Wel/niet verwennen baby?

Goed dat je hier over nadenkt! Wij hebben altijd aangehouden dat je tot 6 maanden sowieso niet kan verwennen. Mijn ervaring met de 1e is dat je heel snel merkt wanneer ze echt verdriet hebben en huilen en wanneer ze je in de maling nemen waar je bij staat. Je hebt nu helemaal niets aan dit antwoord, maar vertrouw straks op je eigen gevoel. Je voelt het echt aan.

Mijn kindje is ruim 15 maanden en heb zelfs nu niet het idee dat ik haar echt kan verwennen. Misschien met taart en koekjes maar niet met knuffels of speeltijd. Ze heeft tot ongeveer 7 maanden alle slaapjes bij ons op de kamer gedaan in de cosleeper. Daarna langzame overgang naar dutjes overdag in haar kamertje en s nachts bij ons. Toen de nacht beginnen in haar kamer en vanaf de 2e helft van de nacht (dus ongeveer 4.00 uur) als ze wakker werd bij mij in bed (vaak hand in hand met mij). Toen ze 11 maanden was, zijn we verhuisd en vanaf dat moment slaapt ze enkel en alleen in haar eigen kamer. Is nooit strijd geweest. Het grote bed is voor borstvoeding en daarna spelen en knuffelen. Maar ik mis haar soms zo! Haar lijfje tegen me aan. Denk dat ík verwend ben geworden ;) We volgen haar gedrag verder, moe is slapen, speels is spelen, komt ze naar ons toe dan knuffelen we gewoon. Ze is altijd een goede en makkelijke eter geweest. Wij bepalen wel helemaal wat ze eet maar zij bepaalt hoeveel. Nu heeft ze even een fase dat ze weinig avondeten wil en dan krijgt ze nog wel gewoon yoghurt. Ze begint wat dramatische buien te krijgen dus wie weet gaat het vanaf nu wel over verwennen, maar dat zijn we dan wel weer. Wij zijn zelf vrij bazig dus als zij daar boos over wordt, mag dat ook.

Dit is ook onze ervaring. Wij hebben de 6 maanden grens ook aangehouden, maar het verschilt per baby wanneer ze gaan testen met huilen en een eigen willetje gaan krijgen. Mijn jongste van bijna 7 maanden heeft dat nog helemaal niet nu, dus die wordt gewoon altijd opgepakt als ze huilt. Wat ze overigens bijna niet doet, dus dat maakt het ook makkelijker. Ik heb het neppe huiltje bij m’n oudste (is al een peuter) niet altijd gelijk door, maar dan zegt mijn partner het wel even. Hij is beter in huiltjes herkennen dan ik.

Pfoe, het is en blijft een lastige soms hoor. Ik ben zelf groot voorstander van het bieden van geborgenheid en nabijheid. Ik denk ook echt dat je een baby niet kunt verwennen, maar wel laten wennen (aan bepaald gedrag). Het is en blijft telkens observeren en aanvoelen…. Heeft m’n kind nu geborgenheid en nabijheid nodig of zijn we in een gedragspatroon beland waar ik niet (of wel) prettig bij voel. Als voorbeeld: ik laat mijn dochter niet huilen. Op een bepaald moment kon ze zelf moeilijk inslapen en bleef ik haar wiegen. In eerste instantie had ze dit ook echt nodig denk ik, maar ik begon te merken dat ze op een andere manier ging huilen, meer ging jengelend. Ik ben toen voor mezelf gaan bepalen wat voor mij acceptabel jengelen was. Bleek dat ze toen gewoon opeens zelf in kon slapen! Als ik de verandering in jengelen niet had opgemerkt was ik ongetwijfeld blijven wiegen en had ik zo (voor mij) ongewenst gedrag aan kunnen leren…

Het gaat erom dat heel jonge kindjes de link nog niet kunnen leggen tussen gedrag en de reactie van ouders. Hierdoor kunnen ze ook moeilijk “gewenst gedrag” vertonen, omdat ze ook nog niet snappen dat huilen leidt tot oppakken. Er komt een moment dat die actie/reactie klik gemaakt wordt bij een kindje. Dat is vaak het moment waarop je wat meer kunt gaan “spelen” met het aanleren van gewenst gedrag. Dat wil niet zeggen dat je moet gaan laten huilen, maar het is wel mogelijk om gedrag om te buigen, omdat je kindje dan beter gaat begrijpen wat je doet als reactie op gedrag.

Om te checken of je kindje er al aan toe is om “actie/reactie” te begrijpen kun je bijvoorbeeld een speeltje laten zien en achter je rug verstoppen. Een kindje die hier al aan toe is zal naar het speeltje op zoek gaan ☺️

Ik denk dat het ook per kindje en het karakter wat bij hem of haar hoort verschilt. Een voorbeeld van mijn eigen ervaring. Wanneer ik mijn zoon in zijn bedje legde en hij ging huilen, dan bleef hij net zo lang huilen tot ik hem uit de kamer bracht. Zodra ik weer 1 stap had gezet in zijn eigen kamer begon hij te huilen. Toen ik dit door had, en dat had ik niet gelijk, dacht ik jij kleine dondersteen. Hij wist heel goed wat er gebeurde. Toen was hij 3.5 maand, Hahah. Maar kinderen verwennen tot 6 maanden kan niet snel. Wel kan een baby een gewoonte aanleren om bijvoorbeeld in slaap te vallen.

Lees French Children don’t throw food eens. Hier vanaf 3 a 4 maanden soms laten huilen. Ik hou niet van “plakken”, dus heb relatief zoontje weinig gedragen en geknuffeld. Tuurlijk als hij verdriet had wel, maar hij heeft vooral veel op speelkleed en babynestje gelegen. Hier nooit bij ons in bed, maar altijd in eigen bed. Behalve als hij heel ziek is. Wel krijgt hij altijd als hij thuis is volledige aandacht en staat er geen TV’s aan en liggen onze telefoons boven. Die komen pas beneden als hij slaapt. Zoontje is nu 21 maanden en slaapt erg gemakkelijk en overal. Is ook maar net waar je je kind aan laat wennen en aanleg. Kindjes die alleen potjes eten, who cares! Worden ze prima groot op. En als ze jaar zijn gaan ze vanzelf wel wat andere dingen uitproberen.

Onze dochter is 10 maanden en groeit op met oma in huis ook. Daarnaast gaat ze alle dagen mee naar mijn werk als gastouder. Ze krijgt dus alle aandacht. Ze is een echte knuffelkont en laat heel duidelijk merken wanneer ze dat wil. Daar tegen over staat ook dat ze heel goed zelfstandig kan spelen. Zelfstandig slapen kan ze niet.. Hoeft ook niet. Dat moet ze nog haar leven lang. Laat haar nu maar lekker bij ons slapen 😍😍 Of je kinderen kunt verwennen.. Ja dat denk ik wel. Door bij elke kik alles uit je handen te laten vallen en ze in alles hun zin te geven.

Ik ben van mening dat je nooit kan verwennen qua liefde, aandacht en knuffels. Wel qua kindjes hun zin geven. Maar dit is echt pas vanaf een bepaalde leeftijd. Mijn zoontje is nu 14 maanden en merk echt dat ik grenzen moet stellen. Dat hij televisie wil kijken of 24/7 bananen wil eten… ja dat kan gewoon niet altijd. Dan is het huilen. Qua liefde geef ik hem alles, onbeperkt. Qua slapen zijn we rond 10 maanden gaan slaaptrainen want het werd een beetje te gek. Ongewenst gedrag is ook snel weer afgeleerd. Mijn zoontje was laatst heel ziek en toen heb ik hem veel vastgehouden, ook ‘s nachts. Toen wilde hij ineens midden in de nacht in onze armen slapen (slaapassociatie). Dat hebben we dus weer moeten afleren.

Er is een verschil tussen verwennen en gewennen

Ik merkte vanaf 4,5 maand dat mijn dochter me ging ‘bespelen’. Vooral dat ze een beetje ging jammeren in bed en dat ze dan keihard lachte als ik de kamer inkwam. Best vroeg dus!

Ik denk dat je in heel erg veel dingen jouw kind moet volgen. Die tijdlijnen, goede adviezen en schema's die je van tevoren ziet kloppen namelijk niet altijd met wat jouw kind (al) kan en waar hij klaar voor is. Je gaat dat samen uitzoeken. Je kunt bij een kleine baby niks afdwingen, dus als jouw plan bijvoorbeeld is om hem meteen op z'n eigen kamertje te laten slapen, dan is er ook een kans dat het helemaal niet werkt voor jullie en je toch nog aanpassingen moet maken. Soms omdat je kind het niet snapt en ook soms omdat dat voor jou als ouder even makkelijker is. Zo had ik na een half jaar amper geslapen te hebben liever dat m'n baby op mij in slaap viel, dan dat ik het urenlange gevecht met hem aan moest om hem per se 'wakker' in bed te leggen (zoals dan wordt 'geadviseerd'). Daar was hij tot op 11 maanden trouwens ook helemaal niet klaar voor en nu doet hij het ineens uit zichzelf zonder morren. Dus staar jezelf niet dood op wat je zou moeten doen en wat jouw kindje (al) zou moeten kunnen. Ze gaan allemaal op hun eigen manier en tempo en je gaat daar als ouder op jouw manier mee om. Je leert je kind vanzelf kennen:)

Er is een verschil tussen verwennen en gewennen. Gemiddeld(alles bestaat uit gemiddelden er is geen vaste lijn) gezien kunnen ze vanaf een maand of 6 doorkrijgen hoe ze reacties kunnen uitlokken. Maar verwennen is ook iets persoonlijks. Mijn dochter vanb13 maanden slaapt savonds bij mij, in haar ledikant kan ze niet slapen, dan is het krijsen. Overdag kan ze het wel. Dit is gewoon een stukje gewenning en volgens anderen verwenning, maar ik zie het niet als verwennen, maar als fijn samen slapen en geborgenheid geven. Aan de borst in slaap vallen noem ik ook niet verwennen maar geborgenheid. Maar ze krijgt echt niet altijd haar zin. Als ze dan gaat huilen omdat ze iets wilt dat ze niet krijgt dan krijgt ze een knuffel van me en zeg ik je mag boos zijn en het er niet mee eens zijn, maar je krijgt ... mijn telefoon bijvoorbeeld.... niet. Knuffels krijgt ze zoveel ze wilt maar ik heb wel gestimuleerd om zelf te kunnen spelen, zonder haar ooit te laten huilen. Juist door geborgenheid te geven en in de buurt te zijn en haar even alleen op het kleed neerleggen zolang zij het leuk vond en goed letten op signalen, heb ik een dochter dat heerlijk zelfstandig kan spelen en tussendoor wel voor een knuffel komt en zo nu en dan graag heeft dat je erbij zit of samen stoeien. Dus ja wat noem je verwennen xD

Ik vraag me dan af of dit bespelen is, of dat ze gewoon blij is dat je er weer bent! Ik zou dat zo zien ipv bespelen. Ik pak mijn zoon altijd op als hij huilt en niet rustig lijkt te worden. Maar probeer wel ook elk slaapje of hij zelfstandig in slaap wil vallen met alleen een aai over de bol. Hij is nu bijna 5 mnd en het lukt vaker en vaker.

Onze eerste wordt binnenkort geboren en ik ben vrij zeker dat wij de onze wel een beetje zullen ‘verwennen’ volgend anderen. Ze zal in een co-sleeper bij ons op de kamer liggen en ze gaat pas in een eigen kamertje slapen als ze zelf aangeeft daar nood aan te hebben. Zo deden vrienden van ons het en met 6 maanden merkten ze dat het moment daar was en dat is vlot gegaan. Dus wij gaan ook het ritme van ons kleintje daarin volgen. Wil die een jaar lang bij ons op de kamer, dan is dat maar zo 😅 en qua knuffelen en geborgenheid geven denk ik dat dat niet onder verwennen valt, maar er zullen zeker van mening zijn dat dat wel zo is. Denk dat verwennen meer gaat over dat je je baby altijd zijn zin geeft. En dag kun je pas doen op het moment dat je kleine doorkrijgt dat hun gedrag jou kan beïnvloeden en dat zal bij elk kindje op een ander moment gebeuren.

Mijn zoontje is 6.5 maand en ik vind nog steeds dat ik hem niet kan verwennen. Ik pak hem wanneer hij huilt. Hij slaapt in zijn eigen kamer en bedje sinds 3 maanden. Slaapt zelfstandig in maar soms moet hij in mijn armen in slaap vallen als hij zijn dag niet heeft. Ik volg mijn gevoel en ben van mening dat mijn zoontje niet voor niets huilt. Soms om een knuffel of omdat hij moe is. Ik denk niet dat omdat moeders ervoor kiezen om hun kindje tot 6 mnd op de kamer laten dat het problematisch wordt om zelfstandig te laten slapen. Geloof niet dat het daarmee te maken heeft. Je hebt niet alles in de hand en niet overal invloed op. Je kindje heeft ook een bepaald karakter.

Ik ben van mening dat je ze wel kan verwennen. Hoor om mij heen ook zoveel kindjes die niet in hun eigen bed etc wilt slapen en daar heb ik geen last van, ik denk juist omdat wij op jonge leeftijd haar hebben geleerd op haar kamer slapen. Voor ik zometeen te horen krijg van je baby zal wel een makkelijke slaper etc zijn, nee dit is ze vooral niet maar ik loop liever 6x per nacht naar haar eigen bed ipv dat ik haar bij mij leg.

Eigen ervaring met je eigen kindje brengt je het meeste. Goed dat je je inleeest hoor maar het gaat om jouw kindje én jouw gevoel waar jjj goed aan doet. Ik laat m’n zoontje bijvoorbeeld regelmatig 5 min huilen, met een methode in achterhoofd. Veel moeders zouden dat nooit doen. Mensen kunnen zeggen wat ze willen maar jij moet er zelf achter staan. Ik vind verwennen een stom woord in deze context. Ik zie het meer als aanleren van nieuwe associaties. De eerste maanden komt het zoals het komt. Ik had na 8 maanden het gevoel dat ik hier invloed op kreeg. Vanaf toen werd dat steeds meer.

Mooi beschreven! @ ts bij ons sliepen ze vanaf dag 1 in eigen kamer. Maar er zijn zeker momenten dat ze even bij ons liggen. go with the flow. Je kan er nu allerlei theorieën op los gooien. Maar we hebben uiteindelijk tenslotte met een mini mensje te maken. En zodra hij/ zij er is krijg je een heel ander gevoel. Elke nacht 8 uur slaap verzekerd is voorbij zodra je kindjes hebt. Zorgen/ honger/ verdriet/ ziek zijn/ nachtmerries/ angsten voor spoken/ als ze straks uitgaan. Wij slapen pas onbezorgd als ze het huis uitgaan🤣