1e werkweek na burn out 15 maanden

Zelf ook een burnout gehad. Begrijp ik goed dat je na 15 maanden thuis ineens 24 uur bent gaan werken? Dat vind ik echt super knap! Luister naar je lichaam (inderdaad vroeg naar bed) en geef je grenzen aan. Is er een reden waarom je je nieuwe werkgever niet over je burnout vertelt (meen ik te lezen)? Als je een goede werkgever hebt zullen ze begrip tonen / met je meedenken. Misschien kun je wel een coach op het werk krijgen?

Allereerst; wat vervelend dat je je zo voelt! Ik heb zelf geen burn-out gehad, dus die ervaring deel ik niet. Wel heb ik drie keer een verlof gehad van zes maanden en ik vond die terugkeer (telkens op dezelfde werkplek als voor mijn verlof) behoorlijk intens. Ook in die situatie duurde het maanden voordat ik weer mijn draai had gevonden (juiste energiebalans, geen onzekerheid etc.). Ik denk dat je daarom ook de tijd moet geven om te wennen. Je hebt er vijftien maanden ‘uit gelegen’ en ik denk dat de verwachting verkeerd zou zijn als je er vanuit gaat dat je niet ‘op’ bent na een dag werken.

Vanuit een burn-out gelijk 24 uur werken is een best grote stap. Geef het de tijd en stel realistische doelen (wat moet je weten voor x datum en laat alles wat je wil weten even liggen en schrijf het hooguit even op voor later). Ook zonder burn-out zijn de meesten de eerste weken doodop. Regel vanuit huis ook meer ondersteuning. Het is echt een kwestie van werken en slapen de komende tijd en de dagen met de kinderen kosten nu simpelweg meer energie dan je overhebt. Langzaamaan verschuift dat wel weer.

Dank voor je reactie. Ja, ik heb hier bewust voor gekozen om er niet over te beginnen tijdens sollicitatie. Ze begonnen zelf al over dat ze vitaliteit hoog in t vaandel hebben, dat ik de tijd en de ruimte krijg. Bovendien wist ik natuurlijk niet hoe het zou gaan als ik weer zou gaan werken. In mijn beleving zorgde ik nu al beter voor mezelf 3 dagen werken, 24 uur ipv 36 en weet ik beter mijn rust te nemen. Mijn coach gebeld gisteren en zij gaf ook aan, nu het ook niet te benoemen. Ze zei, wat je wel kan aangeven. Ik merk dat ik de eerste week als heel veel heb ervaren. Wellicht kun je afspraken maken over je caseload etc

Dank je wel

Goede tips. Ja, de stap is inderdaad groot. Ik was juist super trots op mezelf dat ik nu accepteerde dat ik 24 ga werken ipv 36. Dat ik vaker nee zeg en meer mijn rust pak. Ik moet mezelf de tijd geven om te wennen. Mag aangeven dat ik er rustig in wil groeien. Heb volgende week caseload bespreking en wil dan horen hoeveel cliënten ik krijg. Hoop eerst rustig te mogen starten ipv gelijk 6 cliënten.

Ik heb zelf het afgelopen jaar geen burn-out gehad maar ben wel na bijna 10 maanden verlof weer gaan werken. Bij een nieuwe werkgever. Dus in die zin soortgelijke situatie. En ik ben KAPOT na vier dagen weer werken. Ik twijfel ook helemaal aan mezelf. Veel met mijn vriend over gepraat en hij zegt ook: wees realistisch. Überhaupt na zo lang weer werken is intens, voor iedereen. En dan ook nog een compleet nieuwe baan. Met nieuwe info. Allemaal nieuwe mensen. Dus mijn advies (dat is ook het advies dat ik mezelf geef): geef het de tijd. Ik ben na de geboorte van mijn oudste gaan studeren en de eerste week zat ik huilend op de bank. Te twijfelen over alles, mezelf. Of ik er wel goed aan heb gedaan. En uiteindelijk zat ik daar na een tijdje zo op mijn plek. Maar het had gewoon tijd nodig om te wennen. En dan wordt het vanzelf minder zwaar en kom je in een ritme. Dus kijk het idd gewoon even aan. En blijf met je coach praten zoals je nu ook al heel goed doet! Je hoeft nu niks te beslissen. Maak het klein. Het is “maar” werk. En wat je nu doet is voor elk persoon pittig. Burn-out of niet. Dat ligt niet aan jou :-) Groetjes van super kapotte moeder na eerste werkweek 🫣

Zoals ook al aangegeven is ook zonder een burn-out starten na een lange periode heel intens. Zelfs na een vakantie van 3 weken hebben veel hier last van. Daarnaast ook nog eens in nieuwe baan, extra vermoeiend. Wees dus gerust de eerste weken een beetje lief voor jezelf. Geef het even de tijd. Dit is wel makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, ik kan me heel goed voorstellen dat je met een soort angst zit dat deze vermoeidheidsklachten duiden op een burn-out. Maar voor nu denk ik dat het "gewoon" bij de nieuwe baan hoort.

Ik vind het ook knap dat je meteen weer 24 uur wilt gaan starten. En het is inderdaad logisch dat je kapot bent. Ik zit nu zelf in een (bijna) burn-out en ik probeer alles soort van af te wegen. Ik heb afgelopen week ook weer iets meer uur gewerkt. Dat heb ik echt wel gemerkt en inderdaad veel geslapen. Maar bij mij valt dat dan onder 'acceptabel' (omdat ik erger heb gehad🤭). En vanaf daar kijk ik dan verder. Dus hoe ervaarde jij verder die zware week. Als acceptabel voor een eerste week, nieuwe werkgever, na een burn-out of veel erger? Ik zou inderdaad ook niet meteen de werkgever informeren over vanalles en sowieso de eerste weken afwachten. Je hebt binnenkort ook een bespreking, dus daar kan je hopelijk dingen aangeven in de trant van nieuwe baan ipv burn-out You've got this💪🏻

Ik ben een aantal jaar geleden na ruim 2 jaar burn-out ook in een keer weer 24 uur gaan werken in het onderwijs. De eerste week was verschrikkelijk. De eerste dag belde ik in de pauze al huilend mijn man op. Het is dus zeker niet ongewoon! Ook mijn werkgever wist niet van mijn verleden, dus onze situaties lijken erg op elkaar. Ik heb toen realistische doelen gesteld: “ik ben trots op mezelf als ik om half 5 naar huis ga”, “ik ben trots op mezelf als ik nakijk werk tot morgen laat liggen”, etc. Dus de focus leggen op gezonde doelen, in plaats van perfectionistische doelen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Inmiddels vind ik mijn werk overigens erg leuk en ga ik er na mijn zwangerschapsverlof in december graag weer naartoe 😊

Kijk hier heb ik echt wat aan. Graag zou ik nog wat ervaringen van je willen meenemen. Kun je hier ook een persoonlijk bericht sturen

Ik ben benieuwd of je voor jezelf voldoende hersteld was van je burnout? Of ben je weer aan het werk gegaan omdat je vond dat het wel lang genoeg heeft geduurd nu? Ik heb nl een aantal jaren geleden in precies dezelfde situatie gezeten; uitgevallen met een zware burnout, vervolgens conflict met de werkgever omdat mijn herstel niet snel genoeg ging (vond ik toen zelf ook) en na tekenen van een vaststellingsovereekomst gesolliciteerd en aangenomen bij een nieuwe werkgever. Ook voor 25 uur ipv 36u, want ik wilde het rustiger aan doen. Alleen was ik totaal niet hersteld van mijn burnout; ik had mijn situatie niet geaccepteerd, had geen rust gehad en had alleen maar meer stress gehad door mijn oude werkgever. Ik vond de start bij de nieuwe werkgever ook heel heftig, maar dat werd ook niet beter helaas. Ik kon destijds met moeite mijn uren werken en (huilend) op de bank liggen, verder niks. Dat heb ik uiteindelijk bijna 2 jaar volgehouden en toen heb ik eindelijk écht voor mezelf gekozen en kon ik gaan herstellen. Daar ben ik nu nog steeds mee bezig (bijna 7 jaar na de 'start' van mijn burnout). Ik hoop natuurlijk dat jouw situatie anders is, want mijn proces gun ik niemand te moeten doorlopen. Maar ik hoop wel dat je, ondanks je perfectionisme, eerlijk naar jezelf kunt zijn. Want zo niet, dan duurt je proces alleen maar langer. Ik wens je veel wijsheid en luister echt vooral naar je lichaam en je gevoel! 🍀

Heftig zeg om te lezen. Helaas is er zoals je weet niet een moment dat je kan zeggen ja nu ben ik voldoende hersteld. Dus ja, ik had na 15 maanden zin om weer te gaan werken, wat te gaan doen. Ik merk eigenlijk al sinds december dat het wel steeds beter ging. Toen nog aantal maanden thuis gebleven om uit te rusten en te kijken wat wil ik nu eigenlijk gaan doen voor werk. Voor deze weken heb ik geen last meer gehad van stress/spanning. Dus voorlopig geef ik de startperiode de schuld. Wennen aan de belasting Je verhaal beurt mij echt totaal niet op. Maakt mij ook wel wat onzeker. Weet niet zo goed wat je advies nu is

Heel herkenbaar, ik ben na 2 jaar ziekte en tijdelijk ww weer 24u gaan werken. De eerste week dacht ik wow dit is heftig. Hoe ga ik dit doen? Nieuwe baan Nieuwe collega's Nieuwe route naar werk Nieuwe taken Nieuw dagritme Nieuw weekritme Taken anders verdeeld in huishouden Peuter die ook moest wennen Man moest ook wennen Ik denk dat dit nog niet eens alle nieuwe prikkels zijn, maar het is een hele waslijst. Nu ben ik inmiddels met verlof en los dat ik het nog heftig vond doordat ik ook zwanger ben en dat niet soepel ging, vond ik mijn nieuwe werk uiteindelijk heel fijn en de collega's ook. Heb je een buddy gekoppeld aan je op het werk? Een burn out is niet niks, mijn man heeft nu zijn 3e, want hij is hardleers 🤔🥴 Kijk goed naar wat je nodig hebt en waar je rust van krijgt. Schrijf het voor jezelf evt op en bespreek het met jouw vrouw, misschien dat zij het van een ander perspectief ziet en je advies kan geven?

Ik denk dat je het de afgelopen week hartstikke goed gedaan hebt, moeheid is helemaal niet gek! Zelf ben ik ook perfectionistisch en werk nu weer sinds 3 weken (28u verdeeld over 3 dagen) na 5 maanden verlof te hebben gehad, overige dagen idd ook zorg voor 2 kids. En onlangs dat ik geen depressie heb, ben ik ook vreselijk moe. Het is weer allemaal even wennen en voor jou nu ook nieuwe prikkels ontvangen. Geef het de tijd en wees trots op wat allemaal lukt!

Dat klinkt alsof je er wel heel bewust mee bezig bent en jezelf de tijd hebt gegeven om echt te herstellen. 👍🏻 Het was uiteraard niet mijn bedoeling om je slecht te laten voelen. Maar ik zou je wel willen behoeden voor de fouten die ikzelf heb gemaakt. Ik was destijds niet eerlijk naar mezelf (was zelfs het contract met mezelf helemaal kwijt) en vooral gemotiveerd vanuit oude overtuigingen en een omgeving die aan me trok. Mijn advies is om echt goed bij jezelf te blijven en te blijven onderscheiden of je motivatie voortkomt uit je perfectionisme/oude overtuigingen of echt vanuit jezelf. Heel veel succes en ik hoop dat het werken steeds beter gaat! 🍀

Hoop ik ook. Hier kom je echter pas later achter. Ik denk dat ik vrij eerlijk naar mezelf ben geweest. Stap van 36 naar 24 was lastig, geen leidinggevende functie

Dank je. Voel mij niet depressief, maar kom uit burn-out

Bedankt voor je herkenning. Mijn vrouw en ik zijn wel een goed team en krijg mijn rust waar dit kan. Kan even op bed als jongste slaapt. Wat naar te lezen dat je man voor de 3e keer BO is geraakt

Wat vervelend zeg! Zelfs zonder burn-out is aan een baan beginnen de eerste week heel pittig. Kan me goed voorstellen dat het daardoor voor jou helemaal pittig is. Ik denk dat t heel normaal is dat zo’n eerste week heel zwaar en vermoeiend is. Ik begon laatst aan een nieuwe functie in hetzelfde bedrijf en zelfs daar was de eerste week mega vermoeiend. Accepteer dus dat een eerste week zeker wennen is, zou mijn advies zijn