Opname geelzucht ervaringen

He wat vervelend! Kan me helemaal voorstellen dat dit super lastig is. Volgens mij zien die kleintjes opzich nog weinig. Volgens mij is het belangrijkste dat ze jullie nabijheid voelt en ruikt. Jullie handen bij haar, evt een doekje of knuffeltje die jij bij je hebt gedragen zodat ze jouw geur ruikt. Hou vol ❤️

Hey! Wat vervelend voor jullie dat ze nu onder de lamp ligt! Heb het zelf ook gehad met m'n zoontje in februari en vond het ook wel intens om dat zo te zien, en nu nog krijg ik een brok in m'n keel als ik er aan denk. Ik weet niet in welk ziekenhuis je zit en misschien hebben ze dat wel helemaal niet, maar ik zat in Heerenveen en eerst legde ze hem met alleen een luier in een bedje met een lamp er boven, dat brak mijn hart omdat hij het en koud had en ik hem niet kon vasthouden. Dezelfde avond kwamen ze met een soort matje daar legde ze hem in en met een strikje konden ze dat vast maken zo bleef hij wel als het ware in de lamp maar ik kon hem bij me houden zo hebben wij twee nachten geslapen omdat hij anders niet sliep. Als hij een flesje moest drinken mocht het masker wel af en het matje los, ik vond dat persoonlijk heel fijn!

Onze zoon is 7 november geboren en hij moest op 9 november naar het ziekenhuis omdat hij te geel was. Ik vond dit erg moeilijk om te zien, heb de twee dagen dat hij daar lag, om hem zo tussen de blauwe lampen ( wij deden mee met een onderzoek om de lamp eventueel naar huis te nemen) te zien liggen. Wij mochten hem wel zelf voeden en verschonen. Hij moest alleen weer binnen een half uur weer onder de blauwe lampen liggen. Hij lag ook heerlijk tussen de lampen, zo ontspannen en heeft ook niet gehuild. Ik weet niet of jullie dochter er ook ontspannen bij ligt? Misschien vragen of je haar zelf mag voeden om toch nog een contact moment te hebben.

Zo lag hij dan en ik kon hem met matje en al bij me houden 💙

Gefeliciteerd met jullie dochter! Onze dochter heeft ivm prematuur 2 weken in ziekenhuis gelegen na de geboorte. Vooral voor andere zaken maar op volgens mij dag 2, 3 en 5 is ze ook onder lamp geweest ivm verkeerde biliburine waarden. In ons geval mocht ze er meestal ook niet uit met voeden, dit deed de verpleging dan via de sonde (die had ze omdat ze niet dronk). Bij ons hadden ze ook een speciale deken van de blauwe lamp, kwam ik pas laat achter toen we opeens een andere verpleegkundige hadden. Toen mocht ze er wat vaker uit en met die deken om haar heen huid op huid contact kunnen hebben. Je kan navragen of ze bij jullie op de afdeling ook zo'n deken hebben. Geen idee hoe dat ding heet maar het was dus een lamp-deken. Het heeft mij verder achteraf geholpen dat we in het ziekenhuis veel foto's hadden gemaakt. Sterkte! Hopelijk knapte jullie dochtertje snel weer op!

Wat super vervelend zeg. Mijn zoontje werd met 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis en heeft uiteindelijk bijna 3 dagen onder de lamp gelegen. Ik vond het ook verschrikkelijk. Ik kon om alles huilen en vond het zo ontzettend zielig. Ik genoot wel extra van de momentjes wanneer ik hem mocht voeden omdat we dan even mochten knuffelen. Wanneer ik ging slapen deed ik het ziekenhuis bed even hoog als zijn bedje en sliep met mijn hand op zijn buikje. Verder was het gewoon even afzien ( want je bent zelf ook net bevallen) en de tijd doorkomen. Ik zelf vond het toen vreselijk maar hij is nu ondertussen een jaar en toch kijk ik er fijn op terug. Misschien troost je dat. En oh, mijn zoontje heeft er niks aan overgehouden hoor. Hebben het knuffelen goed ingehaald ondertussen. Sterkte en hopelijk mogen jullie snel naar huis toe!

Mijn zoontje had dit ook! Ik kan nogsteeds die foto's niet zien zonder een naar gevoel er aan over te houden. Ik vond het zoooo zielig voor zo'n kleintje. Gelukkig hebben ze er niet veel van door maar alsnog.. Ik mocht telkens na het voeden nog eventjes extra lang knuffelen (en dat elke 3uur) Als mijn zoontje huilde dan probeerde ik hem te sussen, speentje geven en praten tegen hem. Ik raakte hem alsnog telkens aan hoor. En er gewoon zijn.

Mijn zoontje is ook opgenomen op dag 5. De waarden van de bilirubine waren super hoog bij hem, op de grens van bloedtransfusie. Daarom lag hij op een dubbel matje, lamp er boven en extra spot er bij. Oogbescherming is kleiner geknipt en luier vervangen door mondkapje met gaasjes. Alles om maar extra centimeters blote huid te regelen. Hij had op dat moment heel weinig energie dus hij leek wel tevreden op het warme matrasje onder de lampen. Ik vond het super moeilijk dat ik hem niet kon vasthouden. Ook voor voeding mocht hij niet onder de lamp weg, dus moest kolven op dat moment. Wel mocht ik helpen bij hem verschonen (ook onder de lamp) en flesjes geven. Alleen tijdens bloedprikken werd hij even onder de lamp vandaan gehaald. Bij de zoveelste keer dat ze dat kwamen doen heb ik toen gevraagd of ik hem niet mocht vasthouden op dat moment. Wordt nog emotioneel als ik daar aan terug denk. Gelukkig was dat geen probleem. Ook kon ik op een stoel naast hem zitten en hem aaien over een handje ofzo. Dus ik kon wel laten voelen en ruiken dat ik in de buurt was. En liedjes voor hem zingen. Verder heb ik wel 100x het oogbescherm dingetje goed terug gedaan op zijn hoofd, dat verschoof elke keer. (waarschijnlijk omdat ze hem kleiner gemaakt hadden) Uiteindelijk na 3 dagen waren de lampen afgebouwd en mocht hij in een wiegje. Hij lijkt er zelf niets aan over gehouden te hebben. Wel had hij in verhouding tot zijn leeftijd enorme eetlust. Om de bilirubine af te voeren hogen ze de voeding sneller op dan gebruikelijk voor een kindje. Dus eigenlijk een uitgerekt maagje. Als baby was het uiteindelijk echt een kleine budha. Maar nu hij groter is (ondertussen al weer 3 jaar!) zijn de verhoudingen prima. Gezonde stevige hollandse jongen, maar niet dik. Borstvoeding was wel moeilijk na de opname. Hij vond drinken uit een fles echt veel makkelijker. Pas met 2 maanden dronk hij weer alle voedingen bij mij live uit de borst. Dus heb nog heel heel heel veel gekolfd in die eerste maanden. Sterkte, houd vol! Ze zorgen echt heel goed voor hem!

Ik heb haar tot nu toe 2 keer 5 min na de voeding vast mogen houden heel snel, gelukkig maar. Zelf kom ik lastig uit bed om bij haar te zijn, omdat ik lichamelijk niet sterk genoeg ben daarvoor. Dus dat is ook nog eens het lastige er aan. Nu hebben we gelukkig goed nieuws gehad, haar waarden liggen nu al ver onder de grens. Morgenochtend wordt ze weer geprikt. Maar hoe zit dat dus, dat haar waarden nu goed zijn en als ze er achter willen komen of die weer stijgt met de lampen uit. Mogen we der nu wel knuffelen of naar huis om dat af te wachten? En omdat het nu zo goed gaat, denken jullie dat we hier de volle 2 dagen moeten blijven? De verpleegkundigen houden alle opties open en zeggen heel weinig om mij gerust te stellen helaas :(

Hier hetzelfde. Gisteren op dag vijf opgenomen. Gisteren avond mochten er gelukkig al twee vd vier lampen af ivm daling vd waarde. Ze was gisteren avond zo onrustig dat ze zelfs op haar buikje draaide en met haar hoofd in het matrasje. Durf nu dus ook niet te gaan slapen. Net mocht ze eruit voor het eerst voor de voeding. Ik geef nu alles via finger feeding zodat ze straks hopelijk nog aan de borst wilt drinken. Gelukkig voed en Verschoon ik haar zelf maar het is moeilijk om haar zo te zien en dan de onrust erbij. Hopelijk knappen ze allemaal snel op. Arts hier gaf aan dat als de waarden eenmaal gezakt is deze eigenlijk vaak niet meer opnieuw zo stijgt.

Och wat vervelend zeg! Mijn zoontje moest ook op dag vijf terug naar het ziekenhuis en onder de lamp. Bij ons was het een verwarmde bak met een enorme installatie erboven waardoor we hem wel makkelijk aan konden raken. We hadden zijn eigen dekentje mee voor tussendoor en een knuffeltje. Verschonen en voeden deden we zelf en omdat hij nogal veel spuugde, pikten we die momentjes van 'rechtop houden' ook vooral om extra te knuffelen. Als hij echt ontroostbaar huilde, pakten we 'm evengoed bij ons om te troosten. De verpleging zei dan wel dat hij misschien langer moest blijven, maar dat hadden we er dan wel voor over. Je kindje zo klein zo zien, is echt niet leuk... Veel praten, je hand even op haar buik of rug en misschien een vertrouwd muziekje zullen jou en je dochter vast al goed doen. Helpen met voeden en verschonen (of zelf doen als het je al lukt), aandringen op een knuffelmomentje en niet te vergeten, goed voor jezelf zorgen! Hou vol, ga misschien ook even naar buiten of in elk geval weg van de kamer en voor je het weet, is het voorbij. Bedenk dat dit voor haar nu het beste is. Huilen mag altijd, maar wees niet bang dat je haar afstoot. Die kleintjes zijn sterk, voelen je aanwezigheid sowieso en weten straks van dit alles echt niks meer... Komt echt goed 🍀🧡

Ah wat vervelend zeg! Onze zoon mocht toen hij 2 dagen was mee naar huis maar moest toen hij 3 dagen was terug om onder de lamp te gaan. Hij hoefde er maar 24 uur onder maar ik heb de hele avond dat hij weg was gehuild. Geef je er gewoon aan over. Je bent net bevallen, je bent moe, de hormonen gieren door je lichaam en nu moet je je kleine afstaan. Wij waren in het ziekenhuis ten tijde van de voedingen. Ik (of mijn man) gaf hem een flesje en deden even een huid op huid momentje. Voor de voeding mocht hij even een half uurtje onder de lamp weg namelijk. Dat heeft me er doorheen gesleept. Gelukkig mocht hij de volgende dag mee naar huis.na zijn opname heb ik het er ook nog wel even moeilijk mee gehad hoor, bereid je daar ook op voor. Ik wachtte constant op het moment dat iemand zei dat hij weer naar het ziekenhuis moest (hij was een beetje prematuur dus we kregen aardig wat controles), of dat er weer wat mis zou gaan. De hele zwangerschap ging er immers ook van alles mis. Neem je tijd, probeer echt even momentjes met je kindje te pakken wanneer dat kan en geef je over aan de emoties die loskomen. Heel veel succes en sterkte!❤️

Maar, om je ook een ander beeld te geven, van de afdeling kregen wij deze foto's. Die hadden ze gemaakt tijdens de nachtvoeding(en) waarvoor wij niet aanwezig konden zijn. Hij lag er heerlijk tevreden bij🥰.

Ik durf je niet te zeggen of je vandaag al naar huis zou mogen of niet, wij mocht dag 3 pas weg. Vond het extra lastig omdat m'n andere zoon er maar niks van snapte, papa en mama waren al 3 dagen weg geweest komen ze thuis met een ander kindje om vervolgens weer mama te zien gaan met dat kindje. Heb me enorm schuldig gevoeld tegen over alles en iedereen, maar weet ook dat ik niet had gewild dat de jongste daar alleen lag

Of je naar huis mag zou ik echt niet weten.. Bij ons zeiden ze telkens "komt goed, je mag vast wel naar huis" terwijl dit dus niet zo was. Ook niet leuk om te horen! Wij hadden alle lampen aan, vervolgens nog maar 1 en smorgens uit en dan na 2u weer geprikt worden en toen mochten we naar huis. Maar ze deden alles pas (extra lamp etc uit) zodra ze zeker wisten dat het ver onder de grens lag. Mij werd verteld dat het daarna eigenlijk niet meer voor kwam dat het nog zou stijgen.. Verloskundige vertelde dat (voordat hij onder de lamp moest was dat geloof ik, weet het niet meer zeker) we ook naar huis mochten, dat zij prikte en dan af zouden wachten of we terug moesten komen of niet. (Dan is even in het zkh blijven beter)

Heey hoe is het nu bij jullie en met je dochtertje?