Opzien tegen postpartum

Eerlijk, ik vond en vind zwanger zijn niet echt heel leuk… Ik vond bij mijn zoon de postpartum periode echt zo meevallen, dat heb ik veel liever dan zwanger zijn. Je hoort meestal de “slechte” verhalen, maar bij ons ging oprecht alles soepel. Je slaapt natuurlijk minder voor voedingen, maar daar stel je je als het goed is wel beetje op in

Ik kijk er ook enorm tegenop, krijg ook een keizersnede (eerste was spoedkeizersnede) en weet dus dat dat herstel best pittig is. Ik geraak nu al amper uit bed en vraag me oprecht af hoe ik na de bevalling uit bed ga geraken 😂

Ik heb veel gehad aan het boek "Het vierde trimester". Daar staan ook tips in om je na de bevalling weer beter te voelen (bijvoorbeeld goed/gezond eten, gezelschap dat je energie geeft (dus niet Oom Harold en Tante Betsie omdat je je daartoe verplicht voelt, maar mensen die je ook echt steunen), veel rust nemen en bijvoorbeeld nadenken of je een postpartum behandeling zou willen (massage, buikbinden, ...)) Ik moet zeggen dat ik het herstel bij de eerste vond meevallen (spoedkeizersnede). Veel rust nemen en hulp aanvaarden heeft me toen geholpen. Voor nu hebben we ook al een "plan" met wie we om hulp vragen en we hebben een simpel lijstje op een whiteboard staan: op dinsdag moet het vuilnis aan de straat, op X mogen alle plantjes water etc. We willen aan kraamvisite vragen om iets kleins van het lijstje te doen om ons te ontlasten :) Geen idee of dit de tips zijn waar je naar op zoek bent, maar in ieder geval veel succes! Ik hoop dat je je snel beter voelt! 🍀

Waar kijk je het meest tegenop? Misschien dat t helpt om voor die dingen al een plannetje te maken of hulp te vragen. Als het helpt om je sneller jezelf te voelen als af en toe een uurtje alleen kan wandelen, naar de kapper/massage of sportschool kan, dan kun je nu al iemand vragen om af en toe in te springen. Of juist in de vorm van koken, een was opvouwen etc. Ik kijk er nu bij de tweede niet tegenop hoewel de eerste kraamperiode vrij pittig was vanwege herstel van een zwangerschapsvergiftiging. Ik weet dat het tijdelijk is en elke dag wat makkelijker wordt. Ook zijn er ontelbare mooie, magische momenten, eerste keren en maak je herinneringen voor het leven. Dan zit je ‘s nachts die kleine in slaap te wiegen - dat is echt maar een hele korte periode, straks zijn ze groot en wens je soms die momenten terug :). Je gaat je weer jezelf voelen, geloof me!

Ik heb de vorige keer een super fitte zwangerschap gehad maar alsnog een pittige postpartum periode door een langdurige bevalling. Wat voor mij werkte was echt heel (voor je gevoel té) rustig opbouwen. Dat maakte dat ik me 6 weken na de bevalling fit genoeg voelde hele wandelingen te maken terwijl ik m’n zoontje en kinderwagen 2 hoog kon tillen. Hiervoor heb ik de tips van Sterkher (Instagram) gevolgd. Verder als het kan je partner zo lang mogelijk verlof laten opnemen zodat hij jou kan verzorgen en fysiek ontlasten.

Ik keek er bij de eerste zo naar uit om mijn lichaam weer voor mijzelf te hebben. Dat viel mij zo enorm tegen, had me totaal niet ingesteld op het een groot deel van de dag rond moeten dragen van mijn dochter (reflux). Nu heb ik mij erop ingesteld en kijk ik er naar uit dat kleine babytje niet meer in mijn buik te moeten dragen maar op mijn borst. Ik ben dan ook van mening dat voorbereiding (geestelijk) het halve werk is. Stel je in op de stijgende lijn, maar verwacht geen wonderen. Geef je lichaam tijd om te herstellen, helemaal jezelf voelen heeft tijd nodig maar geniet van elk beetje dat het beter maakt 😊

Hier straks voor de tweede keer pp en zie er oprecht meer tegenop dan tegen de bevalling. Ik ging vorige keer te snel en heb daar een hoge prijs voor moeten betalen: na 3 maanden kon ik opeens niet meer traplopen en begon ik enorm met mijn been te slepen. Bij bevalling gekneusd stuitje en alles rondom mijn bilspieren zette zich vast waardoor dat weer uitstraalde naar been/knie. Moest echt weer terug naar 0 en helemaal opnieuw opbouwen. Duurde echt zeker 9 maanden voor ik me weer enigszins mezelf voelde. Dus tip: doe echt rustig aan en laat je helpen!! Ga ik nu ook echt doen. Bouw heel rustig op en denk niet dat je na 2w weer een uur wandelt. Dan komt het helemaal goed.

Mijn tips; Pak de eerste week (weken) echt je rust wanneer je kan! Geef je lijf tijd om te herstellen. Een rondje buiten wandelen die overdrijf niet.. een mini blokje om is echt al meer dan genoeg. Als anderen hulp aan bieden. Neem het aan. Heb je ergens zin in (en is het ook mogelijk) lekker doen. En heb je ergens geen zin in (kraambezoek, andere verplichtingen..) niet doen. Jouw lijf heeft er 9 maanden over gedaan om een baby te laten groeien. Geef jouw lijf ook de tijd. Gun jezelf die tijd. En wees lief voor jezelf. Stel geen te hoge verwachtingen. En zie wat wel kan en wat niet kan. En weet je. Al die “ellende” gaat weer over. Dus probeer toch tussen alle post-partumdingen ook echt te genieten van je gezin. Je baby, je man die vader is geworden. Van jezelf. En gun jezelf tijd om te leren kennen wie jij bent als mama. Want dat is een rol waar je in groeit. En dat is helemaal oké.

Ik kijk er heel erg tegenop door mijn vorige zwangerschap. Zwanger zijn vind ik al vreselijk, maar het vlakt ook heel erg mijn emoties af. Bij beide zwangerschappen nu ervaren. Ik kan mij momenteel nergens druk om maken. Iets 'te' relaxed. Maar die heftigheid aan emoties kwam bij mij na de bevalling van mijn 1e. Toch onbewust emoties weggestopt, slaaptekort, geen ritme en balans, zwangerschapshormonen. Het speelde allemaal een rol. Ik voelde mij pas weer een beetje mijzelf na 3 a 4 maanden. Ik ben er, voor zover het kan, nu iets meer op voorbereid dat dit weer zal gaan gebeuren. Ik kijk er heel negatief op terug. Dus ik kijk er zeker wel tegenop. Maar ik hoop echt dat het me mee zal vallen.

Dit is mijn tweede kindje en ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook best tegenop zie. Vooral het “hormonale” gedeelte. Ik voelde me na de bevalling echt heel emotioneel en ik vond alles best wel heftig. Slaaptekort etc ga ik ook niet goed op. Had ook een mega lange bevalling dus begon al super vermoeid aan de kraamweek toen. Ik probeer me er nu alvast een beetje op voor te bereiden, wetende dat er ook mooie momenten gaan komen en dat de heftigheid wel weer voorbij gaat!

Ik snap je wel, enige wat ik kan zeggen is dat het elke dag een stukje beter zal gaan en je meer kunt genieten. Blijf erover in gesprek met belangrijke anderen. Je zult je pas echt weer jezelf voelen als je ontzwangert bent en dat kan wel een poosje duren, maar het cliche: ' je krijgt er zoveel voor terug' is echt waar.

Ik zie daar ook meer tegenop dan de bevalling, daar kijk ik bijna naar uit. Maar niet naar het herstel in de kraamtijd. Vorige keer een dag of 40 nodig gehad om emotioneel en fysiek een beetje in balans te komen. Tip: zorg dat je ijzergehalte goed hoog is, dit scheelt in fitheid na de bevalling.

Ik lees hieronder vooral berichten dat het heel zwaar is. Ik zag er ook heel erg tegenop, vooral door alle verhalen van anderen. Uiteindelijk heb ik de eerste weken echt als magisch en mooi ervaren en helemaal niet zo zwaar. Misschien komt het omdat ik tot bijna eind 30 heb getwijfeld over kinderen en bang was dat ik het niet leuk zou vinden, niet van mn kind zou houden of geen goede moeder zou zijn.. Nooit beseft dat het ook iets mega bijzonders en feestelijks is, het krijgen van een kind. Ik had volop energie die eerste weken en vond het heel gezellig dat mensen langs kwamen. En helemaal verliefd op mn baby. Was ook redelijk snel hersteld, terwijl ik niet heel gezond leef, nooit sport en dus al eind 30 was. Ben heel benieuwd of de tweede keer weer zo fijn is. Vind t toch wel weer erg spannend allemaal.

Waar ik vooral tegen op zie is "het niet kunnen slapen door de adrenalinerush". Heeft iemand hier nog tips voor? Ik had me de vorige keer voorgenomen om veel te rusten/slapen, maar ik voelde me inwendig een soort stuiterbal qua energie. Dat was niet erg bevorderlijk... (En ik weet dat t komt door de hormonen enzo.. dus geen idee of er überhaupt iets aan te doen is?)

Ik zag bij de eerste ook op tegen de weken na de bevalling. Die zijn me uiteindelijk zo meegevallen! Herstel ging beter dan verwacht en natuurlijk ben je moe maar daar leef je ook naar. Enige wat ik nu echt anders ga doen is minderen met kraamvisite. Zeker ‘s avonds niemand meer.

Hier ben ik ook bang voor en benieuwd naar eventuele tips :)

Heb hier veel last van gehad met de eerste, dan lag ik na de nachtvoeding tot de ochtend wakker - mega frustrerend en niet vol te houden. Uiteindelijk heeft het wel geholpen om te ontdekken waarmee ik mijn zenuwstelsel kalmeren: - yoga nidra - ademhalingsoefeningen - affirmaties - drukpunten in wenkbrauwen - oren masseren - massage (deed ik bij een dame gespecialiseerd in Chinese geneeskunde) - warm eten en drinken - overdag veel buiten zijn, zonlicht, wandelen - schermtijd beperken en niet voor 10 u ‘s ochtends / na 8 uur savonds

Die eerste weken zijn even heftig maar ook heel bijzonder mooi. Ik heb ook een hele heftige zwangerschap met heel veel klachten, net als de vorige keer. Ik weet nog dat ik toen meteen echt een enorme opluchting voelde van de misselijkheid die na de bevalling in een keer over was en het duurde echt niet lang voor ik me fysiek een stuk beter voelde dan tijdens de zwangerschap (ik denk minder dan een week). Tuurlijk de postpartumtijd is een best heftige tijd, maar het is ook een tijd die in het teken staat van herstel, dus je voelt je ook steeds weer sterker worden en je kunt actief bezig gaan met zorgen voor je lijf. Als je rust, merk je dat je meer energie krijgt. Dat is echt anders dan tijdens de zwangerschap waar alles je maar overkomt en je ook na een nacht goed slapen nog uitgeput wakker kunt worden. Kortom, ik heb 1000 keer liever postpartum dan zwanger 🤭 hopelijk geeft het je wat moed

Dankjewel! Ik ben inmiddels ook wat onderzoek aan het doen en kan het volgende nog toevoegen: - luisteren naar de natuur (vogelgeluiden etc.), helpt zelfs als je niet zelf naar buiten zou kunnen en een audio-opname werkt even goed als echte vogels; - tekenen, kleuren of doodelen; - aromatherapie (lavendel, bergamot); - knuffelen(!); - hummen of zingen. Zou je wat meer kunnen vertellen over de manier waarop je je oren masseert? Maakt dat nog wat uit?

Ik kijk er juist naar uit. Klinkt gek maar zie enorm tegen bevalling op... ditnis onze 3e. En vindt juist de herstel periode fijn .. lekker geen verplichting.. gwn rust... oké de nachten zijn heftig maar wen je wel aan en zkr als je overdag slaapje doet. M'n partner is nu 6 week straks thuis maar bij m'n eerste was dat toen de toen nog geen 6 week maar 1.5 week wat ze mochten opnemen... ik kijk enorm naar die 6 week met z'n 5 uit. Ookal gaan de andere 2 naar school en zodra ik alleen er voor sta na de 6 week is het zomer vakantie dus kan ik met 3 Kids lekker rustig aan doen. 😊