Pittig karakter?

Als je het niet als pittig ervaart dan denk ik van niet ;) Wij ervaren het wel als pittig, en krijgen het ook terug uit de omgeving van mensen die oppassen. Voor iedereen is een pittig karakter denk ik anders

Mijn oudste is zeker niet pittig. Ze is overwegend kalm en beweegt met je mee. Inmiddels is ze flink aan het peuterpuberen maar nog steeds zou ik haar niet als pittig bestempelen. Mijn jongste daarentegen… 😆 een supervrolijk en ontzettend grappig kind, met een flinke portie temperament. Als ze het ergens niet mee eens is zet ze een keel op. In haar mimiek en beweging voert ze daarbij complete theatervoorstellingen uit. Als ze iets echt niet wil gebeurt het gewoon niet. Een schone luier? Vergeet het maar. Heel gênant dat we het soms gewoon niet kunnen winnen van een anderhalf jarige 🫣 Het contrast tussen die twee is enorm. De oudste zat voorheen voor de vorm in een tuigje in de kinderstoel. Echt nodig was het achteraf niet. De jongste breekt er op een dag uit denk ik 😂

Ik denk ook dat wij een 'pittig' meisje hebben. Ze is super sociaal, vrolijk en grappig. Maar zodra ze echt 5 seconden niet wordt vermaakt, zet ze een keel op, wil opgepakt of vermaakt worden. Huilt dírect als iets haar niet zint. Wilt vaak als iets niet mag, niet opgepakt worden. Daarnaast probeert ze overal uit te ontsnappen; buggy, kinderstoel etc. Ook van kdv en oma hoor ik dat ze assertief is en precies weet wat ze wilt. Altijd 'bovenop het nieuws' en soms overwehlming naar andere kindjes 🙈

Onze oudste van bijna 3 beschouw ik als temperementvol met pittige momenten 😂 Ze is heel lief, netjes, rustig etc. Maar als ze haar zin niet krijgt, of iets lukt niet kan ze binnen een seconde heel explosief reageren. Direct tranen met tuiten, schreeuwen, op de grond liggen. En dan binnen een seconde slaat ze weer om tot het vriendelijkste meisje ooit 😅 Gebeurd gelukkig niet zo vaak.

Emotieregulatie is nog niet geregeld bij zulke kleintjes. Ik heb een rustig meisje qua karakter maar wel ook haar momenten dat ze op de grond ligt, haar vuistjes balt en schreeuwt etc, dat zie ik echt als de leeftijd. Ze is rustig maar ook een kleine clown met humor. Als iemand iets blijft doen wat zij wil pakt ze aan een groter kind zn shirtje van joehoe ik wil ook. Rent vol enthousiasme op entertainment af op een vakantiepark en is eigenlijk altijd blij en aan het lachen. Ik vind haar dus niet pittig maar de leeftijd icm veel heftige dingen in mn naaste omgeving ervaar ik het wel als pittig(er) nu maar dat ligt wel grotendeels aan mijn ervaring op dit moment.

Mijn dochter wordt op de PSZ aangeduid als een HSP kind met een sterke eigen wil. Ook wel vuurkinderen genoemd. Pittig meisje, enorm empathisch, kan prikkels niet goed zelfstandig verwerken, heeft daarbij hulp van volwassene nodig om los te laten. Als die hulp te laat komt kan ze door een heel kleine tegenslag enorm driftig worden. Het is fijn dat we weten wat het is nu. Nu aan het zoeken naar een therapie om haar te helpen zodat ze over een half jaar rustig op de basisschool kan gaan beginnen zonder dat wij als ouders steeds telefoontjes krijgen van moeilijk gedrag.

Met alle respect, als jij een kind hebt met pittig karakter had je het zeker al geweten ;). Hier een meisje van 1.5 met een heeeeel pittig karakter. Constant de keel open om het minst gering wat niet volgens zin is, boos worden en op de grond gaan liggen en overal wat van vinden.

Deze vraag heb ik mezelf ook wel eens gesteld. Het lijkt wel alsof iedereen een temperamentvol kind heeft opeens (dat komt er lullig uit, maar bedoel ik niet zo. Ik ben oprecht benieuwd of er ook hele kalme en meegaande kinderen bestaan). Ik denk dat het ook aan je eigen persoonlijkheid ligt. Ik ben zelf best extravert en aanwezig. Onze dochter is best wel een gangmaker, praat echt veel voor haar leeftijd en laat ook heel duidelijk merken wat ze wil. Maar ik vind dat we haar best nog wel eens omgeluld krijgen tot iets anders 🤭. En ze heeft ook wel driftbuien, maar die duren maximaal 2 minuten, geen 15-30 minuten wat je wel eens hoort. Dusja ik zou haar niet perse classificeren als ‘pittig’ of ‘temperamentvol’, maar dat kan dus ook aan mijn eigen karakter liggen.

Mijn oudste zit op speciaal onderwijs voor kinderen met ‘gedragsproblemen’. Dus dat spreekt voor zich😅 Word ook getest op autisme.. toch vind ik het niet (meer) pittig omdat je ook wel went aan bepaald gedrag en een manier vind om ermee om te gaan. De jongste (2 jaar) is nog een tikkeltje heftiger😳 Hij heeft een heel sterke eigen wil.. moet constant in beweging zijn.. zodra hij buiten de kans krijgt rent hij ervandoor. Als je hem vervolgens vangt dan volgt er een mega woede bui. Daartegenover zijn ze ook weer super emphatisch en lief en knuffelig.. en zou ik mijn ‘pittige’ kindjes voor geen goud willen veranderen. Mijn man heeft trouwens ook altijd op speciaal onderwijs gezeten vanwege dezelfde redenen als de oudste nu (toevallig ook op precies de zelfde school)Dus ik ben ook niet onzeker over mijn opvoeding of iets dergelijks.. het zit gewoon in hun DNA😅 En daarnaast denk ik dat 90% van de peuters/kleine kindjes als pittig ervaren kunnen worden. Ik vond de oudste als peuter zooo pittig… maar nu de tweede een peuter is vind ik mezelf een enorme aansteller en vond ik de oudste echt een modelkind op die leeftijd😂 Maar op het moment zelf ervaarde ik het als zwaar.

Hier een pittig kind, de oudste dan. De jongste lijkt vooralsnog mee te vallen 😂 Van de oudste werd het toen ze nog een mini baby was al gezegd, bij de crèche hebben ze moeite met haar, en thuis hebben we onze handen vol. Ze is intussen bijna 4 en wij weten wel hoe met haar om te gaan. Dus we ervaren het niet meer als heel pittig. Wel beetje bezorgd om de overgang naar school, 1 leraar met zoveel kindjes... Ze is flink buiig, echt een donderwolkje. Ze wisselt snel tussen haar emoties, kan super blij zijn en 2 seconden later Boos! Of verdrietig. Haar emoties overvallen haarzelf en ze kan dan enorm met zichzelf in de knoop zitten. Ze is erg verlegen en introvert, maar heeft tegelijk een hele sterke mening, en wordt dan erg boos en verdrietig als het niet gaat zoals ze wil, maar durft dan niet uit te leggen wat er is, en wordt dan steeds bozer en verdrietiger omdat de mensen om haar heen niet het juiste doen, maar kan het niet uitleggen, enz enz enz. En dat kunnen hele kleine peuter dingen zijn: ze wilde dat andere shirt, ze wilde melk in een glas niet een beker. Maar omdat ze dan zover in de emotie schiet en niet zegt wát er is... (oh wilde je water, geen melk? Dan gaat het helemaal mis, want ze wilde een glas, geen beker, maar wél melk, en nu durf ik ook nog de melk weg te nemen. En dan raken we het steeds verder kwijt, want was het dan de verkeerde beker, wilde je de rode dan? Enz). Ze heeft altijd al veel slaap nodig gehad, en alles is natuurlijk erger als die slaap niet helemaal goed is gegaan. We hebben veel kinderen in dezelfde leeftijd in de omgeving, en onze oudste is algemeen geaccepteerd het enige pittige kind 😆 We behandelen haar niet anders hoor, omgeving ook niet. Maar je reageert wel op wat je krijgt, zoveel mogelijk op de juiste manier uiteraard. 💪

Denk dat hier vaak ook een nuance in zit. Is het een pittig kind of vinden de ouders het opvoeden pittig/ hoe gaan ouders ermee om? Ik denk dat er relatief weinig echt pittige kinderen zijn. Mijn kind valt 100% onder de noemer temperamentvol, zoals beschreven door Eva Bronsveld (is niet puur herkenning van sommige dingen, maar echt een waslijst nog binnen een dag). Toch zou ik mijn kind niet als pittig omschrijven. Dit vind ik meer een kwestie van kijk naar je kind en pas je opvoedstijl aan. Bij mijn kind is het een combinatie van consequent en meegaand zijn wat bijvoorbeeld helpt. Dus ja is ja en nee is nee, zelfde routines etc, maar als hij een goed plan heeft is er naast optie a en b ineens ook een optie c. Als ik mijn opvoedstijl niet aanpas aan mijn kind dan heb ik de hele dag een dwars krijsend kind. En ja, zelfs met alle aanpassingen voorkom ik geen dwars krijsend kind, maar het is maar net hoe je het zelf beleeft. Ik ken 1 stel met kinderen waarbij ik echt zeg dat is een pittig kind. Het maakt daarbij eigenlijk niet uit wat je doet als ouder of als oppas het knettert aan alle kanten de hele dag door (heeft de nodige “labeltjes”). Bij de meesten denk ik enkel gefeliciteerd je hebt een kind 😉

Nee hoor, ik heb zelf géén temperamentvolle kinderen, en dat resulteerde erin dat ik er dus ook niet zo over hoef te praten. Als mensen praten over hoe pittig het is, heb ik geleerd dat ik beter niet mee kan praten met mijn ervaring want dat wordt niet zo gewaardeerd. Onze jongste (16mnd) is erg goed af te leiden, als die iets niet leuk vind geef je dr een speelgoedje en is ze weer tevreden. Onze oudste (4) wil gewoon begrepen worden en dingen begrijpen. Als je haar uitlegt waarom iets zo is, gaat ze er in mee. Soms vind ze het nog steeds niet leuk, maar ze gaat wel mee. En soms bedenkt ze zelf een andere oplossing waar ik nog niet aan gedacht had, das dan ook goed! Dit soort dingen probeer ik ook toe te passen als ik op mijn nichtjes pas. Als ze met z'n allen op één speeltje duiken, probeer ik uit te leggen dat ze een voor een mogen, en dat de kindjes die wachten samen met mij iets anders mogen doen. Mijn dochter gaat daar in mee. Haar nichtje absoluut niet. Het is met mijn dochtertje gewoon relatief best makkelijk. Nog steeds zijn er wel pittige dagen, maar zij is niet pittig (het is vooral pittig als ik zelf slecht geslapen heb ofzo, dan heb ik geen geduld om dingen goed uit te leggen)

Leuke vraag! Hier zoontje met lichte vorm van ass. En het opvoeden is wel pittig. Of hij zelf pittig is vind ik moeilijk te zeggen, er is niet echt maatstaf voor? En iedereen ervaart het anders. Maar hier wat dingen: - geen angst. Maar dan ook echt 0. Dit resulteert in weglopen met net 3 jaar en dat gewoon leuk vinden ook al was hij mij bijna een uur kwijt. (Ik scheet hem bijna in m'n broek) - heel standvastig is z'n mening van baby af aan. Aankleden is stom en heb zeker 2 jaar lang elke dag half uur liggen worstelen om hem aan te kleden, echt van baby tot aan peuter. Hij wijkt nooit van z'n mening of idee af. - driftbuien van een uur. - blijft heel erg volhouden in dingen. - alle emoties zijn intens. Hij kan dus mega vrolijk en blij zijn, maar alsie boos is is dat ook gelijk extreem. - als hij overtuigd is dat iets kan bijv: met fietsje van een bankje afspringen is hij daar niet vanaf te brengen. Lukt het de eerste keer niet probeert hij het net zo lang tot het lukt om dan te zeggen: zie je, kan wel! - hij staat altijd "aan" en is behoorlijk aanwezig.

Mijn oudste kan van 0 naar 100 gaan, haar emoties gaan alle kanten op. Huilen, lachen, boos zijn…alles gaat vol overgave. Ze heeft pit dus ;)