Weinig oogcontact en wil niet geknuffeld worden

Maak je je enorme zorgen omdat je bang bent dat hij autisme heeft of omdat je geen fysieke band kan opbouwen? Of beide? Als je je zorgen maakt is het goed dat je ergens aanklopt voor verder advies, maar het hoeft nog niks te betekenen. Er zijn genoeg kinderen zonder autisme die over het algemeen niet graag fysiek contact hebben en kinderen die maar kort oogcontact maken omdat ze telkens hun aandacht op iets anders vestigen. Maar het kan altijd. Daarvoor is het goed dat je verder gaat met je zorgen, want het gaat natuurlijk wel verder dan minder oogcontact maken en niet graag vastgepakt worden.

Oh meid Laat die labels en google en het cb aub los Je kindje is 18 maanden! Die is nog vollop in ontwikkeling Mijn zus ( verstandelijk beperkt en zwaar autistisch plakt juist helemaal aan je vast en wilt ‘alleen maar’ fysiek contact ) Het zegt echt he le maal niks! Onze dochter ( 15mnd ) wilt niks van mn man weten ( haar papa dus ) en alleen ‘ik’ kan het goed doen Het zijn fases.. komt echt wel goed en laat je zoontje gewoon lekker zijn eigen ontwikkelingen doormaken Klein voorbeeldje : Onze dochter ‘bijt’ op haar hand als ik nee zeg tegen haar. Het maakt mij ‘boos’ omdat ik denk ‘waarom doe je dit’ Als mijn man nee zegt doet ze dat niet. Nu ik niet meer reageer op haar bijtacties is de ook gestopt ermee. Kinderen voelen dondersgoed aan hoe ze onder je huid kunnen zitten.. Ik zou echt even 3x zuchten en het gewoon allemaal laten gebeuren.. Sterkte🌹

Ik maak me om beide zorgen. En ben het met je eens dat ik verder moet met m’n zorgen, omdat er iets niet goed voelt. Dank voor je reactie.

Hier een positieve ervaring. Ons zoontje houdt/hield ook niet van knuffelen en maakt ook wel oogcontact maar niet heel lang. Dit deed hij tot hij iets ouder dan 2 jaar was. Hij is nu bijna 2,5 jaar en komt nu zelf af en toe voor een knuffel en pakt ineens soms mijn arm vast en drukt zich er tegenaan om te 'plakken'. Het oogcontact doet hij nu ook iets langer met meer interactie. Wie weet komt het dus nog.

Hieronder wordt gezegd dat het een fase kan zijn en het niks hoeft te betekenen, en dat kon ook absoluut het geval zijn. Maar ik ben van mening dat als je je zo’n grote zorgen maakt het zeker aangeraden is om advies te vragen. Al is het maar om gerustgesteld te worden. Ik kan me inbeelden dat het voor jou moeilijk is om zelf die knop om te draaien naar ‘het is waarschijnlijk een fase’ als je aangeeft dat het niet goed voelt.

Ik heb zelf op het cb gewerkt en in zou het aan hen voorleggen.. Zij (verpleegkundige of orthopedagoog) kunnen hem en jullie samen ook observeren tijdens spel etc,evt op kinderdagverblijf ook observeren, en hebben verstand van zaken en kunnen op die manier aansluitende adviezen geven. Je kan ook het kdv eens vragen wat zij zien, dan heb je weer meer info vanuit een andere hoek.

Dankjewel! Ik hoop zo dat dit ook bij ons nog komt.. maakte jij je ook zorgen toen het allemaal niet zo lukte?

Dankjewel. Heb ik gedaan. Deze week nog een afspraak dat ze bij ons thuis komen observeren. Vind het ontzettend spannend.

Nee ik heb mij niet zo'n zorgen gemaakt. Mijn gevoel zei ook niet dat er echt iets aan de hand was. Dus als jij je echt zorgen maakt, gewoon aankaarten. Ze kunnen er altijd naar kijken.

Goed van je, ze zijn er om je te helpen en ook te kijken naar wat er goed gaat en hoe je dat kan versterken/ uitvergroten. Succes!

Dus iemand moet het advies advies van experts met jaren training gebaseerd op vele decennia onderzoek negeren omdat jij drie ervaringen hebt?

Oh meid Ik ga verder niet in discussie Mijn ervaringen met het cb zijn dusdanig slecht omdat mn eigen dochter in het zh is beland bij de kinderarts door dat geweldige ‘cb advies’ Waarom moet aan alles gelijk een label geplakt worden? Laat kinderen gewoon zichzelf ontwikkelen Ieder doet dat op zijn of haar eigen manier Maar goed Ga verder niet in discussie😘

Er moet dan ook niet meteen een label geplakt worden, hé. Mensen mogen zich toch zorgen maken als ze het gevoel hebben dat iets niet klopt en ze dingen herkennen van bv. ASS? Oprechte bedenking. Geen kritiek.

Je moet je ook niet blind staren op het advies van het CB, maar als TS zorgen heeft lijkt me dit een goede eerste stap Als moeder voel je vaak goed aan of het normaal ontwikkelen is

Goed dat je een afspraak hebt gemaakt! Uiteindelijk toch de beste manier om je zorgen aan de kant te schuiven. Van hier misschien een hoopgevende ervaring: ons mannetje is ook niet zo'n knuffelkont en wilde steeds weg om te spelen en ontdekken. Maar intussen is hij 22 maanden oud en sinds ongeveer een maandje wil hij ineens veel vaker uit zichzelf op schoot, en bij het naar bed gaan krijgen papa en mama nu ineens hele dikke knuffels. Het duurt meestal niet heel lang, maar het is absoluut al veel meer dan een paar maanden terug. Dus het commentaar dat het allemaal fases zijn herken ik wel. :)

Herkenbaar. Onze dochter houdt ook niet van knuffelen. Oogcontact is er maar heel kort. Ik maak me zelf geen zorgen in ons geval, wel iets om in de gaten te blijven houden. Wel mis ik het knuffelen erg. Mijn nichtje van een jaar ouder is echt een knuffellaar ook bij mij, zou dit zo graag met onz eigen meisje hebben. Ze kont wel voor een knuffel maar na 1 seconde is ze weer weg. Stilzitten doet ze niet aan, boekjes proberen we ook vaak maar daar ook geen rust voor. Heb zelf aan het begin slechte ervaring met cb maar bu een nieuwe prettige verpleegkundige die erg fijn is (speelt medisch van alles dus ook extra huisbezoek en hulp gevraagd op andere gebieden). Ben benieuwd wat er uit komt.Ben benieuwd of en wat het cb voor jullie kan betekenen!

Bedankt voor je reactie. Fijn om te horen dat er kinderen zijn die toch nog gaan knuffelen. Dat geeft me weer hoop.

Dankjewel. Ik mis het knuffelen ook heel erg en het doet me dagelijks zeer. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!

Hoi mama. Hoe is het nu met je zoon. Ik was even benieuwd