Welke periode vinden jullie het zwaarst?

Kan eigenlijk geen moment noemen wat ik als 'zwaar' heb ervaren 🤭 alleen als hij ziek is, is het vooral erg sneu voor hem maar vind het allemaal erg natuurlijk gaan!

Ik vond de eerste 6 weken het pittigst. Echt wennen aan je nieuwe rol. Daarna hadden we een lekker ritme en werd het makkelijker :)

De krampjestijd. En nu eigenlijk alleen als ze ziek is.

4 maanden slaap regressie 🥲

1 jaar slaapregressie en eerste maand. Slaapregressie rond de 1 jaar was echt kut. Janken, half uurtje slapen en weer janken. Ik janken door slaaptekort en man ook niet te genieten. Eerste maand vond ik persoonlijk heel heftig door de hormonen, nieuwe rol als mama en door corona

Mijn zoontje is nu 10 maanden, vond vooral de eerste 4 weken het zwaarst. Heel veel zoeken naar wat aansluit op allebei de behoeftes. En idd vanaf 3 maanden word het “makkelijk”. Nu vind ik elke maand leuk, hij ontwikkeld zich zo snel dat het geweldig is om mee te maken hoe langzaam de baby veranderd in een mini mensje 🥰

Sowieso eerste 3 maanden! Pure hel gewoon. Ergerde me altijd dood als mensen zeiden ‘gefeliciteerd lekker genieten!’ Huh genieten wat?

Ik vond de eerste 3 maanden zo makkelijk! Vond het vanaf 4 maanden tot 9 maanden heel pittig ivm slaapregressie. Eigenlijk heeft mijn zoontje alle slaapregressies te pakken dus dat vind ik pittig 😂 vanaf 9 maanden vond ik het echt heel leuk worden! En nu 15 maanden is echt een hele leuke fase ❤️

Hier nu baby van 4 maanden en tot nu toe geen 'zware periode' gehad 😀. Zoon van bijna 10 is lastiger 🤣

Ik kan er nog niet echt over meepraten maar ik vond de eerste 3 maanden echt verschrikkelijk. Ik voelde me een slechte moeder, voelde geen band met m'n dochter, mocht niks vanwege een keizersnede. Nu is ze 5 maanden, en merk dat ik nu echt kan genieten.

Wow heel herkenbaar! Snap nog steeds niet waar we van moesten genieten 😂

Ik vond de hele 4de maand vreselijk. Sprongetje, slaapregressie, ritme zoeken, humeurige baby,… Voorheen sliep mijn kindje al 6-8u door sinds hij 2 weken oud was. Vanaf dat moment plots niet meer en nu nog steeds niet 😅 Kwam dit even hard aan. Nu is hij 6,5 maanden en komt zijn eerste tandje door, drama 😃 Maar ik vind het nog altijd genieten, lekker veel knuffelen 🥰

Ik vond het echt ‘appeltje eitje’ die eerste maanden. Intens van onze pasgeboren zoon genoten. Ik begreep oprecht niet waarvoor mensen ons zo waarschuwden. Voor mij werd het pas zwaarder van zodra hij een peuter was en het steeds meer opvoeden werd. Geef mij drie pasgeboren baby’s, maar geen drie peuters. Maar zelfs dan nog is die ‘zwaar’ niet per se heel letterlijk te nemen. Het is voor mij wel één van de zwaardere periodes tot nu toe, maar het lukt nog steeds prima! Er komt alleen meer uitdaging bij kijken.

Ik was het me juist vanavond aan het bedenken. Ik vind het nu zó leuk! Ik word blij als ik aan ze denk, ik lach om hun gekke gezichtjes, ik huil mee als ze weer eens hard op de grond vallen met hun hoofdje. Kortom, ik ben nu zo verliefd! Wel pas na 9 maanden, eerder was ik alleen maar moe en vond ik het zwaar. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het nog heel zwaar met een tweeling en een zeevarende man, maar ik krijg nu zoveel liefde terug van m’n kleine meisjes. Echt, ik heb de leukste🥰🥰

Mijn kindje is nu 8 maanden dus ver vooruit kan ik nog niet kijken. Tot nu toe vond ik de 6 maanden het zwaarst. Ik probeerde toen af te bouwen met bv, waar mijn kindje het niet mee eens was. En ze reageerde op iets in het vaste eten, uitslag en buikkrampen. Nachten waren hel. Spuitluiers ten top. Zij was echt niet lekker in haar vel, lachte nooit meer. Ziekjes, chronisch oververmoeid en verdrietig, wij allemaal 😂 Nu gaat het weer beter, en voor de 6 maanden was het zwaar maar tegelijk een eitje en viel het me ontzettend mee. Als ik de peuters zie in de familie/vrienden kring, dan lijkt dat me een heel stuk zwaarder. Maar ook weer heel erg leuk. Dus we gaan het zien 😉

De eerste weken, krampjes tijd, de sprong met 8 maanden bij onze oudste was hel, als ze ziek zijn 😅 De oudste is bijna 15 mnd. Dat is echt genieten, ze leert met de dag bij. Af en toe wel een punthoofd van haar nukkigheden en kleinere driftbuien. Onze jongste is bijna 6 weken, merk dat ik het langzaamaan leuker begin te vinden.

Eerste 3 maanden vond ik het zwaarst.

4 maanden slaapregressie. Een maand lang niet meer dan 1-2 uur slapen vond ik echt killing.

Eerste 3 maanden vond ik zwaar. Herstellen van keizersnede en vooral het mentale stuk. Die verantwoordelijkheid voor een baby en het gevoel hebben dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Heb ik echt heel erg aan moeten wennen.

Bij ons begint nu de uitdaging. Smurf altijd perfect geslapen, gegeten en veelal relaxed en lief, zo 1 daar wil ik er wel 10 van. Naar nu rond de 20 maanden krijgt hij alles heel maar dan ook heel goed door 🤭. Hij kan al aardig praten, gaat ons uit testen met naar bed gaan, probeert zijn zin door te drammen. Het blijft verder een lieverd, maar de uitdaging en opvoeding is wel serieus begonnen en ik beval 1 deze weken van nummer 2... worden vast tropen tijden 🥳🤪