Advies gevraagd: Bemiddelen tussen ex en partner

1. Waar ligt de grens? Tot waar jij jou comfortabel aanvoelt. En gezien je zegt dat dit niet meer zo is, lijkt me het beter om een extern persoon in te schakelen. Je kunt betrokken zijn maar je kunt ook té betrokken zijn. Grenzen stellen. 2. Ik zou dit wel aankaarten maar wel het gedeelte van de ex achterwege laten en dit echt vanuit jouw eigen gevoel laten spreken. Maar is het zijn ex die je bang (probeert) te maken/maakt? Of heb je ook oprecht schrik? Iedereen heeft zijn of haar dingetjes natuurlijk, het gaat er hem vooral om of t voor jóu leefbaar is. Als jullie aan de hand van lijstjes kunnen functioneren en jullie voelen je er goed bij dan is dat prima toch? Het is niet omdat hij niet de meest flexibele is dat hij geen andere waardevolle zaken kan toevoegen aan het ouderschap over jullie kindje samen straks.

1. Als bonusmoeder regel ik de meest praktische dingen (schema omgang ed) met name ook omdat mijn vriend vergeetachtig is, net zoals zijn ex 😅 Praktische zaken word dus met mij overlegd, alle overige contact rondom de kinderen hebben ze rechtstreeks met elkaar. Het zijn tenslotte hun kinderen. 2. Zal je vooral niet laten leiden door de ervaringen van de ex. Je kan het wel meenemen in je eigen bedenkingen. Er is een reden geweest waarom het tussen je vriend en zijn ex niet heeft gewerkt. Blijkbaar werkt het wel tussen jullie, anders hadden jullie icsi niet overwogen ( weet uit eigen ervaring dat je daar veel voor over moet hebben wil je dat traject aangaan). Zal vooral uit de rol als bemiddelaar blijven als ik jou mag adviseren. Evenals als de verhalen van de ex erbij gaan halen, lijkt me voor jullie eigen relatie niet helpend.Wellicht is ouderschap blijft een goede hulpverleningsvorm voor hen. Hoop dat je er wat aan hebt!

1. Door vecht scheiding ging het hier ook niet soepel. Een klein poosje gingen dingen via mij. Maar merkte al snel dat ze probeerde te stoken. Tussen mij en mn man en tussen kinderen en mij en kinderenen en hun vader. Omgang met de kinderen is heel lang ook slecht gegaan door het stoken. Wij deden samen ons best. En zolang je man het niet eens is dat het via jou gaat ben ik het compleet met hem eens. Ik had het ook nooit tijdelijk op me genomen als mijn man dit zelf niet liever had. Ik ben er mee gestopt want was het zat dat ze steeds met vanalles aankwam over hoe hij volgens haar was en daar ga ik gewoon niet naar luisteren. Ik ken mijn man zoals ik hem heb leren kennen en hoe hij bij mij is. Ik hoef haar mening over hem niet. Het ging niet voor niks goed tussen ons. 2. Het deel dat ze je bang maakt zegt al wel genoeg. Luister niet naar haar. Ze gingen uit elkaar en dat heeft een reden van beide kanten. Sommige mensen kunnen het slechtste in elkaar omhoog halen en dan gaan dingen mis. Als het tot nu goed ging tussen jou en je partner dan heeft dat een reden dat het met jou wel werkt. Waarom dan druk maken over wat die ex waar het niet goed mee ging zegt. Mijn man had met zijn kinderen een hele poos ook geen goede band. Zn ex heeft zich ook jaren niet aan de omgangregeling gehouden. Terwijl hij ze wel graag zag. Door al het stoken is het er ook niet beter op geworden. En werd de band er ook niet beter van. We hebben samen een dochtertje en daar is hij helemaal gek op. Nu zwanger van een zoontje. Met ons dochtertje had hij eindelijk het gevoel eindelijk echt een kind te hebben die hij kon op zien groeien en waar hij niets van hoeft te missen. Op dit moment gaat het ook beter met zijn kinderen. Zn kinderen komen hier nu wanneer ze zelf willen. Zijn ook ondertussen al stuk ouder. En dol op hun zusje. Ze komen niet vaak (ook ivm bij baantje, school mischien vriendje) maar omdat ze al een stuk ouder zijn laten ze zich ook niet makelijk meer op stoken en gaat het eigenlijk erg goed. Hun laten nu weten wanneer ze willen komen en we hoeven dus nu ook bijna niet meer te communiceren met de ex. Wij hielden dit samen vol omdat we elkaar steunden en niets kon daar tussen komen. Anders was dit nog veel moeilijker geworden. Ik ben samen met mn man zinds de kinderen 3 en 5 waren nu zijn ze bijna 15 en 17. Als je met je man over die punten wil praten zou ik zn ex er niet bij vermelden want anders voelt dit voor hem als een aanval van zijn ex naar zijn kant via jou. Naar mijn idee als het nu werkt tussen jullie en hij ziet uit naar een baby waarom dan je druk maken. Voor hem is dit een hele andere situatie als met zijn ex.

Ik werk zelf met ouders die al jaren in hoog conflict/complexe zitten, waar kinderen tussen staan. Nieuwe partners adviseren wij altijd zoveel mogelijk het conflict bij de partner en zijn/ haar ex te laten. Kinderen kunnen prima leven met ouders die uit elkaar zijn, zelfs al zijn het twee totale verschillende huishoudens. Waar kinderen niet mee om kunnen gaan is gedoe. Daar krijgen ze buikpijn van. 1) Het is heel mooi dat je probeert te helpen maar langzaam maar zeker word je in het conflict gezogen. En dat maakt je oncomfortabel. Ik ben zelf bonus moeder. Tussen mijn vriend en ex loopt het ook niet altijd lekker. Het enige wat ik doe is hem aanhoren, en terugleggen. Wat kan hij zelf anders doen in de communicatie? Hij kan zijn ex niet veranderen en heeft alleen invloed op zijn eigen aandeel. Ik ga niet bemiddelen want dat is niet mijn plek. Je komt tussen twee partijen te staan (net als de kinderen vaak). Zij geeft aan dat jij dit moet doen omdat het om de kinderen gaat.. dit is een idiote uitspraak. Ik denk dat zij moet kijken naar haar eigen aandeel hierin. 2) waarom zou jij moeten bemiddelen? Wordt dit van je verwacht of neem je deze hele zware en moeilijke taal op je? Het is een conflict tussen jouw vriend en zijn ex. Je wordt nu beïnvloed door zijn ex en haar bevindingen, maar dit hoef jij niet zo te ervaren. Mijn tip is om te proberen uit het conflict te blijven en dit ook duidelijk uit te spreken. Uiteraard kun je je vriend helpen en steunen. Hem aanhoren en terugleggen: wat kun je zelf anders doen, misschien kun je… enz.

advies niet meer bemiddelen, is niet jouw rol.. hoe verleidelijk ook.. wees een steun voor je vriend en geef vertrouwen 'ik vertrouw erop dat jij dit (aan)kan' maar laat het daarbij. Het is zijn verantwoordelijkheid, als jij die overneemt is t einde zoekt. Nooit doen. De combinatie vriend + ex is heel anders dan hoe het nu is met jou.. Jij bent een ander iemand dus ook een andere dynamiek tussen jullie. Wat jij hoort is haar beleving, niet hoe hij ís. Je bent niet voor niets met hem samen en je wilt niet voor niets jullie gezin uitbreiden... neemt niet weg dat je bepaalde scenario's toch nog wel wat dieper kunt bespreken 'hoe zie jij dit en dat voor je' bovendien heeft hij dingen al eens meegemaakt dus daar kun je van profiteren. Het klinkt verder of je vriend wel iets van een dingetje heeft, lichte vorm van x of y (ga niks invullen) (en wie heeft er niks...) maar zo te horen hebben jullie daar samen een prima modus voor.

Ik zou me er compleet buiten houden. Zo ver dat kan natuurlijk.. dit is iets wat je partner zélf moet oplossen met zijn ex.

Voor de de praktische dingen kan het inderdaad handig zijn om dat op te pakken als "buitenstaander" haha. Hier presteerden ze het om de meest simpele afspraken verschillend te interpreteren. Ik zal inderdaad de woorden van zijn ex niet gebruiken om het gesprek aan te gaan. Dankjewel voor je advies!

Ik denk dat zij mij niet bewust bang probeert te maken, maar dat ik de herkenningspunten in onze eigen relatie zie en daar word ik bang van. Ik denk dat taken toevoegen aan zijn lijstje voor later een goede oplossing is. Het enige waar ik bang van word, is dat baby's niet flexibel zijn en hij ook niet. En dat vind ik best moeilijk om bespreekbaar te maken. Misschien dat dat ook een kwestie is van ervaren. Dankjewel voor je advies!

Ja hij is natuurlijk dezelfde man & het is normaal dat je dus die herkenningspunten ziet. Maar heb jijzelf het er lastig mee? Want dat is natuurlijk dé vraag. Wat voor de ene vrouw echt niet kan, hoeft voor de andere vrouw geen probleem te zijn. Iets met zoveel potjes en dekseltjes, je moet gewoon een potje en een dekseltje hebben die compatibel zijn. En wat betreft die lijstjes: ik denk inderdaad niet dat je het nu kunt uitleggen dat dat niet zal lukken, maar die flexibiliteit zal wel groeien. Het lijkt wel alsof jij op een constructieve manier met zijn dwangmatigheid om kunt gaan. Dus dat komt ook wel goed!

Jouw bericht doet me goed om te lezen en maakt me ook wat rustiger. Stoken gebeurt hier alleen wanneer ze iets gedaan wil krijgen en een 'nee' verwacht van mijn partner. Dan gaat ze ons overdag appen met dezelfde vraag en wroeten om de verschillen in die antwoorden naar boven te halen. Toen ik dat doorhad, heb ik besloten om voortaan haar vraag te parkeren, het te bespreken met mijn man en hem te laten antwoorden. Wat naar dat je partner een tijd geen goede band heeft gehad met zijn kinderen. Kwam dat alleen door de moeizame situatie met zijn ex? Ik merk hier dat het steeds beter gaat nu de kinderen wat ouder worden. Wij zijn wat verder weg gaan wonen, zodat zijn ex niet constant zou vragen aan mijn man om klusjes te doen (onder het mom van: jij bent óók ouder). Dat had niks met hun ouderschapsplan of de kinderen te maken en zorgde voor heel wat frustratie bij beide. Sinds die afstand er is, is het een stuk rustiger. Ik vind dat je een heel goed punt hebt over dat mensen soms het slechtste in elkaar naar boven halen. Ik ervaar het zelf regelmatig tussen die twee. Ik zie mijn man dan ook veranderen in iemand die ik amper herken. Misschien moet ik dus niet te zwaar gaan tillen aan haar verhalen. Dankjewel!

Ik kan me goed vinden in wat je zegt. Dankjewel daarvoor! Haha, hij heeft iets van een dingetje ja. Het is nooit vastgesteld (in zijn familie is het zo: als je pijn hebt ga je naar de dokter, verder niet). En dat is oké, zolang hij er geen last van heeft dan. Ik noem het daarom maar dwang of dwangmatigheid. Het is af en toe een uitdaging, want ik loop soms tegen, voor mij onbekende, rituelen aan, omdat ik die dan per ongeluk verstoor. Maar het gaat inderdaad wel oké 😊.

Dankjewel voor je tips! Ik vind dat mijn partner best eens zijn hart mag luchten over de problematiek tussen hun. Samen hebben we een aangenaam ritme hier en bepalen we ook echt samen hoe we met de kinderen omgaan en wat wij belangrijk vinden in ons huishouden. Mijn partner is het gelukkig volledig met mij eens als ik zeg dat ik me niet wil mengen in de communicatie tussen hem en zijn ex. Hij betrekt mij niet actief in hun discussies, behalve als hij achteraf even wil ventileren. Wat zou jij aanraden als zij mij in hun discussies probeert te trekken: zelf aangeven dat ik mij er buiten houd of helemaal niet meer reageren en mijn partner die grens aan laten geven bij haar?

Heel fijn dat je partner bij jou kan ventileren en dat doe je ook goed! Fijn dat hij begrijpt dat jij je niet wilt mengen in hun communicatie en dat hij jouw grens hierin accepteert. Je kunt bij haar je grens aangeven en haar terug verwijzen naar hem; bijv: ik hoor wat je zegt maar ik denk dat je dit het beste met… zelf kunt bespreken.

Dit kwam omdat letterlijk tegen de kinderen was gezegt dat ze de boel bij ons wel kapot konden maken. (Wat ze ook deden)En dat wij het recht niet hadden ze naar hun kamer te sturen want dan zorgde ze er voor dat ze een poosje niet naar ons hoefden. Daarnaast werden we veel uitgescholden bij ex en partner van ex thuis met de kinderen erbij wat de kinderen dus ook weer naar ons deden. Begin puberteit werd het daardoor nog erger. Want doordat ze dachten dat wij niks te zeggen hadden als ze bij ons waren maakten ze het dus heel erg. Daardoor zag mn man er steeds meer tegenop als ze kwamen. Gelukkug is dit nu niet meer zo. En vinden we het fijn ze te zien. Maar dat heeft dus wel erg lang geduurd

Wat erg zeg… Hoe creëer je een loyaliteitsconflict bij je kind. Kinderen bestaan uit 50% papa en %50 mama. Zodra je slecht over de andere ouder praat waar de kinderen bij zijn, of nog erger uitscheld zeg je dus eigenlijk over je kind: jij deugt voor 50% niet. Wat fijn dat het nu anders is! Maar moet een pittige periode zijn geweest.

Ja erg pittig. En ben blij dat ze nu zelf hebben besloten dat ze het hier willen komen en het leuk willen hebben. Ze komen mischien niet vaak (hebben bijbaantje/school/vrienden/mischien zelfs al vriend) dus veel tijd hebben ze niet. Maar als ze komen is het meestal gezellig. En daar gaat het bij ons wel om. Liever dat het minder vaak is en ze zelf graag willen komen en het leuk vinden, dan dat ze komen met tegen zin en het daardoor een moeten word en ze het niet leuk hebben. Ze kunnen nu zelf aangeven wanneer ze willen/kunnen komen.

Niet alles gelezen maar hier: 1. Wij nemen de meeste beslissingen samen met z'n 3en maar als ik ergens niet mee eens ben geef ik altijd aan dat de beslissing uiteindelijk niet bij mij ligt maar bij hun. Ik zie wel dat ik het vaker met m'n man z'n ex het eens ben dan met hem dus dat maakt die relatie wat makkelijker 😅 maar goed ik vind z'n ex sowieso super tof, ze is voor ons dochtertje ook "tante" en ik zie haar echt wel als een vriendin van me dus dat is denk ik moeilijk te vergelijken. Mijn enig advies: als jij je niet comfortabel voelt, geef het aan bij je partner. He needs to step up! Het ligt toch echt aan hem om dit op te lossen. 2. Wat ik geleerd heb is, mannen veranderen nooit 😂🙈 de dingen waar ik nu tegen aan loop bij mijn man zijn precies dezelfde dingen waar zij vroeger ook tegenaan liep. Dus ook hier zou ik het gesprek met je partner aangaan. Niet van "je ex zegt dat" maar meer "hoe zie je dit en dat voor je?". Succes meid en lang leve de bonusmoeders 🎉🎉🎉

Als hij niet wil dat je er bij betrokken wordt moet hij er voor zorgen dat hij de zaken met z'n ex zelf beter regelt

Ik kijk er denk ik iets anders tegenaan dan de meesten zoals ik het lees. Zelf bonusmama van 3 kids (18, 12 en 10) en nu zwanger van mijn eerste. Toen ik mijn vriend leerde kennen was de relatie met zijn ex een puinhoop, geen communicatie, ruzies waar de kinderen bij waren, de kids werden gebruikt om de ander te zieken en ga zo maar door.. Uiteindelijk zijn er instanties ingeschakeld om de communicatie te verbeteren. Dit hielp niks! Maakte de boel alleen maar erger. Ik kon altijd al redelijk communiceren met zijn ex en dit werd door de instanties aangemoedigd, iedereen heeft zich erbij neergelegd dat de communicatie nu tussen mij en zijn ex gaat. We regelen de roosters, evt extra dagen enz. Dit is nu al 2 jaar zo en doordat zij geen conflicten meer hebben over bepaalde dingen kunnen ze weer normaal communiceren over andere dingen, over bijv. het gedrag vd oudste of de schoolresultaten vd middelste. Het heeft ons alleen maar rust en positieviteit bezorgd.. Zij waardeert mij als bonusmama, de kids zijn zoveel meer op hun gemak als ze worden opgehaald en bijv de oudste kan ons niet tegen elkaar uitspelen (van mama mag ik wel op stap, ok dan bellen we mama even), want we communiceren.. Als je er zelf voor open staat kan ik het alleen maar toejuichen.

Ik heb ook een partner die al kinderen had en wij samen hebben een kleine. Ik bemoei me niet met de moeder maar geef mn partner wel advies en praten er samen over. Zijn verleden is zijn verleden maar samen moet je er wel mee kunnen dealen