Verlatingsangst

Ik heb (nog) geen kindje, maar als ik het zo lees denk ik: ach ze is nog maar zeven maanden. Waarom zou een kleintje nu al zelfstandig moeten zijn? Blijkbaar heeft ze nu behoefte aan contact en nabijheid, een stukje veiligheid. Dan zou ik haar dat bieden, ze kan nog niet relativeren. Op de eigen kamer slapen komt wel als ze daar aan toe is. Dat is hoe ik erin sta en het zou doen als mijn kleintje is geboren 😊

Haar bieden wat ze nodig heeft, de nabijheid. Midden kun je haar ledikantje bij jullie op de kamer zetten tijdelijk of met een matras bij haar op de kamer slapen. Verder veel kiekeboe spelen en kort uit zicht lopen overdag, zodat ze gaat leren dat je altijd weer terug komt. Met laten huilen geef je het signaal af dat je er niet voor je kindje bent als er iets is, dat voelt voor haar waarschijnlijk erg onveilig. Het wordt vanzelf beter en dan kun je weer proberen op haar eigen kamer. Succes!♥️

Dat ben ik helemaal met je eens hoor. Ergens is het ook heerlijk om haar bij me te hebben en om me zo nodig te voelen. Ze mag me altijd roepen als ze me nodig heeft, daar ben ik mama voor. Maaaaaaaaaar dat neemt niet weg dat ze eerst dik 2 maanden ruim 12 uur achter elkaar sliep op haar eigen kamer zonder wakker te worden en dat dit wel erg wennen is weer, ik heb het gevoel dat we een flinke stap terug doen. En papa en mama moeten helaas ook werken dus een paar uurtjes slaap zijn erg hard nodig.

Ik begrijp je, ik denk alleen niet dat die ontwikkeling lineair is. Probeer te denken als een stap opzij ipv een stap terug, misschien geeft dat je wat ruimte in de keuze om je kindje weer even bij je te houden? Ik hoop dat jullie snel beter slapen!

Dit verhaal klinkt echt als onze zoon van 10 maanden. Overdag slaapt hij prima en gaat het ook prima. Maar ‘s nachts en ‘s avonds niet willen slapen en in paniek.. we weten het echt niet meer..

Die generatie, vind het echt sneu als ze dan dingen zeggen “houd het maar een nachtje vol, dan stopt ze vanzelf”. We hebben hier soortgelijke periodes gehad dat verlatingsangst een rol speelde. Wees blij dat ze in jullie bed wel de hele nacht doorslaapt, die van ons ging de acrobaat uithangen 😂. Gaat vanzelf over en zorg lekker ervoor dat jullie allemaal kunnen slapen. De kleine heeft het nodig en dit is de enige manier om aan te geven dat ze jullie nodig heeft. Negeren en uithuilen zou ook echt slecht voelen voor mij, maar goed: ieder zijn ding.

Oef dat is wel heel ouderwets advies en werkt juist averechts. Je leert dan dat de verlatingsangst terecht is, want je komt blijkbaar niet meer terug. Deze fase duurde hier best lang (maand of 3), maar ook gewoon nadat hij wakker werd in eigen bed bij ons gelegd. Van de een op de andere nacht sliep hij weer door in eigen bed….sindsdien wil hij niet eens meer bij ons in bed slapen 🙈

Zelfs de bedenker van de cry it out (laten huilen) methode beschrijft in zijn boek dat je deze methode NIET moet toepassen als het gaat om verlatingsangst. Dan is laten huilen van bange baby zeer schadelijk. Niks mis met tijdelijk in jullie bed of op jullie kamer. En dan weer stapje voor stapje wennen op haar eigen kamer, bijv tijdens dutjes overdag, of terwijl je er tijdelijk zelf naast slaapt op een matras en steeds een stukje verder ligt/zit. En wie weet heeft ze opeens weer een ontwikkeling doorgemaakt en begrijpt ze dat jullie er nog zijn. Veel kiekeboe spelen kan daarbij helpen

Ik snap dat het als een flinke stap terug voelt. Echter hebben jullie echt heel veel geluk gehad met die twee maanden! Genoeg kindjes die dit zelfs met een jaar nog niet kunnen. Dat neemt uiteraard niet weg dat het nu veel slaap scheelt. Op zich voor jullie wel een voordeel dat je weet dat ze het dus wel kan. Dus als de tijd daar is en ze er weer klaar voor is, hopelijk lukt het haar dan weer. En voor nu krijg je misschien meer slaap als je wel de nabijheid biedt?... En ondertussen lekker stiekem genieten van al dat geknuffel 🥰 Er is weinig aan te veranderen helaas, behalve een mindset. Hopelijk maakt ze snel weer de switch! Succes! ♥️

Ons zoontje (4) heeft dat ook wel eens met periodes. Dan wil hij graag in het bed van papa en mama slapen. We leggen hem er dan in en leggen hem later weer in z’n eigen bedje als wij gaan slapen. Nu jullie kindje nog zo jong is en als jullie zelf ook kunnen slapen zou ik zeggen even geborgenheid geven en dat slapen in hun eigen bedje komt zeker weer goed hoor!! Anders zou bijv een leuk nachtlampje, muziekdoosje of nieuwe knuffel kunnen helpen om weer in hun eigen bedje te gaan slapen. Je eigen gevoel volgen 🍀

Er gaan nog heel veel periodes/redenen komen waardoor jullie kindje niet gaat doorslapen. Als samen slapen zorgt voor de meeste slaap, lekker samen slapen!

Ik heb hier het consultatiebureau over gesproken en zij zegt mij dat ze denkt dat dit een aangewende gewoonte is bij onze zoon. Nou daar ben ik het écht niet mee eens. Hij sliep altijd gewoon prima door in zn eigen kamer. Vanmiddag belt ze mij hierover