Net bevallen.. Maar denk aan een 2e kindje

Hahaha, ik snap je. Na 9 maanden kan ik er zelf nog niet aan denken..

Er zitten nog (misschien) wat pittige weken aan te komen, denk aan de krampjes savonds/huilpiek en slaapregressies etc. Bovendien raden artsen het medisch gezien af omdat je lichaam hersteltijd nodig heeft. Ik zou lekker genieten van je zoontje en het moederschap echt even ervaren voordat je voor een tweede gaat. Maar natuurlijk moet je het zelf beslissen (samen met je partner).

Oeh, dat is vrij heftig hoor. En dan niet eens perse het leeftijdsverschil, maar alleen slee aanslag op je lichaam. Kans op vroeggeboorte neemt dan ontzettend toe aangezien je lichaam nog lang niet is hersteld. Als ik jou was, zou ik me toch even goed inlezen hierover. Het is natuurlijk helemaal je eigen keus, maar zou dus wel de risicos even heel goed doornemen als ik jou was

Wij zijn er nog echt niet uit of we een 2e willen maar op dit moment vind ik het wel ff goed zo met ons dochtertje van 16 mnd. Liefst sowieso wachten tot ze 2 is. Langer wachten gaat helaas niet vanwege m'n leeftijd maar ik had er zelf niet aan moeten denken alweer zwanger te zijn toen ze net een paar maandjes was. Ben zoooo aan het genieten van haar, m'n volle 100% aandacht voor haar, ook met alle krampjes, doorkomende tandjes, korte nachten, vaccinaties etc - ik had me écht rot (en kapotmoe) gevoeld als er nog een 2e in de andere kamer had gelegen die ook hetzelfde wil (100% mamatroost) Een 2e verdient ook m'n volledige aandacht-1 op 1 tijd. Das iets makkelijker als de 1e iets begrijpt. En dan heb ik notabene een makkelijk kindje hehe. Maar zelf voel ik sowieso een soort van schuldgevoel als ik aan een 2e denk. Alsof ik niet genoeg aan haar alleen zou hebben ofzo. Maar ja, de twijfel is er niet voor niks zal ik maar zeggen. Weet je, iedereen staat er gewoon anders in en das prima!

Wij kozen er ook voor om snel na de geboorte van ons kindje voor een tweede te gaan. Tijdens de nacontrole aan de gyneacoloog advies gevraagd en deze vertelde dat een lijf dat zeker aankan. Zij was eerder verbaasd toen ik vroeg of mijn lijf langer herstel nodig had. Dus als jij en je partner dit zien zitten, waarom niet? Nu zal er bij ons 13 maanden tussen onze twee kinderen zitten en ik zie vooral de voordelen. Dat het even pittig gaat zijn betwijfel ik niet. Ik ben ook niet de enige in de omgeving die snel voor een tweede/derde zijn gegaan en ken niemand die er spijt van heeft. Voordelen die ik zie: mijn lijf kan daarna ineens herstellen voor 'eens en altijd', op een gegeven moment kan ik mij terug in het werk smijten zonder dat er terug een onderbreking is, kinderen hebben ongeveer hetzelfde ritme na een jaar of drie, alle spullen kunnen verdwijnen als de jongste er uit is gegroeid,...

Hier gewacht tot jongste 6 maanden was, meteen eerste ronde raak. Nu 38 weken zwanger en dat gaat nog steeds heel goed. Ze schelen zometeen 14 maanden ongeveer! Onze dochter loopt zelf al eventjes dus dat is een geluk geweest. Nog steeds razend enthousiast dat er tweede meisje bij komt! We hebben dan ook een heel makkelijk kindje… misschien scheelt het dat we het daardoor niet heel zwaar ervaren..! En voor de toekomst denk ik dat deze twee zusjes enorm veel aan elkaar gaan hebben! Ik zou wel iets langer wachten dan 6 weken voor je lichaam🙏🏻

Dit inderdaad 😅 Moet er niet aan denken om met alle slapeloze nachten, sprongetjes, tandjes, leren zitten/kruipen/staan etc. ook nog zwanger te zijn, lijkt me best pittig. Plus dat je dan toch minder kan genieten van je 1e denk ik, het gaat allemaal al zo snel🥺

Ik geniet meer dan van mijn eerste! Dat zijn enorme aannames😅

1 Ding: ✨ hormonen✨ 😅 Heel herkenbaar hoor, dit gevoel. Ik had het ook heel sterk, maar ben blij dat we toch echt hebben gewacht. Dochtertje is nu 19 maanden en we beginnen rustig te denken over een 2e. Het leek me altijd ZO leuk om kindjes kort na elkaar te krijgen, maar heb nu ook helemaal (zonder ‘afleiding’ van een nieuwe zwangerschap en baby) kunnen genieten van mijn meisje en haar de volle aandacht kunnen geven. Ik wil niet per se zeggen dat dat anders niet kan, maar het lijkt me toch lastig 😅 Plus ik vond dat de zwaardere fases met mijn dochter pas vanaf de 4e maand kwamen.

Mag ik vragen wat de gynaecoloog precies als advies gaf?

Je bedoelt dat je meer van je zwangerschap geniet? Dat kan natuurlijk, maar met 2 kindjes zul je de aandacht uiteindelijk toch moeten verdelen en hoe jonger hoe meer zorg ze nodig hebben. Daarnaast is het natuurlijk altijd afhankelijk van hoe 'makkelijk' je kind is.

Na controle 6 weken postpartum bleek alles oké (niet meer vloeien, hechtingen van de knip waren goed genezen,...). Ik voelde mezelf ook goed en heb een natuurlijke bevalling gehad. De gyneacoloog zei dat we er gewoon voor mochten gaan en vooral seks moesten hebben als we er beide zin in hadden. Weet natuurlijk niet hoe het zit met een keizersnede, dat kan beter eens nagevraagd worden aan een arts. Zelf vond ik het wel fijn om naar de kinesist te gaan voor men bekkenbodemspieren (bekken fysio) na twee maanden zodat deze terug steviger zouden zijn

Mocht je meteen zwanger raken dan zit je wel met twee kindjes in hetzelfde geboortejaar. Dat zou ik nu persoonlijk niet ideaal vinden. Zo snel weer zwanger raken is ook wel belastend voor je lichaam. Ze raden hier aan minstens drie maanden te wachten. Maar langer is idealer. Ik ga zelf zeker een jaar wachten. Wil graag dat de oudste kan stappen tegen de tijd dat ik door de zwangerschap niet veel meer kan. Wacht nog even af, dat je snel een tweede wilt kan ook nog wel eens door je hormonen komen.

Ach nee, 6 weken geleden is december. Hetzelfde geboortejaar is dus al niet meer aan de orde. Mijn ochtendbrein had erover gelezen 😅

Ik had ook direct die wens weer, of eigenijk meer dráng, maar hoorde van veel mensen dat het dan ook een hormonale wens kan zijn, die weg gaat als je een beetje ontzwangert. Dus ik heb besloten tot iig een half jaar te wachten, voordat we een keuze maakten. En dan met 9 maanden beginnen, als die wens er dan nog steeds was. Om mijn lichaam tenminste die 9 maanden herstellen te geven. Die enorme drang, van ik wil een tweede, verdween met een maand of 4. Maar de wens bleef, dus nu inderdaad begonnen voor nummer 2. Ik ben wel heel blij dat ik heb gewacht, want ik merk aan mijn lichaam én geest, dat die er nu eigenijk pas echt klaar voor zijn. En dat ik het nu goed doordacht heb. Natuurlijk is elke situatie anders, en is dit alleen mijn persoonlijke ervaring (tot nu toe). Maar die kan ik je iig meegeven 😉

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve en oprechte berichtjes. Het heeft me zeker aan het denken gezet. 🥰