Slaapregressie en slaapassociaties

Hmm, ikzelf ben pedagoog en denk dat het belangrijkste is dat het voor jullie werkt. Slaap associaties zijn natuurlijk een ding, maar je kleintje heeft het waarschijnlijk niet nodig dat je tot zijn 18de in slaap wiegt of z'n handje vasthoudt. Alles gaat in fases en geen methode, theorie of boekje past perfect. Ik zou vertrouwen op je moedergevoel en doen wat voor jullie werkt!

Ik weet dat ze dat zeggen maar doe het zelf ook. Ik merk gewoon dat hij in die fases (helaas nu middenin) echt nabijheid nodig heeft. Hij is nog zo klein, ik wil hem dat eigenlijk niet ontnemen als het hem zo goed doet. Ik kijk later wel weer wat ermee gebeurd, maar tot nu toe kwam na een periode van drama ook altijd weer een periode van slapen (zonder de bijbehorende associaties)

Daar ben ik het wel mee eens. Ik probeer heel bewust te variëren in manieren van troosten (ook als iets goed werkt) om te voorkomen dat er een negatieve slaapassociatie ontstaat. Daarom heb ik er ook voor gekozen om onze zoon niet in slaap te wiegen.

Ik ben het er niet mee eens, ik denk dat het belangrijkste is dat je er bent voor je kindje en dat hij/zij dat aanvoelt. In pure hysterie gaat niemand kunnen slapen. Zeker in het begin toen ik mij onzeker en gestresst voelde omtrent slaap heb ik veel steun gehad aan het Instagram account van Lyndsey Hookway. Misschien ook wat voor jou ❤️

Niet mee eens. Wel moet je alert blijven of een methode een gewenning wordt en je het daarmee in stand houdt. Wij gingen naar wiegen, op de kamer blijven, bij ons in bed nemen etc. Dingen die wij voor de 7 maanden nooit deden. Ik denk dat het hem door de fase heen heeft geholpen en hij gaat nu zonder een kik met een glimlach naar bed (tot de volgende fase vrees ik haha)

Mijn eerste was een huil baby die alleen sliep op mijn buik de eerste maanden. Last van reflux en darm krampen maakte op de rug liggen ook vaak pijnlijk. Ik heb zo vaak gehoord van mensen je verwent hem en laat maar gewoon in slaap huilen. Ik ben drie maanden levend matras geweest. Daarna werd het naast me in bed ( was alleen) en uiteindelijk de stap naar de cosleeper. Met vier maanden kon hij naar eigen bedje overdag. Ivm voeding in de nacht nog tijdje cosleeper in de nacht gehad. Sinds dien uiteraard momenten dat je weer even dacht we zijn terug bij af. Paniek kwam daar dan ook bij. Maar dan trooste ik hem op zijn kamertje. Bleef erbij enzo. Sinds 2 jarige leeftijd is dat eigenlijk stabiel. Slaapt als een baby heb ik bij hem pas gezien nadat hij geen baby meer was 🤣 als baby werd hij van het miste wakker. Het gekke is, ik ben verhuisd toen hij net 2 was en vanaf de eerste dag in het nieuwe huis kon ik letterlijk een klopboormachine in de muur zetten de kamer ernaast en sliep hij nog door. Volg je gevoel. Een kindje in paniek gaat niet slapen, een kindje dat zich veilig en geborgen voelt wel. Ik denk tot 1 jaar zeker dat ze dat echt niet voor de lol doen of om een spelletje te spelen. Je merkt als moeder het verschil wel in de manier van huilen en daar pas je het op aan.

Hier net een maand slaapregressie achter de rug. (Ze is 5,5mnd). Veel in slaap gewiegd, mee in bed gepakt, op ons laten slapen. En sinds vorige week werd het ineens beter en ligt ze weer in haar eigen bed, valt makkelijker in slaap. Dus niks overgehouden aan wat we deden

Niet eens met de stelling, ik denk dat het belangrijk is dát je kind slaapt. Hoe je op dat punt komt, is minder belangrijk. Als je vervolgens weer door de periode van slaapregressie heen bent, kan je weer gaan bijschaven aan je bedtijdritueel en slaapassociaties.

Ik ben van mening dat je moet doen wat op dit moment werkt, als dat nu in slaap wiegen is dan is dat zo. Je zoon moet voelen dat je er voor hem bent, als je zo'n angst hebt voor een slaapassociatie ben je meer bezig met wat boekjes zeggen dan wat je zoon en je gevoel je vertelt. Wanneer je zoon weet dat hij niet alleen is als hij het moeilijk heeft en jij komt als hij het nodig heeft, slaapt hij na de slaapregressie veel beter omdat hij weet dat hij veilig is. Dat is in ieder geval mijn overtuiging 🥰

Valt wel mee hoor hoe snel een slaapassociatie ontstaat! Behalve als je echt vaak voeding kan geven. En dan nog: stel dat het ontstaat kun je dat straks ook weer afleren als de fase voorbij is 🥰

Hoe lang duurt zo’n regressie periode ongeveer? Hier 12 maand en vol erin S ochtends vroeg wakker Overdag wel grote slaapjes

2 tot 6 weken. Maar vaak een dag of 4 a 5 op zijn pittigst. Hier ook vol in de slaapregressie. Heel zwaar, maar we houden vol tot de storm weer gaat liggen. Sterkte allemaal!

Dan moet je zeker dit eens lezen: https://liefdevaneenmoeder.nl/flikker-al-die-babyboeken-maar-weg-als-ze-gaan-over-schemas-doorslapen/ Het belangrijkste is dat je je kindje liefdevol in slaap helpt. Zelf in slaap leren vallen en doorslapen komt vanzelf en is een kwestie van hersenontwikkeling. Ook is het na een slaap regressie allemaal weer af te bouwen, en waarschijnlijk ineens niet meer nodig om in slaap te wiegen. Of wel, en dat is helemaal normaal. Ik hoop dat je wat hebt aan de blogs van Mildred Vuijck. Ik wel in ieder geval :D

Dit... Telkens komt de rust weer terug en gaat het in-en doorslapen weer makkerlijker .... Tot de volgende sprong/slaapregressie....

De storm is na een dikke 2 weken gaan liggen, de sprong is voorbij. En de kleine flinke man valt opnieuw helemaal zelfstandig in slaap en slaapt s nachts nu alweer 2 nachten klokje rond. Uiteraard hoop ik dat hij niet meer door te veel van die heftige periodes moet gaan (ijdele hoop, I know!) Maar het heeft me nu wel geleerd dat de rust nadien inderdaad terugkeert. En dat ik tijdens de regressie "mag" doen wat hij op die moment nodig heeft.

Wat een fijn stuk om te lezen en inderdaad hoe het wel voelt. Door vele te focussen op het slapen en goed slapen, door slapen word ik zelf wel echt onzeker. Als ik ook kijk naar hoeveel topics er zijn over slapen hier op het forum is het iets wat veel onzekerheid teweegbrengt. Jammer dat de focus er eigenlijk zo op gelegd wordt. Het is best westers om kinderen meteen goed te willen leren slapen en vooral in bed leggen. Dit stuk geeft ergens wel rust van wat je doet is goed en het komt vanzelf als kind eraan toe is.