Overenthousiaste (schoon)ouders

Juist niet. Mijn schoonouders zijn het tegenovergestelde, zo zijn ze nog maar 1 keer langsgeweest. Geen kadootjes, geen kaartje, heel soms een reactie op een social media post. Met de geboorte van hun vorige kleinkind waren ze zelfs op vakantie. 🤷🏼‍♀️ Maar dat was dan ook een donorkindje en niet hun eigen bloed. Ik vind het prima, de schoonouders die jij omschrijft zouden me ook gek maken. En ik moet mijn man er nog van overtuigen dat ik zijn ouders niét in het ziekenhuis erbij wil. 🙄

Ik realiseer me heel goed dat het vast bij mij ligt en ik heel blij moet zijn dat mijn schoonouders er zijn en ze betrokken zijn, dat wil ik er nog graag bijzeggen! De schoonouders die jij omschrijft, is ook niet ideaal. Wat onbegrijpelijk dan he, om amper iets te delen samen. Alleen via social media is ook weer niet echt betrokken. Hoe kan je vriend hen dan zo graag bij de bevalling willen? Willen zij dat zelf ook?

Dit ligt echt niet bij jou en hier moet je echt niet blij mee zijn... Wat een ellende lijkt me dit. Vooral omdat je vriend jou hierin niet lijkt te snappen. Probeer naar hem te verduidelijken hoe jij je voelt en dat dit jou verstikt. Misschien kunnen jullie er dan samen wat mee

Oh, oeps. Ik hoop niet dat ik oordelend over kwam. Want ik begrijp je juist heel goed. 😊 Mijn man wil ze er graag bij hebben, omdat ze de wereld voor hem betekenen. (Ken je dat? Hoe harder iemand je afstoot hoe meer je hun aandacht wil? Zoiets, denk ik... ) Ik heb geen idee of zij dat ook willen. Ik vraag er ook niet naar, want net als jij heb ik geen energie voor discussies of dat soort dingen. Hun redenen om erbij te zijn vind ik ook niet relevant, ik wil ze er niet bij hebben. (Ik klink als een heks hè? En dat zijn niet eens de hormonen. 😄)

Nou helemaal geen heks hoor! Ik zou dat ook echt niet willen! Heb dat er laatst ook maar meteen ingegooid zodat ze dat nooit zelf zouden kunnen bedenken. Heel goed dat je die energie lekker bespaart, je hebt helemaal gelijk. Het maakt het ook echt extra jammer dat zijn ouders dan niet betrokken willen zijn terwijl hij juist hen erbij wil betrekken zoals bij de bevalling zijn. Denk inderdaad dat je gelijkt hebt qua afstoten en aandacht willen!

Is het je eerste kindje ?

Ja klopt! En ook hun eerste kleinkind.

Mijn schoonmoeder kan ook enorm aanwezig zijn.dus ik begrijp je heel goed. En nee, te veel is zeker niet leuk en ligt niet aan jou. Bij mij was het juist al wanneer ik net bij m'n vriend introk. Toen wilde ze enthousiast vanalles regelen, maar op zo'n manier dat t net niet bij mij paste.. Gelukkig wel minder extreem dan bij jou. Mijn vriend begrijpt mij gelukkig wel en heeft het n keertje ietwat bot gezegd. Dat hielp. Ik heb t daarna ook anders aangepakt. Als ze weer eens kwam met iets of iets voorstelde zei ik: laten we anders samen gaan. Dan kunnen we samen eens zoeken. Dat was n leuk uitje voor haar en ik kon heel goed uitleggen wat ik wel leuk vind. Ze merkte zelf dat we anders zijn,maar dat ze op deze manier wel een beetje betrokken is. Dat gaf haar de rust. Nu haalt ze niet zoveel, maar vraagt vaak wanneer ze met me mee mag, zodat we wat uit kunnen zoeken dat zij dan kan betalen. Echt top! Af en toe schiet ze wel n beetje door, maar het is al veel minder dan vroeger. Geen idee of het jou kan helpen, want volgens mij is die van jou nog erger... Maar ik zou gewoon ook zeker je eigen spullen halen en juist dat gebruiken. Dan maar veel dubbel, maar wel lekker je eigen smaak!

Pfoe, in dacht dat mijn schoonmoeder erg was, maar het kan dus veel erger. Helaas geen goed verhaal voor je, maar ik begrijp je wel. Hier vooral ook het idee dat mijn kind vooral toegeëigend wordt door mijn schoonmoeder. Als ze hem een paar dagen niet gezien heeft begint het gezeur al. Wanneer komen jullie langs? Wanneer kunnen we langs komen? Terwijl ze 1 dag in de twee weken ook nog eens een hele dag oppast. Ik irriteer me daar vooral aan doordat mijn ouders doordat wij verder weg wonen de kleine gemiddeld misschien 1x in de maand even zien, en die zeuren niet hoor! Schoonouders, grr, ik vermoed dat dit een hele lange topic gaat worden 😅

Zijn je schoonouders Nederlands? Ik heb zelf een Griekse schoonmoeder/familie en het is hier heel normaal dat ze je komen helpen boenen, eten brengen en spulletjes voor de baby brengen. Nederlanders zijn toch wat meer op hun zelf daarin.

Bij mijn eerste zwangerschap zat ik vanaf 16 weken in de ziektewet (pijn, hevig vermoeid en niet kunnen functioneren waarschijnlijk door een vleesboom). Mijn schoonmoeder belde dagelijks en luisterde niet naar wat ik vertelde. Ze had haar zwangerschap ook zo'n warm van de hitte etc. Ze bood ook aan het huis schoon te maken, aangegeven dat we dit niet wilden. Uiteindelijk heeft mijn vriend de sleutel afgenomen. In het geboorteplan geschreven dat we geen bezoek wilden in het ziekenhuis omdat we bang waren dat mijn schoonmoeder en zijn opa en oma opeens binnen zou stappen. We moesten door een aangeboren afwijking de hele dag in het ziekenhuis blijven, dus was blij dat dit was opschreven. De verpleegkundigen zorgden echt dat we geen bezoek kregen. Doordat onze zoon maar 1 oortje heeft en hij 60dbl gehoorverlies had aan dit oortje, hebben we cursus gebarentaal moeten volgen, kregen we begeleiding en adviezen. Bij een bijeenkomst van de familie waar ze gebaren uitgelegd kregen en hoe ze het beste konden communiceren stond ze op de eerste rij. Ze leerden er niets van. Als je op bezoek ging stond de tv hard, deden wij hem uit, deed ze hem weer aan. Zat zij te klappen in de kamer aan de ene kant en de schoonvader andere manieren aandacht van de kleine te vragen. Gevolg dat ons zoontje zwaar overstuur was. 3 jaar later luisteren ze nog niet. Zoontje was een huilbaby en sliep bijna niet, als hij eindelijk sliep kwam ik soms haar tegen of ze kwam langs. Ze maakte hem dan wakker en zei dat dit haar recht was, tegen mijn zoon zei ze dan dingen als : jou mama wil het liefste dat je de hele dag slaapt, ze vindt je lastig als je wakker bent. Ik plaats sinds zijn geboorte een foto op zijn eigen instagram (privé account). Afgelopen kerst had ik een hele leuke foto van ons drieën gemaakt. Zij had in de avond een foto gemaakt met ons, vriend zus en haar vriend en zijn opa en oma. De foto was niet bruikbaar. Dus had de foto van ons op instagram gezet. Toen heeft ze in de groepsapp per ongeluk gezet dat ik een ontzettend naar mens was. Oeps in de verkeerde appgroep. We hebt ze toen 2 maanden niet gezien, mijn vriend was woest. Ze zegt dat ze dit nooit heeft gezegd in de app. Maar sinds die dag beantwoord ik geen telefoon meer, geeb Whatsappjes van haar en doe ik de deur niet open als ze ervoor staat en mijn vriend niet thuis is. Ik zie haar op verjaardagen en dat vind ik voldoende. Beetje lang verhaal 🙈

Wat nou heks? Jij moet bevallen hoor, jij bepaalt wie je erbij wilt (of zelfs kunt verdragen).

Holy smokes ... dat is hier baas boven naa met die schoonmoeders. Mijn idee? Schakel de zoon van die schoonmoeder eens in, zeg! Wat is me dat nu!? De fik erin hoor, als ze het niet goedschiks begrijpen, dan maar kwaadschiks. Je partner hoort jou ook te beschermen tegen te veel stress. Spreek hem daar gewoon op aan. Ik had gelukkig een droom van een schoonmoeder. Helaas heeft ze nooit mogen weten dat ze na 2 zoons en 4 kleinzoons nu een kleindochter krijgt 💖

Herkenbaar! Wij hebben een samengesteld gezin en toen wij vertelde dat wij samen een kindje kregen was mijn schoonmoeder totaal niet enthousiast. Ze had dat nooit verwacht dat wij 1 kindje samen wilde hebben. Ze kan enorm slecht tegen veranderingen en het is vooral op haar zelf gericht. Toen mijn man zei dat we misschien afentoe hulp nodig hadden met oppas veranderde ze compleet van houding en eiste minimaal 1x per week een dag. Ik werk flexibel en heb voor 3 dagen flexibele creche, maar nu de kleine er is heb ik door de borstvoeding voorlopig een vast rooster kunnen regelen. Uiteindelijk hoeft onze zoon dan ook maar 2 dagen naar de creche. Uit coulance toen aangegeven dat zij vorige week mocht oppassen (ondanks dit helemaal niet nodig is want betaal creche toch) en dit was een drama! Mijn man had een paar uur opgenomen zodat hij alles thuis kon uitleggen. Mijn schoonmoeder stond in de keuken toen zij op ons whiteboard zag dat mijn moeder volgende week oppaste en dat vond ze maar belachelijk. Mijn moeder werkt fulltime en had toevallig een dag vrij dus gun ik haar die tijd. Mijn schoonmoeder wou perse 1 dag in de week haar kleinzoon hebben. Mijn man was woest maar hield zich in omdat we beiden nog naar werk toe moesten. Toen kreeg ik op werk een appje dat zij vanaf volgende week elke maandag ging oppassen. Ik bedankte haar dat dit niet nodig was en dat ik voorlopig een beter rooster heb waarop haar reactie was: ja maar ik wil ook een band opbouwen met hem en dat ik niet te lang moest wachten met meer werken. Ik was zo boos en wilde in woede niet de verkeerde dingen zeggen en heb mijn man dit laten afhandelen. Ik vind haar zo egoïstisch! Ze wist dat ik mijn eerste week al zwaar viel qua gemis en vervolgens moet ik nog meer gaan werken zodat zij een band kan opbouwen.. Uiteindelijk heeft mijn man geprobeerd een gesprek aan te gaan maar ze wil het gewoon niet begrijpen. Nu heeft mijn man aangegeven dat zij gewoon niet meer structureel mag oppassen zodat ze geen verwachtingen meer hebben. Ik vind het wel erg jammer dat het zo moet gaan. Ik wilde graag een goede band opbouwen maar niet ten koste van ons gezin. Dit is slechts 1 van de vele dingen.. Mijn kraamtijd heeft ze verpest.. ze wou elke dag komen en bleef uren lang.. ze zat continue te aasgieren wanneer ze onze zoon mocht vast houden. Wanneer een ander hem had dan zat ze alsnog er boven op en met haar handjes erbij. Wanneer ze hem had dacht ze niet op een gegeven moment ik geef hem terug.. pff dit was vreselijk. Wij moeten perse om de week hun zien vanwege de andere kinderen en wanneer we willen langs komen zonder kinderen krijgen we alleen een sneer: kan je niet volgende week komen want dan zijn de kinderen er😑 Toen onze zoon geboren was en een paar dagen later de kinderen kwamen wou zij perse erbij zijn want zij wou dat moment mee maken. Toen brak ik en gaf ik mijn grenzen aan. Dit was ons gezin, onze tijd en ze was niet welkom. Het is steeds meer een verplichting en dat vinden wij vreselijk. Mijn man gaat steeds meer afstand nemen van zijn ouders en vind ik zielig om te zien. Juist omdat met mijn familie altijd alles heel ongedwongen is en gezellig. Zo dank je wel voor je topic! Heb weer even mijn hart kunnen luchten🙂

Heel herkenbaar inderdaad.. Mijn schoonmoeder is zo blij, want nu kan ZIJ eindelijk weer eens achter de kinderwagen lopen. En ze wil een kinderkamer aanschaffen voor bij hun thuis, een box met zo'n muziekmobiel (ik HAAT die dingen, ons kind krijgt niet zo'n ding) etc. Ook moet ik de kleine echt op zijn zij laten slapen en zijn borst en rug stutten met handdoeken tegen terugdraaien, want anders krijgt hij een afgeplat hoofd. Daarnaast zijn bed- en boxomranders ook super goed voor de kleine.... En ze krijgt helaas noodgedwongen nog een oppasdag ook 😣😣😣😣 Als ik iets zie wat me niet aanstaat, is het gelijk klaar.

Mijn schoonmoeder weet (gelukkig) nog niet dat ik zwanger ben. Vanaf het moment dat ze het weet kan het twee kanten opgaan. Sinds ik mijn man ken heeft ze altijd commentaar. Toen we ongeveer een half jaar verkering hadden heeft ze me op het matje geroepen en een hele lijst voorgedragen met dingen die ik fout deed. Dit ging van ‘de stoel niet altijd recht aanschuiven tot je bent op die en die dag zo laat vergeten het licht in de badkamer uit te doen.’ Sindsdien was de sfeer erg gespannen. Toen wij gingen trouwen heeft ze mijn moeder en beste vriendin geprobeerd dingen te verbieden die zij wilden doen, omdat dat niet paste in haar idee. Toen ik haar hier mee heb geconfronteerd noemde ze mijn moeder een leugenaar. Er zijn nog veel meer dingen maar ik word alweer boos als ik dit typ. Mijn schoonmoeder is het schoolvoorbeeld van een narcist, en daarom onvoorspelbaar. Ik spreek haar zelden, mijn man ziet haar wel gewoon. Ik ben bang dat ze nu ineens gaat doen alsof alles normaal is tussen ons en dat ze zich actief wil bemoeien met de zwangerschap en ons kindje..

Hier mijn moeder.ze moeite zich met alles.mijn man wordt er echt woest van.hij heeft ook geen goesting meer om te gaan.zelfs mijn zoon van 13 gaat tegen zijn goesting.ik ben uitgerekend voor begin december en ik zou van haar de baby al moeten bij haar achterlaten als hij nog maar 2 weken oud is.ze heeft dan als reden dat we onze oudste zoon niet mogen achteruit steken en dat hij ons ééns voor ons alleen moet hebben.ons baby'tje zal geboren worden met een paar afwijkingen.op zich niet ernstig maar toch genoeg om een moeder ongerust te maken en dan laat je hem zomaar niet achter.ze werkt nu ook op mijn gemoed met te zeggen dat ze er nooit voor zal mogen zorgen.maar wij zijn van het principe,ons kind onze zorg.ze zegt ook als ik moet bevallen laat de oudste bij mij,maar toen dat ik zei dat hij mee met ons naar het ziekenhuis gaat was het huis te klein.hij wordt ook Peter van zijn kleine broer.en dat was ook niet naar haar goesting.ze ziet liever dat mijn stiefvader Peter wordt.

Wij hebben een kinderkamer over kunnen nemen tweede hands. Daar zit ook een matrasje bij. Mijn schoonmoeder is van alles vies wat ze niet kent en nu wil ze een nieuw matrasje kopen omdat je niet weet wat er met die ander gebeurd is. Ik heb de afneembare hoes op 60 graden gewassen en alles is schoon maar nog is dit niet goed voor mw. We gaan dus over 2 weken een nieuw matrasje kopen op haar kosten zodat zij rustig kan slapen🙄 ben ik nou slecht bezig om dit heel vervelend te vinden of is het echt noodzakelijk dat er een nieuw matrasje komt.

Jullie zijn bent ze de vader en moeder, dus jullie bepalen wat je het beste vind voor jullie kind. Kan iedereen wat van vinden, maar jullie weten zelf wel wat het beste ja. En denk je dat jij ook maar wat doet? Een ander doet ook maar wat... 😊

Ik heb het helaas met beide moeders.. Ik heb in 2 weken tijd 3 keer in het ziekenhuis gelegen door HG en mijn schoonmoeder appte me elke dag 5 keer ofzo of ze op bezoek kon komen terwijl ik echt rust nodig had (zo erg dat mijn vriend echt maar 1 a 2 uur per dag bij me kon zijn). Mijn vriend, schoonzus en schoonvader hebben haar al gezegd dat ze mij een tijdje met rust moet laten en alles even via mijn vriend moeten doen omdat ik het gewoonweg niet aankan. Na de 4e keer dat gesprek aan te zijn gegaan en ik inmiddels weer opgeknapt ben snapt ze het eindelijk. Ook is ze al allemaal spullen bij elkaar aan het verzamelen van vroeger (ongeveer 25 jaar geleden) die ze wil dat wij gaan gebruiken, terwijl wij alles al hebben uitgekozen en het alleen nog maar hoeven te halen. Mijn eigen moeder is vooral heel erg aanwezig door elke dag te zeggen dat ze heel erg graag willen helpen met alles en dat we maar hoeven te bellen en ze springen voor ons. Heel lief, maar mijn vriend kan hier niet tegen en we hebben ook de huissleutel teruggevraagd. Dit omdat mijn vriend doordeweeks gewoon werken is en ik niet wil dat zij onaangekondigd ineens naast me staat. Ze heeft ons al zovaak op het hart gedrukt dat ze alleen maar wil helpen, maar ik ben bang dat hoe verder ik in de zwangerschap ben, hoe verder ze zich met alles wil bemoeien. Zo was ze bij de eerste van mijn zus zwaar beledigd dat ze niet bij de bevalling mocht zijn want ze is toch je moeder en die is belangrijker dan de vader van het kind (?). Ook is zij oma dus alles wat bij mama niet mag, mag bij oma wel. Dit gaat dus absoluut niet gebeuren want de kleine zal eerst het verschil moeten weten tussen mama en papa en opa en oma voordat zij haar eigen regeltjes mag verzinnen.