Voorkomen van eenkennigheid

Gaat ze straks naar de opvang? Dat helpt denk ik wel

Opa en oma (en eventueel andere mensen) moeten heel veel langskomen. Tenminste, hier kan kind prima met mensen die hij heel regelmatig ziet (en waar hij dan ook leuk contact mee heeft of mee kan spelen). Verder is kind qua karakter ook verlegen, maar bij vaste gezichten bloeit hij helemaal op 😊

Onze ouders namen mij en m'n broer overal mee naartoe als zij bv een feestje hadden. Dan waren we er eerst gewoon bij, bij alle grote mensen en dan gingen we daar later in bed. Ook liet ze ons in de supermarkt altijd perse iets vragen aan iemand die daar werkte. Dan moesten we vragen waar de melk stond ofzo, terwijl m'n moeder dan gewoon haar rondje boodschappen deed. Vreselijk vond ik het hahaha maar denk wel dat dat heeft geholpen. Die laatste waren we natuurlijk al een paar jaar maar denk dat het wel heeft geholpen, wij zijn/waren allebei erg sociaal en niet eenkennig.

Eenkennigheid is heel normaal hè?! Hoort bij een goede hechting. Het is niet leuk misschien maar voor haar relaties nu en later wel belangrijk.

Ikzelf zou het belangrijker vinden om te luisteren naar de signalen van mijn kind en haar grenzen niet over te gaan door ze tegen haar wil vanalles laten doen om die eenkennigheid maar te voorkomen. Eigenlijk kan je het daarmee alleen maar verergeren. Óf ze leert dat haar grenzen en ongemak er kennelijk niet toe doen en dat die overschreden mogen worden. Dat zou ik helemaal niet willen. Ik geloof dat je het beste voor hebt met je dochter, maar laat haar lekker de wereld ontdekken vanuit een veilige positie, wetende dat ze altijd bij je mag terugkeren.

Wij hebben ons zoontje als baby door veel mensen laten vasthouden; opa's, oma's, ooms en tantes, collega's, noem maar op. Geen vreemden natuurlijk, alleen mensen die wij vertrouwden. Hij gaat ook naar de opvang sinds hij 3 maanden was. Nieuwe situaties vindt hij spannend, wat natuurlijk logisch is, en dan zie ik wel dat hij iets meer behoefte heeft aan ons als ouders. Dan laten we op een bepaalde manier weten dat we er voor hem zijn en uiteindelijk komt hij vanzelf wel los en gaat hij zijn gangetje.

Onze dochter gaat 2 dagen naar de opvang en we nemen haar vanaf het begin overal mee naartoe. Geen idee of het helpt, maar tot nu toe nog nooit iets van eenkennigheid gezien (1 jaar).

Eenkennigheid hoort wel bij de ontwikkeling 😊 Mijn zoontje is elke week een dag bij beide oma’s, waardoor hij daar helemaal zichzelf is! Ook bij familieleden die hij minstens 1x per twee weken ziet is hij ook op zijn gemak. Mensen die hij minder ziet zie ik verschil in zijn gedrag. Is hij een stuk verlegener en klampt hij zich meer aan mij vast.

Veel langs op bezoek terwijl je er wel bij bent en dan af en toe wat uurtjes weg gaan. De omgeving moet wel leuk zijn, dus er moet absoluut leuk speelgoed aanwezig zijn, waar het kindje naar uit kan kijken, dus bij voorkeur iets wat het thuis niet heeft. Maar veilige hechting is sowieso de basis. Mijn kindje heeft 0 problemen met bij de oma's of opvang achtergelaten te worden, maar is in de eerste 8 maanden slechts een handvol keren zonder mij geweest.

Mijn dochter haast nooit eenkennig geweest en heeft veel vertrouwen in anderen. Terwijl we juist geen familie in de buurt hebben en eigenlijk nooit bezoek krijgen. Pas met 18 maanden met opvang begonnen... Oja en we slapen ook samen dus echt 24/7 samen geweest die eerste 18 maanden 🙈 Hier heeft juist het intense contact met ons voor (zelf)vertrouwen gezorgd (of toeval? Maar wij zijn zelf zeer introvert haha). We zijn ook wel veel naar speelgroepjes en andere activiteiten met kindjes (speeltuin, zwembad, muziekles) geweest. Maar altijd was ik (of papa) er bij. Ik liet haar op zo'n plek zelf de boel verkennen zodra ze kon rollen/tijgeren, en nog steeds ben ik veel aanwezig maar wel op een afstandje 😊

Ik lees net dat kindje van TS wel nog heeeel klein is. Als kleine baby is ze haast nooit door iemand anders dan ons vastgehouden. En ondanks dat oma's echt mega ver weg wonen, heeft ze er een prima band mee zodra we ze eens zien. Dat hoeft dus echt niet samen te hangen met vasthouden op babyleeftijd.

Mijn dochter was extreem eenkennig in haar eerste levensjaar. Ondanks veel bezoek, overal mee naar toe geweest, je kunt niet alles voorkomen. Hier had ze het echt met fases. Het hoort erbij. Ik vond het soms mega pittig maar denk maar zo veilig hechting staat voorop. Elke baby is anders.

Ik heb 3 kinderen. 2 zijn nooit eenkennig geweest. En 1 was extreem eenkennig tot hij 4 jaar was. En ik heb bij alle 3 hetzelfde gedaan.Het is wel het karakter van je kind.