u of jij

Ik ben opgevoed met u en mijn man met jij. Ik sta achter mijn man en vind u inderdaad afstandelijk. Vind ook dat je het merkt aan de band. Het is niet zo dat wij meer zijn of belangrijker als hun. Hun zijn even veel als ons. En respect naar je ouders toe houd iets heel anders in dat u te zeggen. En toch ben ik opgevoed met u maar zou dat zelf niet willen voor mijn kids.😊

Jij, sowieso!

Wij willen als jij aangesproken worden. Ik denk zelfs dat mijn ouders als jij willen worden aangesproken door mijn kinderen. Ik zal hem wel aanleren om u te zeggen tegen (onbekende) ouderen (75+ zeg maar).

Jij,

Gewoon jij, u is zo ouderwets naar mijn mening. Wel u tegen vreemden (is de bedoeling) zeggen.

Ik vind u inderdaad ook heel afstandelijk. Bij mijn zwanger en schoonzus moeten de kinderen u zeggen, maar blijft echt voelen alsof ze het tegen een vreemde hebben. Mag ik een snoepje van u? Nee, vind het eerlijk gezegd niks.

Absoluut met jij/je. Wat je al aangeeft, u voelt zo afstandelijk en vind ik eigenlijk ook niet meer van deze tijd. Ik heb mijn ouders ook altijd net jij/je aangesproken. Enkel mijn opa’s en oma’s met u. Het is ook maar net wat je hebt meegekregen, maar ons kindje mag lekker je zeggen☺️

Jij. Sowieso. We zitten echt in een tijdperk waar zelfs steeds meer bedrijven jij-bedrijven zijn geworden, en dat ze dus ook jij en je tegen klanten zeggen, intern tegen elkaar, tegen de bazen en in hun externe communicatie. Laat staan naar je ouders toe. Vind ik gewoon absurd. Doet me een beetje denken aan de films waar kinderen 'sir' moeten zeggen tegen de vader 😅😅

Gewoon je/jij maar wel op een respectvolle manier. Accepteer dus geen "hé jij, ik wil drinken" maar wel "wil je met me puzzel maken?" Tis maar net hoe je het gebruikt. Ben sowieso voorstander van de hele "u" cultuur afschaffen... Zelf wil ik ook gewoon met je/jij aangesproken worden door mensen dus als iemand met u begint vraag ik altijd of ze je/jij willen gebruiken 🙈😂

Inderdaad, ik werkte als klantenservice bij bol.com daar moesten we aanspreken met je en jij want je weet niet meteen wie aan de andere kant zit. Vaak echt bij oudere klanten begonnen we wel met U als we dat zagen of als klanten vroegen of we met U woude aanspreken dit deden we ook bij belgen. Vond dit best gek in het begin maar het wend. Nu zeg ik al gauw geen U meer 🙈

Absoluut ‘jij’. Ik vind ‘u’ echt ontzettend afstandelijk en liefdeloos. Zou het vreselijk vinden als mijn kind me zo zou noemen! Ik vind het ook echt altijd heel raar als ik een kind ‘u’ hoor zeggen tegen zijn ouders. Alsof je daarmee respect afdwingt.. respect gaat echt om andere zaken in mijn ogen. Ik ben wel Nederlands overigens; kan me voorstellen dat het in België anders is.

Jij, ik mag geneens u zeggen tegen familie dan kijken ze me gek aan😂 vrienden van mij moesten u tegen hun ouders zeggen en dat waren nare mensen dus dat beeld heb ik er gelijk bij

Zeker jij! Als een kind u zegt tegen zijn ouders krijg ik echt kortsluiting in mijn hoofd. Voelt zo afstandelijk!

Sowieso jij!

Sowieso jij/je. Ik vind het gelijkwaardiger en liefdervoller. Respect hebben hangt niet af van u zeggen af.

Tegen ons zeggen ze jij of je ook tegen hun opa en oma gewoon jij... Tegen mijn oma zeiden ze wel u, maar dat was ook meer dat ik tegen mijn oma u zei

Ik moest altijd u zeggen, mijn man jij. Ik ga absoluut voor jij.

Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn zoontje u tegen mij zou zeggen. Het is mijn kind, mijn alles echt niet dat hij u hoeft te zeggen. Netzoals naar zijn opa’s en oma’s en andere familieleden, allemaal lekker jij en je het is immers je eigen familie!

Je en jij. Respect dwing je niet af door u te zeggen, maar door opvoeding. En u is daar in mijn wereld alleen een onderdeel van in contact met onbekenden of andere volwassenen die niet nabij zijn. Maar zeker niet tegen je eigen ouders, dat voelt wat mij betreft veel te afstandelijk.

Jij. Wij zijn allebei opgevoed met "jij" en dan idd wat hierboven eerder genoemd is wel altijd respectvol praten tegen je ouders, niet alsof je met een vriendje/vriendinnetje praat.