Spijt??

Ik denk dat veel moeders dit niet kunnen begrijpen, maar mij overvalt best vaak het gevoel van spijt.. Sinds de geboorte van mijn zoontje heb ik denk ik iedere dag gehuild (ik sta op de wachtlijst voor hulp). Hij huilt heel veel en slaapt heel erg slecht. Ik hou echt van hem, maar vaak denk ik had ik dit maar niet gedaan. Als ik in de tijd had kunnen kijken en zou mezelf zien zitten dan was ik nooit voor een kindje gegaan. Direct hierna voel ik me schuldig en huil ik veel. Maar het gevoel blijft helaas. Ik ben sinds de geboorte van mijn zoon mijn hele leven kwijt. Ik doe zo goed als alles alleen en durf het ook niet met mensen te delen. Ik weet ook dat een groot gedeelte slaapgebrek is. Meestal slaap ik bij elkaar maar 3 uurtjes. Ik sta continu onder spanning en kan niet genieten. Hebben meer moeders dit ervaren? Ik ga beginnen met een slaapcoach en hopelijk gaat dat helpen.