Slaapregressie 4 maand: ik ben op

Inderdaad zou ik zo met je ruilen, haha, zoon van 13 maanden wordt nog 2x wakker s nachts en tot voor kort 3-4x. Maar elke situatie is anders natuurlijk! En ik denk dat velen je verhaal wel herkennen. Misschien trek je het beter als je op dagen meer rust voor jezelf hebt en even niet hoeft te zorgen? Werk je? Alle dagen thuis bij je kind kan heel heftig zijn vind ik. Daarnaast wellicht ook acceptatie. Mijn dochter sliep ook maar max 45 min overdag per keer. Ik had door alle babyslaapboeken het idee dat ik haar mishandelde als het me niet lukte haar langer te laten slapen en gaf mezelf de schuld. Maar dat is natuurlijk nogal overdreven. Het is blijkbaar wat voor je kindje werkt als ze gezond en blij is en goed groeit. Dat streven naar 'het moet langer' loslaten zal denk ik wel helpen. Zo probeer ik ook het 'hij moet doorslapen' los te laten bij mijn zoon (al word ik soms ook gek hoor - vermoeidheid is killing). Misschien heb je iets aan dit artikel. Geen slaaptips maar informatie over baby slaap en ook hoe het cultureel bepaald wordt wat we 'normaal' vinden. https://www.bbc.com/future/article/20220131-the-science-of-safe-and-healthy-baby-sleep Sterkte!

Welkom in de wereld met kinderen 😅 Zeker de eerste jaren heb je gewoon chronisch slaapgebrek en ben je moe. Stel je er op in, en wees blij met de nachten!

Dank je wel voor je reactie! Ik probeer die mindset zeker te hanteren, vergt nog wat werk aan de winkel! Ik werk momenteel 3 dagen per week (volgend jaar weer 4) en dat voelt echt als me-time, die dagen breken de vermoeide sleur gelukkig. Zou alleen fijn zijn als ze op z’n minst 1 dutje goed doet, al is het niet voor mijn rust dan op z’n minst voor die van haarzelf.. Ik snap jouw situatie ook enorm, elke vorm van slapen brengt wel iets zwaars met zich mee idd.. :(

Klinkt heerlijk! Er is hier al maanden dat er zo wordt geslapen overdag (ze is nu 6,5 maand) en snachts is het sinds 4,5 maand ook feest. Zo'n nacht als jij noemt is hier sporadisch, meestal rond 4/5 nog een extra voeding maar helaas ook veel nachten gehad met elk uur wakker, of elke 2u. Helaas is het enige wat je kan nu denk ik accepteren en haar idd vaak genoeg op bed brengen. En in de avond lekker een moment voor jezelf nemen!

Ah, fijn dat je wel werkt. Ja, die mindset... Kinderen hebben is een grote mindfullness training in mijn beleving. In het 'nu' leven, flexibel zijn en controle loslaten 😇

Dit is heel normaal. Je zegt ik zou liever willen dat.. maar dat heb je natuurlijk niet voor het zeggen haha. Gewoon doorzetten zou ik zeggen. De slaapregressie bij 4 maanden duurde hier ongeveer 5 weken. Maar nu is ze bijna 3 en we hebben nog regelmatig dat we 's nachts uren wakker liggen. Het is heftig, maar uiteindelijk komt alles goed. Ik vind het nu juist ook zwaar, nu ze geen middagdutje meet doet en dus dan 07:00/08:00 tot 19:00/20:00 aanstaat. Poetsen kan ik vaak pas echt goed doen als ze 's avonds in bed ligt. Het kan heel zwaar zijn, ik heb ook gebruik gemaakt van opa's en oma's om even tot rust te komen of even samen erop uit te gaan.

Ik bereid me wel voor dat de nachten niet zo zullen blijven, ongetwijfeld dat er nog genoeg gebroken nachten en wellicht voor de langere termijn hier komen. Wij moeten wel soms het speentje doen snachts maar ‘gelukkig’ geen voeding, mocht ze het willen doen we dat natuurlijk wel met liefde. Ik ben ook echt blij dat dat gelukkig flink wat uren opladen zijn, begrijp me niet verkeerd! Overdag zou ik ook weer graag zien dat ze oplaad, niet voor mijn batterij maar voor die van haarzelf. Ik accepteer het gedurende de dag absoluut, dan maar weer naar beneden en spelen of dan maar een slaapje in de wagen. Beter iets dan niets, ik heb het ideaal beeld van 3 slaapjes zeker losgelaten want een kind plak je gewoon niet in een schema. Dat geeft al een hoop rust gelukkig. Ik moet zeggen dat jullie reacties dat ook bieden, soms wil je misschien ook even horen dat je niet de enige bent..

Daar heb je helemaal gelijk in, het vreet nu zelfs m’n genieten op en dat is zonde. Ik maak dit alles maar 1 keer (met dit kindje) mee en dat moet ik wel nu beleven. Jullie reacties zijn misschien ook even wat ik nodig had: ik ben niet alleen

Het is echt: uitzitten, uitzoeken, bijstellen en ondertussen goed voor jezelf zorgen. De draag zak was hier een uitkomt en s’nachts het ledikant terug op onze kamer en zelfs in bed genomen. En hij is er niet verwend mee geraakt ;-) Van de 1 op andere dag was het over. Het heeft bij ons 6 weken geduurd. Wij hebben geen vangnet die even op kon passen, maar heb je die wel: schakel hulp in zodat je overdag even wat kunt slapen. Hier wisselden man en ik om met “nachtdienst”. Degene die door mocht slapen, ging op de logeerkamer met oordoppen in. Acceptatie, acceptatie, lief voor jezelf, je baby en je partner zijn is het motto. Met 8 mnd heb je de volgende slaapregressie (zitten we nu in) en die is hier weer net zo heftig, maar voelt beter te doen omdat we weten hoe ermee te dealen. Je kan het!!!

Oh ik lees dat de nachten wel geslapen wordt! Dat was hier ook zo tot halverwege de regressie ;-) Toen ging meneer het omrollen s’nachts oefenen, maar kon nog niet terug. En dat zo’n 50x per nacht 🥴😬 Overdag veel laten oefenen is dan een tip.

Begrijp me niet verkeerd, maar waarom ben je de hele dag bezig met slapen en spelen? Vindt de kleine het niet leuk om zelf te ontdekken in bijvoorbeeld de box? 1 of 2 speelgoedjes erbij, en lekker laten doen? Kun jij ondertussen de afwas doen of een was aanzetten. Zo doe ik het. Wil je niet in de box? Dan in de wipper met een speelboog erover. Voeten zijn ook super leuk🤪 Tuurlijk ik ben mama, maar ik ben ook mens en ik heb geen kaboutertjes die helpen bij het huishouden. Dus soms mag je oefenen met jezelf te vermaken ☺️ en mopperen mag daarbij, gaatie heel erg huilen is het natuurlijk een ander verhaal. Ik heb er ook nog 1 van bijna 22 mnd rondbanjeren die wel eens aandacht wil, dus soms is het even niet anders. Hier begint de dag bijna altijd voor 5 uur. Vandaag begin ik om 9.15 uur met werken, heb de jongens om 715 uur bij de opvang afgezet. Naar huis, ontbijten, naar de supermarkt, kwarktaart in elkaar geflanst, afgewassen... En nu heb ik nog tijd over🫣😅 en natuurlijk heb ik ze liever zo lang mogelijk thuis voor ik begin met werken, maar soms moet het even zo, zodat je ook nog iets voor jezelf kan doen of het huishouden.

Ik zou met je willen ruilen :)). Hier ook slaapregressie en elke nacht veeeel keer wakker. Maar uiteraard zijn die dagen vermoeiend, zeker als je anders gewend was! Lukt het niet om haar, zeker voor het middagdutje, gewoon lekker bij je te nemen na die 45 min? Of heeft ze echt niet meer nodig? Ik doe dit vaak bij mn zoontje, hij wordt ook bijna altijd na 45 min wakker maar dan installeer ik me gezellig met hem in de zetel. Lunch, drinken, gsm en Netflix erbij :). Hij lijkt altijd heel wakker maar van zodra we in de zetel zitten lacht hij even naar mij (super schattig) en dan valt hij binnen de paar min in slaap, eigenlijk totdat ik hem wakker maak. En hopen dat deze fase snel passeert :)

Daar heb je helemaal gelijk in hoor. Binnen de wakkertijd wissel ik zelf spelen en samen spelen zoveel mogelijk af. In de ochtend kan ze het beste zelf spelen en dan maak ik daar zeker gebruik van voor iets voor mezelf in huishouden of aankleden oid. Gedurende de dag wordt dat moeilijker, met name in de namiddag vind ze het moeilijk zichzelf te vermaken omdat haar spanningsboog door de korte slaapjes dan ook korter wordt. Daar houd ik bij voorbaat rekening mee! Maar ik bedoel vooral met m’n opmerking dat je constant aan staat om met haar bezig te zijn, niet dat ik dat niet wil begrijp me niet verkeerd want ik doe niets liever dan tijd met m’n dochter doorbrengen maar de omslag van hoe het was en nu is valt gewoon best zwaar en het gaat nog genoeg omslaan maar het voelt alsof ik iets verkeerd doe waardoor ze niet meer verder komt dan die 45 minuten en dat vreet aan mee

Ze lijkt het niet nodig te hebben.. ze is zoooo wakker dan ook, wel heeft ze soms een dipje in haar wakkertijd en probeer ik idd lekker op de bank rust in te lassen maar slapen doet ze dan gewoon niet en als ze dan moe wordt begint onrust en kunnen we beter naar boven en het bed proberen, ik daarop in te spelen maar die 45 minuten slaapjes zorgen of dat ze opgeladen is en er tegenaan kan of dat ze toch niet helemaal uitgerust is en er tegen vecht. Ik begrijp wel uit de reacties dat dit nog een fijne vorm van de regressie is moet wel zeggen dat ze ook hier soms snachts ineens brabbelt maar dan speen in en armen omhoog even vasthouden en ze is weer weg. Meestal gebeurd dit rond 5/6 uur.

Ik dacht nu komt er een terror verhaal over elk uur wakker in de nacht. Maar je kindje slaapt door? Ik vind het vrij heftig om te lezen dat je je hierdoor zo moe voelt. Wij hebben vanaf de geboorte hazenslaapjes gehad. Sterker nog: alle slaapjes deed mijn zoontje bovenop mij totdat hij 4 maanden oud was. En pas vanaf 14 maanden sliep hij door van 23.00-07.00. Dus ik denk niet helemaal dat je beseft wat een enorme luxepositie je hebt. En wat maakt dat je niet even kan eten als je kindje wakker is? Zodat je de slaapjes gewoon kan chillen?

Misschien breng ik mijn verhaal wat verkeerd over. Ja de nachten gaan goed, maar ik vertel er niet bij dat ik ook eruit ga voor speentjes etc. Ik beschrijf idd een vermoeidheid, een vermoeidheid die op komt na een uitdaging van een sprong en nu dus een heel kort slaap ritme overdag. Of het terror is, nee maar we kenden anders en ondanks dat m’n dochter tevreden is valt de namiddag zwaar door onvoldoende rust over de hele dag. Ze pakt het niet en ik probeer zoveel mogelijk te helpen te verlengen maar dat doet ze niet. Ja dat valt even zwaar omdat ze overdag heel veel van ons vraagt, iets dat we met liefde geven maar ook voelt alsof we iets verkeerd doen. Het alles bij elkaar maakt me even heel moe ja en dat mag ik ook best even zo voelen vind ik. Nogmaals ik besef echt wel hoe fijn m’n nachten zijn, maar de dagen voelen momenteel gewoon zwaar. Dat kan voor een ander heftig klinken, maar ik kan dat ook gewoon even zo ervaren en dan staat me nog een hele hoop te wachten dat weet ik ook. Maar mag ik even moeite hebben te dealen met een fase/omslagpunt? Ik kom van 0 naar hier, alles is nieuw en alles moet ik ook ontdekken. Mijn kind vraagt wel veel aandacht gedurende de dag terwijl ze wakker is, dat geeft mij minder chill tijd helemaal prima dat is m’n punt ook niet. Ik had m’n topic wellicht anders moeten verwoorden.

Je kan het niet met elkaar vergelijken hé. Misschien heeft zij het op dit moment zwaarder dan jij het ooit hebt gehad. Je hoeft niet altijd alles met elkaar te vergelijken en zeker niet qua vermoeidheid, emoties. Dat is niet te vergelijken.

Mijn eerste dochter sliep vanaf het begin amper overdag en goed in de nacht. Voelde mij daar juist heel blij om! Maar goed. Nu is ze inmiddels bijna 2 jaar en ze doet nog 1 dutje van zo'n 1.5u overdag. De rest van de dag sta je dus "aan". De jongste is nu 6 mnd en slaapt ook goed. Overdag slaapt ze nog 3x. 'S ochtends een powernap van zo'n 30 min. Tussen de middag zo'n 1.5u. En einde middag nog een powernap van zo'n 30 min. Tijdens haar slaapregressie van 4 mnd werd ze 's nachts meerdere keren wakker. Ging midden in de nacht een uur lang brabbelen en was wakker. En overdag sliep ze maar zo'n 20 min per keer, 3x op een dag. Maar omdat ze tussendoor vrolijk en gezellig was, vond ik dat helemaal prima. Weet wel dat de dutjes steeds minder gaan worden ook.. Hopelijk kom je hier snel doorheen.

Dat idd, ik weet dat het niet vanuit verwijtend oogpunt is. Maar misschien is dit voor mij even de druppel op alles wat al geweest is en dat kan je in zo een topic ook niet altijd verwoorden. Op dit moment is deze fase even zwaar dat is het voor mij, misschien valt de fase zelf ook wel heel erg mee maar komt het door wat al geweest is en dat ik daarom nu zelf een dip in alles aan kunnen heb.

Wij hebben ook een zware 4 maanden regressie gehad. Duurde 4 maand. Hij wou alleen maar in de kinderwagen slapen, ook snachts. Maar dan sliep hij wel. Overdag sliep hij met geluk 45 minuten maar meestal 20 minuten. Ik heb nog 2 kinderen dus we liepen echt op onze tenen als hij eindelijk sliep. Ik wou dat ik stukken had kunnen wandelen, maar met nog 2 kinderen gaat dat moeilijk. Ik herken het constant aan staan. Ik merkte ook dat mijn lichaam volledig verstijfde als ik hem weer hoorde. Constant spanning in m'n lichaam. En zo moe inderdaad. Ook alk sliep hij snachts wel. Wij zijn na 4 maanden dingen gaan proberen om hem in zijn eigen bed te laten slapen. Ik weet niet meer wat heeft gewerkt, maar mijn man heeft het voor elkaar gekregen. Daarna ging slapen eigenlijk altijd goed. :) Het is een fase. Je komt hier door heen. Laat je niet gek maken, dit is echt super kut. Maar er komt een einde aan. 💚