5 Reacties
4 jaar geleden
Ja, bij ons af en toe. Mijn dochter is met 3 en sinds een week of 3 overdag zindelijk, 's nachts nog niet helemaal.
Ik heb haar de afgelopen weken soms ook overstuur in bed gehad. Net niet helemaal wakker. Huilen, schoppen en woelen. Telkens als ik iets zeg krijg ik een boos antwoord: je moet niets zeggen!
Pas na een minuut of tien lijkt ze wakkerder (is dat een woord?) te worden en zich te realiseren dat ze moet plassen.
Als we naar de wc geweest zijn gaat ze rustig weer slapen.
Het is bij ons gelukkig nog niet iedere nacht, maar vervelend is het wel.
Voor mij nu ook omdat we een kleine van 7 weken hebben waarvoor ik natuurlijk ook nog uit bed moet.
Ik heb geen idee waar deze onrust vandaan komt, misschien onze ze nu in een periode zitten waarin ze veel leren?
Ik kan je ook niet aan een oplossing helpen. Misschien kun je eens bijhouden hoe laat hij telkens wakker wordt en hem dan juist een half uur eerder wakker maken om naar de wc te gaan?
Dan hoeft hij misschien minder nodig en wordt hij er niet zo naar wakker van.
Sterkte vannacht!
4 jaar geleden
Lijkt wel een soort nachtangst.
Heeft onze zoon gehad (los van plassen/zindelijk). Heel hard schreeuwen/huilen maar mag er niet bijkomen. Weggaan is uit den boze, in de buurt word ik weggeduwd. Niks is goed. Niet praten, wel praten en maar blijven huilen/schreeuwen.
Blijf wel altijd in de buurt en als hij rustiger wordt en het toelaat even knuffelen en dekbed weer instoppen en slapen. Herinnert zich er niks van de volgende ochtend terwijl het soms echt lang kan duren.
4 jaar geleden
Lijkt wel een soort nachtangst.
Heeft onze zoon gehad (los van plassen/zi ...
Dit inderdaad, hebben wij ook gehad met onze zoon. Verschrikkelijk om te zien want je staat compleet machteloos. Ik liet hem altijd gaan, maar was er altijd bij. Zat naast hem en zei en deed niks. Je ziet de omschakeling maar het is echt super heftig. Sterkte, gelukkig is het maar een periode
4 jaar geleden
Heel herkenbaar. Onze dochter had dit ook. Mijn tip is, ga in de rui te op de grond zitten, niet aan kijken, niet aanraken en vooral niet wat zeggen. Er gewoon zijn. Wacht tot hij positief contact maakt met jou. Dan pas staat hij er open voor. Op moment dat dit gebeurd slapen ze nog. Het is heel belangrijk niet mee te gaan in de onrust van het kind.
Ik gebruik deze methode ook in de zorg bij onrustige cliënten. Wij hebben deze aangeleerd gekregen van gedragsdeskundigen.
Nog een tip, kijk of je het bed op een andere plek kan zetten. Wij hebben destijds het bed anders neer gezet en toen was het over.
Blijkbaar lag het hoofd op een aardstraal ofzo.
4 jaar geleden
Ik zou ook heel rustig erbij gaan zitten en hem laten. Denk dat hij niet echt wakker is nog. (Herken dit van mijzelf. Heb heel lang nog in bed geplast. Werd wel wakker, maar niet wakker genoeg. Schreeuwde er overigens niet bij.)
Heb je een potje naast zijn bed staan? Desnoods zo'n oefenbroekje ter overbrugging, want ik snap dat je dit sneu voor hem vindt.
Je zou er ook nog voor kunnen kiezen hem te wekken en te laten plassen voor je zelf gaat slapen. Maar goed, dat is ook sneu.
Denk wel dat dit ook een fase is waar jullie samen even doorheen moeten.
Sterkte ermee!














