Niet weg kunnen leggen, 9 weken

Oef pittig he.... ken het van mijn dochter ook. En heel eerlijk, het beste wat hielp was het loslaten dat het zo moest. Ene kindje heeft meer tijd nodig om te leren hoe ouders dingen willen hebben dan een ander kindje. Kan me ook voorstellen dat een kindje dat in het ziekenhuis heeft gelegen ook wat meer tijd nodig heeft om zich echt veilig en geborgen genoeg te voelen om alleen in slaap te vallen. Uiteindelijk leert ze het echt wel, maar ik zou toch proberen haar wat meer tijd te ge. Hoe pittig het ook is om continue met haar bezig te zijn. Het feit dat het de eerste week wel lukte zegt denk ik ook nog niet zo veel, kindjes zijn dan nog niet echt geland zeg maar, dat duurt zo'n 2-3 wk.

Zeker pittig. En k weet dat er een heleboel andere kindjes net zo zijn. Maar ik hoop op briljante tips haha. Of het lezen van ervaringen waar ik wat energie uit kan halen.. :) Ik heb mijn verwachtingen ook al omgegooid om haar tijd en geborgenheid te geven. Enerzijds vind ik het heerlijk om lekker met er te knuffelen. Maar voor haar is het niet ideaal om telkens op mijn schoot in slaap te vallen. Ergens ben ik ook een beetje bang dat het straks gewenning wordt.. Maar voor nu zie ik geen andere optie dan dat.

Een baby van 9 weken kun je nog nauwelijks verwennen denk ik. Het mensje is net op de wereld en ik zou haar inderdaad lekker geborgen in de draagzak stoppen. Ook pittig voor jou, maar het wegleggen komt echt wel. Het ene kindje heeft er langer voor nodig dan de andere. Fijn dat het s nachts wel goed gaat!

Ik heb het niet over verwennen maar gewennen.... :) Maar bedankt voor je reactie!

Visieuze cirkel kan je doorbreken door van je standpunt van niet laten huilen af te stappen. Kindje in bed leggen en toch echt even half uur laten huilen. Meeste kindjes moeten zichzelf toch echt in slaap huilen. En als je het een aantal dagen volhoudt dan leren ze vanzelf dat extra huilen geen zin heeft en mama niet komt. En dan gaan ze vanzelf sneller akkoord met weggelegd worden. Ik snap dat je een perfecte lieve mama wil zijn. Maar je hebt ook echt tijd voor jezelf nodig. En even laten huilen is echt geen ramp..

Heb je al eens geprobeerd iets met je lichaamsgeur zoals je T-shirt bij haar te leggen ? ( weet het klinkt raar ) maar men 2 de dochter was net zo ... vanaf dat ze voelde dat ik weg was . Schoot ze wakker en zocht ze echt achter me . Ik heb uiteindelijk een knuffeltje gemaakt van mijn tshirt ( simpel hoor 🙊) en het hielp haar echt bij het troosten xxx Kim

Ik volg mee .. heb helaas geen tips voor je maar misschien helpt het om te horen dat er ‘lotgenoten’ zijn haha. Ik heb al geregeld met de benen over elkaar gezeten omdat ik zo nodig moest plassen maar niet wist hoe dat te doen met een baby op schoot😂 hier overigens maandag 6 weken. Momenteel zit ik ergens op een parkeerplaats in de auto met haar op schoot, sta uiteraard stil, omdat ze in de maxi cosi alles bij elkaar gilde🙈 het kost inderdaad enorm veel energie, wat mij helpt relativeren is mezelf voorhouden dat het tijdelijk is en genieten van de knuffelmomentjes omdat er vast een tijd komt dat ze dat niet meer wil.. maar dat het pittig is.. I feel you🍀 en hoop stiekem ook op wat tips van de dames hier haha

Hier ook een dametje van 3 weken oud die niet weggelegd wil worden, en zelfs als ik haar op mij heb vaak vecht, continu wil eten enz... Ze slaapt erg weinig. Ik volg mee

Ik heb hetzelfde met onze 3 weken oude dochter.

Ik heb hetzelfde met mijn dochter van ruim 13 weken .. alles geprobeerd inderdaad ook het boek droomritme.. inmiddels ook weer aan het werk vraag me niet hoe :)

Bij mijn oudste dochter had ik precies hetzelfde probleem. Overdag schrok ze elke keer wakker als ik in haar bed legde. De oplossing was uiteindelijk om haar (overdag) in een puckababy te laten slapen. S nachts was dat niet nodig om dat ze dan veel dieper slaapt (verklaring van cb).

Hier was het net zo! En juist mijn gevecht er tegen dat ik niks met kon maakte het zwaar. Ik heb me er aan over gegeven en ben deels gaan dragen. Zoon is nu 4 maanden en laat zich nog niet weg leggen in het ledikant overdag. Maar slaapt wel al sinds een maand van 18.30 tot 6.30 waarbij hij dus in de avond alleen slaapt tot ik kom. En overdag in de kinderwagen. Sporadisch nog in de doek, blijft hij wel fijn vinden. Oftewel ik snap je frustratie super goed maar volg je kindje en vraag iemand het even over te nemen wanneer je de handen vrij wil. Hek laten huilen is volgens alle geleerden het slechtste advies ever als ze zo klein zijn

Wat ze hiervan leren is idd: ik stop maar met huilen want mama komt toch niet. Moet je je voorstellen, je bent 9 weken, heb nog geen idee dat je überhaupt zelf bestaat. En dan word je zo aan je lot over gelaten? Weg gevoel van veiligheid en geborgenheid. En weet je wel hoelang een half uur is?! Als je zelf verdrietig bent wil je toch ook getroost worden? Begrijp me niet verkeerd, een beetje mopperen mag heus wel. Maar zomaar laten huilen en dan nog een half uur lang doet meer kwaad dan goed hoor!! Mijn zoontje heeft dit ook lang gedaan, enige wat je kunt is accepteren dat het even zo is. Het is een fase en het gaat straks echt wel beter. En soms even niet, het zijn geen robotjes en ze kunnen geen klok kijken.

Heel herkenbaar. Weet je wanneer het beterde? 2 weken later. Hij was er gewoon nog niet aan toe. Ik heb dan maar gekozen om me er even bij neer te leggen dat het niks zou worden en de weg van de minste weerstand gekozen. En 2 weken later nieuwe poging gedaan en toen ging dat opeens wel. Er was thans niks veranderd. Als ik er naar terugblik denk ik dat hij gewoon nog veel nood had aan die geborgenheid. (Reflux speelde hier nu ook wel een grote rol in) Maar ik weet hoe zwaar het kan zijn. Ik ben naar de kinedidt gemoeten omdat mijn schouders compleet vastzaten van hem altijd te dragen 😕 maar het betert echt. Nog even geduld 🍀

Mijn dochter is 19 maanden oud en zij slaapt nog steeds in mij eigen bed. Ik heb de eerste week ze in mijn bed gelegen voor mij gemak om makkelijk boerstvoeding te geven na een week probeerde ik om haar in eigen bed te slapen. Maar helaas het luktte tot nu toe niet. Gewoon proberen, want zij is nog klein als zij 4 of 6 maanden oud wordt volgens mij dan is heel moeilijker. Succes!!

Lastig hè als ze nog niet praten/duidelijk kunnen maken wat ze bedoelen.. echt heel frustrerend vond ik dat op dat soort momenten. Wat bij onze dochter hielp wanneer ik haar in bed wilde leggen, een puckababy slaapzak aan, mijn nachthemd van die nacht onder haar hoofd die vast lag over het matras (zodat ze mijn geur rook). Als ze begon met huilen ging ik even naar haar toe, hand op haar hoofd en buik en dan zei ik tegen haar dat ze lekker kon gaan slapen, ik dicht bij haar was en als ze moest huilen ik bij haar kwam. Het steeds naar haar toe gaan en kort gerust stellen heeft heel veel energie gekost. Na ongeveer 2 weken heel erg door zetten en haar niet uit bed halen ging ze eindelijk slapen.

Onze zoon heeft het ook gehad na een pittige zhopname na z'n geboorte. Bij ons was het s avonds alleen maar huilen zodra ik hm weglegde. Ik ging gewoon iedere avond met hem zitten en bleef de hele avond bij me... Overdag regelmatig mee zitten of in draagzak. Waarschijnlijk hebben ze last van de Zh opname en hebben ze extra behoefte aan de geborgenheid. Geef je kindje dat en ga er relax mee om want de stress die jij er van krijgt heeft z'n weerslag weer op t kindje en zo kom je in de negatieve spiraal. Lekker met je kindje zitten en dan andere dingen maar even laten... Het geeft uiteindelijk winst voor de toekomst om er nu extra tijd aan te geven. Het kindje is nog te klein/jong om te weten dat mama er wel is dus geef haar lekker die geborgenheid en geniet er zelf ook van

Bedankt voor jullie reacties allemaal! Komt erop neer dat er geen briljante tip is, behalve zoals ik het nu doe. En dat is constant bij me dragen en veel op de bank liggen met haar, slapend, op mn borst. Veel stress heb ik er niet van. Het is en blijft alleen onwijs vermoeiend om dr vanaf het opstaan tot het naar bed gaan bij me te dragen. Papa heeft natuurlijk ook een aandeel maar die werkt lange dagen. Vraag me af hoe dat gaat als ik weer ga werken over 4weken maar dat zien we dan wel weer... hopelijk kan ik dr dan iets vaker neerleggen. Denk ook dat de ziekenhuisopname meespeelt. Ze wordt vaak krijsend wakker, uit t niets. En valt dan weer als een blok in slaap (zowel op mij als in de draakzak als s nachts in de wieg). Verder is t een heel tevreden vrolijk meisje.

Ik herken bijna alles van je verhaal! Alleen mijn dochter kon ik 's nachts ook niet wegleggen en ze is nooit vrolijk geweest. Dit icm met reflux en urenlang ontroostbaar krijsen heeft ervoor gezorgd dat we vorige week haar 5 dagen hebben laten opnemen in het ziekenhuis om die vicieuze cirkel te doorbreken. Ze hebben haar daar keer op keer op keer in bed gelegd en haar getroost in bed net zolang totdat ze sliep. Dat duurde vaak een uur tot anderhalf uur. Een keer zijn we zelfs bijna zes uur bezig geweest! Er is geen wonder verricht maar de techniek heeft zeker zijn vruchten afgeworpen. Ze doet nu de meeste dutjes in haar bedje/wandelwagen of als ze het moeilijk heeft in de sleepyhead bij mij op bed. We zijn vaak wel nog tussen de 30 en 60 minuten bezig om haar in slaap te krijgen, maar ook daarin boeken we vooruitgang. Ze is nu ook veel minder gespannen, huilt vele malen minder en kan nu ook een tijdje wakker zijn en gewoon relaxed om haar heen kijken (eerder begon ze meteen te krijsen). We hebben nu wel een super strak schema (niet qua tijd, maar wel qua ritme en regelmaat) en daar gaat ze echt goed op. Ik moet ook over 4 weken aan het werk en zag het echt niet zitten om haar weg te brengen. De komende 4 weken gaan we dit natuurlijk doorzetten en we merken dat het elke dag een beetje beter gaat! Ze slaapt nu al 1 uur en 15 minuten aan een stuk door in de wagen. Dat is echt al heel erg lang voor haar doen! Ik ga wel eerlijk toegeven dat mij dit niet was gelukt zonder de hulp in het ziekenhuis. Ik pakte haar veel te snel weer uit bed en deed haar dan maar in de draagdoek zodat ik niet telkens de strijd aan hoefde te gaan. Waar ik opgaf ging de pedagogisch medewerker of de verpleegkundige stug door. Ohja, haar medicatie is ook opgehoogd en dat heeft ook een aandeel in de rust. Ze begint nu niet meteen te krijsen als ze een oprisping of de hik krijgt.

Herkenbaar dit verhaal zeg. Dochtertje is 11 weken en overdag in bed laten slapen lukt nauwelijks. Snachts slaapt ze als een roosje in der eigen bedje. Ik probeer 1 slaapje per dag te 'oefenen'. De ene keer lukt het, de andere keer niet. Overdag veel in de draagdoek zodat je nog enigszins je handen vrij hebt. Ik ben ook absoluut tegen laten huilen, mopperen oké maar echt huilen doe ik niet. Ze moeten naar mijn mening nu juist ervaren dat als ze ongemak hebben, papa en mama er altijd voor ze zijn. Maar daar zijn de meningen over verdeeld. Ik hoop en verwacht dat het vanzelf beter wordt als ze ouder wordt!