Onzeker: baby lacht veel minder naar mij

Hoi, herken je onzekerheid. Ik had dit ook bij mijn zoontje in het begin. Bij mijn vriend had het meer te maken (denk ik) met dat hij minder vaak thuis was en iets minder vertrouwd. Dan verwachtte hij een bepaalde reactie niet en daarom moest hij lachen. Ook was het zo dat, hoe langer ik met hem op een dag was, hoe minder er gelachen werd naar verhouding. Op zich logisch natuurlijk, maar het maakt je wel onzeker als manlief binnenloopt en direct een big smile krijgt. Na 6mnd ging het meer veranderen en hing ons zoontje meer aan mij. Stiekem vond ik dat heerlijk 🤭 mama was de hele wereld. Nu is het denk ik 60-40 voor mij. Hij gaat ook steeds meer zelf ontdekken en laat soms de keuze voor persoon afhangen van wat we gaan doen (ga je met papa de hond uitlaten of met mama boodschappen doen?). Maar heel vaak vraagt hij alsnog voordat hij weg gaat of ik wel mee ga. Echt advies heb ik niet voor je, ik snap je gevoel, ik denk dat je helemaal niks verkeerd doet en een super mama bent♥️

Hier was het precies zo en met twee jaar nog steeds. Ik denk inderdaad omdat ik meer thuis ben, ik ‘voor lief wordt genomen’. Hij gaat er vanuit dat ik er ben, en omdat papa er niet altijd is omdat die vaker moet werken is het FEEST als die hem als verrassing uit bed haalt, omdat het dus echt een verrassing is! Ik ben altijd maar blij dat hij zo op mijn vriend reageert, voor papa ook leuk thuiskomen. Daarnaast denk ik dat het rond deze leeftijd soms ook wat begint te hangen aan opvoeding ofzo. Omdat ik meer thuis ben, zeg ik ook vaker nee tegen hem. Bij papa mag vaak meer en houd zich minder aan ‘de regeltjes’. Wat ik helemaal prima vind. Ik snap dus je onzekerheid maar ik denk persoonlijk niet dat je je zo hoeft te voelen. Kijk maar eens wie haar het eerste stil krijgt als ze moet huilen, of het beste weet wat ze nodig heeft als ze boos of verdrietig is. Ik gok dat jij dat bent. Dat lachje is dan voor je partner 😘

Volgens mij heb ik ook ergens gelezen dat een mannen gezicht makkelijker is om te lezen, dat baby’s sneller zien dat er naar ze gelachen wordt en dan terug lachen? Bij ons is het in ieder geval ook zo, maar als de baby huilt dan wil hij per se bij mij zijn. Je bent echt heel belangrijk hoor als mama 😘

Heel erg herkenbaar! Al vanaf het moment dat hij kon lachen deed hij dit veeel meer naar papa en ik moest er echt moeite voor doen. Maar het is echt een mama’s kindje geworden dus dat zegt helemaal niks over jullie band samen!

Hier was het in het begin ook zo. Bij papa lachen en bij mama slapen. Echter, sinds 2-3 weken is het overigens mama, mama en mama 😉

Wat lief jullie reacties! Heel fijn om te horen dat het herkenbaar is 😊. Kan ik het nu wat meer loslaten. Thanks!