Positieve ervaringen met newborns?

Leuk topic. Positieve ervaring: met m’n kindje in de Maxi cosi op schoot in de rolstoel het ziekenhuis uit rijden. Zo trots!! Thuiskomen en het kindje aan de grootouders laten zien. Ook heel speciaal. En hoe zwaar het ook was, ik heb onze kraamweken ook als heel bijzonder ervaren. Lekker in de bubbel leven als gezin, de hele dag met je kindje knuffelen en opgaan in het moment.

Dat je het mooiste kind van de wereld hebt en dat je nu pas weet hoe echt trots zijn voelt. Houden van duurde ff bij mij. Maar zodra je dat echt gaat voelen voor je kleintje weet je ook dan pas wat houden van is.

Ik kijk heel goed terug op de newborn periode met ons kindje. Het verliefde gevoel, de overweldigende liefde, weten dat je voor altijd de mama bent van zoiets moois Natuurlijk hadden mijn man en ik het helemaal geromantiseerd en bleken de meeste dingen anders te gaan dan we hadden verwacht. Maar ik kijk daardoor ook terug op een periode van eerlijke en fijne communicatie, hulp en gedeelde emoties. Binnen nu en een paar dagen verwachten we ons tweede kindje en we kijken er enorm naar uit ❤️

Ik heb de newborn fase als echt mooi ondervonden. Tuurlijk, er zaten pittige momenten tussen, maar die zijn ondergeschikt aan alle mooie dingen. Van de geur van je baby tot het knuffelen met zo’n kleintje. Heerlijk ❤️

Wij zijn nu in de kraamweken van ons derde kindje en ik kan er erg van genieten. Het is mega heftig om voor een baby te zorgen en (mijn mening) vaker niet leuk dan wel leuk. Maar de momenten dat het lekker loopt wegen absoluut op tegen de moeizame momenten. Bedenk steeds: alles gaat over. En wat ons helpt is de zorg in de nacht opdelen. Als we beide een beetje slapen gaat het zoveel soepeler

Ik heb alleen maar positieve ervaringen na de bevalling. Ik ging er van uit dat het allemaal heel zwaar zou worden, maar wat viel me dat allemaal mee. Ik voelde me snachts fit en wilde graag naar huis. De eerste dagen veel in bed gelegen en gekroeld. Het niet-slapen is helemaal niet erg... extra tijd met de baby. Ik heb geen traan gelaten. We hebben vooral samen veel genoten van elkaar. De aandacht die je van iedereen krijgt is heerlijk. Maar het allerfijnste is dat je zoveel tijd doorbrengt met de baby en je alles kunt zien in de ontwikkeling. Nu na 9 maanden mis ik die tijd echt

Ik vond het gewoon een vrij extreme qua emoties de eerste weken haha. Bij ons overheerste wel echt het geluk en blijdschap, ondanks dat wij enigzins rommelige start hadden (keizersnede en ons kindje bleek koorts te hebben, dus werd op z'n eerste dag al opgenomen op neonatologie en toen zijn we nog een kleine week in het ziekenhuis gebleven). Ik was heel blij thuis, om en om lagen wij met de baby, hielden bezoek af, max 1 stel bezoek per dag, cocoonden op de slaapkamer, lekker hello fresh als avondeten. Maar omdat je weinig slaapt en de zorg voor een baby is gewoon druk/intens en je zit nog onder hormonen, dus ik ging best heen en weer van huilen van geluk naar huilen van "omg straks gebeurt er iets met hem" (totaal irrationeel) en dan komt er op gegeven moment krampjes en huil uurtjes bij, dus ga je naar "waarom huilt ie nou?" Maargoed iedere ouder ervaart het weer anders en ik zou zeggen, laat het lekker gebeuren en als je je niet goed voelt, zijn er genoeg hulplijnen in te schakelen Succes met de laagste loodjes en hopelijk snel genieten met de baby!

Mijn dochter is nu bijna 7 weken oud en ja, het is zwaar. Maar haar geur, hoe ze heerlijk op me slaapt, dat schattige kleine lijfje. En nu lacht ze ook en begint ons te volgen met haar blik. Dat is toch echt wel zo heerlijk ❤️

De eerste week was niet leuk/heel zorgwekkend, omdat onze dochter bleef afvallen en niet kon drinken. Dit waarschijnlijk als gevolg van de bevalling, waarbij er spoed was en haar hart het niet goed meer deed. Na een week was dit over en sinds dien hebben we een wolk van een baby! We kijken vanaf toen heel goed terug op alle weken (nu bijna 11 weken). Ze groeit goed, heeft niet extreem last van kramp gehad, liet al vrij snel 4 uur tussen de voedingen en slaapt al een ruime week door. Genieten enorm van haar 🥰 Waar ik niet goed op terug kijk is de bevalling, omdat het voor onze dochter bijna te laat was op het eind en er daardoor geen rekening meer met mij en mijn onderkant gehouden kon worden 😕😅

Ons kleintje is de 3 maanden gepasseerd en ik vind het mama zijn zo intens en overweldigend. En ja een rollercoaster aan emoties, gebroken nachten, ritme vinden en alles wat daaromheen erbij komt kijken maar ook zo'n bijzonder mooie periode. Het moment van geboorte en dat ze op je borst en buik gelegd wordt en je haar lijfje voelt. Op slag verliefd zijn op dat kleintje, dat dat gevoel er ineens kan zijn. De dagen erna, hoe kwetsbaar en klein ze is en je continu haar wilt knuffelen, vasthouden, kussen, snuffelen en niet meer wilt loslaten. Het ervaren van een sterk moederinstinct die alles over heeft voor dat hummeltje die volledig op jou is aangewezen. De lieve schattige geluidjes die ze maakt in haar slaap. Zo trots als ze haar eerste 30 ml helemaal opdrinkt. Continu kusjes geven op haar hoofdje wanneer ze in de draagzak mee gaat wandelen en je die zachte haartjes ruikt (mijn kleintje heeft al een bos krullen hihi) en haar lijfje tegen jouw lichaam aan. Als ze onrustig is en ze op je borst eindelijk in slaap valt en je haar niet meer wilt terugleggen want dat breekt het moment. Maar ook mijn partner zien veranderen in een papa en hoe hij met ons kleintje omgaat. Hoe lief en teder ze saampjes kunnen zijn. Hoe lief en verzorgend hij naar mij is en mij op handen draagt. Hoe we saampjes achter de kinderwagen lopen en zo kunnen genieten van haar. Hoe lief hij me kan vasthouden als ik weer eens een onbedaarlijke huilbui heb en het eindeloze geduld omdat hij weet dat het allemaal bij het ontzwangeren hoort of bij mijn sensitiviteit waardoor ik soms in extremen kan reageren. Hoe ze in haar kleertjes groeit en hoe mooi het is om te zien hoe ze zich ontwikkelt (en waar je even verdrietig kan worden omdat het heeeele kleine kwetsbare langzaam weggaat): haar lach die ze voortaan altijd toont als ze wakker wordt en ons ziet, al daaaaagenn haar handjes aan het bestuderen is en nu ook haar voetjes en dit voor nu best even teveel voor haar is, de geluidjes die er bij komen en ze al interactie zoekt en met je kletst, ze soms al even lekker alleen op een speelkleed wil liggen en met zichzelf aan het kletsen is, ze haar hoofdje steeds rechter houdt en ze vanuit je buik naar je omhoog opkijkt met een fronsje, ze je met haar ogen overal naartoe volgt en elke keer zo blij is als je haar blik beantwoord, dat gezichtje wanneer ze op schoot na de fles gaat zitten poepen en ze met zo'n opgelucht koppietje je aankijkt en jij er ook volop van geniet (want eerst ging het met veel moeite en pijn), dat lijfje dat zo ieniemienie was nu zo sterk begint te worden.. En nu aan genieten dat ze lekker bij mij slaapt na haar flesje en ik zo min mogelijk probeer te bewegen en haar elke keer stiekem kusjes geef op haar voorhoofdje en haren 😊

Ik vond het ook niet zo zwaar, soms wat pittige momenten maar algeheel vond ik het geweldig! Naar het ziekenhuis gaan en beseffen dat je met z'n 3en thuiskomt, het knuffelen in het begin en dat ze op jouw borst in slaap vallen, hun eigen babygeurtje, de schattige kleertjes, kleine, zachte babyvoetjes, zo heerlijk kunnen slapen en een beetje snurken. En als mama zelf is het fijn om even in een kraambubbel te zitten, ik dacht dat ik dat gek zou vinden maar vond het fijn om met mijn man samen veel alleen te zijn met ons kleine kindje. Alle post en (onverwachte) cadeautjes die je krijgt is ook heel leuk

Een Newborn is keihard werken. Ook telt de eerste weken maar 2 dingen: goed voor je baby én goed voor jezelf zorgen. De rest doet er niet zo toe. Maar daar had ik me op ingesteld en kon ik me ook goed aan overgeven. Daardoor viel het me eigenlijk mee. Wij hebben het geluk dat we een heerlijk vrolijk meisje hebben die goed slaapt, dat maakt natuurlijk dat we de dag al met 1-0 voorsprong beginnen als we uitgerust aan de dag beginnen. ☺️ Mijn verlof zit er nu bijna op en kijk terug op hele mooie weken eigenlijk. De borstvoeding gaat me vanaf het begin gemakkelijk af en ik vind het nog steeds heel fijn om te geven. Die eerste week vond ik ook hee bijzonder, alleen maar lekker geknuffeld en getut met z’n drietjes. Ik had me ook heel erg ingeprent: als je even niet weet wat je moet doen met zo’n Newborn de eerste nacht huid-op-huid en liefde is het enige wat zo’n kleintje écht nodig heeft dus niet stressen als voeden oid niet lukt. Tuurlijk heb ik ook wel eens huilend met dat kleintje in m’n armen gezeten als ze krijste van de krampjes en ik niet wist wat te doen om haar te helpen. Toen leek dat uren te duren maar het was eigenlijk maar een korte fase die weer overging. Al met al hebben we een hele fijne start zo samen 🥰

Los van dat ik de eerste weken extreem heftig vond qua emoties en wat er allemaal op me af kwam, was ik ook gewoon gelukkig en verliefd op mn kind. Nu is hij 7 weken en ben ik dat nog steeds. Hij is super schattig en ik kan uren naar hem kijken. Hoe hij nu dingen begint te ontdekken, kan lachen, nieuwe geluidjes maakt, je volgt met zn ogen. Tegelijk voel ik me beperkt en verveeld. Ik mis mn oude leven en zou zelfs af en toe wel weer een dagje willen werken. Ik mis mentale uitdaging en kan me er niks bij voorstellen dat je 24/7 bij je kinderen wil zijn. Ik weet niet of dat negatief is. Zo'n kleintje is levensbepalend en dat blijft. Ik heb dat zeker onderschat maar dat doet helemaal niks aan de liefde die ik voor hem voel. TS, je zal het zelf moeten ervaren maar weten dat het zwaar is en voelen dat het zwaar is, zijn 2 verschillende dingen. Het is heftig en ik had een paar weken nodig om te wennen. Mijn kind is makkelijk. Ik heb diep respect voor de moeders met een onrustige baby. Ik vind vooral het slaapgebrek zwaar en mis me time maar die kleine had ik echt niet willen missen.

Mooi verwoord!! Ik sluit me hier 100% bij aan!

Ik vond het eerste half jaar echt fantastisch! Oke de eerste paar dagen was ik zelf nog niet in staat om volledig voor haar te zorgen maar ik kon oprecht genieten om mijn vriend met haar bezig te zien. Moet zeggen dat we een supermakkelijk kindje hebben die direct goed sliep en zodra het mocht hebben we haar de nachten door laten slapen. Het eerste halfjaar heeft ze amper gehuild.. ik vond het heerlijk zo’n tevreden baby en alle tijd samen. Ze is nu bijna een jaar en ben er nog maar 1x ‘s nachts uitgeweest. Wel wordt het nu een dametje die flink uittest, ik vind dit ‘zwaarder’ dan de echte babytijd. Geniet vooral!

Tijdens me zwangerschap er ontzettend tegenop gekeken, ook omdat ik er alleen voor kwam te staan. En toen ze daar in me armen lag, was al die spanning weg. Kraamweek heb ik ontzettend fijn gevonden, heb er toen bewust voor gekozen, geen drukke visite week te hebben. Maar helemaal te focussen op me eigen herstel en het leren wennen met een kleine in je leven. En natuurlijk veel te leren. Heb dit als erg prettig ervaren en zou dat zo weer doen. Hormonen gierden door me lijf en kom merken hoe trots ik was, om de kleinste dingen vloeiden er tranen. Na mijn kraamweek, had ik de volle vertrouwen in mezelf, dat we dit samen aan konden. En tot op heden best wel trots op mezelf. Als alleenstaande is het natuurlijk niet altijd makkelijk. Je merkt wel dat je af en toe handen te kort hebt. Maar kan ontzettend genieten van het ouderschap. En wens jou nog een hele fijne zwangerschap en hoop dat je dit ook zo mooi als mij kunt ervaren

Het is geweldig! Je wilt een gezin en ineens heb je er één. Op alle nieuwe, moeilijke of lastige dingen kan je je voorbereiden (daarmee bedoel ik: je weet dat je kindje niet kan praten en je de huiltjes moet leren kennen. Je weet dat je er 's nachts uit moet en dat lastig kan zijn), maar op de liefde en het geluk van zo'n kleintje valt niet voor te bereiden en is echt het aller-allermooiste wat er is. Ik lees hier ook zo veel negatieve verhalen. En dat snap ik, want steun is fijn op die momenten, maar we hebben het 9 ban de 10 keer over (korte) momenten, terwijl de liefde en het geluk zo groots aanwezig is.

Zeker fantastisch! Niets mooier dan je kindje bij je te hebben in je armen na zo een lange zwangerschap. Mijn kindje is nu 4 weken en ik ben dolgelukkig🥰 het moment dat hij is geboren en je kan FaceTimen naar je ouders/schoonouders/beste vrienden en eiiinddelijk te naam kan vertellen, was zo een mooi moment! Niets leukers dan knuffelen met je kindje in de zetel.

Ik heb een traumatische bevalling gehad, ik was dus enorm bang voor wat erna zou komen. Maar toen we na drie dagen thuiskwamen, voelde het als echt thuiskomen. Ik heb zo genoten van de periode met mijn man en de kraamverzorgster, de hele dag samen bezig zijn met dat bijzondere mensje dat we samen hebben gemaakt. Samen het eerste badje thuis doen, samen kerstavond vieren met onze newborn, samen slapen en ontdekken hoe ons kleintje "werkt". Toen de kraamverzorgster weg was vond ik het nog fijner worden, mijn man was nog wat weken vrij en hebben we op sommige dagen gewoon de hele dag in bed gelegen met onze baby. Netflix aan en relaxen maar. We zijn ook samen naar het bos geweest en dat was best spannend met de eerste poepluier onderweg haha, maar ook wel weer leuk. Ik heb echt verschrikkelijk genoten van die kraamperiode en eigenlijk het hele eerste jaar. Was het soms loodzwaar? Tuurlijk. Was ik doodmoe? Tuurlijk. Maar ik voelde me goed en gelukkig!

Hier ook alleen maar positieve ervaringen! We hebben altijd een droombaby gehad! Natuurlijk zijn de eerste weken zwaar maar ik was op het ergste voorbereid en het viel allemaal beter mee als ik had verwacht! Op 6 weken sliep onze kleine man al door ( mama meestal niet want dan moest ik toch minstens enkele keren kijken of hij nog ademde 😂 ) we hebben hem altijd overal mee naartoe genomen en vandaag wordt hij 3jaar en is nog altijd super flink op zijn apen kuren na 😋 maar dat hoort er natuurlijk bij! Ondertussen 37 weken zwanger van ons 2e zoontje en ben zo benieuwd hoe het gaat zijn omdat we het zo ‘makkelijk’ hebben gehad… 🤞🏻