Onzeker, doe ik het wel goed?

Ik had dat heel erg. Maar een partner die mij wel echt aanspoorde. Waardoor we op dag 10 al over de vlindermarkt liepen en ergens geluncht hebben. Ik denk wel dat wachten het niet beter maakt, snap dat je het lastig vindt maar hoelanger je het uitstelt hoe moeilijker het is. Vooral als ze nog zo klein zijn is het het makkelijkst. Hier de nachten al vanaf 8 weken in eigen bedje Maar overdag nog tot 5 maanden in de kinderwagen beneden

Het is gedeeltelijk wel herkenbaar hoor. Mij hielp het erg om deze dingen met andere moeders (die al iets oudere kids hadden) te bespreken. De herkenning en de tips zijn heel fijn! Dus eigenlijk wat jij nu doet via het forum maar dan binnen mijn eigen kring :-) het wordt beter!

Mijn dochter is 7,5 maand en ik ben ook nog dagelijks heel onzeker! Zal ze wel genoeg slapen, zitten we in een goed ritme, eet en drinkt ze wel genoeg, geef ik haar wel genoeg aandacht, wordt ze niet oververmoeid etc. Het lastige is dat je er geen gebruiksaanwijzing bij krijgt 😅

Zo herkenbaar! Mijn zoontje is ondertussen 5 maanden en hij slaapt nog steeds niet in zijn eigen bedje. Ik durf ook nog steeds niet te gaan lunchen met hem etc. dus ik ben soms best wel jaloers op gezinnen die dat gewoon doen 🫣 Die onzekerheid hoort er helaas gewoon bij vrees ik, maar de dingen die je noemt zijn echt hartstikke normaal! Het wordt naar mijn ervaring wel steeds minder, naar mate je baby wat groter wordt en je elkaar beter leert kennen/aan elkaar went (en je je zwangerschapshormonen kwijtraakt 🥲) Je baby zal ook steeds meer ritme krijgen, dus uiteindelijk komt het allemaal vanzelf goed!

Met de deur uit gaan merk ik zelf dat het bij ieder uitstapje makkelijker gaat. Ik zou rustig opbouwen, eerst een keer koffie drinken in een hema restaurant bijvoorbeeld, voeden bij familie op de bank, dan uit lunchen op loopafstand... Zo merk ik dat ik steeds meer balans vind tussen leven op de planning van mijn kind en leven op mijn eigen planning.

Ik vond het ook heel spannend. Maar de eerste tripjes waren zo "makkelijk" mogelijk. De ikea, vooral omdat er een restaurant en toilet zit. Een grote Hema of tuincentrum om dezelfde redenen. Zo kan je je altijd terugtrekken voor een voeding, schone luier én zijn deze plekken wel enigzins ingericht zijn op jonge gezinnen. Maak de drempel zo laag mogelijk, en terug naar huis kan altijd! Makkelijk praten maar; gewoon doen!

Heel herkenbaar voor mij. Mijn dochter is nu 15 weken maar ik kom ook nog niet veel de deur uit, soms wandelen maar echt weg doe ik niet vaak. Het zijn allemaal angsten bij mij die erachter zitten denk ik, en vooral veel van te voren bedenken wat er zou kunnen gebeuren en me daar dan dus druk om maken. Ik ga er nu mee aan de slag, van de week bijvoorbeeld even langs bij mijn moeder die op een half uur rijden woont, de week erop bij een vriendin op kraambezoek. Het is gewoon fijn als je weer wat makkelijker dingen onderneemt. Zou het stapje voor stapje doen, wat voor jou goed voelt. Het onzekere en de angst dat haar iets kan overkomen herken ik ook. Lastig allemaal hè, maar zegt eigenlijk vooral hoeveel liefde je voor haar voelt ♡

De angst dat er wat kan gebeuren dat herken ik wel heeeel erg. Heb ik zelfs naar 2,5 jaar nog last van🤭 maar waarom durf je er niet lekker op uit?

Heel herkenbaar! Ik ben alleen gaan wandelen tussen voedingen door en dus buiten. Niet op bezoek of lunchen ofzo. Ik voed nog om de 3 uur dus dat ia vrij beperkend. Ik ben onzeker over het voedingsschema (zit iedereen niet inmiddels op minder voedingen?), het slaapschema (heb ik niet en doorslapen lukt ook niet) of ik genoeg 'entertainment' aanbied, of ik genoeg oefen met bijvoorbeeld hoofd ophouden. Zo kan ik nog wel even doorgaan 🙈 Ook huilen zonder dat ik weet waarom maakt me onzeker. Fijn om te horen dat ik in ieder geval niet de enige ben met onzekerheid.

Je doet het zeker weten goed lieve mama. Ik snap je gevoel helemaal en soms denk ik ook wel doe ik het goed, ben ik een goede moeder, ben ik het soort moeder die ik wil zijn voor me zoontje. Maar we doen ons best, geven onze kindjes liefde en veiligheid en dat is al heel veel. Mijn zoontje is nu 1 jaar en 1 maand en slaapt ook nog bij me in bed, en tuurlijk moet hij ooit alleen slapen, maar he, dat komt wel. Vooral doen wat fijn en goed voelt, dan zal je altijd het goede doen.🫶🏼🫶🏼

Korte antwoord: ja doet het goed! Alles is nieuw dus onzekerheid is logisch. Volg je gevoel! En gaat er iets niet goed, ook prima dan volgende keer anders! In eigen bedje slapen? Omdat het zo 'hoort' (dan niet doen) of omdat jullie dat willen (dan wel proberen). Onze 2,5 jarige ligt nu lekker tussen ons in rustig te slapen. Ideaal, nee. Maar voor ons wel het meest werkbaar (en stiekem ook wel fijn haar bij ons). Afweging tussen alle 3 wakker ivm krijsend kind versus alle 3 slapen. Komt wel weer goed . Volg jullie kindje en jullie gevoel. Hoe anderen het doen kan handig zijn als tip maar betekent niet dat jullie manier niet ook gewoon prima is