Moeite met de zorg aan baby uit handen te geven

Ik heb geen ervaring en heb dus geen tips maar het eerste wat in mij opkomt is: geef andere de kans om zelf ook je kind te leren kennen.. wat je man deed, is niet handig maar als jij het altijd doet en wil doen, zal hij het niet ervaren en leren dus zal hij het nooit onder de knie krijgen. Probeer andere een kans te geven, ook om jezelf rust te geven...

Hier sluit ik mij bij aan. Mijn man heeft ook zijn weg moeten vinden.. daar waarbij ik het snel door had moest hij even zoeken. Probeer hem te helpen en te ondersteunen om zijn eigen weg te vinden. Probeer hierbij niet over hem heen te lopen door het allemaal zelf te gaan en blijven doen. Zo gun je jezelf uiteindelijk(!) ook rust 🥰.

Ik herken het wel. Voordat ik weer ging werken heb ik haar een dagje naar mijn schoonmoeder gebracht en ben ik het dorpje daar ingegaan. Zodat ik in de buurt was als er iets aan de hand was. Dit heb ik ook gedaan bij mijn moeder. Het ging helemaal prima toen ik haar na een paar uur weer ophaalde waardoor ik haar nu makkelijker achterlaat. Zolang ze goed eet en slaapt ben ik tevreden, ze doen sommige dingen vast anders maar dat is prima. Probeer het wat los te laten, anders krijg je zelf ook geen rust!

Ik sluit me aan bij wat er gezegd is. Maar eerst, het is natuurlijk wel begrijpelijk dat je graag goed voor je kindje zorgt en haar wil beschermen, zeker bij zo'n kleintje. Maar probeer je eigen maniertjes van een afstandje te bekijken. Als anderen je kindje beter leren kennen, krijg jij ook meer rust. Accepteer dat een ander haar misschien op een andere manier rustig krijgt (ook al duurt het wellicht langer dan je zelf zou denken) . Ik heb dit in het begin echt moeten oefenen, op mijn handen zittend en nagelbijten terwijl mijn man met dochter bezig was. Als ik 'm dan 'n tip had gegeven en hij besloot het op z'n eigen manier te doen, dan moest ik hem dat echt uit laten vogelen. Maar na een paar avonden had ik er echt profijt van, hij kwam er achter dat sommige van mijn tips echt wel werkten of dat hij het echt op zijn eigen manier kon doen. Hierdoor kon ik ook een keer vroeg naar bed of juist een keer uit met vriendinnen, omdat ik wist dat ze zich wel redden samen. Als je langere tijd vooruit kijkt, is het ook heel gezond om een keer een avondje samen uit te kunnen terwijl bijv opa en oma oppassen. Onze dochter is nu 2.5 en slaapt overal als een roosje, of m'n man, opa en oma of de oppas er is. Ben heel blij dat ik echt heb doorgezet en mezelf door m'n perfectie heen heb getrokken. M'n dochter en m'n man zijn echt dikke vrienden en dat geeft zoveel rust. Niet alleen voor nu maar denk ook aan hoeveel baat je er op de lange termijn bij zal hebben. Het klinkt nu heel simpel maar zoals ik al zei, ik heb ook echt op m'n handen moeten zitten en 's avonds met de deur dicht en oortjes in gaan slapen, zodat ik me er niet mee zou bemoeien. Dus je moet er wel even doorheen 😇

Oh ik herken het! En lekker he om zo voor je kleintje te kunnen en mogen zorgen. Echt ik geniet er enorm van iedere dag weer! Maar ik probeer wel soms dat mn man haar op bed legt. Dochter is nu 7 maanden en wij doen het savonds om en om. Ene dag hij andere dag ik. Vaak ga in wanneer ze.lekker slaapt nog wel even spieken of ze lekker ligt en stop ik dr onder enz. Maar even als tip, probeer je man ook een beetje zijn gang te laten gaan. Baby's zijn gevoelig voor ritme maar ze kunnen ook weer heel veel hebben;) dat ze vanavond een uur gehuild heeft wil niet zeggen dat het gelijk daardoor moet komen. Enne geef de papa een klein beetje ruimte. Ik begrijp je gevoel wel heel goed! Maar papa's kunnen het vaak ook echt wel goed! Ook al gaan dingen soms anders.. Ik zelf ga eens per zoveel tijd een dag weg. Heerlijk! Ik vraag zo nu en dan hoe het is en laat ze verder lekker rommelen. Prachtig!t hele huis een bende want daar komt ie niet aan toe zegt ie dan. Haha maar ik krijg wel foto's van dat ze samen wandelen enz. Echt zo leuk! Enne die rommel mag hij alsnog opruimen als ik thuis ben🤣 Wat ik probeer te zeggen is; dat je het soms uit handen moet geven en dat het op de lange termijn vaak echt wel goed komt! Zet em op!

Ik sluit me ook aan bij wat gezegd is, ik herken je probleem tegelijkertijd ook. Mijn schoonmoeder deed alles vaak anders dan ik zelf zou doen. Dan kwam ik om 19:30 thuis en was de kleine nog niet op bed en stond harde muziek op. Maar onze kinderen zijn daar flexibeler door geworden en zolang de bedoelingen van anderen goed zijn dan zie ik het alleen maar als een voordeel dat ze kunnen omgaan met verschillende mensen

Ik herken dit ook wel hoor en ik denk dat dit gevoel heel normaal is aangezien jij jouw kindje 9 maanden hebt gedragen. Morgen ga ik zelf hoor het eerst in 4 1/2 maand een paar uur de deur uit zonder mijn dochter. Ze weigert uit een flesje te drinken dus drinkt alleen bij mij. Mijn vriend blijft bij haar en ik vind het verschrikkelijk spannend. Maar ik weet ook dat ik mijn dochter ook heb moeten leren kennen en dat alles niet vanaf het begin perfect ging. En mijn vriend is een ontzettend leuke en lieve vader en heeft er stiekem heel veel zin in. Geen tips maar je bent geen control freak. Je bent gewoon een mama ❤

Hier de zorg veel verdeeld tussen mij en mijn man. Hij kent ons zoontje nu net zo goed als ik. En ja, hij doet dingen anders dan hoe ik ze doe. Als iets niet handig is zeg ik heb dat en geef argumenten waarom. Soms is hij eigenwijs en doet hij wat hij zelf denkt dat goed is. En soms werkt dat ook prima en soms heb ik toch gelijk een heeft hij dat ook ervaren en doet hij het een volgende keer anders. De verschillende manieren van hem en mij zijn vaak ook erg handig. Als ik bijvoorbeeld zoontje niet in slaap krijg eind vd middag lukt het hem regelmatig wel om zoontje in slaap te krijgen. Dus, laat vooral ook de zorg over aan je man. Ontneem hem niet de kans om jullie dochter ook goed te leren kennen en om te leren voor jullie dochter te zorgen.

Denk dat je dit soort situaties nog veel vaker gaat creeren als je altijd alles maar zelf wil doen. Je kan niet van je man verwachten dat hij het precies het zelfde doet als jou. Net zoals opa en oma of wie dan ook. Denk dat je het zo voor je zelf ook moeilijk maakt.

Bedankt voor jullie eerlijke reacties!

Ben je zelf al weer aan het werk? Bij mij werd het toen wel beter! Mn man bracht toen veel meer tijd met haar door en merk echt dat ze sindsdien ook veel meer op elkaar ingesteld zijn!

Ik begin aankomende week! Ik geloof wat je zegt 😊 ik ben nu 3,5 maand 24/7 met het zorgen bezig, dus dat zal vast een hele verandering zijn wanneer ik werk en ook meer los moet laten!

Arme man... Het is ook zijn kind en hij leert het vanzelf wel. ALS je het los kan laten. Tja, dan is ze een keer overstuur, maar daar leert hij dan ook weer van toch? Ipv overnemen is tips geven en ondersteunen wellicht handiger, anders kan ik me voorstellen dat hij heel onzeker wordt. En dat zal zo alleen maar erger worden. Miss kan je proberen om wat vaker weg te gaan en hem idd alleen te laten met kind, zodat hij dat gevoel en het herkennen van je kindje wat meer kan ontwikkelen? Je zegt zelf al dat je als je er niet bij bent het beter los kunt laten. Succes!

Geef je man de kans het zelf te ontdekken. Hij is de vader. En de vader doet vaak andere dingen met de baby dan de moeder. En dat is helemaal goed. Jullie zijn geen kopieën van elkaar. Je gaat het later denk ik juist waarderen dat jullie verschillende dingen doen. Ik heb mijn man nooit tips gegeven, lijkt me ook heel benauwend. Geef elkaar wat ruimte. Er is niet maar 1 goede manier en door “je moet het zus of zo doen” word het echt niet beter of gezelliger.🙏🏻

Ik herken dit ook een beetje. Mijn man kan ook zo wild spelen met hem dat de kleine oververmoeid raakt. En wie zit er mee? Ik natuurlijk. Het zijn net die momenten dat ik blij ben dat hij t overneemt van mij, dat ik even moment voor mezelf heb, maar wat achteraf juist voor meer stress zorgt. Ik kan me ook zo ergeren aan hem wanneer hij het op zijn manier doet en niet hoe de kleine het wilt. Geef hem vaak tips maar luisteren doet hij pas veel later🤣 Gelukkig zijn er ook wel dingen wat mij niet lukt en hem wel weer.

Hoe moeilijk het ook is ik zou proberen je man ook een kans te geven. Het feit dat je zegt ik heb mijn man gevraagd mijn dochter... ik mag aannemen dat het jullie dochter is? Doet een beetje overkomen alsof je jullie dochter als enkel jou bezit ziet weldat jou man waarschijnlijk net zo graag en met net zulke goede bedoelingen als jij voor jullie kindje wil zorgen! Ik ken je gevoel heel goed hoor maar dan naar de opa's en oma's die het anders doen dan wijzelf maar je man daarintegen moet je echt wat meer ruimte proberen te geven. En misschien omdat je al niet zo lekker in je vel zat dat je je zo slecht heb gevoeld doordat je kleintje bleef huilen maar ik mag aannemen dat papa dit echt niet met opzet heeft gedaan! Probeer de teugels een beetje los te laten bij je man en te genieten van de momenten dat hij voor jullie kleintje zorgt, zie het als iets moois ik vond het zien van de band die zich ontwikkelde tussen mijn man en onze zoon prachtig en dat hij het soms anders doet dan ik tja het is ook zijn zoon ik doe ook dingen anders dan hem die hij misschien niet altijd even goed vind zolang de basis hetzelfde is komt het vast goed!

Bedankt voor de reacties! Op enkele reacties terugkomend (die ik soms best fel vind overkomen, maar ik ga ervan uit dat deze goedbedoeld zijn 😊); laat ik duidelijk zijn dat ik zelf ook niet blij ben met de situatie zoals deze gedurende de tijd is ontstaan.. Ik ontneem niets bewust van mijn man, ik ben gek op hem en gun hem een mooi vaderschap, juist zonder mijn leeuwinnengedrag 😊

Nou inderdaad! Kom op, ze vraagt even wat tips en om te zeggen 'arme man' en 'je kind zien als je bezit'.. lekker pijnlijk en heftig voor degene die het schrijft. Je wil gewoon het beste voor je kind en ja natuurlijk hou je ook gewoon van je man en waardeer je hem in alles wat wij doet. Geen aandacht aan negativiteit geven hoor. Moedermafia noemen ze het ook wel🤣

Lastig is het he.. ik zou ook het liefst alles zelf doen of aan mijn partner overlaten. Wij kennen onze dochter het beste en weten wat ze nodig heeft. Maar opa’s en oma’s moeten wel de kans krijgen om ook je kindje te leren kennen. Het zal dan ook zeker mis gaan, bij jezelf is het toch ook wel eens mis gegaan? Zelf moest je ook je kindje leren kennen en dat zal jouw man en jouw ouders ook moeten. Misschien is het fijn om het eerst samen te doen, bepaalde stappen doorlopen hoe jij ze doet. Zodat je uiteindelijk je kindje los kunt laten en weet dat ze in goede handen is.

Mogelijk komt mijn bericht rotter over dan bedoelt! Mijn excuses dan daarvoor, ik zou als ik jou was proberen als het lukt de gedachten om te zetten naar iets positiefs ipv dat je het voortaan zelf moet doen omdat het dan niet gebeurt deste eerder vind je man zijn draai met die kleine en heb jij wat meer rust voor jezelf! Zoals je zelf aangeeft breekt het je op, en dat is niet goed probeer eerst papa wat meer ruimte te geven en dan stap voor stap je ouders je hoeft het niet allemaal in 1x te doen en los te laten! Het is een proces waarvan ik denk dat wij moeders het allemaal door hebben moeten maken bij de ene ging het alleen sneller dan bij de ander maar zoals ik in mijn vorige bericht al zij het komt goed!