Pittige tante 1,5 jaar

Ik herken dit helaas. Onze dochter is 16 maanden en ook sinds de geboorte al altijd heel onrustig geweest, heeeel veeeel huilen… maar echt heel veel… 👀 En nu dus nog steeds heel pittig, ook veel huilen en schreeuwen wanneer ze haar zin niet krijgt. Thuis vind ik het niet zo erg, dan leg ik haar uit waarom iets niet mag en/of kan en laat ik haar even huilen… Meestal kalmeert ze zich dan na een paar minuten en knuffelen we even. Maar buiten… ay ay ay, dan schreeuwt ze dus nog harder, begint ze met haar benen te stampen, laat ze zichzelf vallen,… en stopt ze echt niet meer… en iedereen dan naar ons kijken natuurlijk, waardoor ik me nog slechter en gestresst voel. 😫 Ze wilt continu bezig blijven, rondlopen,… dus rustig op resto zitten is heel moeilijk voor ons. Ik zei ook al een paar keer tegen mijn man: “waarom heb ik het gevoel dat alle andere kinderen zo lief en rustig zijn als we buiten zijn?” 👀😅 Ik hoop oprecht dat het “ooit” of snel zal beteren…

Ja hoor. Heel consequent blijven Doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Veel praten en overleggen scheelt de heel veel gegil en geschreeuw mijn dochter kan dit ook heel goed. En veel zelf laten doen. Dus af en toe meer loslaten maar nee is nee.

Trouwens voor weglopen heb ik geen tip😂 had het gevraagd bij het consultatiebureau dat ik dus geen winkel in kan zonder haar in de buggy of kar te hebben. Ik moest de situatie maar ontwijken. Tja doei zo werkt dat niet. Wel gaf ze aan dat kinderen vanaf 3 jaar dingen beter begrijpen. Ik vind het wel leuk dat ze nieuwschierig is en niet bang dus ik zie niet meteen als negatief alleen ee onhandig voor jezelf. Dit word vast beter. Verder in huis voor dat ze begint te gillen probeer ik de drama af te zwakken dus ze mag geen koekje. Maar straks wel EERST gaan we... doen bijv. Dan blijft ze rustiger. Nee werkt niet altijd. Maar wel met veel dingen.

Nee hoor, heeeeeul herkenbaar. Ons zoontje van bijna 2 heeft het op het moment ook heel erg. Ook ineens slecht zelf spelen of überhaupt met speelgoed spelen. Vooral gooien is leuk nu 🙄 Hij wil naar buiten. Maar dat was de afgelopen dagen met al die regen niet te doen. En als ik hem mee naar buiten neem, wil hij de kant op waar het druk is met verkeer. Een keer zeggen; ‘nee we gaan de andere kant op’ en het is DRAMA. Ook als ik uitleg waarom we niet die kant op kunnen. Gelukkig neem ik de wandelwagen dan mee, als hij drama blijft schoppen zet ik hem in de wagen, proberen we het een stukje verderop nog eens. Denk dat onze kindjes een sterke eigen wil hebben, en lekker in de peuterpubertijd zitten. Is heel zwaar soms!

Ja heel herkenbaar. We gingen naar babyzwemmen en de enige die je hoorde was mijn zoontje 😅 met het omkleden, tijdens het zwemmen als hij iets anders wilde tijdens de les en bij het aankleden daarna. Alles drama. Gaat ook niet perse echt in fases, hij is gewoon heel snel boos. En als het een beter is begint het ander. Eerst was zijn mond poetsen echt gillen krijsen enz, dat gaat nu goed maar dan is het nu als hij klaar is met eten kan hij gaan gillen en alles van zijn tafeltje af meppen. Als ik nee zeg roept hij nu vaak heel hard jaaaa en gaat gewoon door waar hij mee bezig was. Een collega vertelde laatst dat ze op een regenachtige dag gewoon lekker een serie de hele dag had gekeken en dat haar kindje de hele dag gewoon zelf had gespeeld (rond de 1 jaar, ons zoontje 1.5 jaar). Dat kan hier dus echt niet hoor😅 ook met slapen altijd huilen en/of mopperen geweest. Nu hij begint met praten gaat het iets beter en je kan hem nu ook dingen uitleggen maar nooit gedacht dat dit zo vermoeiend kon zijn. In mijn beleving zijn alle andere kindjes ook heel veel makkelijker. Maar hij is dan wel weer super actief, slim en grappig hoor. Ook zijn andere emoties zoals blijdschap zijn gewoon extreem. Je hoort hem ook vaak als enige echt gieren van het lachen als hij iets leuk vindt. Dat is dan ook wel weer heel leuk. Maar af en toe denken wij ook wel eens, wat was het makkelijk geweest als....

Hi! Mijn dochter (nu 2,5) had ook écht een zeur en gilfase rond de 1,5. Ze kunnen net teveel om op schoot te blijven zitten en net te weinig om zichzelf langdurig te vermaken. Ik vond het bij vlagen ook gênant, maar de ervaring als docent (weliswaar voor pubers maar eigenlijk werken die best hetzelfde als peuters haha) is dat consequent zijn even ongezellig is maar zeker gaat lonen! Zo ben ik van de “krijsen = sowieso je zin niet krijgen” en heb ik meermaals een krijsend kind in een rechte lijn de supermarkt uit gemarcheerd haha. Met dat ze beter ging praten en ze dus wat duidelijker kon maken wat ze wilde werd het mogelijk (bij vlagen ;)) om een gesprekje aan te gaan over het gedrag. Maar voor de rest: herhalen herhalen herhalen. En niet bang zijn dat ze je niet meer lief gaat vinden: uiteindelijk is je kind meer gebaad bij prettig gedrag op termijn leren want dat loont bij iedereen in het leven terwijl dr zin geven leidt tot uiteindelijk veel meer moeten corrigeren. Maar stom zijn dit soort fases zeker af en toe. Voor je gevoel van schaamte: ikzelf vind krijsende kindjes nooit vervelend als ik zie dat een ouder wel ingrijpt. Ik denk dat dan vrijwel iedere ouder in de buurt prima weet dat ieder kind dit soort buien heeft. Het wordt voor mij pas irritant als ik het idee heb dat een kind maar blijft doorgaan zonder dat ouders iets proberen te doen. En voor dat weglopen: ik sprint nog steeds regelmatig er achteraan helaas, maar voor enge situaties (drukke tankstations op vakantie, grote evenementen in de stad) heb ik een tuigje in geval van nood. Slechts 3x of wat gebruikt, maar vind ik voor mezelf een fijne achter de hand.

Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik denk inderdaad dat het consequent zijn heel belangrijk is. Ben nu snel geneigd als er andere bij zijn om dan maar te zeggen als ze gilt oké hier heb je het, en ja, dat weet ze.. Ga proberen om hier meer aan te werken!

Ja hoor best herkenbaar. Maar zoals al eerder gezegd consequent blijven. Ook hield ik rekening met hoe ik mij voelde wanneer we iets gingen doen. Was ik uitgerust en energiek dan gingen we lopend door de supermarkt maar als ik moe was dan was het gewoon zitten in de kar. Ik merkte namelijk ook dat ik de buien beter aankon en kon ombuigen wanneer ik zelf ook beter in mijn vel zat. Maar ik heb nog steeds drukke jongens die erg ondernemend zijn en weten wat ze willen. Ze gooien hun emoties ook altijd luid en duidelijk de wereld in. Dat stilletjes zichzelf langdurig vermaken ken ik niet, als het te lang stil is weet ik al dat het foute boel is😅 Maar met het ouder worden en meer begrijpen maakte het allemaal ook echt makkelijker. Maar er zullen altijd mensen iets van vinden. Of zeggen mijn kind deed dat vroeger nooit. Of zeggen hoe je het volgens hun moet aanpakken. Het belangrijkste is dat jij bedenkt wat je grenzen zijn en hier consequent in blijft. Ik heb ook een keer met een gillend kind de hond uitgelaten door het park. Weet niet meer wat het was maar hij wilde dingen doen die niet mochten en drama toen ik dat niet toeliet. Overal werden we bekeken maar tot 2x toe kwam er iemand naar me toe om te zeggen dat ik het goed deed en dit er gewoon bijhoorde. Vond dat zo lief en sterkte mij ook in het volhouden dat ik zelf ook wel vaker iemand even aanspreek of een paar bemoedigende woorden. Je bent niet alleen, je kan dit en het wordt echt beter!

Haha voel me aangesproken door je titel. Mijn dochter is ook al vanaf geboorte een behoorlijk pittige tante. Ze is nu 2j3m en gaat met taal echt sprongen vooruit. We zijn haar nu aan het leren dat ze netjes kan vragen als ze iets wil, en ze krijgt het juist niet als ze gilt/krijst/schreeuwt/huilt. En je kan inderdaad nu veel meer uitleggen, want ze begrijpt ook meer. Dus ja het gaat beter bij ons, maar vaak genoeg ook niet hoor 😂

Hier een zoon van bijna 3 (oktober) met een behoorlijk pittig karakter. Altijd al gehad. Zit sinds ongeveer dat hij anderhalf is in de peuterpubertijd, zijn antwoord is standaard ‘nee’ (ook als ik hem keuzes aanbied), hij moet altijd het laatste woord hebben, heerlijke boze buien en bijna altijd Sam-(schijt aan mama)dagen. Dus nee, je bent niet de enige. Ik hoop soms echt dat hij een uurtje, al is het maar een uur, gewoon even doet wat mama van hem vraagt. Maar verder wel een heerlijk kereltje hoor, altijd vrolijk en in voor grapjes, maar soms🥴

Onze dochter is 2 en praat de hele dag door maar makkelijker is het juist niet geworden 🤪 Wel merken we verschil als ze op de psz is geweest: ineens poeslief en daar luistert ze altijd goed (zeggen de juffen 😅)