Reanimatie na stoppen met ademen

Mijn hemel. Wat verschrikkelijk!! Geen ervaring maar bah, kan me voorstellen dat dit echt je ultieme nachtmerrie is. 😥

ooohh gadver de gadver! Reminder aan mezelf dat ik écht eens een cursus baby/kind reanimatie moet gaan volgen na de lockdown.. Elkaar goed in de gaten blijven houden en op tijd aan de bel trekken (qua praten/EMDR bij een psych) als je merkt dat één van jullie er toch veel last van blijft houden!

Jeetje wat vreselijk!! Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt mij goed om er met elkaar over te (blijven) praten . En misschien is het verstandig als je vrouw in therapie gaat, traumaverwerking kan haar misschien helpen ermee om te gaan. Sterkte!!

Er bestaat een pieper voor onder het matrasje , vriendin van mij heeft het ook gehad met haar kindje niet zo heftig als jullie verhaal . Maar zij heeft toen zo'n alarm aangeschaft voor in het ledikant . Het schijnt goed te werken . Alleen moet je hem niet vergeten uit te zetten wanneer jeje kindje uit bed hebt gehaald. Sterkte voor jullie beiden. Gelukkig is het goed afgelopen maar het zou nog wel een psychische nasleep hebben ♡

Jemig wat heftig zeg!

Er bestaan sokjes of knijpers dat je een alarm geven moest er iets zien de sokjes noemen owlet smart socks misschien brengt jullie dat wel rust?

Wij hebben dit helaas ook meegemaakt onze zoon lag opeens levenloos in bed en was gestikt in zijn melk/slijm. Ik vond hem want iets voelde niet goed (iedere dag nog blij dat ik ben gaan kijken) en heb mijn man geroepen hij heeft het kloppen op de rug voor het vrijmaken van de luchtwegen en de reanimatie die volgde overgenomen en ik heb 112 gebeld. De ambulance was er heel snel en inmiddels ademde onze zoon weer maar wel moeizaam hij is opgenomen in het ziekenhuis en konden ook niets vinden. Ook inderdaad wiegendood wanneer het niet gelukt was, klap in het gezicht! Ik heb veel gehad aan erover praten en huilen, ik huilde uren dagen aan een stuk terwijl ik mijn zoon vast had maar nu anderhalfjaar later zit de angst er nog altijd in en ik denk dat dit misschien nog wel jaren nodig heeft. Nr 2 is onderweg en ik ben als de dood dat er iets soortgelijks gebeurt en ik ben hierdoor echt een overbezorgde moeder geworden maarja wat wil je dan als je je kind bijna hebt moeten afgeven!... Ik raad echt aan veel te praten en als je aan je vrouw merkt dat ze stil is of in gedachten verzonken is het waarschijnlijk pure angst die door haar lichaam kruipt (dit had ik heel erg maar niet iedereen is hetzelfde uiteraard) een knuffel geven en laten huilen was het enige wat mij hielp. Ik wens jullie onwijs veel sterkte en kracht om hier door te komen, ik hoop dat jullie de angst te boven komen, het blijft moeilijk en heeft heel veel tijd nodig! 🍀🍀🍀 zorg goed voor elkaar

Volg het theoriegedeelte nu vast online! Mocht er dan iets gebeuren heb je wel al de theoretische kennis en kan je vaak sneller handelen dan als je nog ‘niets’ weet. Via het rode kruis heb ik het jaren geleden ook qua theorie online gedaan als student en dan later een keer op locatie de praktijklessen

O wat heftig! Fijn dat je het deelt! Nou ik kan me voorstellen dat trauma verwerking een idee is voor je vrouw. Soms kijkt er niets te zijn, maar ettert het van binnen door. Ik weet wel dat ik die ehbo cursus van mijn to do lijst morgen ga ‘kopen’! Ik kan hier gelukkig niet over meepraten, behalve dat ik een keer wakker werd in de nacht en ik mijn dochter zag met trillende handjes en een paniekerig gezichtje. Vloog overeind, opgetild uit cosleeper en er kwam veel melk uit. Nog steeds blij dat ze in de cosleeper naast mij lag en ik blijkbaar het zachte geluid hoorde. We gaan nu ook een extra ledikant kopen voor bij ons in de slaapkamer. Niet meer als cosleeper maar vind ik een prettig idee zo dichtbij🤷🏻‍♀️. Volgens mij zijn onze kindjes ook rond dezelfde leeftijd; rond de 7 maanden? Weet je waar het door is gebeurd? Sterkte voor jullie alle 4 hè😘!

Zie nu 5 maanden en sterkte voor alle 5!

Heb niet helemaal hetzelfde gehad maar herken wel de effecten.. mijn oudste zoon heeft toen hij 1 was een tumor gehad. Het tast je gevoel van veiligheid aan als je zoiets meemaakt want je ziet dat leven en dood dicht bij elkaar ligt... ga in therapie want dit is iets wat broeit en aan je kleeft

Bedankt voor alle lieve reacties. Ja, we proberen er veel over te praten. Maar ik moet zeggen dat ik het wel moeilijk vind. Ik merk dat ik het weg ga stoppen en dat is niet goed. Maar ik doe mijn best. En mijn vrouw gaf aan dat de angst en paniek iets minder aan het worden is. We hebben beide in het verleden EMDR gehad voor iets anders en dat was heel erg fijn. Dus dat hebben we inderdaad nog als optie, vooral voor mijn vrouw dan. Ze heeft aangegeven dat ze even afwacht hoe het gaat, maar dat zeker als goede optie ziet. Gelukkig kennen we dus therapeuten, dat maakt de stap wat makkelijker. En we hebben beide bhv via het werk. Dit was de eerste keer reanimeren voor haar, maar je hebt al eea geleerd en dat speelt wel mee. Daarnaast hebben we te maken met veel BHV en agressie op het werk (we doen beide hetzelfde). Dat scheelt denk ik ook enorm omdat je gewend bent het hoofd koel te houden. Al is een privésituatie natuurlijk heel anders. Zo'n matje of sokje hebben we ook aan gedacht. De berichten daarover zijn dubbel, het wordt niet echt geadviseerd. Maar ik denk dat we het gewoon gaan proberen. Momenteel slapen ze altijd binnen ons gezichtsveld, maar als ze in bed boven gaan slapen overdag, dan is dit misschien wel fijn. Geeft toch een iets vertrouwder gevoel.

Wat vreselijk. Hoe gaat het met je man nu? Ja, dat heb ik ook. Ik ben ook bang dat ik deze gebeurtenis mee ga nemen en misschien wel op de kinderen van projecten ofzo. Ik ben van nature echt geen bezorgde moeder, juist extreem nuchter, maar dat kan nu wel veranderen. En er komen waarschijnlijk nog meer kindjes bij, dus dan zal dat ook weer gaan meespelen. Bedankt voor je tips en fijne woorden. Ik ga er iets mee doen.

Dankjewel voor je reactie. Eng joh, ook om zoiets mee te maken bij jou dochter. Je weet niet wat er had kunnen gebeuren. Goddank hebben we het moederinstinct. Trouwens, ik kom jou bij elk topic zowat tegen en telkens denk ik "dat had ik ook zo gereageerd" 🤭

Mijn man is heel erg in het hier en nu hij kan het tot zekere hoogte goed loslaten door er niet mee bezig te zijn en praat er ook niet graag over en als het er overgaat of ik heb het moeilijk is ie heel erg luchtig erover en maakt ie grapjes zoals zie je we zijn echt een goed team en dan doet ie mij na hoe ik hem riep op een rustige manier weldat het foute boel was en zulke dingen... Maar op het moment dat iemand onze zoon een snoepje geeft of hij moeite heeft met op een stukje vlees kauwen ofzo wordt ie gek en kan ie heel heftig reageren en daarna praat ie altijd wel dat het toch nog diep zit hij is toen denken ze gestikt in zijn omhoog komende melk waardoor alle functies in zijn lichaam vervolgens ophielden (verborgen reflux) dus dat beeld van stikken en geen lucht krijgen maakt mijn man nog altijd benauwd! Ik ben echt bang dat ik nr 2 straks niet durf te laten slapen ofzo en dat ik hem dus bij twijfel ga wakker maken wat ook niet goed is maar we zullen zien hoe het gaat lopen!, het komt vast en zeker op een dag allemaal goed denk ik 🙈 heel veel sterkte voor jullie 🍀

Niet vergelijkbaar maar mijn oudste had breath holding spell. Ook stoppen met ademen maar dat is anders als wat jullie hebbe meegemaakt. Wel kan ik zeggen dat het heftig is om je kindje zo te zien. Veel sterkte!❤️

Het had hier vooral eng kunnen worden, maar in dit geval niets vergeleken met jullie! Ik ging wel denken ‘wat als’.. dat is een nare gedachte en zei gelijk dat ze lekker naast mij blijft liggen😅.. Nu zal dat met een tweeling wel wat anders zijn! Weet je waardoor het is gekomen dat dit gebeurde? Haha hier hetzelfde! Kom je altijd tegen, op een positieve manier😁. Toch bijzonder dat jouw vrouw en ik en de andere mama’s gingen kijken of wakker zijn geworden.. blijkt bijzonder!

Bij sommige kindjes doen ze onderzoek naar kans op wiegendood en die krijgen zo’n alarm mee naar huis. Misschien toch op aandringen? Het kan maar helpen voor jullie gemoedsrust denk ik dan... heel eng wat jullie moeten meemaken hebben 😫

Jemig ik heb niets meegemaakt in die trant godzijdank, maar ik wil alleen even een hart onder de riem steken en vertellen dat ik het echt mega dapper vind om je eigen kindje te reanimeren. Ik had me evengoed kunnen voorstellen dat blinde paniek overneemt en je verstijft. Overigens denk ik dat verdriet en angst van dit soort niet op een weegschaal hoeft of kan en ‘even erg’ is voor beide ouders. Dus ik vind het echt heel lief dat je zorg hebt om je vrouw, maar vergeet je niet dat je zelf ook iets mega heftigs hebt meegemaakt. Heel veel sterkte met dit een plekje geven. Dat gaat jullie wel lukken! 🌹

Wat vreselijk en ik begrijp jullie angst en onzeker heel goed. Allereerst, wat fantastisch dat je vrouw jullie zoontje kon reanimeren. Wat zullen jullie blij zijn dat jullie deze kennis en vaardigheden allebei hebben 🙌🏼 Wij hebben iets dergelijks meegemaakt: onze zoontje (ook deel van eeneiige tweeling) stikte toen hij net 1 jaar oud was in een driehoekig stukje appel in de bietenstamppot. Ik zal de details besparen, maar hij werd al blauw en we hadden 112 aan de lijn. Gelukkig had ik niet lang daarvoor een ochtend kinder EHBO gevolgd in een wijkcentrum en wist ik dat ik zo’n kleintje over mijn arm moest leggen en hard op zijn rug moest slaan. Het werkte gelukkig, na vaak en hard slaan. Ons zoontje heeft er niets aan overgehouden maar mijn vriend en ik hadden de schrik er goed in. Het duurde echt weken voor we van de ergste schrik waren bekomen, en mijn vriend barstte na een maand ineens nog in huilen uit toen een volwassen man in de actiefilm gewurgd werd. De associaties lagen lange tijd echt op de loer. We hebben er veel over gepraat, met iedereen die het maar wilde horen. Dat werkte voor ons en mettertijd ebde de angst en onzekerheid wel weg. Toch zijn we nog steeds voorzichtiger dan de gemiddelde ouders met voedsel denk ik. Ons kinderen zijn inmiddels al 4 maar krijgen nog steeds gehalveerde cherrytomaten, druiven en knakworsten 😂