28 weken en ziek gemeld.

Ja nu al 12 weken, ik mag helemaal niet meer werken en niet zwaar tillen of zwaar huishoudelijk werk doen. Ik sta 's ochtends op verzorg mezelf en mijn zoontje en dan breng ik mijn zoontje weg, neem ik wat te drinken en kijk ik even tv totdat de koffie op is en daarna ga ik meestal naar de winkel voor de lichtere boodschappen en doe ik thuis zoiets als de was en de vaatwasser in ruimen en als het gaat probeer ik te stofzuigen en dweilen ook al mag het niet. Ik heb ook dagen dat ik alleen op de bank lig, omdat het gewoon allemaal even niet wil lukken. Belangrijkste is dat je naar je lichaam luisterd, deze geeft je echt wel aan wat te veel is

Ik zit ook al bijna 4 weken thuis, ben al gestopt met 22 weken zwangerschap, in verwachting van een tweeling en mijn gynaecoloog gaf aan hoe belangrijk de rust was, het idee is om dus echt bijvoorbeeld twee keer per dag te gaan liggen. Ik doe dat ook met een goed boek maar val meestal ook gewoon in slaap🤭 Sochtends breng ik de kinderen lopend naar school en haal ze zo savonds ook weer op. Langer lopen lukt al niet meer. Op dagen dat de kids niet naar school gaan breng ik veel tijd door in de speeltuin waar ik kan zitten met een boek en de kids spelen. Kwa huishouden doe ik alleen de niet fysieke dingen, vooral stofzuigen en dweilen krijg ik harde buiken van, ook de wasmand draagt mijn man zodat ik niet hoef te tillen. Ik voel me ook compleet nutteloos en vind het vervelend dat mijn man zoveel moet doen dus probeer ik hem extra te verwennen met een lekkere maaltijd, ik ga dan gewoon zittend koken eventueel met hulp van de kids, ook weer een leuke activiteit voor hun😊

Met 19 weken in ziekenhuis gekomen met heftige pijn in buik bekken benen. Toen bleek ik bekkeninstabiliteit te hebben. Van af toen ziek thuis. Ben nu 29 weken en als gelopen 2 weken heel veel last van harde buiken... moet het rustig aan doen.. ik probeer nu iets te doen iets kleins dan weer zitten... niet meer te tillen.. en als mijn buik hard word moet ik gaan liggen of onde de douche os in bad om weer te laten af zakken.. ook lig ik elke dat 1,5/2 uur op bed of ik slaap even of gewoon liggen om mijn lijf rust te geven

Oh wat een fijne reacties en tips! Voel me inderdaad compleet nutteloos, mijn man regelt alles nu ook rondom ons dochtertje. A.s. donderdag heb ik weer controle en dan hoop ik dat ik haar in iedergeval weer naar school mag brengen/halen. (is gelukkig in dezelfde straat)

Ik zit denk ik nu ook al 5 weken volledig thuis ivm bekkenpijn en harde buiken! Nu bijna 29 weken. Ik breng sochtends mijn zoontje van 2,5 naar de opvang. En daarna op mijn gemakje wat eten en drinken. Kleine huishoud dingen zoals de was en vaatwasser, maar zodra ik weer last krijg van mijn buik ga ik eigenlijk gelijk liggen. Soms even een wandeling maken, dan weer naar de fysio, ergens even een koffietje of ontbijtje doen. Ik baal er ook van maar je lichaam is het huisje van je baby dus dat is even belangrijker dat dat helemaal goed gaat ✨

Vorige zwangerschap moest ik ook rustig aan doen en dat was best lastig omdat ik me wel fit voelde. Ik ging elke dag even een koffietje buiten de deur halen. In een koffietent een boekje lezen voelde toch weer anders dan thuis op de bank. Als vriendinnen een parttime dag hadden vroeg ik er één langs te komen. Niet dat ik veel te melden had, want ik beleefde vrij weinig ha, maar zorgde wel voor wat reuring. Ook af en toe wat bakken of koken (en al in de vriezer doen voor de kraamtijd!).

Ik ben nu 29 weken. En heb ook enkele weken last van harde buiken. Aan de vk info gevraagd. Ze zei dat wanneer ze niet regelmatig zijn, geen pijn doen en geen bloedverlies bij heb het oke is. Goed dat ze je in de gaten hebben gehouden. Op werk aangegeven dat ik wat rustiger aan wil doen. Ivm tillen en bukken. Ze gaan nu kijken om me een paar uur per week uit te plannen.

Ik lag er met 16 weken al uit door HG. Ook al kon ik lichamelijk niks meer toch voelde het heel raar om thuis te komen zitten. Het voelde echt alsof ik faalde en een aansteller was. Mijn dag hangt er een beetje vanaf of ik een goede of slechte dag heb. Op een slechte dag lig ik tot een uur of 4 ziek in bed. En op een ‘goede’ dag lukt het me om om een uur of 1/2 uit bed te komen en met mooi weer wat in de tuin te zitten en wat op mijn telefoon te scrollen en bijv dingen te bestellen voor de baby. Soms kan ik ook een klein klusje doen zoals de vaatwasser uitruimen. Mentaal gezien is het allemaal wel zwaar om niks meer te kunnen, maar ik blijf mezelf vertellen dat ik er doorheen moet en het over een aantal maanden voorbij is.

Ik ben nu gedeeltelijk ziek gemeld. Maar heb 5 jaar geleden wel volledig thuis gezeten vanwege een ongeluk Ik rust 1 a 2 keer op de dag (wat nodig is) en dat is voor mij op bed liggen met een mindfulness/ yoga nidra oefening of podcast voor 15-45 min. Ik heb geleerd dat je dan echt rust pakt. Voor mij werkt dat goed. Verder splits ik taken op, bijv. niet in 1x de keuken opruimen, maar eerst vaatwasser in/uitruimen, even chillen, dan opruimen etc. Je hebt toch heel de dag :) Liever twee kleinere rondjes met de hond dan 1 grote. Huis hoeft niet in 1x gestofzuigd te worden, kan ik delen. Verder tilt mn man zware dingen zoals de was naar boven en hang ik het dan op Hopelijk heb je iets aan de tips Het kan zeker nutteloos voelen, zeker omdat iedereen doorgaat met zijn/haar leven en jij moet pas op de plaats houden. Wellicht cliché maar er groeit een mensje in je. Je bent kei hard aan het werk. En jij, je kindje en partner hebben er niks aan als je nu lekker piekt en uitgeput richting bevalling en eerste weken gaat. Veel succes!

Ik heb vandaag op mijn werk aangegeven dat het niet meer gaat (27+3). Ondraaglijke bekkenpijn, veel somberheid, zó moe en afgelopen weekend last van snel opeenvolgende harde buiken, waar ik me zorgen om maakte. Verloskundige heeft gezegd rust te nemen maar niet expliciet om te stoppen. Die beslissing neem ik nu zelf. Dat vind ik enorm moeilijk, ben er ook heel verdrietig over. Alsof ik iedereen tot last ben en me aanstel. Maar een dag alleen met onze dochter van 2 is al zwaar, laat staan een werkdag in het onderwijs. Ik functioneer ook niet goed meer, vergeet alles en kom steeds niet op woorden. Bizar dat de hele wereld begrip toont, maar dat ik mezelf maar blijf veroordelen...

Ik herken je.. Ik werk van de 27 uur nog 7. Maar ik weet niet zo goed waar ik verstandig aan doe. Thuis blijven of toch naar 't werk gaan.. Ik werk in de kinderopvang , en merkte vandaag dat ik weg warrig ben. Kinderen bij de verkeerde naam noemen, ik moet nog 5 weken werken, maar ergens denk ik.. 't is mooi geweest. 't is klaar zo. Maar waar ik tegen aan loop is dat mijn teamleider net opgestapt is, en ik de nieuwe teamleider nog niet echt goed gesproken heb.. Vind het zo gek om te stoppen, en straks de kennismaking bij mij op de bank te hebben, als ik voor de tweede keer moeder ben geworden 🙈😂

Helaas kan ik erover meepraten. Toevallig vorige week van dinsdag op woensdag nacht doorgestuurd geworden naar het ziekenhuis ivm enorm veel pijn aan mijn buik die simpelweg (ook niet in rust) wegging. Ze zagen bij de CTG dat ik regelmatig last had van harde buiken en mijn baarmoedermond verkort was. De lengte ligt onder de norm wat het eigenlijk moet zijn en omdat ik een zwaar fysieke baan heb heeft mijn gyneacoloog mij geadviseerd om volledig te stoppen met werken en mijn lichaam rust te geven. Sinds woensdag dus thuis maar ik hoef maar iets kleins te doen zoals een vaatwasser uitruimen en mijn buik verkrampt volledig. Aankomende vrijdag heb ik nogmaals een inwendige controle en dat zal uitwijzen wat de vervolg stappen zijn. Ik snap je gevoel volledig met het nutteloos voelen, ik ben altijd een bezig iemand geweest en nu afhankelijk in alle vlakken van anderen zijn en om hulp vragen is niet mijn sterkste eigenschap haha. Trouwens ben momenteel 28 weken zwanger.

Herken je gevoel! Ik ben morgen 28 weken en sinds gister werk ik nog maar 2 uur per dag, onderbroken door een uur pauze. Ik kom van 32 uur (kantoorbaan met veel thuiswerken), maar dat ging gewoon niet meer. Zelfs na 4 dagen weekend en alleen maar op de bank liggen, trok ik het maandag niet. Ook veel te lang over het besluit gedaan omdat het voelt als aanstellen/falen. Stom dat we zo streng zijn voor onszelf hè? Bij ieder ander had je allang gezegd: hallooooo, je gezondheid (en die van de baby) is veeeeeel belangrijker dan werk!

Hee dames, wat een fijne berichtjes zeg! Althans fijn... Maar qua herkenning. Ik heb me er inmiddels redelijk bij neer kunnen leggen hoor. Het is goed zo. Na nog een opname gisteravond, is het wel even klaar voor mij gevoel. Vandaag ook weer gesloopt op de bank of in bed. Ik spreek HR vrijdag weer en ga dan aangeven dat ik niet meer verwacht terug te kunnen komen voor mijn verlof..

Afgelopen vrijdag ben ik bij de bedrijfsarts geweest en op haar aanraden heb ik mij nu ook ziekgemeld. Ik doe wel nog mijn administratieve takjes vanuit huis en voer desgewenst nog online (coach)gesprekken met mijn mentorleerlingen of evt. een oudergesprek. Lesgeven zit er niet meer in. Ik vond het enorm slikken en heb wel wat traantjes gelaten, maar voel inmiddels ook opluchting en berusting.

Herkenbaar. Ik ben dinsdag bij de bedrijfsarts geweest en ook nu voor 100% ziekgemeld. Ik werk ook in het onderwijs, bij kleuters, en ik ga ook "ondersteunende taken" doen. Dat betekent OPP's uitwerken, dingen op papier zetten voor mijn klas voor de invallers komende schooljaar en meekijken voor de rapporten. Ik was best overvallen door de 100% ziekmelding, maar ben ergens ook opgelucht, dus dat zegt misschien al wel genoeg.

Ik werk nu 50% sinds 2 weken door groei achterstand, overgeven en mentale klachten. Ik werk alleen s’morgens en slaap dan smiddags 2-3 uur. Heb alleen idee dat nu ik 50% de werkdruk veel hoger is. Vanavond extra controle + groei echo bij de verloskundige als de baby dan nog achterloopt zit ik er ook over te denken om me 100% ziek te melden. Ben nu 31 weken zwanger dus het zou voor maar 3 weken zijn. Maar voelt ergens alsof ik het echt niet kan maken naar mijn collega’s, zelfs ruzie over gehad met mn vriend. Die vind dat ik voor mezelf en de baby moet kiezen. Vind het enorm lastig….