Wat is zwaarder? Van 0 naar 1 kind of van 1 naar 2 kids

Ik vond van 0 naar 1 inderdaad zwaarder dan van 1 naar 2. Kindje 2 gaat gewoon lekker mee met alles en je weet zoveel meer. Ik vind dat dat het wel makkelijker maakt

Van 0 naar 1 was echt mega pittig voor ons. Kind met een karakter. Van 1 naar 2 was een eitje. 2 keer zo druk klopt ook niet echt. Of je nou 1 of 2 boterhammen smeert maakt toch niet uit. Wij hebben er inmiddels 3 en ik vind 3 makkelijker dan 1 terwijl we een tijdje 3 onder de 3 hadden. Maar het ligt ook echt aan het karakter van je kind. Als je een huilbaby krijgt doe je die er niet even bij. Inmiddels zijn de meiden 3.5, 2, en 9 maanden. De 2 oudste hebben echt ontzettend veel aan elkaar. Spelen veel samen en dezelfde interesses.

Naar 2 is makkelijker dan naar 1 ja. Maar ik heb dan ook wel hele makkelijke kinderen 😅

Het is heel erg anders! Van 0 naar 1 vond ik zwaar op de manier dat ik geen tijd meer had voor mijn eigen dingen ineens. Mijn eerste dochter was een verschrikkelijke slaper, vaak oververmoeid en huilen. Gelukkig werd het na 2jaar beter. Maarrrrr toen ze 2,5 was, werden haar zusjes geboren. Van 1 naar 3 vond ik heftig op een andere manier. Ik was gewend aan de hele dag aanstaan, maar dit was een ander niveau plus opnieuw gebroken nachten. Ik besefte me dat 1 kind eigenlijk heel makkelijk was, makkelijk praten achteraf 😅 maar zo ervaar ik het wel. 1 kind is makkelijk, 2/3 kinderen is chaos. Dus voor mij ligt het aan de mate van vrijheid die ik had met 1 kind ten opzichte van 3. Even naar de speeltuin of boodschappen doen is een hele onderneming.

Ik vond van 1 naar 2 zoveel heftiger dan van 0 naar 1. Van 0 tot 1 was wennen maar niet zwaar. Ze schelen elkaar net geen 2,5 jaar. Ik heb 2 makkelijke kinderen (sliepen al snel de nacht door) maar vooral het schuldgevoel vind ik verschrikkelijk. De oudste die opeens minder aandacht krijgt (aandacht verdelen), schuldgevoelens naar de jongste want die krijgt niet zoveel aandacht als de oudste heeft gehad. Het is nog 'lastiger' weggaan en oppas krijgen.

100% 1 naar 2. Je hebt zoveel minder rustmomenten overdag omdat er altijd wel eentje wakker is. Je moet je aandacht verdelen, wat ik heel moeilijk vind. Van 0 naar 1 was easy, maar dat ligt ook heel erg aan jezelf en je kindje denk ik

Van 1 naar 2 vond ik echt een aardverschuiving. Heb me er zo op verkeken 😵‍💫 Ze schelen maar 1j9m.

Ik vond van 1 naar 2 echt veel lastiger. De aandacht moet ineens worden verdeeld, je hebt ineens niet eindeloos de tijd om een slaapje te laten slagen bijvoorbeeld. Dit ging bij mij weer gepaard met enorm schuldgevoel want je moet steeds balanceren en kan dus beide kinderen niet 100% goed doen. Ze moeten vaak op elkaar wachten en dat gaat regelmatig ook gepaard met gejengel. En dan tot slot dat je nog echt veel minder tijd voor jezelf hebt. Maar ik denk dat het er helemaal aan ligt hoeveel leeftijdsverschil er is. Bij ons schelen de oudste 2 precies twee jaar.

Allebei wel. De eerste weet je hoe je leven dan veranderd. Maar bij 2 krijg je echt geen rust meer, vond ik. Gewoon net leven zorgen zegmaar

Sowieso van 1 naar 2, omdat er dan echt altijd iemand is die iets van je wil😅 als de een op bed ligt wil de ander aandacht en zo ben je altijd bezig.

Allebei op hun eigen manier. Van 0 naar 1 geestelijk denk ik zwaarder, er komt zoveel op je af. Van 1 naar 2 ben je lichamelijk vooral drukker. Mijn dochter was 2 jaar en 9 maand toen mijn zoontje werd geboren. Nu zijn ze bijna 4 en net 2 en we zijn bezig voor nummer 3 🫣

Ik kan me hier zo niks bij voorstellen he, mijn dochter van 14mnd is echt een met karakter, was heel lang een huilbaby en kan er nu nog steeds wat van, slaapt behoorlijk slecht vaak en de sprongen en regressies zijn heftig.. ik kan me hier een 2e dus echt niet in het plaatje bij passen 🥺

Overgang is inderdaad anders. Je zit inderdaad al in een ritme maar lichamelijk is het wel zwaarder. Ik heb er nu 4 😅🤭

Ik denk dat het afhangt van het leeftijdsverschil tussen kinderen en het karakter. Persoonlijk vond ik de tijd van onze oudste behoorlijk pittig. En nu mag ik ervaren dat het leven met een baby ook relaxed kan zijn.

Ik vond van 0 naar 1 echt een eitje, je kunt met een paar aanpassingen het leven blijven leiden wat je voorheen deed. Van 1 naar 2: geweldig leuk maar echt veel heftiger omdat je bijna altijd wel met een van de 2 bezig bent. Je splitst dan ook vaker op voor m’n gevoel.

Van 1 naar 2 vond ik pittiger. Maar ligt denk ik ook aan het leeftijdsverschil. Momenteel sta ik continue politieagent te spelen en moet ik uitkijken dat mijn jongste geen slachtoffer wordt van mijn oudste. Met 1 kind was alles vrij sereen 🤣

Van 0 naar 1 vond ik zwaar, van 1 naar 2 vond ik echt een eitje, we doen onze baby er gewoon naast… Ik had me op het ergste voorbereid, maar het valt ons 100% mee!

Ik denk dat als onze jongste een betere slaper was geweest ik 100% de overgang van 1 naar 2 minder pittig vond. Maar onze jongste wordt in maart twee en we hebben zoveel slechte nachten nog steeds. Vriend en ik lopen op ons tandvlees… Dus om die reden vind in van 1 naar 2 minstens zo pittig. Ik ben nog nooit zo langdurig zo moe geweest als nu.

Als mijn oudste zoals mijn jongste was geweest betwijfel ik of er een tweede was gekomen. Begrijp me niet verkeerd, de jongste is een heerlijk en fantastisch ventje ❤️ ik kan niet zonder hem. Maar de heisa die we al achter onze rug hebben qua slaap en stress rondom eten…

Sowieso van 1 naar 2, geen twijfel. Dan houdt je eigen leven, voor jezelf zeg maar, echt even op te bestaan, inclusief rust en überhaupt mogelijkheid om goed voor jezelf te zorgen. Vooral als je met twee hele jonge kinderen (bij mij schelen ze 2,5jaar) alleen bent, vind ik echt - nog steeds - de hel. 😅