Opa's en oma's

Mijn zoontje is tien weken, dus wel wat jonger, maar ik herken je irritatie volkomen! Iedereen heeft een mening en oordelen (mijn schoonmoeder zeurt over bv en over dat ik mn zoontje zo vaak draag, in de cosleeper slaapt etc). Leuk dat het vroeger anders ging maar wij bepalen zelf hoe wij ons kind opvoeden en ermee omgaan. Gelukkig nog geen sprake van het oppakken ed, omdat we vanwege corona nog niet vaak hebben laten vasthouden (waar we ook bakken kritiek over krijgen). Ik voel sinds ik moeder ben helaas meer vervreemding en neiging me terug te trekken mbt (schoon)ouders dan toenadering te zoeken... schoonmoeder zou ook 1 dag gaan oppassen maar daar zijn we van af gestapt, deels hierdoor. Ik wil niet dat zij een hele dag voor mijn zoontje zorgt, voelt niet goed. Kan ze lekker oma blijven en hoeft ze zich niet te bemoeien met de opvoeding 🙋‍♀️ Ik heb in eerste instantie ouderschapsverlof opgenomen voor die dag en wsl gaan we daarna zoontje naar het kdv of gastouder brengen. Die zijn tenminste pedagogisch onderlegd en kunnen ze idd sociale skills ontwikkelen.

Ik snap jou gevoel echt helemaal! Ik ervaar het zelfde vooral dat gevoel van moeten afgeven terwijl ik dat soms helemaal niet wil.. echt zo vreselijk. Zelf heb ik ook een beetje spijt dat ik mijn dochtertje niet naar het kdv breng maar vind dat nu zo lullig om te veranderen. Soms denk ik “ik ben wel gek ook dat dit gebeurt, de volgende keer zeg ik er iets van” maar dan gebeurt het en dan zit ik er als een koosje naar te kijken hoe het gebeurt. Dan pakken ze haar vast en dan zeggen ze na 5 minuten dat mag toch wel? Soms laat ik hierdoor mijn dochtertje thuis bij mijn vriend als ik naar familie moet.

Haha nu voel ik me echt een ontaarde moeder. Als er iemand op visite is of als wij ergens zijn dan ben ik juist degene die zegt "hier, wil je d'r even vasthouden?". Heb er totaal geen moeite mee. En als ze huilt geven ze haar eigenlijk altijd terug (dan denk ik altijd joeeee bedankt, nu gaat ze huilen en is het ineens niet meer leuk). Ze is 3 dagen in de week bij de oma's en de rest van de tijd bij ons. Dusja, die paar uurtjes per week dat er iemand is of als wij ergens zijn hoeft ze niet aan mij vastgeplakt te zitten. Dat kan daarna weer.

Precies wat je zegt! Mijn vader is ook helemaal obsessed van de kleine terwijl mijn moeder altijd alles met mij deed als kind... soort inhalen ofzo? Mijn schoonmoeder weet alles beter.. na 7 maanden nog bv? Belachelijk! Slaapt ze nog niet door? Geen fles? Nou dat kan ik zo veranderen hoor! Ze krijgt vanzelf honger... Van die opmerkingen wordt ik bang en denk ik echt hoe heb ik in mijn hoofd kunnen halen hun te laten oppassen! Mijn vader zegt de hele tijd oh gaan we lekker ijsje eten of kaasstengel ? Doe normaal... Hoe heb jij verteld dat je toch af ziet van die dag? Ik ga mijn pa en schoonmoeder heel erg kwetsen ben ik bang. Ik heb een hekel aan corona maar hoop toch echt dat ik voorlopig nog thuis mag werken en opvang niet nodig is..... brrrr

Ohh ja die opmerkingen van schoonmoeder zijn zeer herkenbaar 🙈 wij hebben nog niet officieel gezegd dat ze niet hoeven op te passen straks, maar mijn schoonmoeder krijgt een nieuwe heup waardoor het sowieso moeilijk zou worden.dat kwam dus even goed uit haha, en mijn partner heeft laatst een heel gesprek met zijn moeder gehad mbt die opmerkingen en dat wij het op onze manier doen en daar geen oordelen bij hoeven. Dus denk dat het wel duidelijk is voor ze. Ik wil ook gewoon het beste voor mijn zoontje en doen waar wij achter staan. Als ik daar anderen mee kwets dan is het jammer, daar komen ze wel weer overheen denk ik dan. Dat is tijdelijk, anders zit je iedere week met dat gevoel en komt er uiteindelijk helemaal ruzie denk ik, omdat je telkens op je tong bijt. Uiteindelijk gaat het om jullie en als je er niet goed bij voelt je kindje wekelijks naar opa en oma te brengen zou ik het gewoon echt niet doen. Het is lastig zat dat je je kindje moet afstaan (tenminste dat vind ik haha misschien wordt het minder), je wilt je dan wel gerust voelen. Opa en oma zullen het vast in leven houden, maar luister vooral naar je moederhart :) zo hebben wij een goede vriendin van mij gevraagd op te passen zodat wij een avondje weg kunnen straks. Zij heeft zelf kleine kindjes en denkt over veel dingen hetzelfde als ik. Dat voelde zoveel beter dan naar opa en oma brengen waar ik zoveel twijfels bij had, hoewel ik dat van tevoren echt niet had verwacht!

Hoewel ik nog geen ervaring heb in het moederschap en er dus eigenlijk niet over mee kan praten, denk ik dat we ook niet moeten vergeten dat wij dan wel ouder worden, maar zij ook grootouder. Ik ben er zeker van dat onze ouders dezelfde houding aannemen, het steeds willen vasthouden, de zorg even over willen nemen en dat gun ik ze ook. Niets mooier dan de vreugde delen die gepaard gaat met de komst van een klein mensje

Zo dacht ik er eerst ook over, totdat mn zoontje er daadwerkelijk was en al die opmerkingen en bemoeienis realiteit werden. Ze worden idd opa en oma, geen opvoeders. Papa en mama bepalen nog altijd wat zij het beste vinden voor hun kindje :) zo sta ik er tenminste in

Ik snap het wel, het kan heel irritant zijn als anderen zich opdringen, ook als dit je ouders of schoonouders zijn. Goed overleggen is heel belangrijk en jij en je vriend zijn de ouders dus jullie wil is wet. Ik denk wel dat het goed is je te beseffen dat grootouders automatisch mee gaan opvoeden wanneer ze een vaste oppasdag krijgen, dan hebben zij die dag natuurlijk hun eigen maniertjes, daar kun je dan niet alle invloed op uitoefenen die je zou willen. Als ik jou verhaal lees, dan zou ik ervoor kiezen om je kindje gewoon naar het kdv te brengen ipv bij opa en oma. Dat scheelt waarschijnlijk veel ergernissen!

Ik ben nog zwanger maar merk nu al dit soort ergernissen🙈 Voornamelijk mijn schoonmoeder is erg over enthousiast en wilt nu al dingen bepalen of geeft adviezen waar ik niet op zit te wachten. Ook krijg ik bijna dagelijks een appje met :"hoe is het met ONS meisje".. om de een of andere rede kan ik dit steeds minder hebben en denk ik hoezo "ons" meisje.. het is mijn kind en dat van mijn vriend. Jullie kleinkind en daar zit toch wel verschil in! Ook heb ik al gezegd dat de kleine straks niet van arm tot arm gaat als ze geboren is (als mn schoonfamilie komt zijn ze met 5 man), dit omdat wij anders in de avond met een onrustig kindje zitten. Dit kan mijn schoonmoeder nu al niet accepteren. Heb ook gezegd dat als de corona weer erger word ik uberhaupt nog niet weet of ze wel binnen mogen met zn alle. Er word dan doodleuk gezegd :"dan komen we gewoon met de sleutel binnen". Heb hierop heeeel duidelijk gezegd dat als ze dat proberen de sleutel ingeleverd word of de sloten worden veranderd. Ik hou mn hart vast voor hoe het word na de geboorte. Ik snap dat het voor hun ook spannend is maar mijn vriend en ik blijven de ouders en maken de beslissingen, hoe vervelend dat ook voor hun is! Misschien kan jij dit ook eens op een subtiele manier aankaarten? Werkt dit niet zou ik wat minder subtiel zijn😅

Ik had t ook heel ander gedacht hoor.. daarom ook met 2 oppas dagen ingestemd.. geen idee dat ik me zo zou ergeren. Hele tijd claimen en opdringen.. bemoeienissen en opmerkingen maken. Je doet het als moeder toch nooit goed.. vroeger deden we dit en dat. Ik moet gewoon van die oppas dagen af zien te komen. Maar zoals iemand hier ook al zei; vaak denk ik 't is mijn kind dus ik ga zeggen wat ik vind en hoe ik over die oppas dagen denk' maar heel vaak durf ik het niet meer.. zit ik schaapachtig te kijken en knik maar bij de zoveelste opvoed tip. Is natuurlijk afwachten wanneer de bom barst bij mij en ik een beerput open trek.. pff Snap echt wel hoor dat zij grootouders zijn geworden en dat het hun kleinkind is. Maar dat wilt toch niet zeggen dat mijn kind als hun bezit wordt beschouwd

Opkomen voor je dochter! Mijn schoonmoeder wilde net mijn dochter vasthouden en ik zeg gewoon nee. Was ze het niet mee eens, maar het is mijn kind. Jammer voor haar, mijn kind is geen pop.

Ik heb vooraf ook meerdere keren benoemd dat bijvoorbeeld vasthouden/van hand tot hand gaan alleen ter plezier van het bezoek is, maar dat zo'n klein kindje er helemaal niks aan heeft en er soms juist last van ondervindt. Dat ik dat dus beperkt. Dus geef voor de geboorte al hier en daar je grenzen aan zodat eventuele verwachtingen van familie bijgesteld kunnen worden. Ook de eerste maand heb ik extra de touwtjes in handen gehouden en niks uitbesteed zodat duidelijk is dat wij de ouders zijn en dat wij bepalen. Op die manier heb ik geprobeerd alles een beetje voor te zijn aangezien ik niet echt assertief genoeg ben om ter plekke mijn grenzen aan te geven. Ik heb nu het bezoek beperkt. Mijn dochter zit niet helemaal lekker in dr vel en ik merk dat als er meerdere mensen zijn geweest zij toch best wel van slag is. Ik kan amper met haar de deur uit want dan is het krijsen totdat we weer thuis zijn. Ze lijkt dus best gevoelig en makkelijk overprikkeld. Hebben hulp hiervoor ingeschakeld en ik wil eerst even de rust weer terug bij haar en lichamelijke ongemakken uitsluiten of verhelpen waar mogelijk. Dit was ook advies van cb. Mijn moeder en schoonouders reageren hier gelukkig prima op. Dat scheelt weer, had ik niet verwacht.

Niet te veel om heen draaien en niet te veel piekeren. Gewoon aangeven dat je bepaalde dingen liever niet wilt. Het is JOUW kind en dat moeten ze goed in hun achterhoofd houden. Jij en je partner nemen beslissingen over haar en niemand anders. Echt, ik heb hetzelfde gehad en ik heb meteen aangeven wat ik niet prettig vond en waar nodig 'oke nu is het klaar' gezegd. Zoals: ik had tegen schoonmoeder gezegd dat ze nog paar minuten kon knuffelen, daarna bedtijd voor dochterlief. Nou, ze gaf er geen gehoor aan. Uiteindelijk heb ik haar uit haar handen gepakt en 'oke, klaaaar, ze gaat nu naar bed' gezegd. Anders houdt het niet op. Is ze beledigd? Waarom? Omdat ik mijn dochter aan het opvoeden ben en haar op tijd in bed wil leggen omdat ze moe is? Bullshit! So be it.. Wees er vooral wat losser en simpel in..

Op een nette manier kun je heel veel zeggen. Geef aan wat je niet prettig vindt. Het is niet makkelijk om het te zeggen maar ze kunnen geen gedachten lezen. Als je je kindje toch naar de opvang zou willen doen waarom dan niet al eerder dan 1 jaar? Dan hoeven opa en oma ook niet op te gaan passen.

Hoe gaat het nu met de mensen die in dit topic hebben gereageerd? Mijn zoontje is 12 weken en ik herken sommige dingen bij mijn vader(opa). Zodra ik bij hen langs kom staat hij achter me bij de auto en zegt: zal ik hem pakken? Omdat ik heb gezien bij mijn broers hoe claimerig hij kan zijn zeg ik bewust: nee hoor ik draag hem zelf naar binnen. Eenmaal binnen voel il me alsnog opgejaagd omdat ik gewoon voel dat zij verwachten dat ze hem direct vast mogen houden. Mijn moeder is daarin wat meer bescheiden, maar nu mijn vader hem bijv niet vast mag houden ivm zijn koortslip zegt hij dingen als: 'Ik zou hem zou graag willen pakken', 'ik heb nog wat in tr halen straks hoor van al die keren dat ik hem nu niet vast kan houden'. Of tegen mijn vriend zegt hij als die hem even vast heeft: 'leg hem anders maar in de bank' (omdat ons zoontje dat vaak het leukste vind na het flesje zelf vrij spelen). Waarop mijn vriend gelukkig gewoon zegt: nee ik hou hem wel even vast. Soms komt hij gewoon naar me toe lopen en klapt hij zachtjes in zijn handen en zegt hij: kom eens bij opa. Of hij zegt tegen mijn broers als die hem vast houden en mijn zoontje huilt: jaaaa je mist opa he, of 'ja bij de andere oom was het ook al niet leuk'. Hij vraaaagt het niet maar voor mijn gevoel claimt hij mijn zoontje en wil heel graag dat hij degene is met de beste klik met hem, alsof het een wedstrijdje is. Ik heb dit gevoel totaaaal niet bij mn moeder of schoonvader, bij hen bied ik juist aan om mn kind vast te houden. Ook volgt mn moeder mij vooral in hoe ik het doe, bijv. Te hard wiegen vind ik niks. Mijn vader doet dat wel en reageert nauwelijks als ik zeg dat hij dit beter niet te hard moet doen. Bij mijn vader heb ik het gevoel hem continu af te moeten remmen en dat het een wedloop is van wie hoe vaak mijn kind heeft vast gehouden. Vind het zo stressvol om daar naartoe te gaan en continu mijn (en vooral die van mn baby en vriend, want hij trekt het helemaal slecht) grenzen aan te moeten geven. Het komt vaak ook niet binnen bij hem. Bij mijn broer en schoonzus heeft hij destijds mijn neefje toen hij huilde zo eens uit mijn schoonzus haar armen gepakt want 'hij kon hem wel even troosten'. Dat voorval staat me nog zo bij dat ik nu mega alert ben. Wil het graag met hem bespreken maar zo als ik hem ken gaat dat óf niet binnenkomen en snapt hij ons niet, of juist wel maar voelt hij zich heel erg aangevallen. Ik denk dat als ik het niet bespreek de bom een keer barst maar wil ook niet dat de relatie met mijn ouders hierdoor verpest wordt. Pfff nog meer mensen met een soortgelijke ervaring en advies? Ik wil gewoon kunnen genieten als ik met mijn kind naar opa en oma ga en niet het gevoel hebben alles tactisch te moeten brengen en mijn kind te moeten beschermen.

Oh zo herkenbaar dit! En heel lastig gelijkertijd want het is je vader. Hier ook het kijken naar mn dochter en zn handen uitsteken naar dr zonder wat te zeggen.. zo van kom maar naar opa terwijl ze lekker bij mij zit. Vd week was hij met haar aan t spelen heel leuk.. maar zag dat hij haar op de loopwagen zetten en ging rijden maar haar niet vast hield.. dacht nog moet ik nu wat zeggen? Voel me al zo'n zeur.. en ja hoor 2 seconde later pleurt ze dr af met koppie tegen de grond. Blauw plekje op dr knie. Hij voelde zich dagen schuldig ook echt heel sneu hoor. Nouja ze bedoelen t goed he hihi Oh en mn schoonmoeder is nog 100x zo erg. Kan ik een boek over schrijven. Ik zeg ook tegenwoordig dat ze doorslaapt en in dr eigen bed. Terwijl ze bij mij slaapt en 10x wakker wordt.. anders krijg ik alleen maar discussies.

Ohh man wat lastig! Ik snap je gevoel helemaal en het is overduidelijk dat je vader juist zo gek op je kindje is, wat het nog moeilijker maakt om er iets van te zeggen. Ik vind dat je het wel heel goed omschreven hebt dus misschien kun je hem jouw bericht hier eens laten lezen? Met een introductie uiteraard

Ik zou ook kriebelig worden als zijn opas en omas dit deden gelukkig zijn ze allemaal niet zo ( hij heeft er nogal wat ( 5 opas en 3 omas). Ik heb hem in mn kraamweek dicht bij gehouden en ik heb nog nooit nooit aan iemand gevraagd of ze hem wouden vast houden hij is nu 7 maanden en mischien 4x vast gehouden. Hij word wel even gekust en geknuffeld als we binnen komen natuurlijk maar dat vind ij geen probleem. Voor de rest ben ij gwn erg duidelijk en niet op mn mond gevallen. Als hij huilt komt hij naar mij ik geef hem eten ik verzorg hem ik doe zn luier dat hoeft niemand anders te doen ala hij zelf op de grond speelt mag hij opgepakt worden als hij dat wilt ( hij maakt vaak oog contact met de gene waardoor hij gepakt wil worden) ik kreeg de 1ste 3 maanden naar me hoofd dan word hij mensen schuw dit dat. Mn kind lacht naar iedereen en huilt niet als hij bij opa oma zit. Ik heb mn regels gwn duidelijk gezegd en er ook gelijk bij vermeld dat zn 1ste 2 jaar niemand op hem gaat passen omdat ik lekker thuis met hem ben Gewoon op je strepen staan jou kindje! Voelt t niet prettig gewoon aangeven desnoods pak je je kindje en vertrek je als ze het niet met je eens zijn succes❤

Ik vind dat een kind niet van mij is, maar van de wereld. Ik knuffel zoveel mogelijk met hem, maar opas en omas (zonder koortslip, dat is een ander verhaal) mogen ook veel knuffelen. Hoop dat hij mij dat later ook gunt bij zijn kinderen. Tips luister ik naar. En als ik er niks mee kan zeg ik dat, maar sommige tips kan je van leren. Zoals eerder gezegd: vergeet niet dat zij ook grootouders worden en willen helpen. Ze willen zo graag helpen. Dat is niet irritant, maar gewoon lief!

Klopt, is ook helemaal niets mis met betrokken en trotse grootouders. En alleen maar fijn als ze willen helpen. Maar als je ouders dingen doen (of inm ijn geval mijn vader) waar je je echt niet in kunt vinden en je je echt opgejaagd of opgelaten door voelt, is dat echt niet prettig. Het gevoel hebben dat je je kind moet 'beschermen' tegen bepaalde acties van hem voelt niet fijn. Ik gun mijn kind een ongedwongen voorbeeld van wat liefde is en vooral ongeclaimt contact met opa's en oma. Dus snap jouw punt maar als je geen overenthousiaste ouders hebt die je kind soms claimen en een wedstrijd ervan maken 'wie de leukste opa is' , is dat makkelijker gezegt dan gedaan..