Post natale depressie

Hej Ceyda, Ervaring.. tja.. ik zal het zo zeggen. Ik zit niet lekker in mijn vel en mijn man vindt dat ik een post natale depressie heb. Zelf hou ik mijn hoofd nogal hoog en vind ik depressie zo'n zwaar woord. Mijn huisarts is zelf in zwangerschapsverlof dus daar kan ik momenteel niet terecht. Dus zou ik naar een wildvreemde arts moeten stappen om daar te gaan vertellen dat het niet gaat terwijl ik zelf nog moeite heb met dat toe te geven aan mezelf. Vrijdag hebben we een afspraak bij onze kinderarts want mijn zoontje was een flinke huilbaby en heeft reflux en allergie, we moeten nog eens langs om verder verloop van voeding en medicatie e.d. te evalueren. Mijn man wil dat ik daar aan de alarmbel ga trekken. Ik zie er echt zo tegenop... Weet niet hoe ik eraan moet beginnen. Dus tips heb ik niet voor je, sorry. Maar je bent niet alleen. Ik hoop dat alles een beetje oké is met je en je je snel beter voelt 🍀

Heftig.. en ook niet leuk voor jou... ikzelf vind dat ik heb depressie heb, maar ik ben ook niet mezelf... vind het zo raar allemaal

Dat ik gèèn depressie heb

Ik heb postnatale depressie. En dit is vast gelegd door de psycholoog. Ik heb een hele nare ervaring gehad tijdens en na mijn bevalling. Het ziekenhuis liet mij in de steek, had geen kraamhulp dezelfde dag, ik wist niet hoe ik aan moest leggen (borstvoeding) dit kwam na 3 dagen ook niet op gang, moeite met alleen zijn, woede aanvallen, snel huilen (vaak om niks), bezorgd, nachtmerries vaak wakker in de nacht zoals nu, mijn moeder die ik vreselijk mis, mijn schoonmoeder die er niet meer is, mijn vader die ziek werd tijdens mijn zwangerschapsverlof en dat heb ik allemaal weg gestopt en kwam er na mijn bevalling dubbel zo hard terug, urine verlies, last van me rug (rugweeen) en bekken 😪 en toch geniet ik wel van mijn zoon💙 gelukkig heb ik enorme mazzel met hem. Zo lief, zo zoet, zo heerlijk mannetje die zichzelf kan vermaken. Als ik een huilbaby had gehad was het nog erger geweest maar hij houd mij op de been 🥰 ik heb gesprekken wat helpt maar ook sessie om over mijn trauma heen te komen en die zijn best pittig voor mij nu. Veel emoties en merk het ook in mijn lichaam ben heel vaak moe en gesloopt. Maar ze helpen je goed op weg. Helaas is het bij mij veelste laat gestart lange wachtlijst en toen ik bijna aan de beurt was ging mijn afspraak niet door omdat ze dicht gingen ook dat nog... Toen nog een keer op.de wachtlijst en deze bevalt mij uitstekend 👍 succes!

Dank je wel. Bedankt voor het delen van je verhaal. Sterkte..

Hoe is het nu met je? Ik merk namelijk dat ik de laatste paar weken ook niet goed in mijn vel zit; heel veel woede in me, chagrijnig, (stiekem) huilen, mijn man kan niets goed doen en ik wil niet dat hij me aanraakt oid. Best vaal negatieve gevoelens en gedachten. En ik heb tot een maand geleden tegen mijn man gezegd dat ik heel graag ooit een 2e wil, maar hij twijfelde. En de laatste weken denk ik: ik wil zéker geen 2e meer. Ik word er best gek van. En ik denk hoort dit gewoon bij het moederschap of is het meer.

Ik heb precies hetzelfde. Ik ben ook heel erg geïrriteerd. Bij mij is post Natale/ geagiteerde depressie geconstateerd, maar gelukkig heb ik wel binding met mijn kind. Anderen daarentegen kunnen me gestolen worden..

Ooh wat vervelend. Al is het natuurlijk wel fijn dat je nu weet wat het is en het verholpen kan worden. Ik heb gelukkig ook binding met mijn kind, ik ben heel gelukkig met hem. En ik ben ook nog heel vaak vrolijk. Maar als ik even niets te doen heb, begint het weer.. Maarja ik wens je veel sterkte en hoop dat het binnenkort voorbij is. 🙂🍀

Dank je wel! Jij ook sterkte!

Ik ben na mijn bevalling ook gediagnosticeerd met een post natale depressie. Het ging zo slecht dat ik zelfs 3 weken opgenomen ben in een moeder en kind unit op de paaz. Was een hele heftige periode. Ik voelde geen liefde voor mijn kind. Wilde niets van hem. Heb een hele nare bevalling en opstart gehad. Zoon heeft veel in het zkh gelegen. Maandag is hij 7 maanden. Met mij gaat het stukken beter. Hij is het liefste kindje dat er is en ik geniet intens van hem! Ik heb nog steeds mindere dagen. Ik ga nog een therapie volgen omdat er nog onverwerkte trauma's vanuit mijn verleden zijn. Deze trauma's hebben de depressie geprikkeld. Maar ik ben allang blij dat het weer zo goed gaat. Ben nu bezig om mijn verhaal op papier te zetten zodat ik anderen kan helpen. Ik miste destijds namelijk ervaringsverhalen. Geloof me, het wordt écht weer beter. Het heeft tijd nodig. Succes ♡

Hoi. Ik zelf denk dat ik depressie had 4 jaar terug precies na de bevalling van mijn dochter. Alleen ben er nooit achteraan gegaan en niet veel mensen weten dit en zelfs mn eigen familie nam het niet serieus destijds wat eigenlijk nog erger voor me was.. Nog steeds denk ik dat het nog niet helemaal weg is want ik heb vaak nog die down dagen.

Wauw heftig. Mijn bevalling was ook heftig en naar en sinds ik therapie volg ben ik er achter dat ik dus ook niet de trauma's uit het verleden heb verwerkt.. ook bij mij heeft de bevalling dat dus getriggerd.

Jammer van je omgeving.. ik heb een zus die geen interesse toont daarin, dus ik snap je heel goed. Misschien een idee om toch hulp te zoeken?

Ja heel erg jammer. Geen steun hebben in zo'n moeilijke tijd is lastig geweest maarja. Is gelukkig niet meer zo als eerst hoor. Heb soms nog moeilijke dagen maar mss is dat nu ook omdat ik TE vermoeid raak met 2 kinderen.. Mn man doet namelijk niet zoveel met de kinderen.

Jammer om te horen van je man, no offence.. is denk ik ook een beetje de cultuur? Mijn man is gelukkig betrokken bij onze zoon

Ik heb een prenatale depressie en kan alleen maar aanraden om hulp te zoeken en hier niet alleen mee te dealen! Ik heb weken gedacht dat het wel mee viel, tot ik er aan toe durfde te geven. De ondersteuning die ik nu krijg en de rust doordat ik het niet meer alleen hoef op te lossen geven me veel vertrouwen voor de bevalling en tijd er na! Mocht ik dan twijfelen, trek ik ook meteen weer aan de bel!

Heftig.. veel sterkte..

Ik denk eerlijk gezegt niet dat het om cultuur gaat maar meer om de persoon zelf. Ik ken zoveel mannen van mijn afkomst die wel leuk alles doen voor hun kinderen. Mijn man heeft zo'n mentaliteit dat zijn behoeftes etc voorgaan dan iedereen en alles. Hij heeft overal tijd voor maar als t om de kinderen gaat is het pff waarom dit dat snap je. Je weet nooit wat binnenshuis gebeurd. Buiten is hij heel betrokken met de kinderen wat mij dan heel erg irriteert. Doe dan ook als we alleen zijn of thuis zijn snap je?

Ik snap het. Wel jammer om te lezen dat het gebeurt.. heb je het erover gehad met hem?

Heel vaak. Ene oor in ene oor uit 😄