Wel of geen derde kindje 👶👶+👶?

Hey, hier bijna 20 weken zwanger van kindje nummer 3. Ik vind een groot gezin gezellig en leuk. En 3 is net nog praktisch vind ik. Bij nummer 4 word het gelijk lastiger . Dan moeten we wel en andere auto . En kwa kamers heeft elk kindje nu een eigen kamer. Mijn oudste is 4 en mijn jongste 2.5

Ik heb twee zoons. Mijn grootste reden voor niet nog een derde is omdat ik 2x een HG zwangerschap heb gehad en ik nog een HG zwangerschap fysiek en mentaal niet aan kan. Als ik niet de ervaring gehad had van 2x zo'n vreselijke zwangerschap zou ik het misschien wel overwegen.

Ik heb twee meiden van 4 en 6 , schelen 22 maanden en nu een derde (zoontje) van 5 maanden bijna. Was niet gepland, daar ik het al zwaar genoeg vond. Maar hij gaat echt met alles mee, hij heeft geen keus! T is weer bikkelen met slapeloze nachten maar de meiden helpen af en toe ook. Fijne is dat ze beiden op school zitten en ik alle tijd heb voor m’n zoontje; vond het met twee meiden thuis veel pittiger dan nu. En uiteraard super dankbaar dat ik ook mama van een zoontje mag zijn, dat maakt het voor mij wel extra speciaal 🙏🏼

Lees mee 🥰

ik heb een dochter van bijna 1 (9feb) en zoontje van afgelopen januari maar denk nu ook aan een 3e, zal het zwaarder zijn of misschien wel makkelijker? tips? adviezen? ik ben overigens wel alleenstaand

Ik ben momenteel bijna 37 weken zwanger van nummer 3. Ik heb een zoon van bijna 6 en een dochter van 2 jaar en 4 maanden. Ik dacht dat ik klaar was, maar op de 1 of andere manier voelde mijn gezin nog niet compleet. Ik weet nu wel zeker dat het bij 3 zal blijven 🤣

Ik ben de oudste van 3. Nooit of te nimmer dat ik er 3 zou nemen. Ik was vroeger de ouste. Degene die maar het verstandigst moest zijn. Degene die altijd op der lazer kreeg want mijn broertjes waren nog zo klein. Degene die beter moest weten. Degene die zichzelf maar moest vermaken want de anderen waren kleiner en konden dat niet. Degene die mijn broertjes maar moest vermaken want mama was moe. Degene die niet voorgelezen werd want ik was te oud. Degene die moest gaan werken want er was voor mijn spullen geen geld. Degene die beter haar best moest doen want ik was het grote voorbeeld voor de rest. Degene die de rest moest helpen met huiswerk want ik had het al gehad. Degene die de andere moest aankleden want dat kon ik al. Degene die mijn middelste broertje mee moest nemen want de jongste had mama tijd nodig (het lievelingetje). Degene die moest helpen in het huishouden want ik was de oudste. Degene die alleen op pad kon want papa en mama gingen alleen leuke dingen doen met mijn broertjes en dat waren jongens dingen. En zo kan ik nog een poos door gaan. Mijn hele leven ben ik buiten gesloten omdat mijn ouders het drukker hadden met mijn broertjes. Mijn partner is er ook 1 van 3. Bij hem zelf was dat niet omdat hij heel goed met zijn vader kon. Hun waren een heel ander gezin met genoeg geld. Alles hadden ze. Maar daar is hun jongste zusje weer degene die zich buiten gesloten gevoeld heeft haar hele leven. Naar eigen zeggen werd er wel op gelet dat dit niet gebeurde. Maar zij had geen klik met hun vader of moeder zoals mijn partner dat met zijn vader had en zijn zus met hun moeder. En die direct altijd naar elkaar toe trokken bij uitjes. Daarnaast was er bij mij en mijn partner altijd ruzie over de auto wie er in het midden moest zitten. Wij willen dus absoluut geen 3 kinderen. Ik krijg zo ie zo volgende zwangerschap een keizersnede. Wij hebben al besloten als dat gebeurt dat ze me meteen mogen steriliseren.

Hier 3 kids! Oudste is bijna 5, de middelste 2,5 en de jongste is 5 maand. Ik vind het geweldig en voel me compleet nu!! Het is wel druk, dat geef ik eerlijk toe en dan met name de twee oudste die flink de grenzen op zoeken met elkaar. Het is maar weer een fase denk ik dan haha

Oh en ik kom zelf overigens ook uit een gezin van 3 en vond dit altijd erg fijn moet ik zeggen. Heb ook een goede band met mijn zussen :)

Ik heb een zoon van 8, dochter van 2 en dochter van 3 maanden. Ik vind het wel zwaar maar misschien is dat omdat ik alles alleen moet doen de ochtenden, middagen, avonden en nachten is allemaal voor mij alleen. Enkel in het weekend is mijn man thuis en helpt hij wat mee. De avonden zijn het zwaarst huiluurtje van de baby, peuter moet eten en dan in bed waardoor er voor de oudste minder tijd overblijft maar ik hoop dit snel wat te kunnen veranderen. Ik heb altijd 3 kinderen gewild en het voelt nu ook als compleet. Het is zwaar maar zou het niet anders willen. Zoveel liefde voor mijn kinderen 😍❤️

Heel jammer dat je dit gevoel had. Ik denk dat dit in elk gezin kan gebeuren ook als je er 2 hebt kan 1 zich minder geliefd voelen... Ik kom zelf uit een gezin met 7 kinderen en het heeft altijd voorven nadelen. Ik vond het geweldig om met zoveel te zijn nog steeds. Enkel heb ik inderdaad niet echt veel aparte aandacht van mijn ouders gekregen. Dit gaat gewoon enkel naar degene die er het hardst achter vraagt... Ik ben nummer 4 dus de middelste. En nu ikzelf mama ben heb ik er ook meer begrip voor dat je als ouder nu eenmaal niet altijd alles perfect doet. Maar tuurlijk wil ik ook weer niet dezelfde fouten maken

voor mijn kindjes (2e op komst) zou ik liefst nog 1 of 2 broertjes/zusjes erbij willen.. maar zelf nog 1 of 2x zwanger zijn wil ik niet + financieel denk ik dat wij zometeen met 2 kindjes compleet zijn. kom zelf uit een gezin van 4 en vind het super. gun dat mijn kindjes ook maar helaas wegen de andere factoren zwaarder zodat het hierbij blijft hierna.

Wij absoluut niet. Nu zwanger van de 2e, dochter is nu 2. Lijkt me heel druk sowieso. Maar bovendien geven wij ons plekje op deze wereld graag door maar meer dan dat wat ons betreft liever niet.

Mooi, dit denk ik ook wel eens

Ikzelf uit een gezin met 3 kids. Dit als fijn en leuk ervaren. Niets tekort gekomen. Nu zelf ook 3 kids. Ja het is druk maar straks als ze wat ouder zijn wordt het steeds leuker. Maar wij vinden het nu al heel gezellig met zn 5.

Dat er minder tijd is voor 1 prima. Maar compenseer dat dan denk ik. Dat is bij ons nooit gebeurd. En nu nog niet. Ik ben chronisch ziek en mijn moeder schreeuwde het van de daken toen ik zwanger was. We wonen sinds 2 jaar dichtbij. (Toen ik ver weg woonde kreeg ik altijd we zien je nooit, ik kan je niet helpen, jij bent verhuisd). Mijn zoon word geboren in januari. Ze gingen helpen en oppassen enz enz. Mijn broertje gaat scheiden in februari en komt in huis wonen met zijn kinderen bij hun. En ik kan letterlijk kapot vallen. Mijn broertje is afgekeurd en werkt niet na meerdere ongelukken. Zit de hele dag thuis op zijn gat. Ik bel in nood op omdat de ambulance eraan kwam en kreeg letterlijk te horen. Ik kan niet weg want de kinderen van je broertje zijn hier en je broertje heeft wat hoofdpijn vandaag en ik moet op zijn kinderen passen. (Ik werd afgevoerd met een longexacerbatie en longontsteking). Sta je dan met een baby van 5 maanden, geen lucht en een ambulance onderweg. Wederom was er weer geen tijd voor me. Mijn broertje zijn kinderen zien ze altijd. Voor mijn zoon hebben ze geen tijd. Ze hebben hem vanaf geboorte nu 6x gezien waarvan 2x langer als 20 min en hij is nu 1 jaar. Op bezoek kunnen ze ook niet want de kinderen van mijn broertje zijn steeds ziek waardoor mijn ouders continue ziek zijn. En dan kunnen ze vanwege mijn ziek zijn niet bij mij in de buurt komen. Mijn broertje is niet van plan het huis uit te gaan want dan is hij zijn luizenleven kwijt. En mijn ouders zetten hem het huis niet uit want dat vinden ze zielig. En dat ik wederom degene ben waar geen tijd voor is dat zal mij een worst wezen. Maar nu negeren ze en hebben ze geen tijd voor mijn zoon en dat zal ik ze nooit vergeven.

Ik ben afgelopen week bevallen van ons 3e kindje. Tot nu toe valt het me mee. Maar hij slaapt natuurlijk nog heel veel overdag. ‘S nachts amper helaas. Andere kids zijn bijna 6 en 2 jaar. Het was trouwens geen bewuste keuze, een 3e kindje. Ik vind 2 kinderen al heftig. Ik ben heel benieuwd hoe het in de toekomst gaat. Nu is mijn partner nog vrij, het lijkt me wel heel zwaar om straks 3 kids in mijn eentje klaar te maken. Uiteindelijk komt het vast wel goed! Eerste jaren lijken me heel zwaar, later lijkt het me juist heel leuk🥰

Ja dat is echt heel erg! maar ik bedoel meer dat dit dan aan je ouders ligt en niet aan het feit dat je 2 of 3 of 4 of... kinderen hebt Natuurlijk doen ouders dit niet altijd bewust of expres. Maar het kan ook echt wel dat ouders hun 3 kinderen super graag zien en er alles voor doen. Maar ik snap wel dat je een soort afkeer hebt van jou thuissituatie vroeger en je dit absoluut niet wil in jullie eigen gezinnetje.❤️

Nee dat speelt wat mij betreft ook mee hoor. Voelt niet verantwoord ofzo.

Ik zeg ook altijd mijn ouders hadden geen kinderen moeten krijgen. Maar als ik mijn ouders confronteer zijn ze zich van geen kwaad bewust. En het is dus niet alleen bij mij. Ook bij mijn partner hele andere ouders. Heel ander gezin ook daar heeft zijn zusje zich altijd minder gevoeld terwijl ik daar zie dat het niet zo is als bij mij. En doordat ook daar wat is in dezelfde strekking als bij mij kiezen wij er allebei voor dat na 2 als het ons gegund is het klaar is.