Verscheurd door verdriet, onmogelijke keuze

Wat een moeilijke en lastige beslissing die veel pijn doet😞 maar eerlijk gezegd denk ik dat je zelf het antwoord al geeft en diep van binnen hoe moeilijk ook weet wat de juiste keuze is

Ik zou een honden gedragstherapeute inschakelen en vragen om langs te komen voor advies.

Hi! Wat een lastige situatie. Heb je nagedacht over evt training voor je hond? Waarom reageert hij/zij zo op een kindje? Heb hier zelf geen verstand van maar weet dat er wel trainingen bestaan. Kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken of dat mogelijk is. Sterkte!

Je vond voelt het ook hè, de stress hierom. Heb je niet iemand in je omgeving waar je je hond bij kan plaatsen? Ik weet wat het is, had er 2 toen mijn 1e dochtertje geboren werd. Ook echt mijn kindjes. Deze zijn inmiddels afgelopen maanden overleden, waren 11&12 jaar. Ik vertrouwde ze 100% bij mij dochter. Maar hoeveel ik ook van ze hield, de plaats van de honden werd echt ingenomen door mijn dochter. Dus ik weet dat het hartverscheurend is deze keus. Maar ik denk dat je het antwoord diep van binnen al wel weet.

Hoi, ik heb 10 jaar een hond gehad en nu 2 jaar ben ook opgegroeid met honden. Niet weg doen. Geef het de tijd. Laat ze niet alleen. Maar ik denk dat de hond jou spanning en (frustratie voelt) ..probeer relaxt te worden. Je straalt veel uit al denk je van niet. Negatieve gedachtens voelen die honden ook. Probeer vanaf morgen positief te zijn. Laat smorgens jullie kindje even ruiken aan de hond, geef lekkers. Geef de hond een knuffel en houd ze even apart of onder toezicht. Als de hond nerveus heen en weer loopt negeer het. Wanneer rustig geef koekje. Ze heeft rustige en fijne momenten beloon die dan, Niet weg doen… De hond voelt jullie energie. Mijn hond die ik nu heb deed er ook 4 maand over om relaxt te zijn. Ik laat ze niet alleen zonder toezicht maar heb nu zelfs bereikt dat ik smorgens de hond groet met mijn dochter en ze krijgt dan een kusje 👅🤨 Het heeft tijd nodig. Straal vertrouwen uit en wees beiden de lijder. Laat die hondentrainers… want echt julkie kindje (hond) voelt jullie frustratie en onzekerheid ❤️❤️❤️ Zet hem op vanaf morgen vroeg. Eerst jullie jij en je partner dan jullie kindje en dan de hond. Jullie zijn de baas. 👏🏼

Bedoelde laat de hond even ruiken aan jullie kindje. Geef desnoods een plas of poepluier laat deze rond slingeren.

ik denk dat een fijn stressloos huis vinden ook liefde voor je hond kan zijn. Een gouden mandje. Zelf op ander level ervaring mee, ik zorgde met mn vriend voor de hond van mn schoonvader toen ik zwanger bleek. Het was duidelijk dat de hond niet bij ons kon komen (Roemeense straathond ook met trauma, gewoon nee) Hwt was ook duidelijk dat mn schoonvader niet voor de hond kon zorgen.. met heel veel zorg een superfijn plekje voor haar gevonden op een landje bij een bekende van de familie. Het was jammer maar ze heeft het écht goed, misschien wel beter. Het zoeken naar een heel goed plekje kan echt heel liefdevol zijn, je hoeft het niet te overhaasten.

Dit zou ik doen! Wij hebben goede ervaringen met Animals Faith https://www.animalsfaith.nl/ Nog 1 keer er alles aan doen om het te laten werken. En anders helaas de conclusie moeten trekken dat het voor jullie hond beter is om in een huis te wonen zonder kinderen. Want zoals het nu gaat is het super stressvol voor hem. Dat gun je hem ook niet, zoals ik het lees.

Hele moeilijke situatie en ook vermoeiend om zo bezig te zijn in huis met de hond en baby. Heeft jouw hond soms een logeer adresje waar het wel ontspannen is? De keuze om zo’n angstige hond over te plaatste is een hele heftige want waarschijnlijk wordt die dan nog meer getraumatiseerd.. dus als je een logeer adresje hebt waar die wat vaker kan verblijven of langzaam naar toe kan groeien zou dat voor de hond denk ik fijn zijn.

Mijn vriendin heeft dezelfde situatie gehad en uiteindelijk begon de hond te grommen en agressie te vertonen richting haar kind. Herplaatsing was toen niet meer mogelijk omdat ze al agressief werd en zo gestrest was dat de professional zei dat het onmogelijk was om dat nog te trainen. Ik zou zsm een professional laten meekijken om erger dan Herplaatsing te voorkomen.

Misschien is het ook net omdat ze gescheiden worden dat jullie hond het als stresserend ervaart omdat hij jullie dochter dan misschien meer als 'een bedreiging' ervaart. Wij hebben zelf een Duitse herder, en hebben van in het begin onze hond en baby aan elkaar laten snuffelen en laten wennen. Ze zijn uiteraard nooit alleen, maar de onze ligt ook niet rustig te slapen als onze zoon hevig aan het spelen is 😅 Zowel de hond als je dochter moeten wennen aan een leven samen, en in het begin ligt een baby stil, maar nu ze kunnen stappen of kuipen is het weer een aanpassing natuurlijk...

Kind en hond alleen laten is natuurlijk iets wat (hopelijk) geen enkel baasje doet hoe lief de hond ook is. Wat bij ons helpt is dat wij echt een hoek hebben voor de honden. Daar staan benches een mand en hun voer en drinkbakken. Deze hoek is afgeschermd met een hek waardoor ze echt hun eigen plekje hebben. Onze zoon hebben we geleerd dat hij daar nooit mag komen en dat het echt het plekje van de honden is. Op die manier kunnen ze zichzelf altijd terugtrekken. Onze zoon wordt bijna 2 en merk nu pas dat onze honden wat relaxter met hem om kunnen gaan. Hij voert dagelijks zijn eten aan de honden. Zijn wij niet blij mee maar de honden wel natuurlijk…. Gooit een balletje met ze.

Ik zou het niet moeilijk vinden. Als het misgaat, is het voor je dochter namelijk niet meer te herstellen en zit zij net de littekens of erger. Een dier blijft een dier.

Ik vind dit een beetje zielig voor de hond, zéker omdat jullie voor een tweede willen gaan. De hond is 8 jaar, tegen de tijd dat de jongste 3 jaar is, is hij al hoogbejaard. Je kunt de hond op een site als verhuisdieren plaatsen, zodat je hopelijk zelf een match vindt. En er zijn meer van zulke sites. Tot die tijd kun je kalmerende medicatie van de dierenarts overwegen (niet het soort waar ze 'verlamd' van raken terwijl ze van binnen nog steeds bang zijn). Ik had in jouw situatie denk ik het plan voor een tweede kindje uitgesteld, omdat m'n dieren inderdaad ook echt m'n kinderen zijn, en met 1-2 jaar kruipt je dochter niet meer rond en heeft ze geleerd kalm te blijven in de buurt van de hond en afstand te houden. Maar als jullie een tweede kindje écht niet willen, dan is het niet eerlijk om de hond als één grote stressbal daar nog jaren te hebben zitten. En ja, je voelt je dan schuldig en dat snap ik. Het voelt misschien alsof je je hond 'verraad', maar als zij hond eenmaal een nieuw plekje heeft, dan is die weer gelukkig! Hoe mooi is dat. Er zijn meer mensen die weten hoe ze met rugzak-honden om moeten gaan, daar ben je gelukkig niet de enige in. Een nieuw adresje kan alleen wel lastig zijn, ik zou gewoon morgen gelijk op zoek gaan en het dan een half jaar ofzo de tijd geven tot je het perfecte adres hebt gevonden. Maar volgens mij weet je diep van binnen ook wel dat dat voor de hond het fijnst is, ook al voelt het voor jou niet als de beste oplossing, want jij moet je hond gaan missen. Maar als je een fijn nieuw adres hebt en een dochter die door het hele huis mag kruipen en lawaai mag maken wanneer ze wil en straks ook met een tweede erbij, dan weet je dat je het juiste gedaan hebt. Ohja, maar ik zou wel de dierenarts vragen voor iets écht kalmerends, ja. Supplementen doen niet zoveel, zoals je al schreef. En je voelt je schuldig, maar soms loopt het leven voor een hondje zo. M'n moeder heeft meerdere rugzak-hondjes uit het asiel. Eentje die uit de broodfok kwam, herplaatst was, en toen overleed het nieuwe baasje en dat heeft het hondje en paar dagen bij in huis gezeten omdat niemand wist dat die dood was. En ander hondje was in beslag genomen wegens mishandeling, maar het asiel gegaan, geadopteerd, na twee maanden weer teruggebracht naar het asiel want te bang en te grote rugzak, toen bij m'n moeder terecht gekomen en nu dolgelukkig. Dus jouw hond heeft gewoon ook een wat langer verhaal tot hij bij z'n forever home terecht komt en daar is niets mis mee.

Ik sluit me hierbij aan. Als je zoiets probeert heb je inderdaad alles op alles gezet. Wel een heel moeilijke keuze. Krijg al tranen in m’n ogen bij het idee. Veel mensen onderschatten denk ik toch dat een huisdier onderdeel is van het gezin. Hartverscheurend!

Ik lees nergens of er al een hondentherepeut is langsgeweest? Het kan voor een “leek” nog best lastig zijn om een hond te lezen. Mogelijk heeft deze hond ook een trauma. Ik zou het oneerlijk vinden om een hond in huis te hebben, waarvan je weet dat hij niet met kinderen kan. Vervolgens 1 of meerdere kinderen te krijgen en de hond weg te doen. Hoe lastig het ook is, heb je alles geprobeerd om de hond nog een kans te geven? Nooit die 2 alleen laten, dat kan met geen enkele hond vind ik.

Deze vind ik mooi. Probeer een veilige plrek voor je homd te crieëren een bench zodat hij zichzelf ferug kan trekken en wat afgesloten zit, maar toch nog kan kijken. Je kindje laten helpen in de verzorging en de voederbakken laten vullen, af en toe een snoepje aan de hond laten geven. Misschien dat de hond zo merkt dat het kindje ook een baasje is en hem verzorgt? Wat bedoel je met je kindje in de serre en enkel in de woonkamer als de hond uit wandelen is? Dit lijk me geen goed idee? Zo is je hond de baas in de woonkamer en zal hij je kindje als indringer in zijn plek zien. Je hond mag niet de baas van een kamer zijn. En zoals anderen al schreven. Je hond voelt jouw energie. Jij bevestigt zijn angst rondom je kindje. Hij mag stress hebben en angstig zijn, hij zal het moeten ervaren om erover te raken. Als je hem beschermt en weghoudt van je kindje toon je hem dat het inderdaad gevaarlijk was. Ik zou dus je kindje laten helpen bij de verzorging van de hond. Haar af en toe een snoepje in de buurt van de hond laten leggen of een speeltje voor de hond. En ze minder van elkaar scheiden (als je eebii bent natuurlijk). Laat de hond zien dat er niets stressvol is en ze evengoed zijn baasje is. Maar geef hem een grote bench in de woonkamer waar je dochter niet in mag zodat hij zich daar kan terugtrekken.

Oja en is er misschien een plek in huis waar je hond rustig alleen kan zijn? Denk aan een bijkeuken. Hoe gaat buiten wandelen met je hond en kinderwagen?

Geef het tijd en geef de hond een eigen, veilige plek waar je dochtertje niet mag komen. Bij ons is de regel: de mand is van de hond en niet voor het kind. Ook niet als die lief wil knuffelen met de hond. Je zegt dat je nu je kindje in de serre laat spelen en de hond in de woonkamer. Kan je dat niet omdraaien? De hond een eigen plek in de serre en een (trap)hekje ertussen als afscheiding? Of juist in de serre een mooie kinderspeelhoek maken voor je dochtertje. Even kijken wat het meest praktisch is ook voor jou qua in de gaten houden van je dochtertje. En verder tijd maken om met je hond te gaan trainen (leuke hersenspelletjes bijv) of lange wandelingen, zodat die op een andere manier jullie volle aandacht krijgt. Dus ook niet de kinderwagen dan meenemen, echt 1 op 1. Onze hond en zoontje gaan super goed samen. Zijn echt Jut en Jul. Maar zelfs wij merken dat die 1 op 1 aandacht met de hond echt nodig is. Ze kreeg hiervoor alle aandacht, dat is nu gewoon anders. Gelukkig kan ze goed delen, maar ze geniet nu nog meer van de momentje 1 op 1!

Helemaal mee eens. Better safe than sorry!