Schoonouders

Oh ik kan me je irritaties heel gord voorstellen. Ook met die zoetjes bij zijn mondje, mijn eigen moeder deed dat ook bij mij neefje precies zo overdreven en toen gingen mijn nekharen al recht overeind staan het was niet eens mijn eigen kind en notabene mn eigen moeder die een soort verliefd naar een baby zat te doen. Maar bij jullie is de toon echt gezet en iedereen voelt waarschijnlijk dat het niet soepel gaat. Natuurlijk is het ook hun kleinkind en snap ik dat ze het gevoel hebben ook "rechten" hebben, maar je gaat nooit voorbij aan beide ouders. Hoe ze die steken onder water geeft naar jou kan echt niet zo sneaky subtiel dat jij hem wel voelt, maar dat je er ook weer net niet echt iets van kunt zeggen zonder als een zeikerd over te komen. En je vriend zit ook in een lastig pakket ertussen. Maar jij bent zijn vrouw, dus ik vind dat hij wel voor jou op moet komen (zolang dit binnen alle redelijkheid blijft). Zorg dat je relatie er niet onder gaat lijden, dus spui hier maar lekker. En misschien als de emoties wat gezakt zijn je een keer rustig met je vriend kan praten. Zonder zijn moeder te direct aan te vallen, want dan schiet hij vast in de verdediging. Misschien kun je hem laten inzien hoe het jou laat voelen en hoe hij het zou vinden als jouw familie iets deed of een vibe gaf. Nu is het een wisselwerking geworden en wie er begonnen is is een kip ei verhaal. Proberen zo neutraal mogelijk te doen, maar je hoeft niet over je heen te laten lopen jij bent zijn moeder en dat hebben ze maar te respecteren. Doen ze dat niet zou je het een keer straight kunnen benoemen.. Niet gezellig maar wie weet effectief.

Dankjewel! Ja ik moet dat echt op een rustig moment eens bespreken en desnoods dat ik het weer tegen die ouders zeg. Vorige keer reageerden ze zo begripvol dat ik vandaag echt goed erin ging, maar vervolgens gingen ze doodleuk verder (behalve dat zoenen dan, godzijdank). Maar ik ben al zover dat ik mijn kind daar niet wil brengen om op te passen. Zij zou gewoon haar eigen zin doordrijven en doen wat zij denkt dat goed is Ipv te doen waar ik als moeder waarde aan hecht. En ik zeg ik als moeder omdat m’n man gewoon te laks is en alles wel prima vind omdat hij niet weet waar hij over praat. Leest zich niet in, verdiept zich niet erin. Verder is hij Superlief hoor voor hem. Maar hij vind het allemaal prima. Ze zou gaan oppassen op de woensdag maar ik heb die dag nu ouderschapsverlof opgenomen. Onder het mom van praktischer want zij durft niet te rijden en dan moet hij altijd daarheen gebracht worden of blijven slapen en een dag eerder (op mijn mama dag) erheen. Ga ik dus niet doen en dat slapen al helemaal niet voorlopig. Maar dat weet ze nog niet.

Wat een misselijkmakende schoonouders heb je. Het is ook hun kleinkind en ja hun mogen er ook van genieten. Maar om zulke sneaky opmerkingen te maken om jou.pijn te doen kan echt niet. Het is en blijft jouw kind en jij bepaalt daar alles over. En de volgende keer als ze weer zo een rare opmerking maken hij lijkt niet op jou of van wie zal die het hebben blabla.. zeg je nou mij *** is helaas geen kopieer machine anders zou die alles van mij of zijn papa hebben.

Ew wat een kut schoonouders heb jij zeh. Sorry🤣 Ik zeg altijd dat ze als op de eerste plek mij moeten respecteren. Heb je schijt aan mijn regels over mijn kind, dan blijf je er maar uit de buurt. Voordat je oma gaat spelen, wees een fatsoenlijke (schoon)moeder. Mijn schoonmoeder kon er ook wat van. Ook maar haar eigen mening doordrammen, als ik weg was ineens overdreven met mijn kind doen en hem stiekem gaan pakken "want hij huilt toevallig elke keer als ik net 2 minuten weg loop", mij niet serieus nemen als ik wat zei over mijn eigen kind (zoals voeding/slapen bijvoorbeeld, altijd een kutreactie terug) , echt, ik ken het. Met als gevolg dat ik nu echt niks meer van haar kan hebben en me aan elk ding irriteer. (Niet eerlijk meer maar kan het nu echt niet veranderen) Uit ervaring kan ik alleen zeggen dat je (op het moment) zelf je grenzen duidelijk moet aan moet geven. En soms helpt het om een keer boos te worden als ze het vaker doen. Ik was het op een gegeven moment zo zat dat ik die opmerkingen van ze heel gemeen afsnauwde. En dan pakte ik mijn kind weer lekker bij me, helaas voor hun. Pret is voorbij

Ik volg en lees mee. Herken namelijk echt alles wat je beschrijft en voel me ergens gesteund door je verhaal. Ook bij mijn partner kan ik niet de steun verwachten die ik graag wil. In ieder geval blijf je grenzen voor jezelf bewaken wat goed voelt. Daarnaast probeer ik echt elke keer te bedenken als ze met onze zoon 'enthousiast ' zijn dat het om hem gaat ipv mij en dat ik hem dat heel erg gun.

Ik herken zelf best wat uit jouw verhaal, vooral de irritaties en het gevoel te hebben alsof er aan je voorbij wordt gegaan. Mij werd (na best wat jaren) duidelijk dat ik eigenlijk gewoon heel graag gezien en geaccepteerd wilde worden door mijn schoonmoeder. Niet alleen als volwaardige moeder, maar ook als goede partner voor haar zoon. Wanneer je dat gevoel niet hebt, ga je zelf op elke slak zout leggen en overal iets achter zoeken. Het is, naar mijn mening, te makkelijk om te zeggen dat de volledige schuld voor jouw gevoel bij haar ligt. Je geeft aan dat je eerder goed hebt aan kunnen geven wat je niet fijn vond, zoals de kusjes. Zou je ook met haar kunnen bespreken hoe je je voelt, waar je bijvoorbeeld onzeker over bent of wat jou raakt? Daarnaast wil ik nog zeggen dat het echt heel normaal is om als familie gelijkenissen te zoeken in je (klein)kind. Ook al is het voor de hele wereld overduidelijk dat jouw baby een kopie van jou is, dan zal een schoonmoeder altijd nog iets vinden waardoor het kindje vooral op haar zoon lijkt. Probeer het anders te bekijken: ze is waarschijnlijk hartstikke trots, zowel op haar kleinkind als op haar zoon die vader is geworden. Dat wil niet zeggen dat jouw gevoel er niet mag zijn! Maar door acties van jouw schoonmoeder in een ander daglicht te bekijken, kan jouw gevoel daarmee ook positief veranderen.

HAHA ik moest even lachen om die laatste zin😂😂😂

Ik zou met je man praten. Ook over het opnemen van je verlof dat je dit doet omdat je schoonmoeder geen respect heeft voor jou als moeder zijnde. Die foto's maken dat is gewoon zo. Het is wel duidelijk dat ze jou niet op de foto wil daar zou ik me bij neerleggen. Maar die neerbuigende opmerkingen en steken onderwater die zou ik terug schieten. Dan maar ruzie waar je man bij is. Zou ook gewoon je kind terugnemen en zeggen kom maar bij mama want je bent mijn baby en je mama is dat gelul van je oma een beetje zat. Je bent niet verplicht je kind af te geven aan ze. Jou kind jou regels en desnoods maar een beste ruzie met de partner erbij. Maar ik zou ook hem zo voor zijn voeten gooien dat hij weinig respect heeft voor jou als moeder zijnde als hij dit alles niet ziet, negeert en het normaal vind.

Ik herken het deels en ben het idd eens met wat je schrijft over de gelijkenissen zoeken en foto's maken dat is hier ook ook echt op het irrratante af, mijn vader zit vaak in Spanje en mijn dochter moest dan percee 100x leuk op de foto Daarnaast zeiden we vaak Hanna lijkt op zichzelf ipv op papa en mama, wij vonden dat ook totaal niet boeiend. Ook schoonmoeder die elke keer oma's meisje roept, waarbij ik elke keer moet slikken en denk nee hoor ze is echt van mij😉... Pick your battles. En zeg vooral wat van de dingen die echt niet kunnen, in ons geval dat ze een hongerleiertje werd genoemd.

Ik vind het lastig, ik heb een hele leuke schoonmoeder en als ik me al deze dingen bij haar voorstel, dan zou ik van allemaal (behalve dat gezoen 🥴) kunnen denken: 'ach kijk ze eens ingenomen zijn met hun kleinkind, wat schattig!'. Ik heb er ook uren aan besteed om mijn nichtje mijn naam te laten zeggen toen ze drie maanden was, gewoon voor de ouwehoer, echt niet uit disrespect voor mijn schoonzusje. (En natuuuurlijk zei ze als eerste 'mama'😉) Foto's van jezelf of jouw kind met jouw kleinkind zijn denk ik ook fantastisch, ik zou oprecht begrijpen dat ze mij dan even vergeten. Hoeveel een baby op hun eigen familie lijkt: zelfde verhaal. Meng jezelf gewoon gezellig in het gesprek! 'Die haarlijn komt bij mij vandaan! En inderdaad, zijn linker neusgat is precies dat van jullie! En kijk nu, zijn oorlel ook!' Dus, wanneer ik me deze Incidentjes voorstel bij mij eigen leuke schoonmoeder zou ik zeggen: kom op, het valt echt wel mee! Maar ik krijg het idee dat jouw schoonmoeder sowieso een beetje een nare vrouw is, dat het ook een beetje de toon is die de muziek maakt en en dat dit misschien niet het eerste is dat voorvalt? Was alles koek en ei voordat je kindje er was?

P.s waar ben je naar op zoek? Suggesties, feedback, herkenning of erkenning voor jouw gevoel?

Zijn linker neusgat🤣

Hoe was jullie relatie met de ouders voordat jullie een kindje kregen? Bij het overgrote deel van je verhaal lees ik nml dingen die veel opa's/oma's, ooms of tantes etc zeggen. Mijn schoonfamilie ziet vooral de gelijkenissen met leden van hun familie, mijn familie ziet vooral trekjes vanuit mijn familie. Dat is wel gewoon een klein beetje hoe het is. Biologisch gezien schijnt dat ook super nuttig te zijn omdat in de tijd dat er nog geen dna testen werden gedaan families niet hoefden te twijfelen of de kinderen wel echt van die papa of mama is. Nu zijn we 1000 jaar verder maar biologie veranderd niet zo snel mee. Ik snap dat het af en toe irritant is, maar t is wat het is. Misschien voelen ze ook jou gereserveerde houding op dit moment en durven ze geen foto's van jou te maken? ( zeg maar iets hoor) ik denk dat je je partner en jezelf vooral een beetje een plezier doet door het los te laten hoe lastig dat ook is en af en toe gewoon maar te denken "ach gekke oma"

He bah wat doet die vrouw naar. Ze zal wel jaloers zijn, daarom zit ze die steken onder water te geven. Heel bijzonder dat vrouwen van die leeftijd nog zo kinderachtig lopen te doen. M'n schoonmoeder was net voordat we trouwden ook echt een heks. Jaloers (m'n man uit m'n arm trekken zodat zij met hem arm in arm kon lopen, echt doe normaal), gemene opmerkingen over mij en zelfs m'n moeder maken, alle dingen benoemen die ik niet goed deed en hoe haar manier goed was, doen alsof ik een klein kind was etc. Zelfs nadat we bij ze op bezoek waren geweest, mij appjes sturen over hoe m'n kleding niet oké was en dat soort dingen. Heel sneaky zodat m'n man het niet hoorde. Alsof ik die appjes niet doorstuurde 😂 Uiteindelijk ben ik geflipt en heeft m'n man eens goed met haar gepraat. Of hij echt het probleem zag weet ik niet, maar hij heeft me een paar keer huilend gezien omdat zijn moeder zo deed. Het is snel daarna goed gekomen. Hopelijk wil jouw man met haar praten. Zelfs al ziet hij het probleem niet, jij voelt je duidelijk niet goed. Hopelijk wordt het snel beter ❤

Mijn schoonmoeder opzich heel lief wel echt een top mens (behalve deze zwangerschap) had dat bij onze eerste dochter ook van vroeger hadden wij dit allemaal niet en deden wij het zo en zo. Tot ik het zat was en zei ja en toen jij het deed was het 30 jaar geleden. Daarna nooit meer zo een opmerking gehad

Bedankt voor jullie reacties. Ik wilde vooral m’n verhaal even kwijt en zien hoe anderen hier tegenaan kijken. Het zijn sws aparte mensen en ik heb nooit veel met gehad omdat ik me ook nooit geaccepteerd gevoeld heb. Ze toonden wel interesse enzo maar of ze nu blij waren met mij als hij schoondochter dat gevoel heb ik nooit gehad. En dit gedrag nu, ik probeer echt om het te laten gaan. Een uurtje of wat door te bijten, maar de realiteit is dat ik er nu nog steeds mee zit en me er rot door voel. En ook omdat ik met mijn man niet erover kan praten (de vorige keer escaleerde al in een flinke ruzie) omdat hij het probleem niet ziet maar ook omdat hij gewoon niet tegen z’n ouders durft te zeggen wat hij vind of als hij hun gedrag niet oké vind. Moeders is nogal een dramageval die anders weer wakker ligt en verdrietig is en daar kan mijn man niet tegen. Maar dat ik er wakker van lig doet er niet toe. Dat ze mij niet moeten is tot daar aan toe maar ik heb nu een zoontje die ik aan zulke mensen moet geven omdat ze opa en oma zijn. En ik vind het echt niet erg als m’n zoontje bij iemand anders ligt hoor. Maar bij hun…. Hij wordt nog net niet uit mijn handen gekeken als gister na z’n voeding nog ligt te slapen bij me en rustig wakker wordt. Hij moet naar haar lachen want dat deed hij ook al bij ons, hij moet eerst oma zeggen. Dan doet die vader mee en zegt als hij dan even bij een tante zit, zo dan kun je tenminste goed naar je oma kijken. En verder is het alleen maar opa, oma en papa. En het irriteert me gewoon, dat bezitterige en jaloerse gedrag. Ik ben zijn mama, doe gewoon normaal tegen mij, betrek mij en toon interesse in wat bijv van mij in mijn zoons uiterlijk kan zitten. Het is net of ze mij mijn kind niet gunt en het vooral bij papa of hun moet zijn. En dan die foto’s, ze maken van elke scheet foto’s. Maar nooit van mij met hem. Het is geen wereldprobleem maar het valt wel op. Het is alles bij elkaar. Ik wil mijn zoontje daar niet heen brengen om ze te laten oppassen. Omdat ik gewoon nu al voel dat zij gaat doen wat zij wil, hoe zij denkt dat goed is (en dat is niet wat ik goed vind, zij refereert aan dingen van 40 jaar terug en zegt de meest stomme dingen als ik dus op verzoek voedt bijvoorbeeld of als hij een paar keer per week in bad gaat) en hem dan wel gaat aflebberen want dan ben ik er niet bij. Dat ouderschapsverlof staat m’n man achter, althans hij vond het prima dat ik die dag koos omdat het ook het minst praktisch was. Maar ik weet niet of hij dat nog steeds vind als z’n moeder daarover gaat lopen janken. En ze gooit haar eigen glazen in want ik ben op deze manier niet van plan even langs te gaan met m’n zoontje en een bakkie te doen zodat zij hem vaker kan zien. Ik voel me er gewoon klote door.

Vervelend dat je je zo voelt. Veel hoort er helaas ook een beetje bij zonder dat ze het vervelend naar jou toe bedoelen. Met een baby vergeet je snel de aangetrouwde kant of überhaupt de ouders. Bij jouw ouders zal het ook misschien ongemerkt omgekeerd zijn. Een foto van jou met de kleine is leuk voor jouw ouders om te hebben, maar voor je schoonouders is met jouw partner simpelweg veel leuker. Betekent niet dat ze jou niet leuk vinden of zien als moeder, maar ze zien zichzelf als ouders van je partner en daar reageren ze van nature meer op als hij de kleine vast heeft. Ook weet iedereen het altijd beter hoe op te voeden etc. Bedenk je bij opmerkingen altijd of ze het echt zo bedoelen of dat het komt door je eigen gevoel. Dat maakt het niet oké dat het gebeurt , maar het relativeert wel. En benoem dan ook gelijk dat je het geen leuke opmerking vindt. Verwacht vooral geen wonderen. Hier kreeg ik continu te horen dat hij zo lijkt op z’n neefje….ik heb 0,0 gelijkenis kunnen ontdekken… en ook bij alles was het waarom ik iets deed want bij z’n neefjes en nichtjes was dat niet nodig en dus voor mijn zoontje ook niet, oftewel ik doe het niet goed als moeder vatte ik het op. Heb toen gewoon gezegd dat ik klaar was met die eeuwige vergelijking. Ze hadden het zelf niet door hoe vaak ze dat deden en letten er nu meer op. Verwacht geen wonderen. Ze kunnen een poging doen om op dingen te letten, maar heel veel dingen gebeuren en worden gezegd zonder er iets mee te bedoelen.

Zijn neus heeft wel gelijkenissen met die van z’n vader. Die heeft niet de meest mooie neus (groot) en z’n moeder heeft dat ook. Dus toen z’n tante gister zei dat mn zoontje een schattig neusje heeft moesten m’n man en ik een beetje lachen. Is ons grapje dat we (ik vooral) hopen dat hij niet die neus krijgt. En dat zei ik gister dus ook…. Steek terug ri m’n schoonmoeder, maar ik was toen al een poosje aan het pruttelen van binnen door hun gedrag.

Vergeet niet dat ze nu vaak langs willen komen omdat je kindje nog zo klein is maar dat wordt ook weer normaler dan staan ze niet meer om de dag op de stoep bij wijze van

Fijn dat je je ervaringen deelt. En idd wat ;onsavontuur zegt.. het word wel wat minder (tenminste hier) daarnaast probeer ik de lange momenten te tackelen door de goede wil aan mijn partner te laten zien en te zeggen joh zullen we vanmiddag rond 15u even een bakkie doen (zijn we daar maximaal 1.5 uur) soms neem ik de hond mee ga ik lopen. Probeer jezelf te 'beschermen' voor wat je voelt. Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel? Soms is het voor mij makkelijker om bijv even tegen mijn partner te zeggen ga jij maar even met de kleine dan heb ik even wat tijd voor mezelf. ( is helemaal niet zo maar daarmee laat ik mn goede wil zien en daarnaast kan ik me daarna niet opnaaien over wat ze naar mij deed) p.s vind dit wel bokkemoeilijk om te doen hoor!