Stiefmoeder die zichzelf ‘verplicht’ en ‘geforceerd’ aanstaande oma noemt..

Wij vinden dat de vriend van mijn schoonmoeder ook “opa” genoemd mag worden. Ik zou niet weten waarom niet. Ook lastig voor een kind denk ik om daar dan weer andere labels aan op te hangen. Je bericht leest een beetje tegenstrijdig naar mijn mening. Aan de ene kant is de band niet goed aan de andere kant geef je aan dat ze in de familie geaccepteerd is, maar dan niet genoeg om haar “oma” te noemen. Denk dat ze gewoon enthousiast is en ik zou zeggen laat het voor nu even los er zijn nog veel meer dingen om je druk over te maken

Mijn ouders zijn gescheiden en hebben beiden nieuwe partners. Wij noemen de partners ook opa en oma, is toch superleuk. Onze dochter heeft dus drie opa’s en drie oma’s (en daarnaast nog overgrootoma’s).

Ik snap eerlijk gezegd niet waarom jullie dat zo'n probleem vinden. Hoe willen jullie dan dat ze genoemd wordt? Stiefoma? Ik zou er zelf niet zo moeilijk over doen, het lijkt me vanzelfsprekend dat de partner van de opa oma genoemd wordt. Dat jullie geen hele goede band hebben is jammer, maar er zijn wel meer ouders die geen goede band hebben met de opa of oma van hun kind. Ik zou me er lekker bij neerleggen, dit is echt geen ruzie waard. Anders vind ik het logisch dat het voor haar overkomt alsof ze niet volledig onderdeel is, van de familie

Hier word de nieuwe vrouw van mijn schoonvader ook oma hoor. En de nieuwe vriend van mijn schoonmoeder ook opa , leuk toch 3 setjes, alleen maar gezellig 😁. Maar wat is nou precies het probleem? Ze doet haar best voor de baby? Leuk toch? En is het nou echt een probleem dat ze oma wil zijn? Ze hoort toch bij je vader en ja geaccepteerd?

Ik zou haar ook lekker oma noemen .. er kunnen nooit genoeg opa’s en oma’s zijn. Mijn broertje heeft geen opa’s en oma’s meer en vind dit echt verschrikkelijk en zou graag iemand “ adopteren “ als opa en oma. En tis en blijft de vrouw van opa. En wat Deem&noa zegt het is voor een kind straks moeilijk om te zeggen wie wel en wie niet opa en oma zijn. Als je er heel veel moeite mee hebt in je altijd zeggen van noem der oma en dan der voornaam bijvoorbeeld als dat iets rust geeft.

Ze hoort er toch bij en om net als hier onder er een andere label aan te plakken is denk voor je kleine straks heel verwarrend. En denk dat je meer kapot door gaat maken. Een extra oma is toch nooit erg, denk dat je het lekker moet laten gaan en de focus op je kleine te hebben.

Ik zou er zelf gewoon in mee gaan. Zit nu in de situatie waarin het nog niet duidelijk is. Dus vanuit mij zal ik de vrouw van mijn vader geen oma noemen, of ze moet er zelf mee komen. Aan de andere kant zal ik de man van mijn moeder wel opa noemen. Maar die relatie is een stuk beter. Mijn vader was ook vreemd gegaan met die vrouw enzo, en mijn band met mijn vader is door alles al wel minder. Maar als ze wel oma genoemd wil worden, dan ga ik daar niet moeilijk over doen. Ik ga dit alleen dus door de mindere band niet vanzelf doen. Nu past zij bijvoorbeeld als niet eens op haar eigen kleinkinderen op en heb ik niet het idee dat ze een echte oma rol daarin vervuld. Dus dan hoeft dat voor mijn kinderen ook niet. Het blijft altijd lastig, maar je moet voor jezelf dus nagaan of je het echt zo vervelend vind dat je het gesprek aan wil gaan om aan te geven dat je haar niet als oma wil aanduiden. Of gewoon er dus geen punt van maken en haar gewoon oma noemen. Succes met de keuze! En misschien kun je nog met je man overleggen hoe hij erin staat? Want het gaat ook om zijn vader.

Hey! Wat een lastige situatie, zulke dingen kunnen erg gevoelig liggen hè? Ik snap dat het wat opdringerig overkomt dat zij zichzelf nu al oma noemt, terwijl jij haar niet ‘oma’ vindt. Aan de andere kant is het misschien wel zo dat ze er niet zo bewust van is dat het een ding is voor jullie, juist omdat de kinderen van je zus haar al oma noemen. Ik zou voor jezelf proberen na te gaan wat maakt dat je het zo vervelend vindt dat ze zichzelf oma noemt, en dan bedenken of je het waard vindt om daarover in gesprek te gaan wat mogelijk verkeerd uitpakt. Een geval van ‘choose your battles’. Je zou misschien kunnen proberen om alleen aan te geven dat jullie er wat moeite mee hebben dat ze vanzelfsprekend ‘oma’ is, om jullie gevoel duidelijk te maken zonder te zeggen dat ze niet ‘oma’ is/mag zijn? Misschien weet ze gewoon niet dat het gevoelig ligt

De nieuwe man van mijn schoonmoeder wordt hier ook opa genoemd. Ook een bewuste keuze hoor, het lijkt me anders voor de kleine zo lastig als hij een ‘ander naampje’ krijgt. En daarnaast is hij ook gewoon net zo veel in het leven als Oma. Ik vind t zelf persoonlijk best hard om geen oma te laten zeggen terwijl ze inmiddels wel onderdeel is van de familie. Maargoed, uiteindelijk is het een keuze die jullie maken hè! Niemand anders

Hey Saab, De vrouw van mijn vader hoort ook tot de groep “oma’s” wat ons betreft. Op zich een prima band: we lopen niet de deur bij elkaar plat, maar verder altijd wel gezellig. Daarnaast zijn mijn vader en stiefmoeder al langer bij elkaar dan mijn eigen ouders (ook een tijdje bij gewoond) , misschien dat het ook een rol speelt. Toen ik zelf vroeger klein was, zijn mijn opa en oma gescheiden en hertrouwd. De nieuwe partners noemden wij Ome (naam) en Tante (naam). Ik vond dat zelf overigens niet vreemd, het was eenmaal zo. Ik zag hun wel als opa en oma, maar we noemden het dus alleen anders. Eigenlijk wel vreemd nu ik het zo schrijf haha. Maar misschien is dat een tussenoplossing? Maar zoals ik je bericht lees, speelt er meer. Het is een fragiele band en wil je wellicht de kool en de geit sparen. Aan de ene kant wil je grenzen aangeven, maar wil je ook niet de band op het spel zetten. Wat de rest van de familie ook vind, zou ik altijd kiezen om je grenzen aan te geven en eerst bij jezelf na te gaan waarom je dit zoveel doet. Heel veel succes !

Ik zie trouwens reacties hoe je haar dan noemt. Als kind noemde ik de vrouw van mijn opa ook nooit oma. Ik sprak haar gewoon aan bij de voornaam. Het was altijd opa en dan de voornaam van haar. Was nooit echt ingewikkeld als kind zijnde, had er ook nooit verwarring door. Alleen als je het uit moest leggen was het ja eigenlijk mijn stiefoma. Maar had daar nooit moeite mee! Dus daarom hoef je het echt niet te laten. Zoals ik aangaf ga ik in eerste instantie het ook zo doen met de vrouw van mijn vader. Of ze moeten aangeven dat zij graag oma genoemd wil worden. Ik vind het dan het niet waard om daar moeilijk over te doen, en dat is vooral de keus of je het gesprek daarin aangaat hoe jullie het anders willen doen of er dus niet moeilijk over doen en gewoon haar ook oma laten zijn.

Maar ja wat is ze dan? Aanhangseloma? Stiefoma? Ze hoort toch bij je vader en dus is ze dan oma ja.... je gaat daar denk ik niet onderuit komen. Of je gaat het zelf aangeven dat je dit dus geen topidee vind, maar dan heb je dus gedoe. Vind je het dat waard? En even omgedraaid wat zou je er van vinden als de banden dan optimaal waren dat je stiefmoeder zichzelf dus geen oma voelt voor jullie kindje, dat is evengoed pijnlijk toch? Ik denk dat zij de banden aan wil halen en geeft.om jullie kindje, misschien voelt ze nu een kans om dingen te helen, een kans om zich te bewijzen

Om in te gaan op dat het voor een kind verwarrend is of wat dan ook: ik ben ook opgegroeid met allemaal verschillende termen voor de partners van mijn opa en oma aan moeders kant. Vrouw van opa is alleen bekend/aanspreekbaar onder voornaam, eerste partner van oma was zelfs oom ‘voornaam’ en de volgende partner ook alleen voornaam. Niet verwarrend geweest en het lag duidelijk gevoelig bij verschillende mensen, daar kan je als buitenstaander gewoon niks van zeggen. Voor mij maakte het geen verschil, mijn ‘oom’ was echt mijn lievelingsopa

Wij hebben iets soortgelijks ondanks dat bij ons de band met de vriendin goed is. Mijn moeder is overleden voordat de kinderen er waren, en voordat ze er waren had mijn vader deze vriendin al. Mijn broer en vrouw willen absoluut niet dat hij kinderen haar oma noemen, wij zijn er iets neutraler in. Onze kinderen hebben 2 opa en oma stellen en een opa en "voornaam" voor nu werkt dat nog, maar ik kan me voorstellen dat er een moment komt dat mijn dochter vragen gaat stellen. Wij hebben overlegd dat we het aan de kinderen laten wat ze willen. Voor veel kinderen hoort bij een opa nu eenmaal een oma, zeker omdat ze er dus meerdere heeft. Geven ze op een gegeven moment aan dat ze haar oma willen noemen vinden wij dat ok. Voor haar is ze ook gewoon een ( veel jongere 🤣😅) oma. Wel leggen we ook uit dat deze oma niet de mama is van mij. Maar dat weten ze ook omdat er een foto van mijn moeder in huis hangt. Dat is oma, mama van mama, die vrouw bij opa is de vrouw van opa, dus mag oma genoemd worden( kort door de bocht)

Hou jezelf voor dat dit niet gaat om hoe jij je hierbij voelt, maar dat het om jullie kind gaat. En hoe meer mensen er van jullie kindje houden, hoe beter. Maak er geen probleem van, het gaat echt nergens over.

Ik ben het eens met de rest.... Ik vind het 'normaal' om haar oma te noemen. Natuurlijk ken ik jullie situatie niet en snap ik niet hoe (slecht) de band is (aangezien je zegt dat het door merg en been gaat vermoed ik vrij slecht). Maar waarom zou ze zich geen oma mogen noemen? Ze is de vriendin van je schoonvader. Zelf zou ik er sowieso geen punt van maken, dus dan niks zeggen (mocht ik je mening delen). Wat boeit het? Je kan je energie beter aan leuke dingen besteden :)!

Wij noemen de nieuwe man van mijn (helaas overleden) schoonmoeder 'bonusopa', is dat misschien een idee?

Hier ook een stiefoma in beeld die nog niet zo lang in de familie is. Ik zie haar daarom (nog) niet als de oma van ons kind, maar laat de aanspreekvorm aan haar. Waar zij zich prettig bij voelt. Als dat oma is, ben ik blij dat mijn kind een extra oma heeft. Het is het niet waard om over te beginnen, zeker niet als de band pas net herstelt. Ook vind ik het niet overkomen dat je haar accepteert. En ik herken dat gevoel goed. Ik heb nieuwe partners van mijn ouders eerder ook niet geaccepteerd. Maar ze zijn er wel. En daar heb je het mee te doen...

Ik snap het wel. Misschien kun je leven met oma + voornaam? En anders is het pech voor haar!

Mijn stiefouders werden echt opa en oma voor mijn gevoel en we noemen/noemden hen ook zo. Maar nu mijn moeder een nieuwe vriend heeft vind ik het zelf lastiger. Hij voelt niet als een ouder van mij. Hij noemt mijn kinderen een beetje zijn kleinkinderen. Dat vind ik soms lastig maar dat ligt aan mij. Hij is echt een hele lieve man, ook met mijn kinderen maar moet gewoon nog wennen aan de situatie. Voor mijn kinderen is het een stuk makkelijker, die noemen hem gewoon bij zijn naam. Mijn jongste dochter noemt hem “beetje opa”. Ik laat het bij hun. Hoe hij zichzelf wil noemen laat ik ook lekker bij hem.