Vroeggeboorte

Ik lig nu in het ziekenhuis met gebroken vliezen maar ik ben voorlopig nog niet bevallen. Ik ben hier gekomen toen ik 34+ 5 weken was en ben nu 35 + 1 weken.

Onze zoon is 10mei geboren met 28 weken, vandaag dus 31 weken. Het gaat heel goed met hem. Geboorte gewicht 1370gram nu 1580 gram. Hij krijgt elke 2 uur 23ml van mijn melk. Hij ademt vrijwel zelf, vanaf het begin wel ondersteuning door CPAP. Super trots en we zien de toekomst positief in ♡.

Woensdag bevallen met 34+5 op 3 uur tijd van plensjes water tot bevalling had al 8cm ontsluiting. Alles gaat goed alleen nog leren drinken. Is sinds gisteren uit de couveuse en nu op koalakamer bij mama ❤

Ik ben vannacht opgenomen in het ziekenhuis. Precies 33 weken zwanger en heb ook elke keer kleine plasjes vruchtwater verloren, waarna ik vervolgens ook weeën kreeg. Na de weeën remmers is nu alles gelukkig rustig en hopelijk blijft dat nog even zo...

Voor mij geld hetzelfde. Vandaag opgenomen met 34+6, en bloedverlies. Daarbij waarschijnlijk ook dat de vliezen zijn gebroken aangezien het vruchtwater sterk verminderd is sinds de laatste echo (die was een week geleden).

Gister er achter gekomen dat ik weinig vruchtwater heb. En verlies al een paar weken vocht... of dat vrichtwater is of urine geen idee? De VK gebeld en moet dinsdag een afspraak maken voor een medische echo. Ik ben nu 30+4 weken. Heb wel al tijdje last van harde buiken, maar onregelmatig. Komt dit bekend voor bij jullie?

Ik sluit me graag even aan! Ik ben vandaag 33+4 weken zwanger van mijn tweeling en ik lig sinds 32+2 opgenomen in het ziekenhuis ivm een sterk afnemende groeicurve van 1 van mijn meisjes. Op 30 weken heb ik hiervoor al longrijpers gekregen en tot 32 weken heb ik dagelijks een CTG gehad. We hebben inmiddels al een rondleiding gekregen over de couveuse-afdeling, zijn voorbereid door de kinderarts en een voorlichting gekregen over de keizersnede die ik ga krijgen. En verder kan ik niets meer doen dan wachten en duimen dat ze elke dag nog een beetje kunnen en mogen groeien. Ze gaan hier wel nu steeds meer uit van “dagen”... (ipv “weken”). Ik probeer echt te ontspannen, maar ik merk dat de isolatie (ik lig al anderhalve week in m’n eentje op een kamer; mijn partner mag wel blijven eten en slapen. Maar die stuur ik overdag echt weg, want die gaat het straks ook nog zwaar krijgen), eenzaamheid (mag geen ander bezoek ontvangen) en vooral de zorgen over m’n ongeboren kindjes me af en toe echt te veel worden... en dan weet ik dat het na de geboorte ook nog een hele zware tijd gaat worden op de couveuse-afdeling... pffff....

Veel sterkte aan alle mama’s en mama’s-to-Be! En papas en het belangrijkste: kindjes! 😘

Heeeel veel sterkte en positief denken is de boodschap, hoe moeilijk het ook is, elke dag die voorbij is is er weer eentje waar ze sterker in zijn geworden 😘😘😘😘🙏

Oh jeetje ik lees hier helaas veel herkenbare verhalen. Ik ben vorige week opgenomen met 32.2 en veel vruchtwater verlies. Inmiddels 33.5 en ik mag met 34 weken kijken of het ook lukt om thuis te rusten (vind dat heeel spannend want daar beweeg je meer en minder controle van verpleegkundige). Ik snap de zorgen en eenzaamheid (die voel ik hier ook), de couveuse tijd is inderdaad lastig (ken ik ook door m'n zoontje die met 33.1 is geboren 3 jaar geleden). En nu met corona is het alleen maar pittiger ivm bezoekregeling etc. Mijn tip aan mezelf en anderen is: laat het op je afkomen, zorg goed voor jezelf in de kraamperiode want je wordt echt geleefd in het ziekenhuis. Neem tijd voor herstel en emoties. Veel sterkte iedereen🧡

Ai, dus voor jou ook bij je tweede weer veel zorgen! Dank voor je tips en steun! Ik wens jou ook heel veel sterkte en rust toe. Ik merk wel dat die verplichte rust door opname wel positief werkt, want toen ik nog thuis was deed je toch stiekem te veel... Heb je hulp voor bv huishouden en je andere kleintje?

Klopt! Daarom vind ik het ook spannend naar huis te mogen, want stiekem doe je dan toch meer.. ik heb gelukkig wel hulp in huishouden en met mijn zoontje maar het wordt nog een puzzel sommige dingen logistiek en huishoudelijk. Eigenlijk is het niet zo handig, maar voor het slapen en het wel kunnen zien van m'n gezin is het fijn. Veel sterkte met alles en hopelijk kun je straks naast het zorgen ook genieten. Wees vooral assertief en mondig naar het personeel over wat je wil en nodig hebt (toch even rust en geen constante inloop op een dag) en ook in de verzorging als er meer kan, dat je gewoon zelf aan het stuur staat met de verpleegkundige als coach aan de zijlijn. En zorg voor voldoende spulletjes zodat je zelf ook goed kan herstellen, bepaalde vitamines, ijzerrijk en magnesium rijke voeding etc. Zeker als je ook gaat bv of kolven. Hele lijst maar dit is ook hoe ik mezelf nu alvast voorbereid 💪

Bah wat naar... sterkte! 🙏🏻 Hopelijk komt alles goed. En laat je niet gek maken door alle enge verhalen! Ze kunnen tegenwoordig zo veel in een ziekenhuis.

Thnx! En wat betreft je tip, die kreeg ik hier laatst ook al, van een verpleegkundige hier, dat ik meer regie mocht (‘moest’) nemen. ik merkte dat ik mijn hele gevoel van controle aan het verliezen was en eigenlijk overal “ja is goed” op zei. Ik moet aangeven als ik op bepaalde tijden even niemand binnen wil of als ik op een ander tijdstip iets wil of als ik even geen schoonmakers wil, etc. En dat ik niet moet denken dat ik zelf niets te bepalen heb hier 😊 Dat was goed om even te horen! En zeker ook in combinatie met jouw ervaringen!

Sterkte Marley thuis ook! 🤞😘

Oh, hier (nog) niets aan de hand, maar mijn zoontje is 2 jaar geleden met 34-5 geboren. Vond dat erg heftig - ook al deed het kleintje het goed & was het niet eens héél vroeg. Nu ik weer zwanger ben (32-4) ben ik erg bezorgd dat het weer gebeurd. Als ik een tip mocht geven aan mijzelf toen: je hoeft niet de hele tijd sterk te zijn - accepteer/vraag veel hulp en ben lief voor jezelf. Het is écht niet nix, zo’n vroeggeboorte vooral in combinatie met ‘moeder worden’, heel veel hormonen en slaapgebrek. Luister goed naar jezelf & eigen behoeftes & kom daarvoor op ❤️. Sterkte allemaal (en van de kleine momentjes genieten - het wordt vanzelf beter).

Sterkte allemaal en heel veel respect voor jullie . Ben vooral inderdaad heel benieuwd naar wat er aan vooral ging . Harde buiken , blaasontsteking ? Krampen vaak ? Te druk doen? Zwangerschapsvergiftiging? Enz enz ?

Ik heb al sinds een week of 20 last van harde buiken. Ook twee keer er voor naar t ziekenhuis geweest omdat ik het niet vertrouwde omdat ik om de 5 minuten harde buiken had, maar dat was elke keer “loos alarm”. Ik heb zo’n 10-30 harde buiken per dag, maar maak me daar inmiddels geen zorgen meer om. Het ziekenhuis zei wel: als je harde buiken pijn gaan doen, in een hogere frequentie gaan komen of je gaat vloeien (vruchtwater, bloed), dan gelijk bellen. Verder kan ik zelf niets er aan doen dat m’n kindje niet goed groeit en te vroeg geboren gaat worden. Haar placenta werkt gewoon steeds minder goed. Daar zijn ze via de groeiecho’s achter gekomen (omdat ik een twee eiige tweeling verwacht kreeg ik tot week 28 elke vier weken een groeiecho). Ik had en heb daar geen enkele last van gehad. Ik heb sowieso nergens echt last van (behalve een wat hoge bloeddruk, maar ook daar zijn ze gewoon door de controles achter gekomen, want ook daar merkte ik zelf niks van). Ik merk wel dat sinds ik dus echt bedrust heb, de harde buiken wel zijn afgenomen. Maw, ik deed thuis stiekem wel te veel... maar al met al kun je dus een vroeggeboorte krijgen zonder dat je daar van te voren iets van merkt of dat je er iets aan kan doen...

Heel veel sterkte allemaal! Heftige verhalen. Het lijkt me heel zwaar om nu alleen in een ziekenhuis te liggen vol zorgen om je kindje, zonder afleiding en bezoek. Mijn vorige dochter is met 39+5 geboren. Maar deze keer heb ik zwangerschapsdiabetes, vanaf 21 weken uren per dag harde buiken en continu blaasontstekingen (ik geloof dat ik op 8 zit deze zwangerschap). Ik zit nu bijvoorbeeld aan mijn derde antibiotica kuur in 4 weken. Al die dingen kunnen invloed hebben op een eventuele vroeggeboorte. Vind het dus ook best spannend maar weet nog niet hoe dit verhaal af gaat lopen (nu 32 weken). Jullie allemaal veel liefs en sterkte gewenst!

Heel veel sterkte! ik vond het afwachten en de onzekerheid erg naar. Hoe gaat het met jou? Fijn dat je al zo ver bent! Met 35 weken heb je al echt een complete baby alleen dan wat kleiner! Ik hoop dat je hem of haar nog even binnen kan houden maar zo niet dan gaat het alsnog helemaal goed komen met je kleine! :)