriendinnen. Opmerkingen zoals: "alle baby's slapen toch in de auto" of "ze vallen vanzelf wel in slaap in de wagen als ze moe zijn". Ik vond het zeker lastig om me daar niet continu voor te moeten verantwoorden of toch toegeven aan hun ander hun wensen, maar uiteindelijk wist ik dat ik zelf met het 'probleem' zou zitten (dus een compleet overstuur kind). Wat er in de babytijd gebeurt zegt gelukkig weinig over later. Ondertussen dus een ondernemende peuter van bijna 3,5 die ik bijna overal mee naar toe kan nemen en zichzelf goed kan vermaken etc. Al hoop ik stiekem dus ook op een wat rustigere 2e baby 😂. Succes!

Ah jeetje 2,5 jaar wat pittig zeg! Inderdaad dat geïsoleerd voelen heb ik ook, vooral omdat niemand even kan oppassen/overnemen omdat hij bij anderen alleen nog maar meer overstuur raakt. Kunnen jullie nu hij ouders is wel wat meer ondernemen? Ik hou mn hart ook vast voor als hij straks peuter is haha, maar denk dat je er ook wel mee leert omgaan? Ik begin steeds meer door te hebben wat hij nodig heeft. Al neemt dat niet weg hoe zwaar het is. Denk inderdaad dat het gewoon super gevoelige kindjes zijn. Dankjewel voor je lieve reactie ❤️

Heel herkenbaar! Hier ook een temperamentvolle dame van bijna 2. Ook een huilbaby geweest de eerste 4/5 maanden, weinig slapen overdag, viel af en toe in de kinderwagen in slaap, maar zodra we bij de voordeur stonden, werd ze meteen wakker. Hier nog steeds veel frustratie als iets niet gaat zoals ze wil, maar het wordt gelukkig met de tijd wel makkelijker!

Ah super fijn om deze herkenning te lezen. Zo irritant als ze ervanuit gaan dat elke baby hetzelfde is en vanzelf wel in slaap valt? Is gewoon echt niet zo! Wat fijn om te lezen dat het nu zo goed gaat. Vanaf wanneer ging het bij jou steeds beter?

Alsof ik ons eigen verhaal lees. Wat jij nu omschrijft hebben wij precies hetzelfde. Onze kleine is nu bijna 7 maanden en het gaat nu steeds beter. Ik heb maar geaccepteerd dat de kinderwagen niet zijn ding is en ga eigenlijk alleen nog maar met de draagzak op pad. Overdag gaan de dutjes nu steeds beter en hij laat zich zowaar af en toe wegleggen. In de nacht komt hij nog steeds 3-4 keer. Na 6 maanden aan huis gekluisterd zitten merk ik dat hij eindelijk wat relaxter wordt. Hij heeft minder driftbuien dus ik ga nu steeds vaker met hem op pad. Van het weekend voor het eerst het terras op geweest en ik had zoiets van we kijken wel hoe het gaat. Zn wakkertijd hadden we lang en breed overschreden, maar na 4 uur wakker zijn viel hij op schoot in slaap!! Het heeft hier dus gewoon echt tijd nodig. Hopelijk gaat hij binnenkort ook de nachten beter slapen 🤞🏼

Si! Dochter is nu 1,5 jaar oud en eindelijk kan ik het nu "ene oor in, andere oor uit" laten gaan. Erg irritant die goedbedoelde adviezen dat je kindje maar moet wennen aan jouw ritme (yeahh right). Heb me vaak genoeg onzeker gevoeld of ik het nou verkeerd deed.. maar zo langzamerhand het vertrouwen dat ik haar het beste ken en mijn gevoel kan volgen/ vertrouwen

Ja het is echt beter nu hij wat ouder is. We ondernemen nu veel samen alleen moet ik me wel echt houden aan zijn middagslaapje en niet te laat naar bed savonds, anders is het de volgende dag drama! Maar we maken nu veel uitstapjes waarbij hij nog steeds niet graag in de autostoel of kinderwagen zit maar het gaat echt beter 😅. Hij is nu heel ondernemend en kan goed zelf spelen, alleen moeten wij hem gewoon soms even afremmen. Ik merk wel dat mijn zoontje zijn driftbuien een stuk heviger zijn als bij andere kindjes in mijn omgeving. En daardoor merk ik wel weer dat dat temperamentvolle van het baby zijn er in blijft. Maar het wordt dus echt beter !!

Ohhh en waar ik me helemaal aan erger is mensen die zeggen dat ik hem zelf “verwend” heb of hem maar eens moet laten huilen 🤦🏽‍♀️

Jeetje wat pittig is het he? Wat fijn voor je dat het nu eindelijk de betere kant op gaat. Ja soms denk ik ook, gewoon blijven proberen dingen te ondernemen en weer rechtsomkeert naar huis kan altijd nog. Fijn dat het zo goed gaat is gegaan, dan voel je je echt weer even levend ofzo he? Haha. Hoop op betere nachten voor jullie!!

Wat fijn dat je dit aankaart en heel herkenbaar! Onze dochter was een ‘plakbaby’ en onze zoon van 6 weken wil net als zijn grote zus enkel bij mama liggen en zet het op een krijsen zodra hij in de wandelwagen, Maxi-Cosi, wipstoel of box wordt neergelegd. Zowel de kleine man als zijn grote zus zijn huilbaby’s, maar hierin ligt ook een lichte KM allergie aan ten grondslag. Ik heb me er maar bij neergelegd en bekijk het per dag. Als we even 10 minuten met de kinderwagen op pad kunnen ben ik al blij! Het is pittig en weet dat je niet alleen bent. Mijn dochter van nu bijna 4 raakt soms nog steeds heel erg gefrustreerd, maar is tegelijkertijd heel ondernemend en leergierig. Ieder kindje is anders en alle goedbedoelde adviezen neem ik maar voor lief, want het is makkelijk om van een afstand de situatie te beoordelen. Je doet het hartstikke goed en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen! Ik kan alleen zeggen dat het uiteindelijk steeds beter gaat. Maar.. het is pittig😅

Heel herkenbaar, hier ook vaak onbegrip! Gelukkig nu hij wat ouder is iets minder lastig (want minder slaapjes) maar schoonfamilie heeft vaak wel moeite om te begrijpen dat we niet 'gezellig' een hele dag mee op stap gaan, of een keer een avondje laat blijven hangen, omdat ons zoontje nou eenmaal niet slaapt in de kinderwagen of in een vreemde kamer 🥲 "Ja maar **** kan dat ook gewoon" (neefje van dezelfde leeftijd). Heel fijn, die van ons helaas niet, wat resulteert in een mega oververmoeide huilende dreumes, waar geen land meer mee te bezeilen valt, echt gezellig 🥲

Jeetje, niet niks wat je hebt meegemaakt met je dochter. Merk je daarin ook dat je sneller verstijfd ofzo met je tweede kindje? Ik ben soms bang dat ik een soort trauma heb van het hebben van een “huilbaby”. Ja erbij neerleggen is het beste merk ik ook. Hier toevallig ook een milde KMA en veel darmproblemen, echt zielig he! Hopelijk zal het bij je zoontje niet zo lang duren en gaat het snel de goede kant op ❤️

Ja minder slaapjes lijkt me echt al een enorme verademing haha! Nu leef ik zo van dutje naar dutje. Naaaah zo irritant, dat vergelijken ook altijd. Echt een generatie dingetje ook merk ik. Hier ook met familie, begrijpen niet dat ik gelijk na het eten naar huis ga en volgens hun laat ik zoontje mijn leven bepalen. Nou dat heb ik liever dan een driftbui van 3 uur lang omdat hij z’n bedtijd heeft gemist 😑

Ja minder slaapjes scheelt echt! Met nog 3 slaapjes per dag kwamen wij op weinig plekken 🥲 we zitten inmiddels op 1 (lang) slaapje, dus daar valt gelukkig iets beter omheen te plannen 🙂 Vergelijken is idd vooral de oudere generatie, maar dat zijn voor mijn gevoel ook het vaakst degenen die zeggen "je verwend je kindje" "hij moet het maar leren" "dan huilt ie maar even" "je laat je leven door je kind bepalen" en dat soort onzin dingen. Je doet het supergoed, hoe vervelend het nu ook is! Het is echt lastig maar als ze ouder worden word het gelukkig wel wat beter ❤️

Voordat onze zoon was geboren zeiden mijn man en ik grappend dat het niet ‘erger’ kon dan bij onze dochter. Het huilen dan. Klinkt misschien negatief, maar we vonden de newborn fase en met name dat zij een huilbaby was zo heftig dat we dachten het kan niet erger. We hadden alleen niet verwacht dat onze zoon ook een huilbaby zou zijn. Overigens bevestigd door de kinderarts. We vinden het heel heftig, maar proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan. Mijn man en ik wisselen elkaar af en zorgen ervoor dat we om de beurt wat leuks gaan dochter met onze dochter. Niet alleen om haar even alle aandacht te geven, maar ook om zelf bij te tanken. De gedachte dat ook dit niet eeuwig duurt en dat het echt beter wordt is geruststellend, maar natuurlijk blijft het zwaar. Je hebt er gewoon geen invloed en ik snap dat je misschien een beetje huiverig bent dat de tweede ook een huilbaby zal worden. Maar.. het hoeft niet en zo wel.. héél cliché maar het gaat voorbij😊

Heel herkenbaar met onze oudste! En dan vooral die adviezen van mensen met "makkelijke" kinderen die dan zeggen "je moet je niet zo druk maken om z'n slaap"...goh, ja, nee dit is echt m'n hobby ofzo.

Oh vreselijk! Nou echt, kon dat maar, er niet druk om maken.

Ja, hier. Alles willen meemaken, alles willen zien, veel stimulatie en prikkels willen. Héél erg leergierig. Steeds contact zoeken. Snel verveeld. Overal bij willen zijn. Ook moeite met slapen.

Hier ook zo eentje, inmiddels is ze 2.5 jaar en is het echt een stuk gemakkelijker. Vrolijk en zeer ondernemend en actief. Zeker nog steeds een heel temperament 🙈 maar zo veel gemakkelijker om mee om te gaan nu. Dat onbegrip uit de omgeving herken ik ook heel hard en vond ik enorm frustrerend. Ik werd er zo onzeker van, ook al die ouders bij wie alles zo vlot leek te gaan... Het is echt zoeken met zo'n kindje. Ik hoop dat jullie je weg vinden en laat je niet gek maken!