Ouders die Ria Blom methode toegepast hebben?

Ik heb precies hetzelfde gehad met ons kindje, hij had heftige reflux dus was altijd gewend bij mij in slaap te vallen en met 6 maanden nog steeds inderdaad. Heftig hè, vond toen ook wel echt een kantelpunt waarop ik er zelf een beetje aan onderdoor ging. Wij hebben een slaapcoach ingeschakeld en uitgelegd dat ik wel graag hem op een liefdevolle manier wilde laten slapen en niet huilen zonder te troosten. Uiteindelijk heeft ze een heel plan opgesteld waarbij we hem wel liet huilen korte periodes, maar niet zonder dat we hem troosten! Dus ik was er wel bij, aaiden hem en kon hem het gevoel geven dat hij niet alleen was. 2 dagen en hij sliep zelf in zijn bedje de hele nacht door. We plukken er nu nog steeds de vruchten van een jaar later want hij is een goede slaper geworden!! Ik ken de Ria Blom methode niet, maar inbakeren met deze leeftijd lijkt me met deze leeftijd misschien niet meer veilig aangezien hij al flink kan bewegen gok ik?

Ja vindt het heftig idd. Oh ja wij doen het methode ook met slaapcoach maar het duurt echt lang....... Haha klopt inbakeren doen we al een tijdje niet meer hij was snel met omrollen 😅 gaaat meer om regelmaat en methode zelf had in begrepen... Vondt het zonde om boek te kopen als het methode ons niet aanspreekt... Wow na 2 dagen zelfstandig in z'n eigen bedje slapen!!! wat mooi... Welke slaapcoach en methode hadden jullie?

Ik durf niet te zeggen welke methode het uiteindelijk was haha, maar we hebben Slaaptalent gebruikt! Ghislaine heeft ons echt heel fijn geholpen!!

Geen ervaring hier maar wel een tip, bij ons heeft het consultatiebureau dit boekje liggen. Je zou eens kunnen vragen dan kun je het gratis doornemen en kijken of het bij jullie past!

Misschien heb je hier wat aan. Wij wiegden ons zoontje rond die leeftijd ook nog in slaap. Legden hem dan dus slapend in zn bedje. Rolden hem dan op z'n zij en bewogen hem dan nog heen en weer. Zodat ie dan echt in slaap viel. Het wiegen deden we steeds korter tot we uiteindelijk hem alleen op z'n zij in bed wiegden. Dat konden we daarna oom steeds korter doen. Toen hoefden we hem alleen nog op z'n zij in bed te leggen en ging hij gewoon slapen. Durf niet te zeggen hoe lang dit heeft geduurd maar zeker niet lang. Hij had al heel snel dat alleen het korte slaapritueeltje wat we hebben genoeg is (muziekdoosje aan, slaapspeen geven, verschonen, slaapzak aan, flesje geven, in bed).

Ik kan heel goed voorstellen dat het je opbreekt, ik heb heb zelf niet maar dat us meer geluk denk ik... Maar dat niet weggaan snap ik nooit zo goed. Ik blijf zelf echt nirt hele dagen thuis voor mn dochter haar slaapjes. Als ze echt moe zijn, vallen ze echt wel in slaap...

Oh ja dank zal ik even navragen

Gelukkig 🙏is het bij jullie gelukt. We hoeven hem nu niet te lang wiegen maar valt alleen in slaap in ons armen... Hij accepteerd ook geen speen

Als je geen moeilijk slaper heb die nergens in slaap kan vallen zul je ook nooit begrijpen hoe het is om een oververmoeide baby te hebben die al 6uur lang wakker kan blijven, en de boel bijelkaar kan krijsen😩

Onze dochter begon ook te huilen bij het zien van haar bedje al. Rond maand 5.5 op eigen initatief (geen slaap coach) toch liefdevol laten weten dat het bed een fijne plaats is, door haar na ritueel neer te leggen en gewoon er naast te blijven, aaien etc. Zingen. Kriebelen over neus. Tot ze niet meer huilde en uiteindelijk sliep. Duurde een week lang wel zo'n 30 tot 45 min per dutje. Maar daarna is de bedjes angst over gegaan! Wel reageren we nog steeds liefdevol als ze huilend wakker wordt en soms als ze hrt wel moeilijk heeft helpen we haar alsnog. Comfort bieden maar toch ook wat meer vrijheid voor ons! Ze is nu 8 maanden.

En als aanvulling, ik denk dat bijvoorbeeld zo'n slaaptraining als via ria blom je nog meer stress en verdriet etc gaat op leveren..

Hey! Ria Blom ken ik niet. Wij zaten in een vergelijkbare situatie. Hij sliep goed in zijn bedje maar toen met 5,5 maand de eerste tandjes kwamen, per ongeluk geleerd dat hij op/bij ons kon slapen. Het ging van kwaad tot erger, overdag sliep hij prima maar ‘s nachts alleen op ons. Legde je hem neer begon hij meteen te huilen, of hij al 20 min sliep of niet. Mocht hij bij ons liggen dan sliep hij zo de nacht door, hij kon het prima dus! We hebben meerdere dingen tegelijk veranderd; geen late fles meer (waar we hem toch telkens voor wakker moesten maken), een slaapritueel inbouwen (pyama aan, tanden poetsen, slaapzak aan, verhaaltje lezen, naar bed). En in bed gecontroleerd laten huilen. Ben er geen groot fan van maar bij ons leek het de beste methode. Ons zoontje laat zich niet troosten zonder oppakken namelijk en continue naast zijn bedje staan kreeg hij alleen maar meer onrust van. Hij was 7,5 maand toen we hiermee begonnen. De eerste twee nachten duurde het 45-60 min voor hij sliep, eerste nacht wel nog een keertje wakker geworden voor die laatste fles en daarna weer 45 bezig tot hij sliep. Na de tweede nacht geen problemen meer gehad 🤭 hij slaapt binnen 10 minuten en tenzij er iets is, slaapt hij de nacht door. Gecontroleerd huilen betekende hier: De eerste nacht is het wegleggen, 2 min de kamer uit. Huilt hij dan nog? Terug, oppakken, 2 min troosten. Dan weer neerleggen, 3 min weg. Bij nog huilen, 2 min troosten. Vanaf dat moment telkens 5 min weg, 2 min troosten. Nacht twee was het 3, 5 en daarna 7 min wegblijven en tussendoor telkens 2 min troosten. Vanaf nacht 3 is het 5, 7, 10 min. Tenminste dat hadden we opgeschreven als wachttijden, in praktijk wacht ik hooguit 5 min eigenlijk want 10 vind ik te lang. We zijn nu zo’n twee weken verder en ik denk dat hij de helft van de nachten goed doorslaapt nu en de andere helft moeten we er uit. Dan is er iets (te warm, te koud, vieze luier, verstopte neus, honger…). Maar één keer gehad dat hij ging uittesten, toen heb ik wel de wachttijd verhoogd naar 10 min en duurde het 1,5 uur voor hij sliep. Dat klinkt heel lang, maar die tijd is dus gevuld met: temp controleren (nekje voelen), 2 min troosten, 5 wachten, 2 troosten, 5 wachten, luier controleren, neusje schoonmaken, 2 troosten, 5 wachten, 2 troosten, 5 wachten, half flesje maken en geven, 2 ‘troosten’, 5 wachten, 2 troosten, 7 wachten, 2 troosten, 10 wachten en stil aan het eind ervan. Ik kan je niet zeggen wat het verschil precies is maar aan zijn huiltje weet ik (onbewust) of er iets mis is. Dan heb ik echt de neiging naar hem toe te rennen en op te pakken, terwijl het ‘ik wil niet in mijn eigen bedje slapen’ huiltje, bij mij weinig reactie oproept. Maar ik kan echt niet vertellen hoe die huiltjes van elkaar verschillen 😅 Ik hoop dat mijn verhaal je helpt, ik wens je in ieder geval veel geluk! O hier ook geen speen trouwens. Zelfs geen knuffel of iets, schijnt voor baby’s te zijn 😂

Wij hebben wel laten huilen en een hele goede slaper. We hebben een vast ritueel en nu huilt hij eigenlijk amper meer. Laten huilen is namelijk wat anders dan laten krijsen. Onze zoon werd juist onrustig van het in de kamer blijven om te troosten of oppakken. Dus dat hebben we al snel niet meer gedaan. Wij pakten hem dus niet meer op maar lieten hem huilen, vaak viel hij na 5 minuten lekker in slaap.

Het was ook geen aanval. Ik kan het idd alleen nier begrijpen omdat ik geen 'moeilijke' slaper heb. Die heb ik trouwens wel snachts hoor 😉

Wel apart advies, want inbakeren kan niet bij kindjes van 6 maanden, helaas! Als ze kunnen rollen is inbakeren gevaarlijk, omdat ze op hun gezichtje kunnen rollen. Wij hebben Ria Blom ook uit wanhoop geprobeerd. Ik kon het laten huilen echt niet aanzien, dat heb ik 1 keer geprobeerd toen ik echt wanhopig was omdat ze al 6 uur huilde. Bij ons hielp de regelmaat en het bakeren wel met inslapen ‘s avonds. Maar op lange termijn maakte het niet echt verschil. Vooral veel liefs voor jou!! Zo enorm vermoeiend en soms gekmakend, een kind dat niet slaapt!