Waarom ben ik zo down? Newborn 11 dagen…

Ik had dit ook! Schijnt super normaal te zijn. Ik had echt anxiety in de kraamweken…. Ik had continu een zenuwachtig gevoel en vond niks leuk. Genieten was echt onmogelijk leek wel! Gelukkig is het allemaal goedgekomen en het waren écht de hormonen. Er verandert ook zo veel ineens! Dus no worries hoor ♥️ Mocht het veeel erger worden en lang aanhouden dan zou ik wel even hulp inschakelen.

Wat goed dat je dit topic hebt geopend. Ja, het gaat over en je zal ervan gaan genieten. Bij mij duurde dit ongeveer 4 weken. Je moet heel erg wennen aan de nieuwe situatie. Ik had ook best wel wat beangstigende gedachten in de eerste 4 weken, het is ongelooflijk wat hormonen kunnen doen. Ik heb een keer al mn duistere gedachten opgeschreven en toen gezegd: dit zijn gedachten, dit is niet hoe het echt is. Ik vond het ook vreselijk als iedereen tegen me zei: geniet ervan. Op ieder felicitatiekaartje staat het en ik voelde me alleen maar meer schuldig dat ik niet genoot. Pas als je het erover hebt met andere moeders, komt naar boven dat veel moeders geen roze wolk voelen tijdens die eerste weken. Dus ja, het wordt beter, je gaat ervan genieten ❤️

Hormonen? Ik had in week 5 een absolute dip. Ik dacht; neem haar gewoon mee en laat me alleen 😬. Liefde mag groeien. Zeker met een nieuw kindje. Als je je zorgen maakt; trek aan de bel bij je huisarts. Die roze wolk is zó ontzettend overrated. De echte liefde kwam bij mij pas na een maand of 2 echt opzetten en groeit nu na 1,5 jaar nog elke dag meer en meer. 💖 Liefde en een dikke knuffel voor jou! ❤️

Dit kan normaal zijn, maar ook het begin van een postnatale depressie. Bespreek dit met je verloskundige en huisarts. Zij kunnen jou beter dan wij en zij kunnen goed inschatten of hulp noodzakelijk of wenselijk is. De baby tijd is zwaar, een beetje hulp kan dus nooit kwaad. Mijn advies zou daarom zijn vraag om hulp, je kan het altijd weer stopzetten als het snel goed gaat met je.

Gefeliciteerd met de geboorte van je kindje! In de kraamweek voelde ik mij zo trots en sterk, maar de weken erna (onze zoon was een huilbaby) voelde ik mij ontzettend onzeker en angstig. Ik heb uiteindelijk wel hulp gezocht. Nu was de situatie wel anders maar ik zou zeker om hulp vragen, al is het een eenmalig gesprek met de verloskundige of huisarts!

Waarom je zo down bent? Omdat je pas 11 dagen geleden bevallen bent, je hormonen als een wilde door je lijf gieren, je nu de verantwoordelijkheid draagt voor een hummeltje wat elke 2-3u voeding etc nodig heeft en je niet normaal kunt slapen laat staan bijslapen van de enorme inspanning van zwangerschap en bevalling. Je moet wennen aan het moeder zijn en de nieuwe dynamiek thuis die er ineens is zonder pauze. Deze tijd gaat echt voorbij. Heel goed dat je het uitspreekt en deelt want ik denk dat heel veel mama’s dit herkennen. Het wordt echt beter maar deze verandering kost veel energie en tijd ❤️

Dit zou precies mijn reactie zijn..! Maar weet ook dat het down voelen er echt bij kan horen en dat Heeeeel veel mama's dit hebben! Ik had bij mijn eerste ook echt geen roze wolk.. dacht het zal wel aan mij liggen. Was blij te lezen op dit forum dat ik niet de enige was/ben! Maar houd het wel in de gaten want bij mij was dat het begin van een post nantale depressie. Mocht je vragen hebben mag je me ook altijd een pb sturen!

Achhhhh ♥️ dit doet me wat om te lezen. Ik was op dag 8/9/10 ineens zooooo down en angstig. En ineens zo bang dat het postnatale depressie werd. Het waren hormonen. Hormonen zijn gigantisch heftig en als je bedenkt wat we allemaal meemaken ineens zo en een stortvloed aan hormonen die veranderen. Het ging weer over! Ben lief voor jezelf. Gun jezelf de tijd en probeer te denken; dit gaat over. Hormonen zijn niet fijn. En praat erover. Dit hielp zo bij mij. Het is echt normaal. Echt! Veel praten en lief zijn voor jezelf.

Moeder worden is een aardverschuiving. Met name de eerste weken (en ook wel maanden) zijn erg intens door de sterke hormonen die je hebt. Dit ebt langzaam weg. De bijbehorend onrust en stemmingswisselingen die veel vrouwen ervaren, ook. Als het je heel erg belemmert kun je de huisarts bellen en vragen om een paar gesprekken met de praktijkondersteuner. (POH GGZ). Of als het erger wordt in plaats van minder. Probeer geduldig te zijn voor jezelf en je baby en niet teveel te verwachten. Je doet je best en niet alles kan perfect zijn. Het komt goed. Liefs

Wat vervelend dat je je zo voelt. Als je wil kan je dit ook met verloskundige (die mag je gewoon nog bellen) of huisarts bespreken. Een kindje is een grote verandering, je hormonen van de leg en je hebt zwaar slaapgebrek. Dit kan erg pittig zijn.

Aahw!! Had ik ook hoor. Was heel de dag ook aan het janken. Lang leve de kraamtranen en hormonen. Voelde me ook heel eenzaam. Eigenlijk bijna alsof de wereld verging. Hoop dat je je beseft dat heel je wereld op de kop staat en veranderd met komst van zoon kleine. Deze gevoelens kunnen heel normaal zijn het moet alleen niet steeds erger worden en te lang duren want dan heb je kans dat je tegen een postnatale depressie aan zit. Trek dan aub optijd aan de bel. Genieten en zien wat voor moois je op de wereld hebt gezet komt echt wel hoor. Mijn zoontje is nu 11 maanden en ben helemaal gek van em en kan me niet voorstellen dat ook ik mij zo heb gevoeld. Die roze ☁️ is echt niet zo vanzelfsprekend hoor. Maar daar rust nog een behoorlijk taboe op ben ik bang. Je kan dit!! En neem de tijd om even goed te landen! 🍀

Hoe gaat het met je?

Dit gebeurt volgens mij bij iedereen. De eerste week heb je veel mensen om je heen, de kraamzorg en natuurlijk de adrenaline van de bevalling. Na een week voel je jezelf pas echt landen. Maak je niet druk en houd in je achterhoofd dat dit overgaat 🤍 als je hulp nodig hebt, kun je ook een vrouwencoach inschakelen via je verloskundigenpraktijk

Hi, wat een lieve reacties allemaal! Ik voel me nog steeds een beetje hetzelfde, al merk ik dat het ook heel erg afhangt van hoe de kleine het doet. Afgelopen dagen waren heel zwaar, hij heeft ontzettend veel gehuild (krijsen) en we konden hem niet stil krijgen. Met de handen in het haar…. Dit heeft ervoor gezorgd dat deze gevoelens nog erger waren. Ik heb er vandaag over gesproken met de verloskundige. Niet zozeer over mijn gevoelens maar ook meer over mijn ontzettende faalangst en het alles perfect willen doen. Zij heeft wel een beetje wat kunnen relativeren gelukkig. Hopelijk gaat het komende dagen iets beter!

Gefeliciteerd met de geboorte van je kindje! Dit klinkt als de welbekende babyblues, door de hormonen in je lijf kun je je inderdaad zo voelen. Ik heb dit de eerste weken ook heel erg gehad, ging steeds wat beter. Let goed op jezelf dat je er niet te lang in blijft hangen, anders kan het wijzen op een postnatale depressie. Je kan altijd naar de huisarts of verloskundige gaan als je nu of na een tijdje denkt dat je er aan toe bent. Komt goed😘