Zelf niet kunnen slapen in kraamweek

Overleg dit met je kraamverzorgende en verloskundige. Wellicht vaker slaapmedicatie. Want niet slapen wordt je echt bijna letterlijk gek van. Na de geboorte van mijn dochter had ik dit ook, en ik bleek achteraf in een postnatale depressie te zitten. Niet dat ik zeg dat dit moet gebeuren maar het is wel echt een belangrijk signaal dat je serieus moet nemen.

Hoi! Ik herken dit. Ik heb zelf 6 dagen niet geslapen na de bevalling. Niet slapen is natuurlijk heel erg slecht voor je en ik raakte zelf heel erg in paniek en bijna in een psychose. Ik kreeg eerst ook een slaapmedicatie, dit was om in te slapen, een doorzichtig pilletje? Ik weet even niet of dat ook temazepan heet? Maar mijn vk was woest dat ze dat hadden voorgeschreven omdat dit vrijwel niets doet, voor niemand. Mijn advies is, blijf aan de bel trekken, en hard ook! Ik werd letterlijk gek. Ik heb geschreeuwd om hulp en uiteindelijk heb ik zwaardere medicatie gekregen. Ik kon toen helaas niet zelf voor de baby zorgen in de nacht. Dit vond ik heel erg, maar het was even belangrijker dat ik zelf sliep en niet zou afglijden in een psychose en helemaal niet meer voor haar kon zorgen. Ik weet hoe afschuwelijk het is. Heel erg veel sterkte en please, blijf aan de bel trekken, bij je kraamhulp, de verloskundige, huisarts. Ik heb uiteindelijk ook een psychiater gekregen die me kon helpen. Ik weet dat dat heel heftig klinkt voor alleen maar een beetje niet slapen, maar echt, niet slapen is heftig en gevaarlijk! Mijn psychiater heeft me weer helemaal opweg kunnen helpen en me de oude kunnen laten voelen. Heel veel sterkte en als je nog vragen hebt kun je altijd contact met me opnemen (:

Als ik je bericht lees komt als eerste de vraag in me op: Waar slaapt je zoontje? Ligt hij naast je, of in een andere kamer? Ik weet zeker dat ik in de kraamtijd niet had kunnen slapen als hij niet dichtbij me was. Simpelweg omdat ik dan geen gerustheid had dat ik zijn signalen mee zou krijgen. Mijn vriend heeft me in de kraamtijd voorgesteld, zal ik een poosje met hem naar beneden gaan? Dan kan jij even rustig slapen. "Alsjeblieft niet, als je hem bij me weghaalt kan ik niet toegeven aan de slaap". Zodoende vraag ik me af of hij dichtbij je is.

Heel herkenbaar en ontzettend naar voor je! Ik heb ook zwaardere slaapmedicatie gekregen, toen was ik die nacht idd behoorlijk knock-out en heeft mijn man voor de baby gezorgd. Toen ik eenmaal (lang) had geslapen ging het bij mij snel beter en leek mijn lichaam de knop weer te hebben gevonden.

Bij mij was het juist andersom:) Ik kon pas een beetje ontspannen als ik met oordoppen in, in een andere kamer lag en wist dat mijn man bij haar was. Ik kon helaas geen medicatie nemen vanwege borstvoeding, anders had ik dat zeker gedaan. Ongeveer 5 nachten vrijwel niet geslapen, en daarna nog moeizaam. Eetpatroon raakte er ook helemaal van in de war, lustte geen avondeten meer en dan midden in de nacht honger. Wat je ook nog kunt proberen als je flesvoeding geeft: een primatour (wagenziektetablet). Dit is zeker geen supersterk spul maar kun je zelf halen bij de drogist. Helpt bij mij vaak om de onrust een beetje uit mijn hoofd te krijgen en geeft dan soms net een zetje om te slapen.

Ik heb hier ook heel erg last van gehad de eerste 3 weken. Het was zo erg dat ik er mentaal ook onder door ging, toen inderdaad ook medicatie gekregen iom de verloskundige. Ik werd ook van ieder zuchtje en krampje wakker van mijn dochter die in de co sleeper lag. Toen hebben voor een nachtje geprobeerd om haar in haar eigen kamer te laten slapen en sindsdien sliep mijn dochterje, maar ook ik zelf stukken beter. En inderdaad wat WMS zeg; Toen ik eenmaal (lang) had geslapen ging het bij mij snel beter en leek mijn lichaam de knop weer te hebben gevonden.

hier ook precies hetzelfde gehad! onrust in mn lichaam en hoofd, en het uurtje dat ik wel sliep levensechte dromen en nooit het gevoel gehad te hebben diep te hebben geslapen. ik dacht dat t door de hormonen kwam. uiteindelijk gelukt met slapen doordat mn man aan de kant van mn dochter sliep (cosleeper) en ik oordoppen in deed. mn man maakte me dan wakker voor een voeding (bv) en deed verder de rest zelf. mijn ervaring is, als je eenmaal een keer echt diep geslapen hebt een paar uur dat je lichaam dan opeens weer weet hoe dat moet en je de nachten daarna ook weer dieper slaapt. dan voel je pas ook hoe moe je bent. moe ipv uitgeput 😅

Oei. Erg herkenbaar. Heb het beide keren bij kinderen gehad en was echt heel naar. Ik kreeg zolpidemtart, met een halve was ik zo vertrokken. Toen ik eenmaal een keer goede nacht met 3 uur heb geslapen ging het weer beter, dan wist lichaam dat ik het kon. Verder hielpen oordoppen bij mij. Dan werd ik niet van elk geluidje wakker. Dochters gingen ook met 3 weken naar eigen kamer en daarna ging t slapen weer helemaal goed.

Hier ook herkenbaar en ook slaapmedicatie gekregen maar niet durven nemen ivm borstvoeding. Moet zeggen dat mijn herstel hierdoor ook veel langer heeft geduurd (nu bijna alweer 10 maanden geleden). Maar goed... mijn advies: baby aan de kant van jouw partner laten slapen, jij met oordopjes in. Als je geen bv geeft, neem 2/3 keer per week een slaappilletje komende 2/3 weken, je hebt het echt nodig om je ritme weer een beetje oke te krijgen. Ik weet hoe moeilijk het is, maar het gaat je uiteindelijk echt opbreken.

Bij mijn dochter die is nu bijna 10 weet ik als de dag van gisteren dat ik dat ook had, dagen kon ik niet slapen, ik stond echt op t punt van instorten zo moe maar het lukte me gewoon niet zo onrustig dat ik was. De kraamzorg heeft mijn man toen wat laten halen bij het kruitvat dacht op natuurlijke basis slaap zacht Dit hielp gelukkig. Ik ben nu bijna 34 weken zwanger dus als ik het weer krijg zorg ik dat ik die in huis heb. Ik lees dat jij wat zwaardere medicatie hebt gekregen, hopelijk lukt het gauw om lekker te slapen. Bij mij was het na 5 dagen voorbij en kon ik lekker slapen

Precies dit had ik ook! Werd er gewoon een beetje gestoord van en moest om alles huilen. Uiteindelijk ging ik overdag slapen op de momenten dat ons zoontje geen borstvoeding kreeg en bleef mijn vriend bij hem. Snachts ook een paar keer omgewisseld van plek en toen kon ik daarna weer goed zelf slapen. Nu lig ik gewoon weer heerlijk aan de kant van de cosleeper te slapen. En als ik weer eens slecht slaap draaien we even om of slaap ik overdag wat meer. Ik hoop dat je wat hebt aan alle tips die gegeven worden en dat je snel weer heerlijk mag gaan slapen!!

Wat moeilijk dat je dit hebt. Ik had dit (2 jaar geleden) ook toen m'n zoontje net was geboren. Ik vond het heel naar, en heb toen gelukkig heel snel een afspraak met een psycholoog kunnen krijgen, en dat heeft me enorm geholpen. Ik werd heel gestresst van het feit dat ik niet sliep, en die stress maakte dat het helemaal niet meer lukte om te slapen. Psycholoog heeft me uitgelegd dat slaap soms paradoxaal werkt: dat je juist als je heel graag wilt slapen, niet kunt slapen. En dat het dan helpt om het idee dat je móet slapen los proberen te laten. Ze heeft me daarom geadviseerd om te accepteren dat ik niet slaap, om bijvoorbeeld ook niet meer te zeggen dat ik ga 'slapen' maar dat ik ga 'rusten'. En toen die druk eraf was lukte het me om steeds langere stukjes te slapen. Ik had zelf niet verwacht dat bovenstaande zou helpen, maar heeft me dus enorm geholpen. Ik heb toen geen slaapmedicatie nodig gehad, en dat vond ik heel fijn omdat ik borstvoeding gaf. Maar als het advies van psycholoog niet had geholpen was ik wel voor de medicatie gegaan, omdat je op een manier even uit de vicieuze cirkel van niet slapen moet komen. Veel sterkte!

Ik heb dit na de eerste ook gehad en enkel nu nog een paniek moment waarin ik kortdurend terugval op medicatie. Dit toentertijd en incidenteel dus wel nodig gehad. Vandaag toevallig gesprek op POP poli ivm 30 weken zwanger van 2e en angst dat dit straks weer gebeurd. Wat Jjkm schrijft is inderdaad een trucje wat je moet leren. Zie het als rusten. Beredeneer dat een nacht minder slapen geen ramp is. Probeer er geen ding van te maken. En I know.. het klinkt zo makkelijk terwijl ik zelf nog heel goed het gevoel ken als je er middenin zit. Maar je gedachten ombuigen is wel de truc. Met dat dat lukt/beter gaat kan je de medicatie afbouwen. Halveren, kwartje en zou het vertrouwen krijgen dat je het zelf weer kunt. Uiteindelijk komt het goed!

Ik vind het bizar om te lezen hoeveel vrouwen dit ook hadden! Ik heb het ook gehad en vond het echt heel heftig. Ik kreeg ook echt paniek. We hebben hierom (en omdat het verder nog niet goed met me ging) extra dagen kraamzorg gehad. We kregen toen iemand anders en ik moet zeggen dat zij er wel veel beter mee omging dan de eerste. De eerste ging heel veel gezellig met me kletsen, misschien in de hoop dat ik me dan wat beter ging voelen? Ik was dan te aardig en stuurde haar dan niet weg. De tweede stuurde me gewoon naar bed op de momenten dat ik niet nodig was voor de baby, al was het maar om gewoon te liggen met mn ogen dicht, en dat was echt wat ik nodig had. Ik heb er helaas echt wel een paar weken last van gehad (waarvan de eerste week het ergste) en ik slaap nog steeds niet helemaal als vroeger (dat hoort er misschien ook wel een beetje bij). Ik kan je wel zeggen dat het echt beter wordt. Maar ik weet hoe zwaar het is en het heeft bij mij die eerste periode wel een grijs randje gegeven. Probeer hulp vooral te accepteren, dan ben je sneller weer op de been en je bent net bevallen! Ik had achteraf dat meer willen doen zodat het randje misschien iets minder grijs was geweest.

M'n zoontje ligt aan ons voeteneind, ik kan hem goed horen en zien. Ik ben niet bang om signalen te missen en heb daarnaast ook het volle vertrouwen dat mijn partner de signalen niet mist als ik wel een keer zou slapen en het niet zou opmerken. Ik ben inmiddels zo ontzettend uitgeput dat ik het ook niet erg vind als ik een voeding mis, in de hoop dat die extra rust me sneller op de been heeft zodat ik er weer vol voor hem kan zijn ipv de zombie die ik nu ben

Heel erg bedankt voor alle reacties en super fijn om te lezen dat dit vaker voorkomt (natuurlijk helemaal niet fijn voor jullie..). Ik dacht echt dat ik gek ben. Ik heb voor komende nacht andere slaap medicatie gekregen en de huisarts heeft er vertrouwen jn dat dit gaat werken, ik hoop het zo. Ik ben nooit voor slaap medicatie geweest maar ben inmiddels zo ontzettend op dat alles goed is. Hopelijk helpt het. Ook de andere tips en adviezen neem ik mee. De gedachte aan slapen maakt me zo onzeker en paniekerig, ik neem straks een boek mee naar bed en ga lezen ipv slapen. Hopelijk helpt het. Bedankt allemaal!!!😘😘

Och ja die dromen!! Daardoor weet ik ook iedere keer niet of ik nou sliep of dst het m'n gedachte waren. Zo gek.

Ik herken dit ook en het gaat echt over! Bij mij heeft het 9 dagen (inclusief 2 voor bevalling) geduurt voordat het lukte om weer wat te slapen. Die eerste weken komt er gewoon super veel op je af. Je voelt je heel onrustig en je staat de hele tijd aan... Gun jezelf de tijd en probeer je vooral nergens al te druk om te maken. Ook al lukt slapen niet, even me time elke dag is wel belangrijk en helpt ook. Het komt goed!!

Hormonen, adrenaline... en eerlijk gezegd slaap ik sinds ik moeder ben altijd erg licht, altijd in alert stand 😅 Het went

Had ik ook! Erg vervelend he maar ik denk wel dat dit normaal is. Combinatie van hormonen, adrenaline etc.