Postnatale angst

Beste Kim Ik ken geen postnatale angst. Omdat ik helaas nog nooit mijn 1e kind levend bij me heb gehad. Maar ik heb wel een jaar of 5 een angststoornis gehad. Irreëele angst om alles en grote paniek als er iets 'mis' is gegaan terwijl dat in een anders z'n ogen totaal geen big deal is. Mij ervaring is, doe je er niets mee en probeer je het zelf te controleren, dan raak je verstrikt in 'n web van nog grotere angsten, ga je er ook lichamelijk onder lijden en wordt alles alleen nog maar ingewikkelder. Dus de tip, ga hulp zoeken!! Vraag spoedig een afspraak bij je huisarts en bekijk of hij je naar een psycholoog of ggz praktijkondersteuner kan sturen zodat je met iemand je angsten in kaart kan brengen en kan ordenen.ben een boek tip, leven met een angststoornis. Misschien heb je deze nog wel niet ( gediagnostiseerd gekregen) hier staan tip is hoe om te gaan met angsten en tips om deze uit te dagen en aan te gaan. En neem 'n vriendin/ moeder/ je partner of een ander in vertrouwen. Iemand die jou steunt en begrip heeft maar ook in staat is je te spiegelen in jou gedachten en te laten zien dat ze niet reëel zijn. Hopelijk kun je hier iets mee. Want je zoon kan niets met jou angsten maar voelt wel jou stress hiervan. Hij heeft jou in zijn ontwikkeling ontzettend nodig en niet de angsten dat hem iets overkomt. Heel veel sterkte!

Ken dat gevoel. Ik heb dit met alles, niet alleen me kids. Als ik teveel negatieve dingen lees die ook nog is gevaarlijk kan zijn (bijv corona) kan ik daarin doordraaien waardoor ik constant erover blijf lezen, in paniek raak, uiteindelijk terecht kom bij facebook gekkies/conspiracy theories. 😂🙄🤦🏽‍♀️ Wat bij mij hielp is gewoon niet meer hierover lezen. Jij bent mama. Jij voelt aan wat goed is en wat niet. Ff wegblijven van google.

Ik had ook constant het gevoel dat er iets mis zou gaan. Of: het gaat al zo lang goed, nu moet er wat mis gaan. Ik ben hiervoor bij een psycholoog geweest en dat helpt wel.

Je hebt gelijk, ik heb dit weekend een afspraak met een psycholoog omdat mijn partner zegt dat het zo niet verder gaat. Ik had dit vroeger ook al maar sinds het niet meer echt om mij gaat maar om de baby, is het precies x10. Ik dank je om zo mooi te antwoorden. Raar genoeg doet het altijd goed om te weten dat je niet de enigste bent die gek aan het worden is. En je hebt gelijk ivm zoon, vandaag ben ik met hem thuis en heb heel de ochtend liggen huilen en sorry liggen zeggen... dan weet je wel dat het te ver gaat. Jij ook veel succes nog met alles dat komt!

Ja idd, Facebook en Google zijn eigenlijk echt mijn vijanden. En eens ik begin geraak ik er niet meer uit, ik blijf lezen tot ik het negatiefste artikel precies heb gelezen. Ik probeer echt de gsm weg te leggen maar eens er weer een panisch moment is, begin ik weer 😭

Echt niet googlen. Ben je ergens bang voor? Kom desnoods naar dit forum. Hier worden die gekkigheden gelukkig niet gedeeld. Ik lees het nieuws ook niet meer, het is zo negatief constant..

Hoi Kim, Ik heb de diagnose postnetrale depressie en daar hoort angst helaas ook bij. Ik heb/had dit ook heel erg. Als er storm was, was ik bang dat de glazen stuk gingen. Als ik mijn zoon niet had gehoord een nachtje was ik bang dat hij dood was etc. Ik heb hulp gezocht en vooral mijn vriend heeft aan de bel getrokken bij de huisarts. Blijf er niet lang meelopen hoe gekker je jezelf maakt hoe erger het gaat worden en dat gaat ook ten kosten van je gezin... Ik loop nu bij de psycholoog en krijg ook EMDR (trauma verwerking) en dit werkt super. Kan veel meer dingen doen en los laten... Ik was ook nog eens de control freak in huis mijn vriend kon niet veel goeds doen qua verzorging van onze zoon. Mss zou je eerst eens een afspraak kunnen maken bij je huisarts en dit bespreken

Ooh ik ben blij dat dit helpt voor jou. Ja ik heb nu een afspraak met een psycholoog. Ik hoop echt dat er ook een eind aan deze zotte denkwijze komt... Het niet meer kunnen relativeren maakt mij voornamelijk gek. Ik ben er dan van overtuigd dat door mijn keuzes ik mijn kind misschien in gevaar breng. Ik zit dus letterlijk al een week elke dag te huilen om plastiek 😅 vermoeiend allemaal

Hallo Kim! Precies zoals Plien schrijft zoek hulp hoe moeilijk het ook is! Er zelf wat aan doen maakt het alleen nog maar moeilijker! Ik heb ook jaren lang ( echt jaren lang) met een angst stoornis gelopen en altijd gedacht ik fix dit zelf wel maar het werd zo erg! Ik was vooral bang voor ziek te worden en zat continue bij de dokter(s) wat voor een ander geen big deal was dacht ik dat ik dood ging. Tot dat ik zwanger werd was het na mijn idee niet zo erg ( mijn man denkt daar anders over! 😉). Toen ik 2 mnd zwanger was heb ik zo’n paniek aanval gehad dat ik alleen nog maar kon huilen en compleet in paniek was dat mijn man de huisarts heeft gebeld en ik binnen 24u met spoed bij ggz zat! Oh ik schaamde mij zo erg en dacht nog steeds dat ik het zelf wel kon fixen! Niet dus... Ik heb veel gesprekken gehad met psychologen en na een tijdje had ik ook in de gaten dat ik er zelf echt niet uit kwam ben ik stukje bij stukje de hulp gaan accepteren! Ik heb dus een angst voor kanker en dood gaan! Ik zou er nooit helemaal van af komen maar heb er dankzij de hulp een stuk minder last van! En kan mijn paniek aanvallen snel onder controle krijgen! Soms schiet ik nog wel eens door 😉 Mijn zoon is nu bijna 15 mnd en ik kan zeggen dat ik mij nu gelukkig voel en minder zorgen maak! Natuurlijk maak ik mij wel eens zorgen maar hey ik ben moeder 😉! Maar kan mij nu wel sneller tot orde roepen. Ook ik las toen ik net bevallen was over plastic flesjes etc! Maar, doe waar jij en je partner je goed bij voelen! 🥰 Zoek hulp en probeer het stapje voor stapje te accepteren! Verwacht niet dat het in 1x over is maar geef het tijd! Mijn man zei altijd: Zij kan je helpen ze heeft er voor geleerd! Of ga jij haar nu vertellen wat ze moet doen? Als ik zei dat de psycholoog maar wat kletste! 😉 Je bent echt niet de enigste die zich zo voelt ook al voelt dat zo! Ennn zoals hier ook al geschreven staat Google is niet altijd je beste vriend als je gaat opzoeken naar iets 😉! Ik heb voor mijzelf besloten niet te Google als ik of mijn zoon klachten heb want ik lees altijd alleen de horror dingen omdat ik daar gefixeerd op ben! Soms doe ik het wel stiekem! 🤪. Als ik iets heb vraag ik of mijn man of bel de huisarts! Dit forum gaf mij ook wel rust! Nou, heel verhaal geschreven! Normaal ben ik er niet zo open over! Maar wilde graag laten weten dat je niet de enigste bent! ☺️ Had graag toen ik er mee zat ook gelezen dat ik niet de enigste was! Succes! 💙

Ik herken je gevoel, als ik iets ernstigs lees denk ik dat ik het zelf of mijn kinderen ook overkomt, ik heb mijn Social media verwijderd, je blijft scrollen en je wordt er niks wijzer van, icm psycholoog heeft me dit geholpen. Maar het zit in je dus weg gaat het denk ik nooit, maar er mee om leren gaan is al een hele mooie stap :)!

Dankjewel voor je antwoord, het geeft mij echt even kalmte te weten dat ik niet alleen ben! Mensen bekijken je soms echt voor gek als je met zoiets afkomt maar in je hoofd ben je zo overtuigd dat er iets mis is dat zelfs de dokter geen geruststelling brengt. Het is toch echt te zot. Ja ik ga hulp zoeken want zo kan het niet verder, het schuldgevoel vreet me bijna op dat ik mijn kleintje iets heb aangedaan. Hoevaak ik al een scan hier of een test daar gedaan heb is ook niet meer op twee handen te tellen dus ik ken het maar al te goed. Ben blij dat het voor jou goed werkt en ik hoop ook zo te zijn in de nabije toekomst! ♥️

Ja idd sociale media is echt een boosdoener. Ik kan mij er zo in verdiepen en blijven gaan. Negatief na negatief artikel. Ik probeer het opzoeken ook te laten echt want ik denk dat alleen dit al een groot deel van mijn angste zou wegnemen maar dan is de drang soms te sterk en begin ik weer. Ik hoop dan dinges te lezen dat mij geruststellen maar de media kennende vindt ik dit meestal niet...

Mijn man zegt altijd, onderschat nooit de kracht van de media, heel veel dingen worden extra aangedikt om het “ spannend “ te maken. Ik zou zeggen, verwijder ( deactiveer ) Facebook en je hebt veel meer rust :)!

Daar heb je een punt! 😄👌🏻

Dit is echt zo.. als je de media gelooft zitten we momenteel in een derde wereldoorlog.. 🙄🙈

Toen ik een depressie kreeg na de geboorte heb ik op gegeven moment alle socials verwijderd. Ik werd gek en zat op me tel terwijl me mooie baby naast me lag. Dat is nu 4 jaar geleden mis het geen dag;) Angst is dan ook echt normaal, fijn dat je een afspraak hebt. Je maakt alles 100x groter op moment dat is echt je psych die dit nu doet. Ik heb het ook gehad. Probeer het plastic gedeelte los te laten want jo... soort van onzin en nu kan je niks meer doen. Ik gebruik al jaren plastic flessen. Ze zijn kerngezond😂. Verwacht niet gelijk wonderen helaas duurt het nog wel even voordat je wat rustiger wordt. Tenzij er medicatie wordt voorgeschreven. Succes

Dat heb je echt slim gedaan. Ik haal echt wel veel uit deze groep nu. Voel me echt niet meer zo zot. Ja met het plastiek, alles van baby is van plastiek dus ben beginnen opzoeken en werd gekker, dan waren het flesjes, dan de blender, dan de bewaarpotjes, dan de bordjes waar ik het ik opwarm. Ik kwam precies echt niet meer bij en mijn angst ging maar dieper en dieper waardoor ik gewoon niet meer wist hoe ik iets veilig kon geven . Hopelijk beetje bij beetje wordt het beter inderdaad, ik vind het in ieder geval heel lief dat je tijd nam om hierop te antwoorden! ♥️

Let er maar eens op: Als ik mij druk maak over bijvoorbeeld een ziekte kom ik het overal tegen! Omdat je focus daar op ligt en je verder op niks anders concentreert! Google je erna kom je het ook tegen op sociaal media! En dan maak je jezelf druk en kom je in een cirkel terecht wat keer op keer overnieuw gaat! ☺️ Toen de psycholoog dat zei dacht ik : Jaaajaaa onzin maar echt het werkt wel zo! Ik kijk nog amper op Facebook of instagram! Leg vaker mijn mobiel weg en dat bevalt goed! 😊 Je zorgen maken en soms bang voelen is okay maar het moet niet je leven overnemen en daar zijn mensen voor die je kunnen helpen! Het is niet gemakkelijk vondt ik eerst om mij daar aan over te geven maar echt het heeft wel geholpen! En echt er van af komen zou ik nooit maar het beheerst op dit moment niet mijn leven meer! Dat is erg fijn! 🥰

Oh en echt de plastic deeltjes dilemma heb ik ook gehad! Toen was dat weer rustig kwam er een artikel over hoe slecht flesvoeding was en gaaa maar door! Vanaf nu lees ik dat niet meer! 😉 Misschien is dat ook naïef maar hey een rustige mama is ook wat waard! Ik gebruik minder sociaal media en kijk af en toe hierop! 😃

Hey! Na de nare bevalling heb ik ook een angststoornis aan overgehouden. Toen hij net geboren was zakte hij weg en werd hij grauw en ademde niet. Ik had ruim 2 liter bloed verloren en de placenta liet niet los dus deze moest operatief verwijderd worden. Ik moest naar de OK terwijl ik niet wist of ik terug zou komen naar mijn kindje wat zou leven of zijn overleden. Gelukkig ging het na een aantal uur stukken beter en mocht ik hem (ein-de-lijk) na 12uur niet te hebben gezien, vasthouden! Continue bang dat ik hem kwijt raak als ik niet bij hem ben. Terwijl het super goed gaat met hem. Hij is zo onwijs vrolijk en liefdevol (heel veel knuffelen en kusjes geven....HEERLIJK!). Ik heb al 15 sessies bij een psych gehad en ga eind januari weer starten. Ik werk nog steeds niet omdat ik heel vaak angstige gedachtes heb waar ik dan ontzettend verdrietig van word en deze nemen ook vaak de overhand. Het is extra vermoeiend dat je hoofd zoveel overuren draait! Gelukkig ook een onwijs lieve, steunende partner!